Ελλήνων αέναος Γολγοθάς

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Ραγδαία επιδείνωση θα σημειώσει η ζωή της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων στο αμέσως προσεχές διάστημα. Ρυθμίζονται οι τελευταίες λεπτομέρειες του «κουρέματος» του δημόσιου χρέους. Ικανοποιούνται δηλαδή οι απαιτήσεις των δανειστών της χώρας μας, των τοκογλύφων αλλά και των πιο επιθετικών κερδοσκόπων που αγόρασαν τους τελευταίους μήνες στη δευτερογενή αγορά ελληνικά κρατικά ομόλογα σε «σκοτωμένες» τιμές (π.χ. στο 40% της ονομαστικής τους αξίας) και απειλούσαν να παραπέμψουν την Ελλάδα ακόμη και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο... Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (!!!), αν δεν εισέπρατταν στο ακέραιο της ονομαστικής τιμής τα ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους, βγάζοντας κέρδος... 150% ή 200% ή και παραπάνω! Τρελός χορός κερδών έχει στηθεί πάνω στο πτώμα της χώρας. Ποιος θα πληρώσει όμως τον λογαριασμό αυτής της ικανοποίησης των δανειστών; Το σύνηθες υποζύγιο, φυσικά. Ο ελληνικός λαός. Μέσω του νέου Μνημονίου που θα αποτυπωθεί στους όρους της περιβόητης νέας δανειακής σύμβασης. Η δυστυχία στην οποία μας βύθισε το «παλιό» Μνημόνιο δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτή που θα φέρει το καινούργιο. Μνημόνιο ίσον μνημόσυνο για τον λαό μας.
Απελπισμένοι οι Ελληνες δεν ξέρουν πια τι να κάνουν. Δεν πιστεύουν σε τίποτα, δεν εμπιστεύονται κανέναν, δεν έχουν ελπίδα. Ανατριχιαστικά τα ευρήματα δημοσκόπησης της Public Ιssue για την «Καθημερινή». Το 91% είναι δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση Παπαδήμου. Το 91% αισθάνονται ανασφαλείς. Το 85% είναι δυσαρεστημένοι από τη ζωή. Το 87% πιστεύει ότι η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Το 62% δεν εμπιστεύεται τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο για τη διαχείριση των προβλημάτων της οικονομίας. Το 49% των ερωτηθέντων δεν θεωρεί κανέναν από τους πολιτικούς αρχηγούς ικανό για πρωθυπουργό...
«Μοιραίο λάθος πολιτικά» χαρακτηρίζει τώρα δημοσίως το Μνημόνιο ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. «Η πορεία προς την κρίση δεν ήταν αναπόφευκτη και θα μπορούσε να έχει ανακοπεί» δήλωσε μέχρι και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργος Προβόπουλος. Ως και ο γκαουλάιτερ Χορστ Ράιχενμπαχ, ο Γερμανός «κατοχικός διοικητής» της χώρας, δήλωσε φιλεύσπλαχνα ότι «οι Ελληνες έχουν υποστεί μεγάλες θυσίες και η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει με αυτή τη στρατηγική» μιλώντας και για «καταβαράθρωση της ζήτησης» ως αποτέλεσμα της ασκούμενης πολιτικής λεηλασίας των εισοδημάτων.
Συντεταγμένη χρεοκοπία της χώρας συνιστά αυτή η συναινετική αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους με την εκτόξευσή του σε δυσθεώρητα ύψη. Καταβαραθρώνονται παράλληλα τα εισοδήματα των Ελλήνων.
Η επιστροφή στο βιοτικό επίπεδο των δεκαετιών του 1980, του 1970, του 1960 συνεχίζεται με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Πρόκειται για πορεία προς τα πίσω, συνοδευόμενη από συρρίκνωση του ΑΕΠ της χώρας. Οι Ελληνες θα ζουν όλο και πιο φτωχά για δεκαετίες, αν δεν κατορθώσουν να αλλάξουν αυτή την πολιτική ή αν δεν διαλυθεί η Ευρωζώνη από τις αντιθέσεις που συγκλονίζουν τώρα πλέον και τις χώρες του πυρήνα της, σε συνδυασμό με την εξωτερική πίεση που ασκούν οι ΗΠΑ. Κανείς δεν αντιστέκεται σε αυτή την ολέθρια πορεία. Η κυβέρνηση είναι ανύπαρκτη στις διαπραγματεύσεις. Απλώς παρίσταται. Το ΔΝΤ, η ΕΕ και οι ξένοι τραπεζίτες και κερδοσκόποι διαπραγματεύονται μεταξύ τους το μέλλον της Ελλάδας. Φτάσαμε στο έσχατο σημείο να εμφανίζεται το ΔΝΤ ως ο ακραίος υπερασπιστής των συμφερόντων της... Ελλάδας (!) απαιτώντας να είναι το επιτόκιο των «κουρεμένων» ομολόγων κάτω από 3% για να είναι δυνατή η εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά να μην το στηρίζει ούτε η Αθήνα!
Ζοφερό το μέλλον που μας περιμένει. Σε οικονομικά ερείπια διάσπαρτα με εκατομμύριο και πλέον «κοινωνικά πτώματα» ανέργων μετατρέπουν την Ελλάδα τα αλλεπάλληλα Μνημόνια και τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ των δανείων που φορτώνεται και πρέπει να αποπληρώσει ο δυστυχής ελληνικός λαός, ενώ καταλήγουν στα θησαυροφυλάκια των ξένων και των ελληνικών τραπεζών. Αέναος Γολγοθάς για τους Ελληνες...

Ενα... τρισ. δολάρια θέλει το ΔΝΤ!

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Οργή προκάλεσε στις ισχυρές οικονομικά χώρες της Ασίας και της Αμερικής η ανακοίνωση της θέσης του ΔΝΤ ότι θεωρεί πως χρειάζεται ένα τρισεκατομμύριο δολάρια για να μπορέσει να χειριστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα της «διάσωσης» χωρών στο άμεσο μέλλον. Ολοι κατάλαβαν ότι καθώς οι χώρες της Ευρωζώνης είναι αυτές που βρίσκονται σε δεινή 
οικονομική κατάσταση, η ανακοίνωση του ΔΝΤ είναι στην ουσία μια συγκαλυμμένη προσπάθεια να βάλει να πληρώσουν τμήμα του κόστους διάσωσης του ευρώ χώρες της... ασιατικής και της αμερικανικής ηπείρου!
Στην αρχή μάλιστα επικράτησε σύγχυση, καθώς μεταδόθηκε η πληροφορία ότι το ΔΝΤ ζητά πρόσθετο ποσό ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων, αλλά στη συνέχεια διευκρινίστηκε ότι αυτό είναι το συνολικό ποσό που θέλει το ΔΝΤ να διαχειρίζεται, πράγμα που σημαίνει ότι ψάχνει για να βρει πρόσθετη χρηματοδότηση μισού τρισεκατομμυρίου και όχι ενός.
Αυτό συμβαίνει επειδή αυτή τη στιγμή το ΔΝΤ έχει στη διάθεσή του 387 δισεκατομμύρια δολάρια και οι χώρες της Ευρωζώνης υποσχέθηκαν τον περασμένο μήνα ότι θα δώσουν στο ΔΝΤ άλλα 200 δισ. επιπλέον.
Οι ΗΠΑ πάντως ξεκαθάρισαν ότι δεν πρόκειται να δώσουν ούτε δολάριο παραπάνω. Αφενός ούτως ή άλλως δεν θα έδινε η Ουάσιγκτον λεφτά για να στηρίξει μια πολιτική που ενισχύει τη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη και αφετέρου σε εννέα μήνες γίνονται στις ΗΠΑ προεδρικές και βουλευτικές εκλογές.
Ούτε ο Ομπάμα ούτε οι Δημοκρατικοί βουλευτές θέλουν να αυτοκτονήσουν για χάρη του Βερολίνου, αλλά έτσι κι αλλιώς θα ήταν αδύνατον να περάσει από το Κογκρέσο τέτοια απόφαση λίγους μήνες πριν από τις εκλογές, ακόμη και αν ο Λευκός Οίκος προσπαθούσε να προωθήσει για οποιονδήποτε λόγο αυτό το «δώρο» δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις τσέπες των Αμερικανών φορολογουμένων στους Ευρωπαίους.
Πολύ διστακτικοί στο να συνεισφέρουν στο ΔΝΤ εμφανίζονται και οι Βρετανοί, πράγμα που σημαίνει ότι ουσιαστικά η Ιαπωνία, η Κίνα, η Βραζιλία, η Ρωσία ή ακόμη και η Ινδία καλούνται να πληρώσουν τα «σπασμένα» της Ευρωζώνης και των άπληστων τραπεζιτών της! Δεν γνωρίζουμε πόσο επιτυχημένες θα αποβούν οι προσπάθειες εκβιασμού των χωρών αυτών, αλλά χωρίς την ενεργό συμμετοχή των Αμερικανών στο να βάλουν το μαχαίρι στον λαιμό ιδίως της Κίνας και της Ιαπωνίας, τα αποτελέσματα αναμένονται μάλλον μέτρια. Στο μεταξύ και εν αναμονή της υποβάθμισης τεσσάρων έως έξι κρατών της Ευρωζώνης και από τον οίκο αξιολόγησης Φιτς μέσα στο δεκαήμερο που μεσολαβεί μέχρι το τέλος Ιανουαρίου, η κατάσταση στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ επιδεινώνεται σταθερά.
«Το Ηνωμένο Βασίλειο τρέμει ότι θα είναι η επόμενη χώρα που θα χάσει το ΑΑΑ της» έγραφε χαιρέκακα στον τίτλο σχετικής ανάλυσής της η γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» και εξηγούσε το γιατί στο ρεπορτάζ της. «Το Λονδίνο ανησυχεί καθώς βλέπει τους Ευρωπαίους εταίρους του να θέτουν θέμα τη νομιμότητα του ΑΑΑ του. Μετά τις πρόσφατες επιθέσεις του Παρισιού κατά της αγγλικής οικονομίας, επιτέθηκε με τη σειρά της και η Γερμανία.
Ετσι, για τον Μίκαελ Φουξ, νούμερο δύο της κοινοβουλευτικής ομάδας του πολιτικού σχηματισμού της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ, ''αν κανείς θέλει να είναι συνεπής, πρέπει να υποβαθμίσει και το Ηνωμένο Βασίλειο'', του οποίου το χρέος και το δομικό έλλειμμα του προϋπολογισμού είναι μεγαλύτερα από όσο στη Γαλλία» υπογραμμίζει η γαλλική εφημερίδα.
«Την ίδια στιγμή που χειροκροτούν τη δρακόντεια δίαιτα λιτότητας που ακολουθεί χωρίς χαλάρωση το Λονδίνο, οι οίκοι αξιολόγησης ανησυχούν για τις ελάχιστα ικανοποιητικές προοπτικές ανάπτυξης της βρετανικής οικονομίας» τονίζει η «Μοντ». Λυσσαλέες αντιθέσεις κυριαρχούν πλέον μεταξύ των ηγετικών χωρών της Ευρώπης. Μόνο η κοινή προσπάθεια λεηλασίας των εισοδημάτων των λαών τους τις ενώνει...
«ΣΚΟΥΠΙΔΙ»
Για χρεοκοπία πάνε και την Πορτογαλία
Κατηγορηματικοί οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου. «Η Πορτογαλία κινείται μέσα στο έδαφος χρεοκοπίας. Οι μεγάλοι οίκοι δανειοληπτικής αξιοπιστίας αξιολογούν τη χώρα ως σκουπίδι» έγραφαν προχθές στους τίτλους του σχετικού ρεπορτάζ. Μόλις τον Ιούνιο θα λήξει ένα μεγάλο πορτογαλικό ομόλογο αξίας 10 δισεκατομμυρίων ευρώ και οι συνολικές ανάγκες δανεισμού της χώρας για ολόκληρο το 2012 ανέρχονται σε μόλις 17,5 δισ. ευρώ, αλλά παρ' όλα αυτά οι κερδοσκόποι του χρηματοπιστωτικού συστήματος έχουν ήδη καταδικάσει την Πορτογαλία. Μια χώρα που δεν είχε ούτε μεγάλο δημόσιο χρέος, ούτε υψηλές αποδοχές, ούτε καν τυχοδιώκτες τραπεζίτες σαν την Ιρλανδία. Τίποτε από αυτά όμως δεν φαίνεται να τη σώζει.

ΟΙ "ΟΙΚΟΙ" ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ... ΟΙ ΗΠΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ

Βολές πολυβόλου κατά ριπάς θύμιζαν την Παρασκευή το βράδυ οι ανακοινώσεις του αμερικανικού οίκου αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας κρατών και επιχειρήσεων Standard and Poor's (S&P). 

του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Οχι μία ή δύο, αλλά... εννέα (!) από τις δεκαεπτά χώρες της Ευρωζώνης «εκτέλεσε» ο αμερικανικός οίκος υποβαθμίζοντάς τες κατά μία ή δύο βαθμίδες. Μάλτα, Σλοβενία και Σλοβακία επλήγησαν λιγότερο επώδυνα, καθώς η S&P μείωσε την αξιολόγησή τους κατά μία μόνο βαθμίδα. Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Κύπρος δέχτηκαν πολύ ισχυρότερο «χαστούκι», καθώς τις έριξε δύο σκαλοπάτια πιο κάτω, πετώντας τη Ρώμη στο ίδιο επίπεδο πιστοληπτικής ικανότητας με το... Καζακστάν!

Πολύ πιο επώδυνη πολιτικά, όμως, αν και μίας και μόνης βαθμίδας, ήταν η υποβάθμιση της Γαλλίας και της Αυστρίας, από τις οποίες η S&P αφαίρεσε το «τριπλό Α» που διασφαλίζει δανεισμό του κράτους με χαμηλό επιτόκιο. Με την υποβάθμιση της Γαλλίας πλήττεται ευθέως ο πυρήνας της Ευρωζώνης και αποσταθεροποιείται το ευρώ. Ο γερμανογαλλικός άξονας, πάνω στον οποίο στηρίζεται ολόκληρο το οικοδόμημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, κλονίζεται σοβαρά. Είναι αδύνατον να μακροημερεύσει η νομισματική ένωση, αν η Γαλλία συνεχίσει επί πολύ να δανείζεται με διπλάσιο ή τριπλάσιο επιτόκιο από όσο δανείζεται η Γερμανία. Υποβαθμίζοντας τη δεύτερη, την τρίτη και την τέταρτη οικονομία της Ευρωζώνης, ο αμερικανικός οίκος συντείνει στην αύξηση του κόστους δανεισμού της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας. Αυτό θα επιτείνει την ήδη υφιστάμενη υστέρηση των οικονομιών τους έναντι της γερμανικής. Οι χώρες αυτές καταδικάζονται σε μόνιμη διεύρυνση της καθυστέρησής τους σε σχέση με τη Γερμανία, αφού θα είναι υποχρεωμένες να ξοδεύουν πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ παραπάνω κάθε χρόνο για να αναχρηματοδοτούν το δημόσιο χρέος τους. Και οι γαλλικές, ιταλικές, ισπανικές κ.λπ. επιχειρήσεις όμως θα δανείζονται ακριβότερα από τις γερμανικές, άρα η ανταγωνιστικότητά τους θα υποχωρεί διαρκώς λόγω αυξημένου κόστους δανείων σε σύγκριση με τις αντίστοιχες γερμανικές ομοειδείς επιχειρήσεις και τη φθηνότερη χρηματοδότησή τους...

Είναι μάλλον αφελής όποιος στέκεται αποκλειστικά στην τεχνοκρατική πτυχή του ζητήματος αυτού. Βαρύτατες είναι οι υποψίες ότι αυτές οι κατά συρροήν υποβαθμίσεις κρατών της Ευρωζώνης από τους αμερικανικούς οίκους εξυπηρετούν και πολιτικούς στόχους της αμερικανικής κυβέρνησης, όχι μόνο τα συμφέροντα του αμερικανικού (και παρεμπιπτόντως και του βρετανικού) χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ο επίσης αμερικανικός οίκος αξιολόγησης Φιτς έχει ουσιαστικά προαναγγείλει ότι σε δεκαπέντε μέρες, έως τα τέλη Ιανουαρίου το πολύ, θα υποβαθμίσει κι αυτός την πιστοληπτική ικανότητα της Ιταλίας, της Ισπανίας, του Βελγίου και της Ιρλανδίας.

Δεν έχουμε να κάνουμε με κινήσεις που πλήττουν απλώς την αξιοπρέπεια, το «ονόρε» των χωρών του ευρώ. Οι υποβαθμίσεις, που συνεπιφέρουν αύξηση του κόστους δανεισμού τής κάθε χώρας με πολύ διαφορετικά επιτόκια, υπονομεύουν την οικονομική βάση της Ευρωζώνης. Εντείνουν τις φυγόκεντρες τάσεις, καθώς αυξάνουν το κόστος παραμονής της κάθε χώρας στο ευρώ με πολύ διαφορετικούς ρυθμούς.

Είναι προφανές από πολιτική σκοπιά ότι η Ουάσινγκτον έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο σημερινός τρόπος λειτουργίας της Ευρωζώνης ενισχύει υπέρμετρα τη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να εκτοπίζονται πολιτικά από τη Γηραιά Ηπειρο ολοένα και περισσότερο.

Δείχνουν οι Αμερικανοί να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως τα συμφέροντά τους επιβάλλουν να υπονομεύσουν την Ευρωζώνη με τη σημερινή της μορφή, αναχαιτίζοντας έτσι την επέκταση και εδραίωση της γερμανικής παντοδυναμίας. Οι ΗΠΑ είναι σαφέστατα υπέρ μιας ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς, η οποία διευκολύνει τη δραστηριοποίηση και των αμερικανικών επιχειρήσεων στην Ευρώπη. Την ενιαία αγορά τη θέλουν. Διαπιστώνουν όμως ότι ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνει την Ευρωζώνη το Βερολίνο γεννά σοβαρότατους κινδύνους για τα αμερικανικά συμφέροντα.

Χρησιμοποιώντας ως όπλο και τους οίκους αξιολόγησης, που έχουν ήδη βάλει στο στόχαστρο τη Γαλλία, οι Αμερικανοί αποσκοπούν στο να προκαλέσουν ρήξη στις γερμανογαλλικές σχέσεις. Να αποσπάσουν το Παρίσι από το Βερολίνο και να το ωθήσουν στην αναζήτηση οικονομικοπολιτικής συμμαχίας με την Ουάσινγκτον και κατ' επέκταση με το Λονδίνο. Είναι προφανές ότι, αν οι Γερμανοί χάσουν τους Γάλλους και οι τελευταίοι πάνε με τους Αγγλοαμερικανούς, το Βερολίνο θα χάσει αμέσως όλη τη Νότια Ευρώπη.

Τίποτα δεν προδικάζει την ευόδωση των αμερικανικών προσδοκιών, αλλά όλες αυτές οι υπόγειες αντιπαραθέσεις προοιωνίζονται ταραγμένο μέλλον για την Ευρώπη.

ΚΑΡΑΤΟΜΗΣΗ
Πώς οι Αμερικανοί υπέταξαν τη S&P

Τόλμησε ο ίδιος οίκος αξιολόγησης στις 5 Αυγούστου να αφαιρέσει τα «τρία Α» από τις ΗΠΑ, για πρώτη φορά μετά από 70 χρόνια. Ακαριαία δημοσιοποιήθηκε ότι το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης διεξάγει έρευνα για «ύποπτα ευνοϊκές» αξιολογήσεις εταιρειών από την S&P που συνέβαλαν στο ξέσπασμα της κρίσης! Το μήνυμα ήταν σαφές προς τον οίκο αξιολόγησης: «Μαζέψτε τα, αλλιώς σας φορτώνουμε ακόμη και την... παγκόσμια κρίση!». Το μήνυμα ελήφθη. Σε 15 μόλις μέρες ανακοινώθηκε από τους πανικόβλητους μετόχους της S&P ότι... καθαιρούν τον πρόεδρο Ντέβεν Σάρμα και τον αντικαθιστούν με ένα στέλεχος της Σίτιμπανκ! Η τάξη αποκαταστάθηκε. Υποβαθμίζοντας τη Γαλλία, η S&P ξεπληρώνει τα οφειλόμενα στην κυβέρνηση Ομπάμα.

ΕΘΝΟΣ

Κόσμος πνιγμένος στα χρέη

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Λαίλαπα μέτρων κατ' απαίτηση της ΕΕ μέσω τρόικας και χωρίς καμιά διάθεση αντίστασης εκ μέρους της κυβέρνησης Παπαδήμου και των κομμάτων που τη στηρίζουν απειλεί τους Ελληνες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος άδειας - πράγμα που σημαίνει μείωση των αποδοχών όλων των εργαζομένων κατά 15%. Κατάργηση του κατώτατου μισθού (751 ευρώ μεικτά, που σημαίνει γύρω στα 600 ευρώ καθαρά), με στόχο να πέσουν οι χαμηλότεροι μισθοί στα... τρία - τέσσερα κατοστάρικα, όταν ακόμη και στη... Σλοβενία (!!!) της πρώην Γιουγκοσλαβίας ο κατώτατος μισθός είναι 748 ευρώ μεικτά! 
Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των επιχειρήσεων, πράγμα που θα οδηγήσει σε χρεοκοπία τα Ταμεία, αν δεν βρεθεί άλλος τρόπος αναπλήρωσης των πόρων που θα χαθούν με το μέτρο αυτό.
Πολιτικά αφελής είναι όποιος πιστεύει ακόμη ότι στόχος της ασκούμενης πολιτικής είναι η μείωση του δημόσιου χρέους. Αυτά αποδείχθηκαν παραμύθια της Χαλιμάς. Στρατηγικός στόχος της ΕΕ είναι να μειωθούν στο μισό ή και στο ένα τρίτο οι μισθοί και οι συντάξεις των Ελλήνων, όλων των εργαζόμενων Ελλήνων και μικρομεσαίων και από αυτήν τη σκοπιά η κυβέρνηση Παπανδρέου παίρνει άριστα στο έργο της!
Η τρόικα απειλεί ότι θα διατάξει την κυβέρνηση Παπαδήμου να νομοθετήσει αυτά τα μέτρα εξολόθρευσης των Ελλήνων εργαζομένων και τη Βουλή των Ελλήνων να τα υπερψηφίσει, εκβιάζοντας υπουργούς και βουλευτές ότι δεν θα δώσει τα λεφτά του νέου δανείου σωτηρίας και ταυτόχρονα αφελληνισμού των τραπεζών της χώρας μας. Το χαρτί εκβιασμού είναι βεβαίως ισχυρό. Οδηγεί, όμως, την Ελλάδα όλο και πιο κοντά σε κατάσταση κοινωνικής έκρηξης και βίας. Η αποσταθεροποίηση των κοινωνικών συμμαχιών του συστήματος επεκτείνεται ραγδαία, ακόμη και αν εκατομμύρια εργαζομένων υποκύψουν προσωρινά.
Ολη η Ευρώπη βράζει, άλλωστε. Οι κυβερνήσεις αρπάζουν κοινωνικό πλούτο αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους και τον μεταφέρουν με σκανδαλώδη τρόπο στις τράπεζες. Την Τετάρτη, 21 Δεκεμβρίου 2011, η ΕΚΤ έδωσε μέσα σε μία και μόνη ημέρα το ασύλληπτο ποσό των 489,19 δισεκατομμυρίων ευρώ σε 523 ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες για τρία χρόνια με επιτόκιο 1%. Μισό τρισ. ευρώ σε μία μέρα με 1%! Θα επαναλάβει, μάλιστα, την κίνηση τον Φεβρουάριο, προανήγγειλε!
Χρέη 725 δισ. ευρώ πρέπει να πληρώσουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες μέσα στο 2012 και μάλιστα το 40% αυτού του ποσού (280 δισεκατομμύρια) πρέπει να το πληρώσουν το πρώτο τρίμηνο της νέας χρόνιας. Κόλαση θα γίνει! Πού να μείνουν λεφτά για τα κράτη; Τα κράτη που πρέπει να πληρώσουν 8 τρισεκατομμύρια δολάρια μέσα στο 2012. Ποιος θα τους τα δανείσει, αν δεν «κόψουν χρήμα» οι κεντρικές τράπεζες; Οι υπερχρεωμένες ιδιωτικές τράπεζες, για τις οποίες δαπανήθηκαν τρισεκατομμύρια ευρώ και δολάρια για να σωθούν; Οχι, βέβαια. Γι' αυτό οι κυβερνήσεις αρπάζουν όσο περισσότερα μπορούν από τους εργαζόμενους.
Υπερέβη τα 55 τρισ. δολάρια το συνολικό δημόσιο χρέος όλων των χωρών του κόσμου - σχεδόν ίσο, δηλαδή, με το ΑΕΠ όλου του πλανήτη το 2011! Και για να μη μας ζαλίζουν με το χρέος της Ελλάδας ή της Πορτογαλίας, αρκεί να πούμε ότι το μισό του παγκόσμιου δημόσιου χρέους το έχουν οι δύο ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου: οι ΗΠΑ (15 τρισεκατομμύρια) και η Ιαπωνία (13 τρισεκατομμύρια δολάρια)! Ακολουθεί η ΕΕ με περίπου 13 τρισεκατομμύρια κι αυτή, εκ των οποίων πάνω από 10 τρισεκατομμύρια δολάρια είναι το χρέος των κρατών της Ευρωζώνης! Οι ζάπλουτοι χρωστάνε, όχι οι φτωχοί! Μόλις στο 60,3% του ΑΕΠ ανερχόταν το 1991 το δημόσιο χρέος ειδικά των βιομηχανικών κρατών (γι' αυτό, άλλωστε, και στο Μάαστριχτ, που έγινε την ίδια χρονιά, ορίστηκε στο 60% ο σχετικός δείκτης). Το 2011, όμως, το δημόσιο χρέος αυτών των κρατών ξεπέρασε ήδη το 100%! Ποιος φταίει; Οι μισθοί των εργαζομένων; Οχι, βέβαια, αφού ελάχιστα αυξήθηκαν ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Μόνο πολιτική λύση μπορεί να υπάρξει, πάντως, στο πρόβλημα του δημόσιου χρέους παγκοσμίως. Στενά οικονομική λύση στο πλαίσιο της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής δεν υπάρχει. Θα αποφασίσει το Βερολίνο να αλλάξει πολιτική; Αν ναι, υπάρχει ελπίδα για την Ευρώπη. Αν όχι, θα γίνουμε μάρτυρες τρομερών κοινωνικών αναστατώσεων και ίσως εξεγέρσεων.

Τα πιο μαύρα Χριστούγεννα

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Εξήντα και πλέον χρόνια τώρα, από το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου και του Εμφύλιου Πολέμου, η Ελλάδα και ο λαός μας δεν έχουν ξαναζήσει τόσο θλιβερά Χριστούγεννα. Οχι, η χώρα δεν έχει ακόμη καταβαραθρωθεί τόσο ώστε να μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι φτωχότερη από όσο πριν από δεκαπέντε, είκοσι, πόσω μάλλον τριάντα ή σαράντα χρόνια. Κάτι τέτοιο θα ήταν ανοησία. Οι Ελληνες όμως έχουν βυθιστεί σε πρωτοφανή απόγνωση σήμερα τόσο εξαιτίας της δραματικής 
μείωσης των εισοδημάτων τους όσο και λόγω της παντελούς έλλειψης προοπτικής και ελπίδων βελτίωσης της κατάστασης.
Παλιότερα η Ελλάδα ήταν πάμπτωχη ή φτωχή, αλλά τα πράγματα συνεχώς καλυτέρευαν. Με ταχύτερο ή βραδύτερο κατά εποχές ρυθμό, αλλά πάντα καλυτέρευαν. Τώρα είναι η πρώτη φορά μετά το 1940 που κατακρημνίζεται βίαια και μαζικά το βιοτικό επίπεδο όλων των Ελλήνων. Με δεδομένη μάλιστα την εξαιρετικά αυξημένη σε σχέση με περασμένες δεκαετίες εξάρτηση τεράστιου τμήματος του πληθυσμού από τις τράπεζες μέσω πολλαπλών δανείων (στεγαστικά, καταναλωτικά, επαγγελματικά, πιστωτικές κάρτες κ.λπ.), η σημερινή κατακρήμνιση απειλεί να οδηγήσει κατευθείαν στον κοινωνικό Καιάδα όχι μόνο μισθοσυντήρητους και μεροκαματιάρηδες εργαζόμενους, αλλά και καλοβολεμένους νοικοκυραίους των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, που ούτε διέπραξαν οι ίδιοι κάποιο ολέθριο σφάλμα για να χάσουν τις περιουσίες τους ούτε διανοούντο ποτέ ότι θα ήταν δυνατόν να υποχρεωθούν να καταποντιστούν κοινωνικά και να αλλάξουν τόσο δραστικά επί τα χείρω τρόπο ζωής. Σταδιακά ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι τα φληναφήματα περί «διόρθωσης των δημοσιονομικών μεγεθών» και «αναγκαίων μεταρρυθμίσεων» συνιστούν προσχήματα που υπηρετούν έναν και μοναδικό στρατηγικό στόχο: να φτωχύνουν βίαια όλοι οι Ελληνες, να πέσουν οι μισθοί -σχηματικά το αναφέρουμε- κάτω από το χιλιάρικο, να γίνουν οι συντάξεις επιδόματα ελεημοσύνης 200-300 ευρώ.
Το ίδιο να γίνει και στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ιρλανδία. Για τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες της ΕΕ δεν μιλάμε, εκεί ήδη οι μισθοί και οι συντάξεις βρίσκονται σε επίπεδα κατώτερα από αυτά που προαναφέραμε.
Με άλλα λόγια, δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιες δημοσιονομικές δυσκολίες που οδηγούν σε προσωρινή πτώση μισθών και συντάξεων που στη συνέχεια θα αποκατασταθούν στο προηγούμενο ύψος τους και θα συνεχίσουν να αυξάνονται. Οχι. Εχουμε να κάνουμε με μια κορυφαία πολιτική επιλογή στρατηγικού χαρακτήρα του γερμανικού πρωτίστως αλλά και του υπόλοιπου ευρωπαϊκού κεφαλαίου.
Αυτή η ραγδαία μείωση μισθών και συντάξεων που παρατηρείται ήδη στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και σταδιακά επεκτείνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη σηματοδοτεί μια τεράστια ανακατανομή πλούτου με αφαίμαξη των εισοδημάτων των πολλών και των φτωχών και την ενίσχυση των πλουσίων. Αυτό γίνεται είτε άμεσα, αφού αυτοί που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα πληρώνουν λιγότερο όσους εργάζονται γι' αυτούς, πληρώνουν λιγότερες εργοδοτικές εισφορές κ.λπ., είτε έμμεσα, με την αναδιανομή του πλούτου μέσω του κράτους και των τραπεζών.
Υπό το πρίσμα αυτό, η καταβαράθρωση των μισθών και των συντάξεων δεν είναι κάποια ανεπιθύμητη «παράπλευρη απώλεια» της ασκούμενης πολιτικής. Αντιθέτως, είναι ο σκοπός, η επιδίωξη, ο στρατηγικός στόχος της ασκούμενης πολιτικής!
Από τη στιγμή δηλαδή που όντως πέφτουν οι μισθοί και οι συντάξεις των εργαζομένων στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, η κυβερνητική πολιτική έχει αποτύχει απολύτως! Ολα τα υπόλοιπα για το δημόσιο χρέος κ.λπ. είναι προφάσεις εν αμαρτίαις για να δικαιολογείται αυτή η γραμμή στα μάτια του πανικόβλητου, ζαλισμένου και ανήμπορου για την ώρα να αντιδράσει αποτελεσματικά, λαού.
Δεκαέξι ολόκληρα χρόνια, από το 1993 που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το παρέδωσε στο 115% του ΑΕΠ, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας κυμαινόταν ανάμεσα στο 100% και στο 110% μέχρι το 2008 και ουδείς ανησυχούσε γι' αυτού, ούτε η κατάσταση επιδεινωνόταν. Ηρθε ο Γιώργος Παπανδρέου, μας είπε ότι χρέος στο 115% του ΑΕΠ σημαίνει καταστροφή και χρεοκοπία, μας οδήγησε στο καθεστώς υποτέλειας του Μνημονίου για να μας σώσει, έλιωσε τον λαό μας και... εκτόξευσε το δημόσιο χρέος μέσα σε δύο χρόνια στο 165% και σε δύο χρόνια ακόμη θα το πάει στο 190% του ΑΕΠ!!! Δεν είναι προφανές ότι μας κοροϊδεύουν;
Κλυδωνισμοί
Εποχή κοινωνικών βίαιων εκρήξεων
ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ γίνεται σταδιακά η κατάσταση στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Οι πολίτες αναζητούν για την ώρα ατομικές διεξόδους. Οταν πειστούν ότι τέτοιες προσωπικές λύσεις είναι ανέφικτες για την τεράστια πλειονότητα του πληθυσμού της ΕΕ, τότε ενδέχεται να διεκδικήσουν οι λαοί δυναμικά όσα θεωρούν ότι τους ανήκουν. Κοινωνικές συγκρούσεις και εκρήξεις ή βίαιες εξεγέρσεις δεν είναι δυνατόν να αποκλειστούν. Θα ήταν αφελές να επιχειρήσει κανείς να προδιαγράψει την έκβαση αυτών των συγκρούσεων που δεν γνωρίζουμε καν με βεβαιότητα υπό ποιους όρους θα λάβουν χώρα, ούτε καν αν όντως θα συμβούν. Το σίγουρο πάντως είναι ότι αν η ΕΕ δεν αλλάξει πολιτική, το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό.