Ετεροβαρής αλληλοσεβασμός

του Ανδρέα Πετρουλάκη

 27/04/2011

Το να μη θέλει ο Δήμαρχος της Αθήνας να μεταδίδονται οι Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας από τον δημοτικό ραδιοσταθμό είναι κάτι λογικό. Σπατάλη χρημάτων και ραδιοφωνικών ωρών για ένα πρόγραμμα που μεταδίδεται εξ ολοκλήρου, για όποιον ενδιαφέρεται, από το ραδιόφωνο της Εκκλησίας. Το να μην το επιτρέπει όμως για να μην προσβληθεί το θρησκευτικό συναίσθημα ενός εκατομμυρίου Μουσουλμάνων είναι λάθος. Όπως και το να απαγορεύει  για τον ίδιο λόγο στους παραγωγούς  του σταθμού να λένε τον χαιρετισμό «Χριστός ανέστη», στερεότυπο που αυτές τις μέρες χρησιμοποιούν και αυτοί που δεν το πιστεύουν.
Το να υποδέχεσαι φιλόξενα τους μετανάστες στη χώρα σου είναι ένα θέμα, το να σου υπαγορεύουν την συμπεριφορά σου είναι ένα άλλο. Η κοινωνία μας δεν είναι άγραφο χαρτί που ήρθαν οι μετανάστες να το γράψουμε μαζί. Έχει έναν πολιτισμό που έρχεται από δρόμο και αυτό ο δρόμος είναι διαφορετικός από τον δικό τους. Αυτοί είναι που καλούνται κυρίως να προσαρμοστούν και να σεβαστούν αυτό που βρίσκουν και όχι εμείς να τροποποιήσουμε πράγματα που θεωρούσαμε σωστά μέχρι την άφιξή τους. Και αυτά που θεωρούμε λάθος πρέπει να τα αλλάξουμε για τον εαυτό μας, όχι για τους άλλους.
Πολλοί από μας πιστεύουμε ότι ο εναγκαλισμός της εκκλησίας με την κοινωνία και το κράτος πρέπει να χαλαρώσει-δεν το πιστεύουμε όμως γιατί ενοχλεί τους μετανάστες και ούτε θα το κάνουμε για χάρη τους. Πολλοί από μας πιστεύουμε ότι πρέπει να καταργηθούν τα θρησκευτικά ως μάθημα στα σχολεία-δεν το πιστεύουμε  όμως γιατί υπάρχουν και αλλόθρησκοι μαθητές, θα το υποστηρίζαμε ακόμα και αν ο πληθυσμός αποτελείτο κατά  100% από ορθόδοξους χριστιανούς. Το θεοκρατικό πρότυπο των χωρών από τις οποίες προέρχονται οι περισσότεροι από τους μετανάστες είναι που θέλουμε να αποφύγουμε. Επομένως για την δική μας θρησκευτική συμπεριφορά είναι οι πιο ακατάλληλοι να ρωτήσουμε.
Οι υποχρεώσεις μας απέναντι στους αλλοδαπούς αφορούν αποκλειστικά τα ατομικά τους δικαιώματα. Οριακά δεχόμαστε επιπλέον την δημιουργία τόπου λατρείας και μέχρι εκεί. Είναι μοιραίο ο αλληλοσεβασμός να είναι ετεροβαρής, άρα ένα τζαμί  στην Αττική αρκεί. Δεν πρόκειται να φτάσουμε να θεωρήσουμε μέτρο το πόσες εκκλησίες υπάρχουν για τους χριστιανούς. Το τελευταίο που θέλουμε είναι να δημιουργήσουμε στο τέλος άλλον έναν πόλο θρησκευτικής μισαλλοδοξίας-μας περισσεύει αυτός που έχουμε. Η θρησκευτική και πολιτισμική τους διαφορετικότητα είναι αναγκαίο να λειτουργεί στο νόμιμο περιθώριο της κοινωνίας που τους φιλοξενεί και η ώσμωση δεν μπορεί να είναι ομότιμη.
Τα υπόλοιπα, κύριε Δήμαρχε, είναι αποστειρωμένη πολιτική ορθότητα. Χριστός ανέστη.

Πηγή: Protagon

Τι είναι ο Σαλαφισμός;

 

 22/04/2011

Τα πρόσφατα γεγονότα στη Γάζα και στη Συρία έφεραν στην επικαιρότητα μια μέχρι τώρα άγνωστη σέχτα του Ισλάμ, τον Σαλαφισμό, που εκ πρώτης όψεως δείχνει επικίνδυνα εξτρεμιστική.
Σε τι πιστεύουν όμως  οι Σαλαφιστές; Μήπως θα πρέπει να ανησυχούμε;
Ο Σαλαφισμός είναι μια φονταμενταλιστική τάση που υποστηρίζει την επιστροφή στις αρχικές αξίες του Ισλάμ.
Η λέξη Σαλαφιστής προέρχεται από  την αραβική φράση ‘as-salaf as-saliheen’, που αναφέρεται στις τρεις πρώτες γενιές Μουσουλμάνων, των γνωστών και ως «ευσεβών».
Η 100ετής σουνίτικη σχολή σκέψης του Σαλαφισμού θέλει τους πιστούς να ζουν σύμφωνα με τις διδαχές του προφήτη Μωάμεθ. Ξεχωρίζουν από τις χαρακτηριστικές λευκές ρόμπες τους, τις γενειάδες, και τα τουρμπάνια. Κοινωνικά, θεωρούνται άκρως συντηρητικοί.
Αν και πιστεύουν σε μια ενοποιημένη αραβική πολιτεία, και στον  νόμο της Σαρία, δεν είναι πάντα πολιτικά ριζοσπαστικοί, επειδή θεωρούν την εμπλοκή στη πολιτική ως αντίθετη στις βασικές αρχές του Ισλάμ.
Από κει και πέρα, ο Σαλαφισμός εμπεριέχει μια μεγάλη γκάμα από  μουσουλμανικά πιστεύω, από τη μη βίαιη θρησκευτική αφοσίωση, έως τον τζιχαντισμό.
Τις τελευταίες εβδομάδες, οι Σαλαφιστές πρωταγωνιστούν στα ΜΜΕ, εξαιτίας της εμπλοκής τους στη πολιτική. Συνήθως αντιτίθενται στα καθεστώτα των χωρών όπου ζουν, για διαφορετικούς όμως λόγους από τους δημοκρατικούς διαδηλωτές, και άρχισαν μάλιστα  να χρησιμοποιούν την αραβική άνοιξη προς όφελός τους.
Στην Αίγυπτο είναι ιδιαίτερα δραστήριοι, μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ. Πρόσφατα μια ομάδα τους ανέλαβε την ευθύνη για τη βίαιη απαγωγή και δολοφονία του Ιταλού ακτιβιστή Βιτόριο Αριγκόνι στη Γάζα, ισχυριζόμενοι ότι «διέδιδε τη διαφθορά».
Ο Σύριος πρόεδρος Bashar al-Assad κατηγόρησε τους Σαλαφιστές για την κλιμακούμενη αναστάτωση στη χώρα του, λέγοντας πως έχουν σκοπό να φέρουν τον τρόμο στη Συρία. Οι ειδικοί δεν πιστεύουν πως ο al-Assad έχει δίκιο, αλλά μάλλον χρησιμοποιεί την απειλή ως δικαιολογία για να προχωρήσει σε περαιτέρω καταστολή των διαδηλώσεων, στη διάρκεια των οποίων έχουν ήδη χάσει τη ζωή τους πάνω από 200 άνθρωποι.
Ο Σαλαφισμός είναι σχετικά διαδεδομένος παγκοσμίως, καθώς πολλοί τον θεωρούν ως μια πιο γνήσια μορφή του Ισλάμ, απογυμνωμένη από πολιτισμικές και εθνικές διασυνδέσεις. Αυτό, σε συνδυασμό με τη παραδοσιακά δεδηλωμένη απεμπλοκή του από τη πολιτική, τον καθιστά ως ιδιαίτερα δημοφιλή ανάμεσα σε πολλούς Μουσουλμάνους.
Ο Σαλαφισμός κυριαρχεί μεταξύ των Σουνιτών στην Αραβική Χερσόνησο, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Wahabis, μια ακροδεξιά δηλαδή ερμηνεία του Σαλαφισμού. Στην Αγγλία, ο Σαλαφισμός είναι ιδιαίτερα ελκυστικός στους Μουσουλμάνους φοιτητές των πανεπιστημίων.
Οι τζιχαντιστές Σαλαφιστές είναι διαφορετικοί από τους κανονικούς, και οπαδούς της μη βίας Σαλαφιστές. Ως συνήθως όμως, οι σκληροπυρηνικοί είναι αυτοί που κερδίζουν τη δημοσιότητα, και τελευταία δυστυχώς βλέπουμε αρκετή βία εκ μέρους τους.
Στην Αίγυπτο, έκαψαν πρόσφατα κάποια τζαμιά των Σούφι, δολοφόνησαν έναν Χριστιανό πωλητή οινοπνευματωδών, και έκοψαν το αυτί ενός Κόπτη Χριστιανού. Βέβαια, σε ένα πληθυσμό 82 εκατομμυρίων, τα συμβάντα αυτά, από μια μειοψηφία 5-6 εκατομμυρίων, θα πρέπει να θεωρούνται ως μεμονωμένα.
Ένα πρόσφατο ντοκιμαντέρ για τους εξτρεμιστές Μουσουλμάνους στη Βρετανία (Muslim Resistance), εστίασε σε μια ομάδα Σαλαφιστών στο Λούτον. Όπως ισχυρίζεται ο παραγωγός, οι περισσότεροι Σαλαφιστές προσπαθούν εδώ και 20 χρόνια να πείσουν τους Μουσουλμάνους να μη παρασύρονται από τις εξτρεμιστικές ομάδες.
S.A. από το The First Post

Πηγή:  ANTINEWS