Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Η δημοσκόπηση της… πολιτικής διόρθωσης



Το Βαρόμετρο της «Public Issue» για τον ΣΚΑΪ και την «Καθημερινή της Κυριακής», θα μπορούσε… αδιαμαρτύρητα να περιγραφεί ως μια δημοσκόπηση «πολιτικής διόρθωσης». Που καταγράφει τις ιδιαίτερες παραμέτρους της σημερινής πολιτικής συγκυρίας, και ανοίγει διάπλατα ένα παράθυρο θέασης του μέλλοντος, του όχι και τόσο μακρινού, από τη στιγμή που οι πρόωρες εκλογές αναμένεται να πραγματοποιηθούν στις 29 Απριλίου ή στις 6 Μαϊου.
Η Νέα Δημοκρατία καταγράφει ανεπαίσθητες απώλειες 3%, λόγω της εθνικά υπεύθυνης στάσης της να υπερψηφίσει το Μνημόνιο ΙΙ, και από το 31% της προηγούμενης μέτρησης, βρίσκεται σήμερα στο 28%. Διατηρεί ωστόσο απόσταση ηγεμονίας από το ΠΑΣΟΚ, και παραμένει η μοναδική συνεπής σταθερά στο υπό διαμόρφωση πολιτικό σκηνικό, με παράπλευρες παραμέτρους την υψηλή συσπείρωση της εκλογικής βάσης της, καθώς και την προσδοκία ανάληψης και διαχείρισης της εξουσίας,, που απουσιάζει από όλα τα υπόλοιπα κόμματα της σημερινής Ελλάδας.
Το ΠΑΣΟΚ περιορίζει κατά 3% τις απώλειες που κατέγραφε το προηγούμενο διάστημα προς τη Δημοκρατική Αριστερά, και ανεβαίνει από το 8% στο 11%, την ώρα που το κόμμα του Φώτη Κουβέλη υποχωρεί αντίστοιχα από το 18% στο 16%.
Αμετάβλητη στο 12% παραμένει η εκλογική απήχηση του Συνασπισμού, μια εκτίμηση που επιβεβαιώνει την πολιτική στασιμότητα του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα, το οποίο προσπαθεί να ισορροπήσει και να βρει ωφέλιμο πολιτικό χώρο για να αναδείξει τη διαφορετικότητά του.
Το ΚΚΕ, υφίσταται επίσης μια δημοσκοπικά διαπιστούμενη υποχώρηση της τάξεως του 1,5%, από το 12,5% στο 11%, ενώ ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός συνεχίζει τη διολίσθησή του, που ξεκίνησε από τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Από το 5%, πέφτει στο 4%.
Εντυπωσιακή είναι η σταθερή άνοδος των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, που από το 3% ανέβηκαν κι άλλο, φτάνοντας στο 3,5%, σε αντίθεση με τη Δημοκρατική Συμμαχία, η οποία αδυνατεί να ξεκολλήσει από το 2%. Όσο για τους Οικολόγους σημειώνουν και εκείνοι άνοδο, εξασφαλίζοντας την άνετη είσοδό τους στην επόμενη Βουλή, και από το 3,5% βρίσκονται στο 4%.
Το Βαρόμετρο της «Public Issue» καταγράφει για πρώτη φορά την απήχηση του νεοσύστατου κόμματος του Πάνου Καμμένου Ανεξάρτητοι Έλληνες, το οποίο μετρήθηκε στο 4%.
Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον ωστόσο παρουσιάζουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της μέτρησης, που δείχνουν την απογοήτευση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών από την κυβέρνηση Παπαδήμου, και την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον ίδιο τον μεταβατικό πρωθυπουργό.
Πιο συγκεκριμένα λοιπόν, το 87% δηλώνει δυσαρεστημένο από τη λειτουργία της κυβέρνησης, ένα ποσοστό που υπερβαίνει τα αντίστοιχα χαμηλά επίπεδα αποδοχής της τελευταίας κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, ενώ η δημοτικότητα του Λουκά Παπαδήμου υποχωρεί περαιτέρω, με τις αρνητικές γνώμες να φτάνουν στο 50%, από 48% που ήταν στην προηγούμενη μέτρηση της ίδια εταιρείας. Αντιστοίχως, το ποσοστό εκείνων που δεν εμπιστεύονται τον Λουκά Παπαδήμο, βρίσκεται στο 68%.

Statesmen.gr

Ξεχάστε την Ελλάδα. Η Πορτογαλία θα καταστρέψει το Ευρώ !!!!



Share
Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε που η Πορτογαλία έπαιζε κάποιον αποφασιστικό ρόλο στα παγκόσμια πράγματα. Η Συνθήκη Tordesillas, που μοίρασε το 1494 τον μη ευρωπαϊκό κόσμο μεταξύ Πορτογαλίας και Ισπανίας, ίσως και να ήταν η τελευταία συνεισφορά της χώρας στην παγκόσμια ιστορία, άσχετα αν δεν είχε αίσιο τέλος.
Σήμερα όμως, η χρονιά που διανύουμε μπορεί να είναι αυτή κατά την οποία η Πορτογαλία επανέρχεται δριμεία στην παγκόσμια σκηνή.
Πως; Ανατινάσσοντας το ευρώ!
Η Ελλάδα έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει, και αυτό  κοστολογήθηκε ήδη από τις αγορές. Στην ίδια όμως μοίρα βρίσκεται και η Πορτογαλία, με κάπως μεγαλύτερο φυτίλι. Διολισθαίνει προς στάση πληρωμών, και όταν το κάνει, αυτό θα είναι το τελειωτικό χτύπημα στο ενιαίο νόμισμα, και στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, σημαίνοντας την απόλυτη καταστροφή τους.
Γνωρίζουμε εδώ και καιρό ότι η Πορτογαλία παραπαίει. Τον περασμένο Μάιο χρειάστηκε διάσωση. Τα σπρεντς της ξεπέρασαν το κρίσιμο όριο του 7%, και αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από το ΔΝΤ και την ΕΕ, όπως είχε κάνει και η Ελλάδα.
Η συνταγή που της επιβλήθηκε ήταν παρόμοια με αυτήν της Ελλάδας: αυξήσεις φόρων, περικοπές δαπανών, μειώσεις μισθών, και κάποιες θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Η χώρα, που αποτελεί μια από τις φτωχότερες της ΕΕ, με κατά κεφαλήν  εισόδημα $21.000 (μικρότερο από αυτό της Ελλάδας), αναγκάστηκε να στοχεύσει στο να μειώσει το έλλειμμά της στο 4.5% το 2012, και στο 3% το 2013.
Πως τα πάει άραγε; Όπως και η Ελλάδα. Δηλαδή, καθόλου καλά.
Η ελληνική οικονομία προβλέπεται να μειωθεί κατά 6% φέτος, και ακολουθεί και η Πορτογαλία. Σύμφωνα με την Citigroup, η οικονομία της Πορτογαλίας θα συρρικνωθεί κατά 5.7% το 2012, και ακόμη  3% το 2013.
Η αύξηση των φόρων διαλύει την οικονομία της. Μια μελέτη του πανεπιστημίου του Πόρτο, αποκάλυψε πως η σκιώδης οικονομία, που δεν πληρώνει φόρους, αυξήθηκε πέρσι κατά 2.5%, και σήμερα αντιστοιχεί στο 25% της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας της χώρας.  Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει σύντομα. Οι πορτογαλικές επιχειρήσεις δεν έχουν  δυνατότητα επιβίωσης, πληρώνοντας τους υψηλούς φόρους που τις έχουν επιβληθεί.
Το αποτέλεσμα είναι να μην πετυχαίνονται οι στόχοι μείωσης του ελλείμματος. Ήδη, η κυβέρνηση άλλαξε τον στόχο της, προβλέποντας έλλειμμα 5.9%, αντί για 4.5%. Αν πάρουμε το παράδειγμα της Ελλάδας, θα δούμε και άλλες τέτοιες προσαρμογές προς τα πάνω. Η οικονομία μαραζώνει, οι εισπράξεις φόρων μειώνονται, και ο περισσότερος κόσμος στρέφεται προς την μαύρη οικονομία, προκειμένου να επιβιώσει. Παράλληλα, αυξάνονται και τα ελλείμματα.
Από την πλευρά της, η ΕΕ απαιτεί ακόμη περισσότερη λιτότητα, κάτι που επιταχύνει την συρρίκνωση της οικονομίας. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο. Κανένας δεν γνωρίζει πως μπορεί η χώρα να βγει από αυτόν.
Η Standard & Poor’s έχει ήδη υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, και έπεται συνέχεια. Τα σπρεντς ανεβαίνουν. Πριν από μερικές μέρες ξεπέρασαν το 14%. Αναμένεται περαιτέρω αύξηση. Τα αντίστοιχα ελληνικά βρίσκονται στο 33%. Σίγουρα, εκεί θα καταλήξουν και τα πορτογαλικά.
Η ελληνική κρίση, μπορεί να ήταν ιδιάζουσα περίπτωση. Όχι όμως η πορτογαλική. Εκεί δεν υπήρξε κάποια παραποίηση στοιχείων. Δεν υπήρχαν τερατώδη ελλείμματα. Μάλιστα, πριν από το 2008, η Πορτογαλία είχε έλλειμμα κάτω του 3% του ΑΕΠ της, και σαφώς μέσα στα όρια που όριζε η ευρωζώνη. Δεν υπήρχε δημοσιονομική ανευθυνότητα. Απλά, δεν μπορούσε να συναγωνιστεί τις ισχυρότερες οικονομίες, μέσα στα πλαίσια του ενιαίου νομίσματος. Και έτσι τώρα, η Πορτογαλία βυθίζεται σε μια άνευ προηγουμένου ύφεση. Η  κατάσταση μπορεί να εξελιχθεί χειρότερα και από την Ελλάδα.
Η ελληνική κυβέρνηση δανείζονταν τεράστια ποσά, τα οποία και σπαταλούσε ανεύθυνα. Οι Έλληνες καταναλωτές όμως, όπως και οι επιχειρήσεις, ήταν σχετικά συγκρατημένοι. Όχι όμως και οι Πορτογάλοι. Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας Διακανονισμών, το συνολικό πορτογαλικό χρέος αγγίζει το 479% του ΑΕΠ, ενώ το αντίστοιχο ελληνικό είναι 296%. Άρα, μιλάμε για €783 δισ, και όχι για €703 δισ που είναι το συνολικό ελληνικό χρέος.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι περισσότερο εκτεθειμένες απέναντι στην Πορτογαλία, από ότι στην Ελλάδα. Συνολικά, είναι εκτεθειμένες κατά $244 δισ, συγκρινόμενα με τα $204 δισ της Ελλάδας.
Τι πρόκειται να γίνει; Η Ελλάδα σίγουρα θα χρεοκοπήσει μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2012. Έτσι, η πίεση θα μεταφερθεί στη Λισαβόνα. Έχει τα ίδια ακριβώς προβλήματα, και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό. Αν η Ελλάδα δεν μπορεί να ξοφλήσει τα χρέη της, γιατί να μπορεί η Πορτογαλία;
Θα υπάρξουν λοιπόν δυο συνέπειες:
Πρώτον, θα πληγεί ανεπανόρθωτα το τραπεζικό σύστημα της ευρωζώνης. Το μεγαλύτερο μέρος του πορτογαλικού χρέους, βρίσκεται στα χέρια της Γαλλίας και της Γερμανίας. Ένα μεγάλο μέρος του ιδιωτικού χρέους, που είναι περισσότερο από το αντίστοιχο δημόσιο,  βρίσκεται στα χέρια της Ισπανίας, οι τράπεζες της οποίας είναι ήδη στα κόκκινα. Θα μπορέσουν να αντέξουν τη χασούρα; Μάλλον όχι.
Δεύτερον, θα πληγεί το ευρώ. Μια χρεοκοπία εντός της νομισματικής ένωσης, είναι μια ατυχία. Κάθε οικογένεια έχει το μαύρο πρόβατό της. Αν υπάρξει όμως και δεύτερη χρεοκοπία, τότε τα πράγματα σοβαρεύουν. Δεν ισχύει πια η δικαιολογία, ότι φταίνε κάποιες ανεύθυνες κυβερνήσεις. Μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να θεωρούμε το ευρώ, ως δυσλειτουργικό, και ως εργαλείο που σπέρνει τον όλεθρο σε ολόκληρη την ήπειρο!
Μια χρεοκοπία της Πορτογαλίας θα πυροδοτήσει εξόδους από την ευρωζώνη, και ίσως κατάρρευση της.
Εδώ και πέντε αιώνες, η Πορτογαλία απέχει από την διαμόρφωση του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Η αναμονή όμως τελείωσε. Τώρα, όλα δείχνουν πως επανέρχεται στο προσκήνιο, με έναν κρίσιμο ρόλο για την παγκόσμια οικονομία.

Του Matthew Lynn.
Market Watch
Απόδοση: S.A.

Antinews

Τὸ καθῆκον




Η σημερινή ανάρτηση αφορά σε απόσπασμα
άρθρου του Περικλή Γιαννόπουλου το οποίο δημοσιεύθηκε στο 4o τεύχος του
λογοτεχνικού περιοδικού «Νουμάς» στις 12 Ιανουαρίου του 1903. Αναφέρεται
σε αρχές – αξίες, αλλά και φαινόμενα της εποχής
(ξενομανία) και αναδεικνύει την αγωνία – προβληματισμό του συγγραφέα
για το “τι μέλλει γενέσθαι”. Καταβλήθηκε προσπάθεια να αποδοθεί στη
καθομιλουμένη χωρίς να υπάρξει αλλοίωση στο νόημα.
Εμείς οι ιδεολόγοι είμαστε οι
πνευματικοί πατέρες του λαού, είμαστε οι πραγματικοί ποιμένες του. Εμείς
κρατάμε στα χέρια μας, τη ψυχή του, τη καρδιά του, το πνεύμα του. Εμείς
αν το θελήσουμε τον διαφθείρουμε ως το κόκκαλο. Εμείς αν θέλουμε τον
αναρρώνουμε, τον αρρωσταίνουμε, τον πεθαίνουμε, του στερούμε κάθε καλό,
κάθε χαρά. Εμείς αν θέλουμε τον βοηθούμε να ανθίσει, να είναι
παραδειγματικός, θαυμάσιος. Ούτε ο Δεληγιάννης, ούτε ο Τρικούπης
(πολιτικοί της εποχής) ούτε κάποιος άλλος φταίει, για ότι έγινε, ή για
ότι γίνεται. Φταίνε κυρίως πρώτα οι άνθρωποι του πνεύματος και εμάς
βαρύνει όλη η ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση, αλλά και εξ’ ολοκλήρου η
φοβερή ευθύνη για το μέλλον.
Ιδού ποια είναι η δύναμή μας: Κάθε γη
έχει τα μεταλλεύματά της, τα φυτά της, τα ζώα της, τους ανθρώπους της
και οι εκδηλώσεις των ανθρώπων κάθε γης είναι φυσιολογικό να διαφέρουν.
Συνεπώς άλλου είδους οικογένεια έχει ο Άγγλος, άλλη ο Γάλλος, άλλη ο
Ιταλός, άλλη ο Γερμανός. Άλλο πατρικό αίσθημα έχει ο Άγγλος, άλλο
μητρικό, άλλο αδελφικό. Άλλο ο Γάλλος, άλλο ο Ιταλός, άλλο ο Γερμανός.
Άλλη λοιπόν είναι και η Ελληνική οικογένεια, διότι άλλη είναι η γη του.
Η οικογένεια είναι η θρησκεία του
Έλληνα. Είναι η βαθύτερη θρησκεία, από την προϊστορική εποχή έως τώρα,
παντού όπου υπάρχουν Έλληνες. Θρησκευτικά τηρείται η ιεραρχία,
δυνατότατος είναι ο δεσμός της αγάπης, των αισθημάτων, των καθηκόντων,
του σεβασμού μεταξύ των μελών της. Απόλυτη η αφοσίωση του ενός προς τους
άλλους και όλων προς έναν. Ο Έλληνας δεν έχει κάτι ιερότερο στον κόσμο
από την οικογένεια, τίποτα άλλο δεν τηρεί υψηλότερα, αγνότερα. Ο πατέρας
εργάζεται σε όλη του τη ζωή για το σπίτι του. Η μητέρα…..Ω!! η Ελληνίδα
μητέρα! Η ωραιοτάτη Παναγία…πονεί για όλους σε όλη της τη ζωή. Ο
αδελφός, προσέχει την αδελφή σαν τα μάτια του. Ο γιός μόλις μάθει ότι η
μητέρα του είναι άρρωστη, τρέχει από τα βάθη της Αιγύπτου, των Ινδιών,
της Αγγλίας, από τα πέρατα του κόσμου, να βρεθεί κοντά της και όσο και
αν άσπρισαν τα μαλλιά του, όσο και αν τον αγρίεψαν οι καταιγίδες, μόλις
την δει κλαίει σαν μικρό παιδί.
Εμείς οι ιδεολόγοι, οι ιδεογράφοι,
έχουμε τη δύναμη αν θέλουμε να καταστρέψουμε το θαυμάσιο αυτό πράγμα, να
σπάσουμε τους ιερούς και στενότατους αυτούς δεσμούς, να ξεριζώσουμε
αυτά τα αισθήματα, να πετάξουμε την οικογένεια στους δρόμους, να τη
διαλύσουμε στους τέσσερις ανέμους. Αυτή τη δύναμη έχουμε σε κάθε τι και
με αυτή τη δύναμη μπορούμε να κάνουμε καλό ή κακό σε κάθε ζήτημα.
Μπορούμε να κάνουμε το λαό να κρατήσει τα δικά του θαυμάσια πράγματα, ή
να τα αλλάξει με άλλα ξένα, ποταπά. Βαθύτατη λοιπόν πρέπει να είναι η
συναίσθηση της ευθύνης μας. Ο κάθε ιδεολόγος ή ιδεογράφος πρέπει να
συναισθάνεται βαθύτατα όταν πιάνει την πένα του για το τι καλό ή κακό
μπορεί να κάνει.
Κανένα άλλο σκοπό πρέπει να έχουμε όταν
πιάνουμε την πένα, παρά το πώς θα θέσουμε τις ιδέες στη θέση τους, για
να θέσουμε κατόπιν και τα πράγματα. Κανένα άλλο σκοπό από το πώς θα
δημιουργήσουμε την Ελληνική ζωή.
Για να την δημιουργήσουμε και να την
βοηθήσουμε να ανθίσει, πρέπει να μελετήσουμε αυτή που έχει και η οποία
είναι θαυμάσια και ανώτερη κάθε Ευρωπαϊκής (μην ακούτε τους ξιπασμένους)
να του συστήσουμε να κρατήσει με τα δόντια ότι έχει δικό του, να του
δείξουμε ότι αυτό που έχει είναι ωραίο, να του το αποδείξουμε, να το
επαναφέρουμε, να το κάνουμε πρώτοι εμείς, να είμαστε εμείς υπερήφανοι
για ότι έχουμε δικό μας, να του συστήσουμε να είναι υπερήφανος όπως ήταν
πάντοτε και θα ήταν και τώρα αν δεν τον αλλάζαμε εμείς.
Πριν στραφούμε λοιπόν προς την Ελληνική
ζωή, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε, διότι είναι και το μόνο
εμπόδιο, είναι να χτυπήσουμε κατακέφαλα από τη μία άκρη της ζωής, έως
την άλλη, από την κούνια έως τον τάφο, τον ξενισμό. Να βοηθήσουμε τις
λαϊκές τάξεις – οι οποίες κόλλησαν την ψώρα από την ανωτέρα και έγιναν
γελοιωδέστατες. Ο καθένας λοιπόν είτε ιδεολογεί είτε ιδεογραφεί δια
έργου και λόγου, έχει ως καθήκον να βοηθήσει αυτόν τον αγώνα με σκοπό το
«πέταγμα» των ξένων πραγμάτων τα οποία πνίγουν τα δικά μας και
εμποδίζουν τη δημιουργία δικών μας πραγμάτων από τα δικά μας υλικά μας
και από τους δικούς μας τεχνίτες. Από τα πράγματα του σπιτιού έως την
εφημερίδα, το περιοδικό, το θέατρο και τη φιλολογία.
Είναι αδύνατον να υπάρξει Ελληνική ζωή ενόσω όλη η ζωή είναι πιασμένη από την ξένη.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
***
Οι προβληματισμοί του Περικλή Γιαννόπουλου αναφέρονται σε καταστάσεις
της εποχής……………….οι προβληματισμοί οι δικοί μας έγκεινται στο αν
ισχύουν ακόμη οι αρχές και αξίες της τότε εποχής και αν ταυτίζονται οι
καταστάσεις με τις σημερινές. Διότι εάν ισχύουν και ταυτίζονται τότε η
εκπλήρωση του καθήκοντος παραμένει το ζητούμενο και φυσικά αφορά όλους.
Σημείωση: Παρακάτω παρατίθεται αυτούσια η δημοσίευση του περιοδικού.
Χείλων             exomatiakaivlepo           http://olympia.gr

Αρχειοθήκη ιστολογίου