Από πότε έχουμε μνημόνιο

 

16.03.2011ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Με αφορμή τη σημερινή επέτειο της εισβολής των ελληνικών στρατευμάτων στο Αφιόν Καραχισάρ, το 1921, και την κατάληψη μιας πόλης που… χανόταν στα βάθη της Τουρκίας, δυσκολεύεται κανείς να συγκρατήσει τον εαυτό του, και να μην ξεσπάσει στο αναπάντητο ερώτημα: Τι γυρεύαμε εκεί πέρα; Και που ακριβώς θέλαμε να φτάσουμε;
Το εθνικό όραμα του Ελευθέριου Βενιζέλου για τη «Μεγάλη Ελλάδα, των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», λειτούργησε ως φυτίλι που πυροδότησε τα όνειρα. Ο Βενιζέλος είχε υποτιμήσει τον αχαλίνωτο ελληνικό ενθουσιασμό, που, ως συνήθως, έφτανε στα όρια της αμετροέπειας. Αντί να σταματήσουμε στα παράλια και τη Σμύρνη, προσδοκώντας να «πατήσουμε πόδι» στην πιο πλούσια και αναπτυσσόμενη περιοχή της Μικράς Ασίας, ξεκινήσαμε για να καταλάβουμε την Άγκυρα. Με τις γνωστές τραγικές συνέπειες, που η κα Ρεπούση περιέγραψε ως «συνωστισμό» στο λιμάνι της Σμύρνης.
Έφταιξε ο Βενιζέλος που μας μπόλιασε την ιδέα; Ποιος μπορεί να κατηγορήσει έναν πολιτικό που θέλει να βοηθήσει τον τόπο του να γίνει πιο μεγάλος, πιο δυνατός, πιο περήφανος…
Έφταιξαν οι διάδοχοί του, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία που ξεκίνησε να φτάσει… μέχρι εκεί που πήγε ο Αλέξανδρος ο Μέγας; Παρασύρθηκαν και εκείνοι από τη συγκυρία. Το πλήρωσαν άλλωστε με τη ζωή τους, στο Γουδί.
Στην πραγματικότητα, καταβάλαμε τραγικό και βαρύ τίμημα, για την αμετροέπειά μας. Η αλλαγή των πολιτικών συνθηκών στην Ελλάδα, με τους φιλο-Γερμανούς να έρχονται στα πράγματα, οδήγησε τους Συμμάχους στο να μας εγκαταλείψουν. Και να επιτρέψουν στον Μουσταφά Κεμάλ να γίνει… Ατατούρκ.
Μάλλον ξεχάσαμε ότι από τα χρόνια της Απελευθέρωσης κιόλας, η Ελλάδα… χρωστούσε στους Συμμάχους. Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου, που εξυπηρέτησε την επιθυμία των ξένων δυνάμεων «να τελειώνουν» με τον Σουλτάνο και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ήρθε να απλώσει εθνική λήθη στο γεγονός ότι μετά το 1821, και ενώ ακόμη δεν είχαμε εδραιώσει την ελευθερία μας, είχαμε… προλάβει να κάνουμε δυο Εμφυλίους. Και να βάλουμε τον Κολοκοτρώνη φυλακή, όπου πιθανότατα θα παρέμενε, αν δεν είχε εισβάλλει στην Πελοπόννησο ο Ιμπραήμ.
Υπό μια έννοια, από τότε… έχουμε Μνημόνιο. Και κάθε γενιά βιώνει στο πετσί της αναπροσαρμογές των όρων του. Φυσικά προς το χειρότερο…

Πηγή:  Statesmen.gr