- Τι είπε ο Στρος Καν και τι έκανε ο ΓΑΠ
- Πώς μεθοδεύτηκε η υποδούλωση στο ΔΝΤ
- Ο σκοτεινός ρόλος Παπαδήμου - Παπακων/νου (τα "3 Π"
- Όλο το κείμενο, μόνο στο planet-greece
Συγκλονιστικά στοιχεία για το απίστευτο παρασκήνιο που οδήγησε την Ελλάδα στη θανατηφόρο αγκάλη του μηχανισμού στήριξης φέρνουν στο φως της δημοσιότητας τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ, επιβεβαιώνοντας ότι τα όσα προηγήθηκαν της τραγικής για τη χώρα κατάληξης χρήζουν πολιτικής και δικαστικής διερεύνησης......
Οι πληροφορίες που περιήλθαν σε γνώση του περιοδικού είναι καταλυτικές και αποδεικνύουν αυτό που εδώ και καιρό λέγεται και γράφεται: Ότι το πρόγραμμα το οποίο επιβλήθηκε στη χώρα ήταν εξ αρχής καταδικασμένο σε αποτυχία και βέβαιο ότι θα ωθήσει την Ελλάδα στην καταστροφή, όπως και έγινε.
Σύμφωνα με παράγοντες που έχουν απόλυτη γνώση των όσων εξελίχθηκαν. παρασκηνιακά, ήδη από τον Νοέμβριο του 2009, λίγο μετά τις εκλογές, ο Γιώργος Παπανδρέου βρίσκονταν σε μυστικές συζητήσεις με το ΔΝΤ για την προσφυγή της χώρας σε δανεισμό. Υπενθυμίζεται ότι για μήνες μετά ο τότε πρωθυπουργός όχι μόνο διέψευδε τα περί συζητήσεων με το Ταμείο, αλλά υπογράμμιζε πόσο καταστροφικές είναι οι πολιτικές του.
Το κρίσιμο όσο και εντυπωσιακό στοιχείο ωστόσο είναι ότι ο επικεφαλής του ΔΝΤ εκείνη την εποχή Ντομινίκ Στρος Καν είχε ενημερώσει επανειλημμένως τον Γιώργο Παπανδρέου ότι το ένα πρόγραμμα όπως αυτό που εφάρμοζε το Ταμείο αλλού, στην Ελλάδα δεν θα έβγαινε και ότι έπρεπε η ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα σε συνεννοήσεις για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Ο Στρος Καν επικαλέστηκε μελέτες των υπηρεσιών του σύμφωνα με τις οποίες το πρόγραμμα θα οδηγούσε την ελληνική οικονομία σε αδιεξόδο και σε χειρότερη κατάσταση. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ανέλαβε σχετική πρωτοβουλία, ενώ ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου είχε ευθυγραμμιστεί πλήρως με τη θέση των Γερμανών οι οποίοι, όπως και οι Γάλλοι, δεν ήθελαν την αναδιάρθρωση διότι οι τράπεζές τους ήταν εκτεθειμένες σε ελληνικά ομόλογα. Την ίδια αρνητική στάση είχε και ο τότε επικεφαλής της ΕΚΤ Ζαν Κλωντ Τρισέ. Όλοι αυτοί γνώριζαν ότι το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους είναι αναπόφευκτο, ήθελαν όμως να κερδίσουν χρόνο ώστε όταν γίνει να έχουν λάβει τα μέτρα τους και οι τράπεζες τους να έχουν "ξεφορτωθεί" όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών ομολόγων που κατείχαν.
Οι Αμερικανοί, τηρούσαν ουδέτερη στάση διότι τα τραπεζικά τους ιδρύματα δεν είχαν μεγάλη έκθεση σε ελληνικά ομόλογα και αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να μην γίνει μεγάλη αναταραχή, οπότε συζητούσαν το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης.
Ο Στρος Καν εισηγούνταν στην ελληνική κυβέρνηση να θέσει αίτημα για αναδιάρθρωση και διαβεβαίωνε ότι το ΔΝΤ θα στήριζε την πρόταση παραθέτοντας στοιχεία για τη μη βιωσιμότητα του χρέους, οπότε, με το βάρος που έχει ο οργανισμός, η παρέμβασή του θα ήταν καταλυτική..
Ο πρώην επικεφαλής του Ταμείου μάλιστα επέμεινε να πιέζει την Άνγκελα Μέρκελ και μετά την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό όταν πλέον, μετά από μήνες εφαρμογής του προγράμματος, σχεδόν ένα χρόνο, είχε καταστεί σαφές ότι το χρέος όχι μόνο δεν καθίστατο βιώσιμο, αλλά αυξανόταν. Η άρνηση της Γερμανίας όμως συνεχιζόταν. Υπενθυμίζεται ότι την ημέρα που συνελήφθη ο Ντομινίκ Στρος Καν για τη γνωστή υπόθεση, επρόκειτο να συναντηθεί με τη Γερμανίδα Καγκελάριο προκειμένου να της παρουσιάσει εναλλακτικό σχέδιο για την Ελλάδα, με δεδομένο ότι το Μνημόνιο έχει αποτύχει.
Αξίζει να σημειωθεί ότι απορριπτική στάση για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους εκτός από τον Τρισέ, στην ΕΚΤ, τηρούσε και ο τότε αντιπρόεδρος της Τράπεζας Λουκάς Παπαδήμος, απρ' ότι είναι αδύνατον να μην γνώριζε την εκτίμηση του ΔΝΤ ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει χωρίς "κούρεμα".
Η ευθύνη βέβαια βαρύνε τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου οι οποίοι είχαν συνεχή ενημερωση για το αδιέξοδο του προγράμματος όχι μόνο από τον Στρος Καν αλλά και από τον τότε εκπρόσωπο της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτη Ρουμελιώτη.
Ο επικεφαλής του ΔΝΤ είχε επίσημανει, επιπλέον στον Γιώργο Παπανδρέου, ότι το επιτόκιο δανεισμού από την Ευρωζώνη ήταν απαγορευτικό και ότι επιβάρυνε ακόμη περισσότερο ένα πρόγραμμα που ούτως ή άλλως δεν έβγαινε. Επίσης ο Στρος Καν του επισήμανε ότι το χρονοδιάγραμμα για τη δημοσιονομική προσαρμογή είναι ασφυκτικό και αυτός είναι ένας επιπλέον παράγων που καθιστά την αποτυχία του προγράμματος βέβαιη.
Η εκτίμηση ανθρώπων που έχουν εικόνα από τις διαπραγματεύσεις εκείνη την εποχή - και αυτή η εκτίμηση είχε ειπωθεί στον Γιώργο Παπανδρέου τότε- είναι ότι αν η Ελλάδα δήλωνε ότι αυτό το πρόγραμμα δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί και αρνείτο να το δεχθεί, οι Ευρωπαίοι δεν θα την άφηναν να χρεοκοπήσει διότι δεν είχαν προλάβει να φτιάξουν άμυνες έναντι μιας ελληνικής κατάρρευσης. "Η Ελλάδα είχε διαπραγματευτική ισχύ τότε στα χέρια της, αλλά η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν την αξιοποίησε, δέχθηκε την επιβολη ενός προγράμματος που ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη της χώρας." Η άποψη ανθρώπων με γνώση της κατάστασης τότε και τώρα είναι ότι αν το "κούρεμα" είχε γίνει από την πρώτη στιγμή και στη συνέχεια εφαρμοζόταν ένα πρόγραμμα προσαρμογής, όχι με ληστρικά επιτοκία και σε εύλογο χρονικό διάστημα, το δημόσιο χρέος σήμερα θα ήταν 90%.
Το ΔΝΤ, λένε αρμόδιες πηγές, παρότι είχε διαγνώσει την αποτυχία του Μνημονίου, αναγκάστηκε να συνεχίσει την εμπλοκή του στο πρόγραμμα και να συμμετάσχει στη χρηματοδότηση προκειμένου να αποφευχθεί μια παγκόσμια κρίση ενόσω τα ελληνικό ομόλογα ήταν ακόμα "απασφαλισμένη βόμβα" και διότι ακολούθησε η αποσταθεροποίηση της Ισπανίας και της Ιταλίας. Τώρα που η απόφαση της ΕΚΤ να αγοράζει ισπανικά και ιταλικά ομόλογα υψώνει αποτελεσματικό τείχος προστασίας στην Ευρωζώνη (αν δεν το κατεδαφίσει η Γερμανία ) διευκολύνει τις όποιες εις βάρος μας αποφάσεις. Η μια εκδοχή, σύμφωνα με παράγοντες που έχουν γνώση των σεναρίων που συζητούνται, είναι να υπάρξει "κούρεμα" του ελληνικού χρέους και ενδεχόμενως ταυτόχρονα έξοδος της χώρας από το ευρώ. Η ελληνική τιμωρία, όπως είχαν πρώτα αποκαλύψει τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ, θα χρησιμοποιηθεί στο εσωτερικό της Γερμανίας και άλλων χωρών ως εκτόνωση της κοινής γνώμης πρκειμένου να προχωρήσει η σωτηρία των υπολοίπων. Το "κούρεμα" ούτως ή άλλως θα γίνει αφού η χώρα δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της.
Σύμφωνα με ασφαλείς και διασταυρωμενες πληροφορίες στην τελευταία συνεδρίαση το ΔΣ του ΔΝΤ επιβεβαιώθηκε η αποτυχία του ελληνικού προγράμματος και γι' αυτό το λόγο κρίθηκε αναγκαίο οι χώρες να εκπονήσουν "contingency plans" ενόψει πιθανής ελληνικής χρεοκοπίας και εξόδου από την Ευρωζώνη.
Εκπρόσωπος αναδυόμενης οικονομικής δύναμης είπε ότι "η λιτότητα και η εσωτερική υποτίμηση επιδεινώνουν τη δημοσιότητα του ελληνικού χρέους".
Εκπρόσωπος άλλου μεγάλου κράτους τόνισε ότι "ακόμα και αν το χρέος είναι 120% το 2020, δεν είναι εξασφαλισμένη η βιωσιμότητά του χρέους και χρειάζεται OSI ("κούρεμα" και στα ομόλογα του δημόσιου/ κρατικού τομέα). Στέλεχος από λατινική χώρα σημείωσε ότι "η ενεργοποίηση πόρων του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης βοήθησε μόνο στην αποφυγή της επιμόλυνσης άλλων οικονομιών και δεν ωφελήθηκε η Ελλάδα" και ότι η "εσωτερική υποτίμηση προκαλεί μόνο μεγαλύτερο χρέος". Άλλο μέλος του ΔΣ προέβλεψε περαιτέρω σοβαρή επιδείνωση των οικονομικών και κοινωνικών δεικτών, ενώ έτερο στέλεχος υπογράμμισε ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να λειτουργήσει η εσωτερική υποτίμηση στην Ελλάδα. Επίσης
κάποιος προειδοποίησε οι "το ΔΝΤ αναλαμβάνει ιστορικό ρίσκο με την έκθεσή του στην Ελλάδα". Επισημάνθηκε επίσης ότι η ΕΕ υποτίμησε πόσο προβληματική είναι η δημοσιονομική προσαρμογή και λόγω του μεγάλου αριθμού αυτοαπασχολουμένων και ότι χωρίς ανάπτυξη το πρόγραμμα οδηγεί σε μείωση των φορολογικών εσόδων. Επρόκειτο για έναν επικήδειο του προγράμματος και της Ελλάδας.
Όπως είναι σαφές η ελληνική τραγωδία είναι αποτέλεσμα μιας κανονικής προδοσίας από τους εταίρους, οι οποίοι εκτέλεσαν τη χώρα, και ανίκανοτητας -τουλάχιστον- της τότε ελληνικής κυβέρνησης. Αν υπάρχει κάτι περισσότερο από ανικανότητα μένει να διευκρινιστεί καθώς μετά από μια καταστροφή εθνικών διαστάσεων, η οποία εξελίσσεται, είναι αδύνατον κάποια στιγμή, μάλλον σύντομα, να μην διερευνηθούν οι συνθήκες υπό τις οποίες η Ελλάδα οδηγήθηκε στους δημίους της.
Ομολογία - σοκ του ΔΝΤ: "Η εσωτερική υποτίμηση κατά κανόνα αποτυγχάνει"
Η αποτυχία του προγράμματος της τρόικας για τη χώρα μας ομολογείται επισήμως και από πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ (16 Μαρτίου), όπου αναφέρεται ότι η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας μέσω της διαδικασίας της εσωτερικής υποτίμησης έχει αποδειχθεί από περιπτώσεις άλλων κρατών ότι ελάχιστες φορές λειτουργεί και πάντως όχι σε κράτη που αντιμετωπίζουν τα δημοσιονομικά και διαρθρωτικά προβλήματα που έχει η Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, στην έκθεση τονίζεται: «Η εσωτερική υποτίμηση είναι σχεδόν αναπόφευκτο να συνδέεται με βαθιά και μακρόσυρτη περίοδο ύφεσης και αυτό γιατί οι σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες ρίχνουν το βάρος της προσαρμογής στην ανάπτυξη, στα εισοδήματα και στην απασχόληση. Η διάρκεια της αρχικής περιόδου προσαρμογής έχει κυμανθεί από πέντε τετράμηνα (Χονγκ Κονγκ) μέχρι 15 τετράμηνα και ακόμα περισσότερα, όπως στην Αργεντινή, ενώ το βάθος της ύφεσης ποικίλλει, από τη χαμηλή, στη Γερμανία και στην Ολλανδία, ως την οικονομική κατάρρευση, η οποία συνοδεύτηκε από συντριπτικά υψηλή ανεργία και μετανάστευση, όπως συνέβη στη Λετονία.
Συχνά, οι εισοδηματικές ανισότητες αυξάνονται κατά τη διάρκεια της περιόδου προσαρμογής, επιβαρυνόμενες από περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, στην Παιδεία και στην Υγεία. Η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας μέσω της διαδικασίας της εσωτερικής υποτίμησης έχει αποδειχθεί σε περιπτώσεις άλλων κρατών ένα δύσκολο εγχείρημα με πολύ λίγες επιτυχίες. Επιπλέον, η αντιμετώπιση ελλειμμάτων ανταγωνιστικότητας γίνεται πιο περίπλοκη στις περιπτώσεις μεγάλων δημοσιονομικών ανισορροπιών και δημοσίου χρέους, από τη στιγμή που η εσωτερική υποτίμηση λειτουργεί ως εμπόδιο στην αντιμετώπιση των
δημοσιονομικών προβλημάτων.
Από τούτες πιο σημαντικούς παράγοντες για μια επιτυχημένη εσωτερική υποτίμηση είναι η ύπαρξη μιας ανοιχτής και ευέλικτης οικονομίας και υψηλής ευελιξίας σε μισθούς και τιμές. Απαιτείται, επίσης οικονομική ολοκλήρωση εντός μιας νομισματικές ζώνης και είτε ένα αναπτυγμένο κεντρικό σύστημα αναδιανομής (Γερμανία) ή ένα περιορισμένο κοινωνικό κράτος (Χονγκ Κονγκ). Παραλλήλως, οι επιτυχημένες εσωτερικές υποτιμήσεις χαρακτηρίζονται από θαρραλέα εμπροσθοβαρή μέτρα δημοσίων δαπανών, τα οποία τυγχάνουν της υποστήριξης τόσο του πολιτικού συστήματος όσο και των πολιτών για να διατηρήσουν το καθεστώς συναλλαγματικής ισοτιμίας. Επίσης απαιτείται ένα αρχικό χαμηλό δημόσιο χρέος (...)
Οι περιπτώσεις άλλων χωρών προσφέρουν μία χρήσιμη οπτική στην πιθανή μακροοικονομική δυναμική της Ελλάδας, αν και οι αρχικές συνθήκες στη χώρα μοιάζουν δυσμενείς σε σύγκριση με την προγενέστερη διεθνή εμπειρία. Οι περισσότερες προϋποθέσεις επιτυχίας απουσιάζουν από την Ελλάδα. Στο ξεκίνημα της κρίσης η χώρα συνδύασε διψήφιο δημοσιονομικό έλλειμμα, υψηλό επίπεδο δημοσίου χρέους, αρνητική διεθνή επενδυτική θέση, μικρή εξαγωγική βάση, βαθιά ριζωμένες αγκυλώσεις στις αγορές εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών, καθώς και τεταμένο και ασταθές πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον.
Όλα αυτά δείχνουν πως μία αποφασιστική πολιτική και μία θαρραλέα εμπροσθοβαρής μεταρρύθμιση είναι κρίσιμη ώστε να λειτουργήσει η εσωτερική υποτίμηση στην Ελλάδα και θα απαιτηθεί από την κυβέρνηση συνεχιζόμενη και μεγάλης κλίμακας υποστήριξη για να μετριάσει τον πόνο της διαδικασίας προσαρμογής…
*αναδημοσίευση του planet-greece από περιοδικό Επίκαιρα, που κυκλοφόρησε την Πέμπτη, 2 Αυγούστου
