Το Τείχος μας… προστάτευε από τη Μέρκελ

ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ

Η 13^η Αυγούστου είναι μια από τις ημερομηνίες κατά τις οποίες η Ιστορία… είχε κέφια. Και δια μέσου των ετών, κατέγραψε σημαντικά συμβάντα τη συγκεκριμένη ημερομηνία, που έμελλε να επηρεάσουν καθοριστικά την ανθρωπότητα. Σε ευρύτερα παγκόσμιο ή και σε τοπικά εθνικό επίπεδο.

Για εμάς τους Έλληνες για παράδειγμα, η 13^η Αυγούστου του 2004 ήταν η ημερομηνία της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Τότε που το ολυμπιακό πνεύμα επέστρεφε σπίτι του, χωρίς όμως να αποτελέσει και το εφαλτήριο για μια «Νέα Ελλάδα», όπως πιστεύαμε τότε.

Το 1968, έναν χρόνο μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, ο Αλέκος Παναγούλης επιχείρησε να δολοφονήσει τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο. Δεν τα κατάφερε, συνελήφθη, και το καθεστώς επιβίωσε για άλλα 6 χρόνια, με τις γνωστές, ολέθριες για τον ελληνισμό συνέπειες.

Το 1913, γεννήθηκε ο Μακάριος, που έμελλε να γίνει το κύριο πρόσωπο του δράματος, γύρω από το μέχρι και σήμερα ανεπίλυτο Κυπριακό ζήτημα. Εθνάρχης, πέρα από κάθε αμφιβολία, αλλά και με συζητήσιμες αποφάσεις στα μεγάλα διλήμματα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.

Σε γεγονότα που αφορούσαν τον κόσμο στον οποίο ζούμε, το 1899 γεννήθηκε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο σκηνοθέτης που κατάφερε να δώσει οπτική απεικόνιση στο συναίσθημα της αγωνίας και του φόβου, κάνοντας… θρίλερ τη ζωή μας. Το 1971, ο Τζον Λένον άφηνε το Λονδίνο για τη Νέα Υόρκη, χωρίς να ξέρει ότι ένας παράφρων θα τον δολοφονούσε, μερικά χρόνια αργότερα, και έτσι δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά την αγαπημένη του Βρετανία.

Περισσότερο ωστόσο από όλα τα παραπάνω, η στιγμή στην Ιστορία που επηρέασε καθοριστικά την πρόοδο της ανθρωπότητας, η 13^η Αυγούστου του 1961. Τότε που το καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας ξεκίνησε την ανέγερση του Τείχους του Βερολίνου, και τα στρατεύματα της χώρας έκλεισαν τα σύνορα με τη Δυτική Γερμανία.

Το Τείχος έπεσε τον Νοέμβριο του 1989, μαζί με τον υπαρκτό Σοσιαλισμό. Έμεινε στην Ιστορία ως το «Τείχος του μίσους», καθώς μπροστά του θυσιάστηκαν αναρίθμητες ζωές ανθρώπων που ήθελαν να περάσουν στην άλλη πλευρά, να αυτομολήσουν στη Δυτική Γερμανία.

Το καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας υποστήριξε ότι έφτιαξε το Τείχος για να προστατευτεί από τους Δυτικούς, για τους οποίους υπήρχαν υπόνοιες ότι δεν είχαν ξεριζώσει κάθε ναζιστικό σταγονίδιο από την κοινωνία τους. Υπόνοιες που… δεν διαψεύστηκαν ποτέ, μέχρι και σήμερα.

Το Τείχος έγινε σύμβολο μιας εποχής ανελευθερίας και βαθέως διχασμού της ανθρωπότητας, που όλοι θα ήθελαν να μην είχε υπάρξει ποτέ. Δεν είναι προφανώς τυχαίο το γεγονός ότι μπροστά στο Τείχος του Βερολίνου στάθηκαν, με διαφορά 24 ετών μεταξύ τους, δυο Αμερικανοί Πρόεδροι. Το 1963, ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι έδινε κουράγιο, υποστηρίζοντας ότι ήταν και εκείνος Βερολινέζος. Το 1987, ο Ρόναλντ Ρίγκαν, ο ηγέτης που γκρέμισε τον υπαρκτό Σοσιαλισμό, καλούσε τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ «να γκρεμίσει αυτό το Τείχος». Ο Γκορμπατσόφ τον άκουσε… με δυο χρόνια καθυστέρηση.

Η Πτώση του Τείχους αποτέλεσε τον πρόλογο της ελπίδας για έναν καλύτερο, περισσότερο δημοκρατικό και ελεύθερο κόσμο. Σήμερα, 22 χρόνια μετά, μπορούμε μετά βεβαιότητας να διαπιστώσουμε ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Η ύπαρξη μιας και μόνης υπερδύναμης, στο πρόσωπο των ΗΠΑ, οδήγησε τον πλανήτη σε αναιτιολόγητους πολέμους, σε μια αυθαίρετη χάραξη νέων συνόρων, που σε πολλές περιπτώσεις συνοδεύτηκε από εθνοκαθάρσεις, και φυσικά, στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνει η ανθρωπότητα.

Το Τείχος λοιπόν είχε… τη χρησιμότητά του. Έστω και συμβολικά. Και σε ουσιαστικό επίπεδο όμως, αποτελούσε το τελευταίο οχυρωματικό καταφύγιο που μας προστάτευε από μια Ενωμένη Γερμανία, της οποίας δεν ηγείται ένας πραγματικά μεγάλος Ευρωπαίος ηγέτης, ο Χέλμουτ Κολ, αλλά μια Ανατολικογερμανίδα με… συμπλέγματα, η Άνγκελα Μέρκελ.

Αν το Τείχος δεν είχε πέσει, πιθανότατα η σημερινή Καγκελάριος δεν θα μας… ταλαιπωρούσε. Και η Ενωμένη Ευρώπη θα φλέρταρε με την πολιτική ηγεμονία στον πλανήτη, και όχι με τη χρεοκοπία.

Statesmen.gr

Τρεμόντι: Τα ευρωομόλογα θα είχαν εγγυηθεί την σταθερότητα των χρηματιστηρίων

«Αν υπήρχαν τα ευρωομόλογα, θα είχαν εγγυηθεί την σταθερότητα των χρηματιστηρίων», δηλώνει ο ιταλός υπουργός Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι, ενόψει της συνάντηση Μέρκελ – Σαρκοζί την προσεχή Τρίτη. 

Skai.gr

Συναγερμός σε Ελλάδα και Ευρώπη για την κρίση

• 
  

Η απόφαση για την έκτακτη συνάντηση Μέρκελ - Σαρκοζί την Τρίτη ελήφθη υπό τη σκιά των τελευταίων εξελίξεων, που έφεραν την Ιταλία και την Ισπανία πολύ κοντά στον μηχανισμό στήριξης και τη Γαλλία να τελεί εν αναμονή επίθεσης από τις αγορές. Αντίθετος στις «διαδικασίες εξπρές» για την ενίσχυση του μηχανισμού στήριξης ο πρόεδρος της γερμανικής Βουλής....Οικονομική ενημέρωση

Skai.gr

Οι Γερμανοί θέλουν την Ελλάδα εκτός ευρώ

Την άποψη ότι στη γερμανική κοινή γνώμη αρχίζει να κερδίζει έδαφος η ιδέα της απομάκρυνσης της Ελλάδας από το ευρώ υποστηρίζει άρθρο των New York Times

Δημοσιεύτηκε: Αύγουστος 12 2011 18:43 Ενημερώθηκε: Αύγουστος 12 2011 18:43

Δημοσίευμα των New York Times επαναφέρει το θέμα εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, σημειώνοντας ότι τίθεται κάτι τέτοιο από ορισμένους στη Γερμανία.

"Αν το νερό και το φαγητό δεν φτάνει για όλους, κάποιος πρέπει να θυσιαστεί. Και τα βλέμματα στρέφονται στην Ελλάδα...", σημειώνεται, με την κρίση χρέους να παρομοιάζεται με ταινία επιβίωσης μιας ομάδας ναυαγών.

Θα ήταν καλύτερο για όλους και ιδιαιτέρως για την Ελλάδα να φύγει προσωρινά από την Ευρωζώνη δηλώνει ο γνωστός για τις "αιχμηρές" απόψεις του πρόεδρος του γερμανικού ινστιτούτου μελετών Ifo Χανς-Βέρνερ Σιν.

Στο ίδιο δημοσίευμα γίνεται αναφορά και σε άλλες χώρες που ενδεχομένως να πρέπει να φύγουν, όπως η Ιταλία και η Πορτογαλία.

Οι συντάκτες του άρθρου θυμίζουν το εξώφύλλο του περιοδικού Focus με την Αφροδίτη της Μήλου και αναφέρουν ότι ανάλογες απόψεις για την Ελλάδα δεν έχουν σταματήσει να εκφράζονται δημοσίως στη Γερμανία.

Ο Ότμαρ Ίσινγκ, οικονομολόγος και πρώην στέλεχος της ΕΚΤ, επιμένει ότι "οι χώρες που δεν σέβονται τους κανόνες θα πρέπει να τιμωρηθούν".

Η κυρίαρχη άποψη είναι ότι "η συνέχιση της στήριξης στην Ελλάδα το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί αντικίνητρα για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων".

"Το βιοτικό επίπεδο θα υποχωρούσε στην Ελλάδα αν αυτή αποχωρούσε από την Ευρωζώνη όμως αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτούν οι φορολογούμενοι ούτως ή άλλως", σημειώνει ο Ματίας Κούλας, οικονομολόγος στο Κέντρο Ευρωπαϊκής Πολικής του Φράιμπουργκ.

Ωστόσο, συνεχίζει το δημοσίευμα, οι Έλληνες είναι εξίσου απηυδισμένοι με τους Γερμανούς όσο και οι Γερμανοί με τους Έλληνες.

"Δεν μας ενδιαφέρει αν θα φύγουμε από το ευρώ και θα γυρίσουμε στη δραχμή. Τουλάχιστον έτσι θα μπροούμε να ελέγχουμε καλύτερα τα οικονομικά μας", ανέφερε ένας διαδηλωτής τον περασμένο Ιούνιο.

Έλληνας επιχειρηματίας αναφέρεται στο γνωστό στερεότυπο των Ελλήνων που δεν πληρώνουν φόρους. "Αυτό είναι μύθος που καλλιεργούν οι Γερμανοί", επισημαίνει.

Αναφορές ασφαλώς γίνονται και στις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις που ποτές δεν δόθηκαν και οι οποίες -κατά πολλούς- θα ελάφρυναν κατά πολύ το χρέος.

Στο ίδιο πάντως δημοσίευμα υπάρχουν και πιο ψύχραιμες απόψεις, όπως του Ζαν-Κλοντ Τρισέ για το πόσο μεγάλο σφάλμα θα ήταν να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη.

News247

Citi: Κίνδυνος υποβάθμισης για Γαλλία, Μ. Βρετανία, Καναδά και... Γερμανία

«Αναμενόμενη και δικαιολογημένη» χαρακτηρίζει την υποβάθμιση των ΗΠΑ από τη Standard & Poor’s η Citi, μία υποβάθμιση που θα έπρεπε να είχε γίνει από το 2009, καθώς η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου έχει χάσει τον έλεγχο των δημοσιονομικών της μεγεθών ήδη από το 2001, από την έναρξη δηλαδή της πρώτης προεδρικής θητείας του G. W. Bush. Μάλιστα, η Citi σχολιάζει ότι δεν έχει σημασία αν η S&P τήρησε τα κριτήρια που η ίδια είχε θέσει σε παλαιότερη προειδοποίησή της για την υποβάθμιση των ΗΠΑ, καθώς η αμερικανική οικονομία βρισκόταν σε μη βιώσιμη πορεία ακόμα και πριν συμφωνηθεί τελικά η αύξηση του ορίου του ομοσπονδιακού χρέους, ενώ «τίποτα από όσα συμφωνήθηκαν παράλληλα με την αύξηση χρέους δεν σηματοδοτεί ουσιώδη αξιόπιστη αλλαγή πορείας». «Η απουσία επιπρόσθετων μέτρων δημοσιονομικής ‘σύσφιξης’ από σήμερα έως το 2012 ίσως αποτελεί καλό νέο από την πλευρά της οικονομικής δραστηριότητας, αν κάποιος θεωρήσει δεδομένη την πίστη των αγορών στην ικανότητα και τη θέληση των ΗΠΑ να μην κηρύξουν στάση πληρωμών ή να μην ‘πληθωρίσουν’ το πραγματικό βάρος του χρέους τους» σημειώνει η Citi και προσθέτει:  "H αμερικανική οικονομία βρισκόταν σε μη βιώσιμη πορεία ακόμα και πριν συμφωνηθεί τελικά η αύξηση του ορίου του ομοσπονδιακού χρέους" «Αυτή η πίστη όμως, εξαρτάται από την αξιοπιστία των ΗΠΑ και υπάρχουν βάσιμοι φόβοι ότι αυτή η αξιοπιστία έχει υπονομευτεί μετά από χρόνια πολιτικής παράλυσης. Αν, όπως φοβόμαστε, η αξιοπιστία έχει διαβρωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε η μεγάλη και εμπροσθοβαρής δημοσιονομική προσαρμογή να καθίσταται ο μοναδικός τρόπος για τη διατύπωση αξιόπιστων δεσμεύσεων για το μέλλον, τότε η μετάθεση όλων των επώδυνων δημοσιονομικών μέτρων για μετά το 2012 ίσως να μην αποτελεί έξυπνη κίνηση, ακόμα και από την πλευρά της βραχυπρόθεσμης πραγματικής ζήτησης και οικονομικής δραστηριότητας». Όπως εκτιμά η Citi, το αργότερο έως το Νοέμβριο τόσο η Moody’s όσο και η Fitch θα έχουν προχωρήσει σε υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης των ΗΠΑ, ακολουθώντας την κίνηση της S&P, καθώς τότε είναι προγραμματισμένο να λήξει (χωρίς επιτυχία, όπως εκτιμά ο οίκος) η διαπραγμάτευση για το χρέος. H εξελιξη της αναλογίας χρέους/ ΑΕΠ των ΗΠΑ (1970 - 2010) Προς ένα G-7* χωρίς “AAA” Η Γαλλία, αντιμέτωπη με υψηλό χρέος και δημόσιο έλλειμμα και με εσωτερικές αντιδράσεις απέναντι σε περικοπές του -μεγάλου ακόμα και για τα δεδομένα της Ευρωπαϊκής Ένωσης- συστήματος κοινωνικών παροχών, πιθανότατα είναι η χώρα του G-&με τις μεγαλύτερες πιθανότητες να χάσει το “AAA”, αναφέρει στην έκθεσή της η Citi. Σημειώνει επίσης ότι οι αγορές δείχνουν να έχουν την ίδια αίσθηση, καθώς το spread των αποδόσεων των γαλλικών ομολόγων έναντι των γερμανικών έφτασε πρόσφατα σε υψηλά 16 ετών στις 90,7 μονάδες βάσης. Την ίδια στιγμή, τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) της Γαλλίας βρίσκονταν επίσης πολύ πρόσφατα στις 160 μονάδες βάσης, επίπεδο υπερτριπλάσιο έναντι των αμερικανικών. Η Μεγάλη Βρετανία έχει έλλειμμα γενικής κυβέρνησης συγκρίσιμο με εκείνο των ΗΠΑ και αισθητά μεγαλύτερο της Γαλλίας, σε αντίθεση όμως με τις δύο τελευταίες εφαρμόζει από το Μάιο του 2010 ένα πολύ αυστηρό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Αν και το πρόγραμμα αυτό σχεδιάστηκε για να αποκαταστήσει τη δημοσιονομική βιωσιμότητα, η χαμηλή ανάπτυξη ίσως οδηγήσει στη λήψη νέων μέτρων λιτότητας. Σε ένα επιδεινούμενο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον, ενδεχόμενη περαιτέρω επιβράδυνση της ανάπτυξης θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο και την αξιολόγηση “AAA” της χώρας. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος θα προερχόταν από το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει η κυβέρνηση το πρόγραμμα προσαρμογής, κάτι που η Citi θεωρεί απίθανο, εκτός αν καταρρεύσει ο κυβερνητικός συνασπισμός Συντηρητικών και Φιλελεύθερων. Στον Καναδά, η εικόνα είναι μάλλον καλή σε σχέση με τους νότιους γείτονές της, αναφέρει η έκθεση της Citi. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο Καναδάς έχει εμπλακεί εδώ και πάνω από μία δεκαετία σε μία διαδικασία δημοσιονομικής ‘σύσφιξης’, αφότου το χρέος ξεπέρασε το 100% του ΑΕΠ την περίοδο 1995-1996, η κρίση έχει «ακυρώσει» πολλά από τα επιτεύγματα αυτής της διαδικασίας και έτσι το χρέος της γενικής κυβέρνησης ξεπέρασε και πάλι το 84% του ΑΕΠ στο τέλος του 2010. Ακόμα και η Γερμανία, με χρέος που αντιστοιχεί στο 80% του ΑΕΠ, οφείλει να βρίσκεται σε εγρήγορση, σημειώνει η Citi. Τονίζει παράλληλα πως είναι σημαντικό να θυμάται κανείς ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης μετετράπη σε μία «χάρτινη ξεδοντιασμένη τίγρη» το Μάρτιο του 2005, με απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και υπό την πίεση της Γερμανίας και της Γαλλίας. Οι δύο χώρες έδρασαν από κοινού, διότι ήτα απρόθυμες να υποστούν τις κυρώσεις που θα τους επιβάλλονταν, αν το Σύμφωνο είχε εφαρμοστεί με τον τρόπο που είχε προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. «Η τελευταία ελπίδα επιβράδυνσης, πόσο μάλλον αντιστροφής, της απερίσκεπτης διολίσθησης μεγάλου μέρους της Ε.Ε. σε μη βιώσιμη δημοσιονομική πορεία εξανεμίστηκε με εκείνη την πράξη δημοσιονομικής ανευθυνότητας». Η Citi υπογραμμίζει παράλληλα ότι αν η Γερμανία και η Γαλλία δεν αποτελούσαν ήδη μέλη της Ευρωζώνης, δεν θα κατάφερναν να ανταποκριθούν στα κριτήρια ένταξης του ευρώ για έξι χρόνια, μέσα στην περίοδο 1999-2010. Και οι δύο θα αποτύγχαναν στο κριτήριο που θέλει το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ, ενώ σε ό,τι αφορά το κριτήριο για περιορισμό του χρέους στο 60% του ΑΕΠ, η Γαλλία θα αποτύγχανε σε 8 από τα 12 αυτά χρόνια και η Γερμανία σε 10. H εξελιξη της αναλογίας χρέους/ ΑΕΠ σε Γερμανία, Γαλλία, Ην. Βασίλειο και Καναδά (1999- 2010) «Μεγάλη συμβολική αξία» Το γεγονός ότι η Standard & Poor’s υποβάθμισε τις ΗΠΑ από το επίπεδο “AAA” δεν αποτελεί επί της ουσίας κάποια δραματική εξέλιξη, σχολιάζει η Citi, διότι ήταν και αναπόφευκτη και «αργοπορημένη». Ωστόσο, «αποτελεί ένα σημαντικό συμβολικό γεγονός στον ‘κύκλο της ζωής’ του πρώην οικονομικού ηγεμόνα. Παράλληλα, αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς την κατεύθυνση της οριστικής ‘αποκαθήλωσης’ του G-7 από το ρόλο του φύλακα της δημοσιονομικής υπευθυνότητας και βιωσιμότητας». *Μέλη του G-7 είναι οι: ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γερμανία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία και Καναδάς. Μόνο η Γερμανία, το Ην. Βασίλειο, η Γαλλία και ο Καναδάς διατηρούν σήμερα αξιολόγηση “AAA”.

Πηγή:www.capital.gr