ΒΗΜΑ-ΒΗΜΑ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΝΤΟΡΑΣ! Ο ΣΟΥΦΛΙΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΑΡΘΡΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ

Ετοιμάζεται για την επιστροφή του με ανοιχτή δήλωση υπέρ της Ντόρας! Σε συνεννόηση με τον Αρούλη τον οποίο συναντά συχνά-πυκνά, ο Σουφλιάς ετοιμάζει άρθρο που θα δημοσιευθεί στο Βήμα της Κυριακής. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι έχει λάβει το μήνυμα...
πως δεν θα είναι και πάλι στο Επικρατείας της Ν.Δ. Ο Σουφλιάς, βέβαια, στο πίσω του μέρος του μυαλού του έχει την Προεδρία της Δημοκρατίας. Επειδή όμως φοβάται ότι με τη Ν.Δ. θα του προκύψει Καραμανλής, θέλει να αποτελέσει λύση από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Το άρθρο γράφεται από συνεργάτες του. Και έχουν ονοματεπώνυμο. Νίκος Σιγάλας και Γιώργος Παπαστάμκος. Θα παραδοθεί αυτή ή την επόμενη εβδομάδα;

Η Ελλάδα ακολουθεί συνταγή καταστροφής

Την αύξηση των εσόδων μέσω της πώλησης γης και δημόσιας περιουσίας προτείνει ο Economist ως τη μόνη λύση για την Ελλάδα. Σκληρή κριτική για το μνημόνιο, που "οδηγεί στην καταστροφή". Ο φαύλος κύκλος και η χαμένη εμπιστοσύνη των αγορών

 Απρίλιος 10 2011

Στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα θα σωθεί μόνο αν εκποιήσει κρατική περιουσία καταλήγει μακροσκελές άρθρο που δημοσιεύτηκε στον Economist.
Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας περιγράφεται με μελανά χρώματα και οι διαπιστώσεις για τις πιθανότητες διάσωσης μέσω της συνταγής (της τρόικας) που ακολουθείται, προκαλούν ανησυχία.
Στο άρθρο του, ο Economist αναφέρει  πως δεν υπάρχει ιδιαίτερη διέξοδος μέσω του σχεδίου διάσωσης της Ελλάδας.
Υποστηρίζει δε πως η προσκόλληση στο σχέδιο αυτό, ενδεχομένως να αποτελέσει και την καταστροφή της, καθώς μετά από σχεδόν 1,5 χρόνο από την εκπόνηση του, ούτε το έλλειμμα κατάφερε να μειωθεί, αλλά ούτε και να προοιωνίσει το οποιοδήποτε θετικό για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση.
“Οι δημοσιονομικές αποτυχίες έχουν κάνει ακόμα πιο επιφυλακτικές τις αγορές απέναντι στο ελληνικό χρέος. Το επιτόκιο των δεκαετών κρατικών ομολόγων έχει σκαρφαλώσει στο 13%.  Οι διεθνείς οίκοι υποβάθμισαν κι άλλο την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας. Αυτό δεν επηρεάζει την κυβέρνηση για την ώρα, καθώς μπορεί να καλύψει τις ταμειακές της ανάγκες από τα κεφάλαια διάσωσης.
Όμως, το σχέδιο του περασμένου Μαΐου υπολόγιζε να εκταμιεύσει χρήματα που ανέρχονται σε πάνω από τα μισά από αυτά που απαιτούνται για να βγει το 2012 στις αγορές. Δεδομένου ότι κάτι τέτοιο μοιάζει τελείως ανεδαφικό, θα χρειαστεί περισσότερη εξωτερική βοήθεια από τα 110 δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν ήδη δεσμευτεί”.
Η ελληνική οικονομία, λέει ο Economist, έχει μπει σε ένα φαύλο κύκλο.
“Αν παραμείνει αδύναμη, αυτό θα υπονομεύσει την ικανότητα της κυβέρνησης να επιβάλει πρόσθετες φορολογικές περικοπές, πράγμα που με τη σειρά του θα προκαλέσει κι άλλη απώλεια της εμπιστοσύνης των αγορών, που θα κλείσουν τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης στις τράπεζες. Άραγε υπάρχει κάποια διέξοδος από αυτήν την παγίδα;”.
Στο παραπάνω ερώτημα, ο Economist υποστηρίζει πως η διέξοδος αυτή δεν βρίσκεται στην αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά στην πώληση της Γης και της κρατικής περιουσίας.
“Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων θα πρέπει να προέλθει από τις πωλήσεις γης, όμως για να γίνει αυτό, θα πρέπει να υπάρξει μεταρρύθμιση στο Εθνικό Κτηματολόγιο. Η έλλειψη μητρώου για τις ακριβείς συμμετοχές του κράτους στα ακίνητα και τη γη αποτελεί ακόμα ένα μεγάλο ζήτημα. Η θέσπιση του, θα ήταν ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να ξεκινήσει η ανάπτυξη σε όλη την Ελλάδα”.

 

Πηγή: NEWS247

Μια μεγάλη τομή στο πόθεν έσχες των πολιτικών

10.04.2011ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Σ. ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΣΤΡΑΤΗΣ



Το Statesmen δίνει ιδιαίτερο βάρος στη Συνταγματική Μεταρρύθμιση, θεωρώντας ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά στη χώρα, αν δεν δεσμευθεί σύσσωμο το έθνος και οι εξουσίες του με ένα καταστατικό χάρτη, το Σύνταγμα, που να καθορίζει και να περιορίζει τις αυθαιρεσίες, τις περιττές και χρονίζουσες διαδικασίες, καθώς και τα θέματα χρηστής διοίκησης.
Πρώτο λοιπό θέμα που πρέπει να απασχολεί τα κόμματα και τους θεσμικούς παράγοντες της πολιτείας, είναι η συνταγματικότητα των νόμων. Και μάλιστα, ο προληπτικός έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων.
Το Συμβούλιο Επικρατείας είναι βασικά αρμόδιο με τον έλεγχο των πράξεων της διοίκησης. Και «επικουρικά», όπως και κάθε δικαστήριο, ελέγχει και τη συνταγματικότητα των νόμων. Αυτό κοστίζει χρόνο και χρήμα στο δημόσιο. Επειδή όμως δεν μπορεί κάθε υπουργείο να ελέγχει από μόνο του τη συνταγματικότητα των νόμων, που τον καλεί ο νομοθέτης να εκτελεί κατά γράμμα, χρειάζεται ένα νέο θεσμικό όργανο να έχει την αρμοδιότητα αυτή, όπως συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες. Ένα Συνταγματικό Δικαστήριο.
Γνωρίζω τις επιφυλάξεις –θεμιτές- του Συμβουλίου Επικρατείας. Γνωρίζω και τις επιφυλάξεις των πολιτικών. Όπως όμως δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς, πρέπει να ξεφύγουμε από αγκυλώσεις του παρελθόντος. Να ξεκολλήσουμε.
Ένα Συνταγματικό Δικαστήριο με μεικτή σύνθεση, δικαστών-πολιτικών, τα μέλη του οποίου θα ορίζονται από τους πολιτειακούς παράγοντες, απ΄ όλα τα κόμματα και ρεύματα, με τη συμμετοχή προσωπικοτήτων της επιστήμης και της κοινωνίας, θα αλλάξει ριζικά τη νοοτροπία στη λειτουργία της ελληνικής πολιτείας. Δεν θα αναλύσουμε εδώ τις λεπτομέρειες, αυτό το γνωρίζουν καλύτερα απ΄ όλους οι ειδικοί.
Το βέβαιο είναι ότι με το Συνταγματικό Δικαστήριο, θα λυθούν βασικά θέματα στη λειτουργία της πολιτείας, σε όλα τα επίπεδα, που αφορούν τη συμβατότητα με το συνταγματικό χάρτη, σε επίπεδο εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας, σε επίπεδο διοίκησης και ΜΜΕ, σε επίπεδο κοινωνίας και πάνω απ΄ όλα, στο σεβασμό των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σε ό, τι αφορά «το πόθεν έσχες». Αν θέλουμε πραγματικό και διάφανο έλεγχο, όλοι οι πολιτικοί θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν στο «πόθεν έσχες», όχι μόνο από την ημέρα που μπήκαν στην πολιτική, ούτε από το 1974, αλλά πίσω στην οικογενειακή περιουσιακή τους κατάσταση, πότε και πώς αποκτήθηκαν…. από τους  γονείς, τους συγγενείς πρώτου βαθμού και συζύγους. Αυτό προφυλάσσει. Η δε υποχρέωση αυτή, θα ισχύει για τους πολιτικούς μέχρι τέλους ζωής, και θα συνεχίζει για τους συγγενείς πρώτου βαθμού μια δεκαετία ακόμη.
Τότε, θα δούμε την πραγματική προέλευση του «πλουτισμού», αν είναι δικαιολογημένος ή αδικαιολόγητος.

Πηγή:  Statesmen.gr

Λουκέτο σε ιστορικά σχολεία στο Φανάρι

10 Απριλίου 2011

Έγινε αποδεκτό το αίτημα της ελληνικής κοινότητας να κλείσουν τρία ιστορικά σχολεία που δεν είχαν μαθητές από το 1979. Ανοίγει ο δρόμος για αξιοποίηση των κτιρίων

Η έλλειψη μαθητών οδήγησε τρία ιστορικά σχολεία που ανήκουν στην ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης να κατεβάσουν ρολά.

Το πράσινο φως που δόθηκε στην ελληνική κοινότητα να κλείσει το ιδιωτικό σχολείο στο Σισλί, το δημοτικό στο Μπεσίκτας και… το λύκειο θηλέων στο Φατίχ χαρακτηρίστηκε ως δίκαιη απόφαση και ικανοποίησε την ελληνική κοινότητα, δεδομένου ότι αποτελούσε πάγιο αίτημα της ελληνικής κοινότητας να κλείσουν ορισμένα σχολεία.

Μετά από αυτή την απόφαση, όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της Hurriyet , ανοίγει ουσιαστικά ο δρόμος για την αξιοποίηση των ακινήτων με διαφορετικό τρόπο.

«Από το 1979 δεν υπήρχαν μαθητές στα σχολεία αυτά. Είναι μία δίκαιη απόφαση», σημειώνει στην εφημερίδα ο Λάκης Βίγκας, μέλος της διοίκησης των ελληνικών ιδρυμάτων.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παραμένουν σε λειτουργία μόλις εννέα μειονοτικά σχολεία, ενώ όπως επισημαίνει το ίδιο δημοσίευμα το 1870 λειτουργούσαν σαράντα.

Η μόνιμη απάντηση των αρχών στο αίτημα των Ελλήνων της Πόλης να κλείσουν αυτά τα σχολεία ήταν αρνητική, με αποτέλεσμα τα σχολικά κτίρια να παραμένουν για χρόνια κλειστά,αφού δεν υπήρχαν μαθητές και δεν μπορούσαν να αξιοποιηθούν.

Ο νέος νόμος όμως που ψηφίστηκε το 2008 για την ακίνητη περιουσία των ιδρυμάτων που λειτουργούν στην Τουρκία επιτρέπει πλέον στα ιδρύματα να αξιοποιήσουν την περιουσία που έχουν στην κατοχή τους.

Πηγή: hellenicspace.wordpress.com καιΔεξί X-Trem

Ntomino στην Μέση Ανατολή

 10/04/2011

Του Γιώργου Διονυσόπουλου*
Κατά καιρούς τα τελευταία 10 χρόνια έχουν κάνει την εμφάνισή τους στην δημοσιότητα ουκ ολίγοι χάρτες εντός των οποίων περιγράφονται και οριοθετούνται μία σειρά από νέα κράτη που θα προέλθουν μέσα από την επαναχάραξη των συνόρων στη Μέση Ανατολή. Οι περισσότεροι από αυτούς, περίπου πανομοιότυποι στην πλειονότητά τους, έχουν κατασκευαστεί και διακινούνται από διάφορα think tank του εξωτερικού, κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα γεγονότα στην Βόρειο Αφρική και το για ορισμένους «κατασκευασμένο» για κάποιους άλλους «αυθόρμητο», ντόμινο των επαναστάσεων στις χώρες του αραβικού κόσμου, δείχνουν ότι η σχετική διαδικασία έχει ήδη αρχίσει. Φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους επαναστάσεις οδηγούν σε κατάρρευση καθεστώτα τα οποία κινούνται από τα όρια της κατ’ επίφαση δημοκρατίας όπως της Αιγύπτου μέχρι της απόλυτης δικτατορίας όπως στην περίπτωση της Λιβύης.
Οι αναταραχές, στην κυριολεξία μέρα με την ημέρα, επεκτείνονται χάρις στο διαδίκτυο το οποίο αναδεικνύεται σε ένα από τα μεγαλύτερα όπλα διείσδυσης της Δύσης στον μουσουλμανικό κόσμο, βοηθώντας μεταξύ άλλων και τους κατά τόπους αντικαθεστωτικούς να επικοινωνούν μεταξύ τους. Υεμένη, Μπαχρέϊν ακόμη και η Σαουδική Αραβία βιώνουν πρωτόγνωρες γι’ αυτές κινητοποιήσεις. Σταδιακά ο κλοιός σφίγγει και αγγίζει χώρες που εδώ και χρόνια η Δύση έχει εντάξει στον κατάλογο με αυτές που υποστηρίζουν την τρομοκρατία. Μετά από κάποιες σχετικά «βελούδινες» πρώτες επαναστάσεις, ήρθε η στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη για να καταδείξει ότι ο «κύβος» για την δημιουργία μίας νέα τάξης πραγμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο «ερίφθη».

Σπάει ο άξονας
Η επόμενη κίνηση στη γεωστρατηγική σκακιέρα της περιοχής ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη και αφορά τη Συρία. Τα επεισόδια σε διάφορες πόλεις της χώρας  είναι συνεχώς κλιμακούμενα σε βία, σε συμμετοχή πλήθους και σε ένταση. Όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις το καθεστώς του σύριου προέδρου Bashar al-Assad, παρά τη συνδυασμένη χρήση αστυνομικών δυνάμεων και μεταρρυθμιστικών εξαγγελιών, δείχνει ότι αδυνατεί να ελέγξει την κατάσταση. «Εμείς δεν είμαστε ούτε Τυνήσιοι ούτε Αιγύπτιοι», είχε σπεύσει να αναφέρει σε δηλώσεις του πριν από ένα μήνα ο Assad. Αν περίμενε λίγο και έβλεπε την επέκταση των ταραχών και την εξέλιξη των πραγμάτων στη Λιβύη ίσως να καταλάβαινε ότι βιάστηκε να μιλήσει… Η Συρία άλλωστε αποτελεί κομβικό σημείο για τους σχεδιασμούς των αμερικανών στην ευρύτερη περιοχή, διαθέτοντας χαρακτηριστικά που συνδέονται με τις δύο βασικές προτεραιότητες της Ουάσιγκτον στο άμεσο μέλλον: Την απομόνωση του Ιράν και την διασφάλιση του κράτους του Ισραήλ.
Η Συρία είναι μια σουνιτική χώρα η οποία διοικείται από μια αλεβιτική μειονότητα, από τις τάξεις της οποίας προέρχεται και η δυναστεία των Assad. Οι αλεβίτες αποτελούν το 7% περίπου του πληθυσμού  της χώρας και διαθέτουν σημαντικά ερείσματα στις Ένοπλες Δυνάμεις. Στο πλαίσιο αυτό και παρά τις έντονες διαφορές που χωρίζουν το σουνιτικό με το σιϊτικό ισλάμ, εξηγούνται οι πολύ καλές σχέσεις που συνδέουν τη Δαμασκό με την Τεχεράνη. Σχέσεις που επισφραγίστηκαν το 2006 μέσω της υπογραφής ενός μνημονίου αμυντικής συνεργασίας. Οι δύο πρωτεύουσες  ουκ ολίγες φορές  τα τελευταία χρόνια έχουν βρεθεί στο στόχαστρο της Δύσης κατηγορούμενες ότι έχουν συστήσει έναν άτυπο άξονα μέσω του οποίου στέλνονταν όπλα, χρήματα και πυρομαχικά στους μαχητές της Χεσμπολάχ στο Λίβανο και στους Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας. Ίσως αυτός να είναι και ο βασικός λόγος που το καθεστώς Assad κατηγορεί τις «ξένες δυνάμεις» ως ηθικούς αυτουργούς των ταραχών στη Συρία, θεωρώντας πως το Ισραήλ έχει προμηθεύσει με όπλα τους διαδηλωτές.
Εάν αλλάξει το καθεστώς στη Δαμασκό, φύγει ο Άσαντ και αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας η σουνιτική πλειοψηφία, τότε σπάει ο συγκεκριμένος άξονας και ταυτόχρονα αποκόπτονται οι παραπάνω γραμμές ανεφοδιασμού. Σαν αποτέλεσμα αυτό θα έχει την εμπέδωση ενός κλίματος ασφαλείας στην περιοχή για το Ισραήλ, αφού επί τους ουσίας «ξεδοντιάζονται» δύο από τις βασικότερες «ασύμετρες» απειλές που αντιμετωπίζει. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα πρέπει να θεωρείται περίπου βέβαια η επιστροφή των υψωμάτων του Γκολάν – που χάθηκαν στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967- στη Συρία, ως «δώρο» στο νέο μετά- Assad πολιτικό σκηνικό της χώρας. Κάτι που όπως εκτιμάται θα διευκολύνει τα μέγιστα προς την κατεύθυνση της επιβίωσης και μακροημέρευσής του.
Παράλληλα όμως η αλλαγή του καθεστώτος στη Δαμασκό έχει και μία άλλη παράμετρος που αφορά την πολιτική απομόνωση του Ιράν, το οποίο εν μια νυχτί θα βρεθεί αποκομμένο και χωρίς κανένα σύμμαχο στην περιοχή. Είναι περίπου αυτονόητο ότι η Τεχεράνη θα είναι το επόμενο κομμάτι στο ντόμινο των επαναστάσεων, δεδομένου ότι ο βομβαρδισμός του Ιράν, παρά τα όσα κατά καιρούς λέγονται και ακούγονται δεν είναι μια καθόλου εύκολη υπόθεση. Εξάλλου και στην Τεχεράνη, όσο ισχυρό και εάν εμφανίζεται το εκεί καθεστώς, οι κινητοποιήσεις είναι συχνό φαινόμενο και η κλιμάκωσή τους και εκεί εκτιμάται πως είναι απλά θέμα χρόνου.

Διαμελισμός της Τουρκίας

Οι αναταραχές στη Συρία δεν προβλέπεται όμως να είναι το τέλος σε αυτή την παρατεταμένη επαναστατική δραστηριότητα στον αραβικό κόσμο. Αντίθετα οι παραπάνω εξελίξεις αναμένεται να αποτελέσουν καταλυτικό παράγοντα για κάτι που εδώ και αρκετά χρόνια «ψιθυρίζεται» μέσα από εκθέσεις και πορίσματα διαφόρων οργανισμών και ινστιτούτων του εξωτερικού: του διαμελισμού της Τουρκίας και της δημιουργίας ανεξάρτητου κουρδικού κράτους.
Θα πρόκειται για το επιστέγασμα όλων αυτών των γεγονότων  που θα σημάνει τον πλήρη έλεγχο της ευρύτερης περιοχής, αλλά και για την ολοκληρωτική εμπέδωση ενός αισθήματος ασφαλείας στο Ισραήλ, το οποίο για πρώτη φορά από ιδρύσεώς του θα αποκτήσει «στρατηγικό βάθος» και τη δυνατότητα να «ανασάνει» αποκτώντας πλέον τον δικό του «ζωτικό χώρο». Το σπάσιμο άλλωστε της «λυκοφιλίας» που είχαν αναπτύξει τα τελευταία χρόνια Τουρκία και Ισραήλ και η δημιουργίας ενός ψυχροπολεμικού κλίματος στις σχέσεις τους, έχει δημιουργήσει γύρω από το δεύτερο ένα ασφυκτικό περιβάλλον με μοναδικό «πνεύμονα ανάσας» τον άξονα με Κύπρο και Ελλάδα που απ’ ότι φαίνεται επιδιώκει να συστήσει με αφορμή και την οριοθέτηση της μεταξύς τους ΑΟΖ. Στο πλαίσιο αυτό μοιάζει μάλλον σαν τραγική ειρωνεία (ή μήπως σαν μία προσπάθεια πρόληψης όλων όσων πάνε να συμβούν;) η σύναψη ιδιαίτερα στενών σχέσεων μεταξύ Συρίας και Τουρκίας,  με τους Assad και  Ερντογάν να συναντώνται συχνά και τον δεύτερο να μεσολαβεί στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Συρίας και Ισραήλ, που όμως διακόπηκαν μετά την ισραηλινή επέμβαση στη Γάζα το 2008.
Η Δύση εξάλλου και πολύ περισσότερο οι μεγάλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι τους πολιτικούς «ακροβατισμούς» της Άγκυρας και την αμφίσημη στάση που τηρούσε τόσο στις επιχειρήσεις της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στο Ιράκ όσο και τώρα στη Λιβύη. Εξάλλου, στο πνεύμα και της βιβλικής ρήσης «η περηφάνια προηγείται της πτώσης», ο τουρκικός μεγαλοϊδεατισμός, όπως τουλάχιστον αυτός εκφράζεται μέσα από το δόγμα του υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, μάλλον περισσότερο έχει βλάψει παρά έχει ωφελήσει την Άγκυρα. Προβοκάροντας της πραγματικές της προθέσεις και το ρόλο της περιφερειακής υπερδύναμης που επιδιώκει να διαδραματίσει στην περιοχή, η Τουρκία μοιάζει σαν να ξύνει «πληγές» του παρελθόντος οι οποίες ανάγονται στην περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Παράλληλα, η στάση της αναμένεται ότι θα ξυπνήσει «αντανακλαστικά» σε δυνάμεις που δεν κρύβουν την ανησυχία τους για την προσπάθεια της Άγκυρας να καταστεί «χωροφύλακας» της πλέον πλούσιας σε πετρέλαιο περιοχής του κόσμου.

Ο Α’ Παγκόσμιος στη Μέση Ανατολή συνεχίζεται
Στο πλαίσιο αυτό, η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους αναμένεται αφενός ότι θα αποτελέσει τον οριστικό φραγμό στις τουρκικές επιδιώξεις, αφετέρου θα σημάνει το τέλος της αμερικανικής επέμβασης στο Ιράκ, δεδομένου ότι οι κούρδοι αποτελώντας όντας του πιο στενούς συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή θα αναλάβουν την φύλαξη των πετρελαίων της Μοσούλης τα οποία ευθύς εξαρχής, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, η Τουρκία  εποφθαλμιούσε. Ποιον άλλο λόγο εξάλλου θα μπορούσε να εξυπηρετεί η δημιουργία ενός αμερικανικού πανεπιστημίου στη μεγαλύτερη πόλη του Κουρδιστάν, τη Σουλεϊμανίγια στο Βόρειο Ιράκ και κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, αν όχι τη δημιουργία νέων ηγετών και μίας ελίτ ικανής κάποια στιγμής να αναλάβει από μόνη της τις τύχες του νεοσύστατου κράτους; Εξάλλου η δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους δεν είναι καινούργιο ως σχέδιο. Κάτι ανάλογο προβλέπονταν από τις Συνθήκες που ακολούθησαν την παύση του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου που σηματοδότησε και το τέλος των αυτοκρατοριών. Ένας πόλεμος που, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, τουλάχιστον στη Μέση Ανατολή συνεχίζεται ακόμη…
*δημοσιεύεται στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Πηγή:  Antinews.gr

Μνημόσυνο για τους αστυνομικούς της ΔΙΑΣ στο Ρέντη

 

ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ EUROKINISSI

 

10.04.2011

 

Συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι τέλεσαν μνημόσυνο για τις 40 μερες απο τη δολοφονία των δύο αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ, στου Ρέντη.

Ακόμα δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν οτι δύο παλικάρια 23 και 22 χρόνων έχασαν τη ζωή τους τόσο άδικα.
Ηταν 1η Μαρτίου όταν αδίστακτοι κακοποιοί έκoψαν το νήμα της ζωής για τους δύο νεαρούς αστυνομικούς.

Διαβάστε την είδηση για το μακελειό στου Ρέντη

Στο σημείο οπου άφησαν την τελευταία τους πνοή τελέστηκε τριασάγιο στη μνήμη των αδικοχαμένων αστυνομικών. Στην τελετή παραβρέθηκαν εκτός απο τους συγγενείς, συνάδελφοι, φίλοι αλλά και απλοί πολίτες.

Δείτε φωτογραφίες:

Πηγή:  Newsit.gr

 

Το δημοσιονομικό έλλειμμα των προσεγγίσεων

10.04.2011ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΙΟΝΗΣ


Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι 235 υπηρεσίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα δεν απέστειλαν οικονομικά στοιχεία στο Υπ.Οικ.και Οικ. όπως  όφειλαν. Χωρίς να  παραγνωρίζει κανείς τις προσπάθειες του αντίστοιχου υπουργείου για τον ουσιαστικό έλεγχο πιστεύω ότι τώρα αντιλαμβανόμαστε  τις εγγενείς αδυναμίες της δημοσιονομικής εποπτείας.
Με αφορμή αυτό το γεγονός δημιουργούνται ορισμένα βασικά ερωτήματα για την αξιοπιστία  των μετρήσεων του δημοσιονομικού ελλείμματος. Η διαδικασία παρακολούθησης του δημοσιονομικού ελλείμματος ήταν και παραμένει μια εξαιρετικά περίπλοκη διαδικασία για τα ελληνικά δημοσιονομικά δεδομένα. Ιδιαίτερα μετά από το 1997 όπου μεταβλήθηκε ο μέχρι τότε μηχανισμός παρακολούθησης από την Τράπεζα της Ελλάδος και αντικαταστάθηκε από έναν περίπλοκο μηχανισμό. Η διαδικασία παρακολούθησης του δημοσιονομικού ελλείμματος της κεντρικής  κυβέρνησης είναι αρκετά αξιόπιστη  και αφορά την παρακολούθηση των ταμιακών ροών των υπουργείων.
Τι γίνεται όμως με την γενική Κυβέρνηση και τον υπολογισμό του ελλείμματος 1600 φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα;  Αξίζει να σημειωθεί ότι το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης συμμετέχει με ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό που καμιά φορά φθάνει και το 50% στην διαμόρφωση του συνολικού δημοσιονομικού ελλείμματος.
Πρέπει να αναφερθεί ότι από το 1997 τα οικονομικά στοιχεία των φορέων της γενικής κυβέρνησης ελέγχονται και τελικά αποτυπώνονται με μια πρωτόγνωρη διαδικασία η οποία εμπλέκει  την στατιστική αρχή,  το Υπ. Οικονομίας  και το Γενικό Λογιστήριο. Σε πολλές δε περιπτώσεις τα στοιχεία προκύπτουν από ερωτηματολόγια που διανέμονται στους οργανισμούς και επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Γίνεται αντιληπτό  σε οποιαδήποτε περίπτωση αναφερόμαστε σε εκτιμήσεις και όχι σε λογιστικές αποτυπώσεις και καταγραφές των ταμιακών ροών. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που μεγάλος αριθμός των φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες για την σύνταξη ισολογισμών και αποτελεσμάτων χρήσεως.  Δημιουργούνται έτσι πολλά και εύλογα ερωτηματικά για την αξιοπιστία  των  στοιχείων αλλά και  των συμπερασμάτων  που προκύπτουν σχετικά με το δημοσιονομικό έλλειμμα. Όλα τα παραπάνω ίσως σε άλλες εποχές να αποτελούσαν θέματα ήσσονος σημασίας  τον τελευταίο καιρό όμως  η διαδικασία της μέτρησης  του δημοσιονομικού ελλείμματος έχει την δική της ξεχωριστή σημασία  διότι το δημοσιονομικό έλλειμμα και η δυνατότητα της Χώρας να διαχειριστεί το χρέος της οδήγησαν τελικά στο μνημόνιο.

Πηγή: Statesmen.gr

Ο Βενιζέλος… επιστρατεύεται “να σώσει την παρτίδα”

10.04.2011REPORTER


Μια επικοινωνία με βαρύνουσα πολιτική σημασία, που αναμένεται και να καθορίσει το μέλλον της Κυβέρνησης, είχαν σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ο Πρωθυπουργός βρίσκεται σε πυρετώδεις επαφές και ζυμώσεις, για να διαμορφώσει το οριστικό πλάνο δράσης, βάσει του οποίου θα επιχειρήσει να βγάλει την Κυβέρνησή του από την κρίση την οποία περνάει, και να δώσει προοπτική νίκης στο ΠΑΣΟΚ, ενόψει των επόμενων εκλογών.
Ο ανασχηματισμός φαίνεται ότι θα είναι το πρώτο, αναγκαίο στάδιο από το οποίο καλείται να περάσει ο Γιώργος Παπανδρέου. Και ακόμη πιο… αναγκαία, κρίνεται η αντικατάσταση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στο πόστο του Υπουργού Οικονομικών, όπου όλοι καταλαβαίνουν πλέον ότι δεν μπορεί να σταθεί πολιτικά, μετά την εσωκομματική αποδοκιμασία που εισέπραξε την προηγούμενη εβδομάδα, για το νομοσχέδιο για τα φρουτάκια.
Έτσι, ο Πρωθυπουργός επικοινώνησε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, προκειμένου να συζητήσει την προοπτική να αναλάβει ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας τα «κλειδιά» της οικονομίας, και να σηκώσει το βάρος της τελικής μάχης της Κυβέρνησης με το δημοσιονομικό έλλειμμα και το χρέος.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που είναι σύμφωνα και με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις το δημοφιλέστερο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, δεν θα ήταν αρνητικός σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, φαίνεται ωστόσο να το συνδέει άμεσα με μια θεσμική αλλαγή στην Κυβέρνηση: Να αναλάβει παράλληλα ο ίδιος τη θέση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, και παράλληλα να έχει την εποπτεία, επομένως και την ευθύνη, για το σύνολο της οικονομικής πολιτικής και των υπουργείων που έχουν σχέση με αυτήν.

Πηγή:  Statesmen.gr

Χρειάζεται σοβαρότητα και δεν φθάνουν τα Σχέδια Βελτίωσης για να πετύχουν οι επενδύσεις στην σαλιγκαροτροφία

10/4/2011 Διέξοδο στην σαλιγκαροτροφία φαίνεται ότι ψάχνουν μεσούσης της κρίσης, πολλοί Έλληνες, καθώς η προοπτική του σίγουρου – όπως παρουσιάζεται από κάποιους – κέρδους, έλκει πολλούς καλλιεργητές. Η ένταξη της σαλιγκαροτροφίας στα επιδοτούμενα προγράμματα των Σχεδίων Βελτίωσης του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, έδωσε ένα ακόμα άλλοθι σε όσους υποστήριζαν εξ αρχής ότι ο κλάδος είναι πρόσφορος για περαιτέρω ανάπτυξη.
Ωστόσο, σύμφωνα με όσα αναφέρουν άνθρωποι που ασχολούνται με την εκτροφή, οι επίδοξοι σαλιγκαροτρόφοι δεν θα πρέπει να ξεγελιούνται από τις «σειρήνες» της χρηματοδότησης αφού η ενασχόληση με τον συγκεκριμένο κλάδο ζωικής παραγωγής αποτελεί απόφαση ζωής.
Ο ΑγροΤύπος, σε μια προσπάθεια να πληροφορήσει τους αναγνώστες του, μίλησε με τους ειδικούς και το συμπέρασμα δεν είναι άλλο από το ότι η σαλιγκαροτροφία είναι μια υπόθεση που απαιτεί σοβαρότητα, οργάνωση και εξειδίκευση.
Πηγή:   agrotypos

Αν το 2000 κέρδιζε ο Καραμανλής…

10.04.2011ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Στις 10 Απριλίου του 2000, την επομένη μιας εκλογικής νίκης που ούτε ο ίδιος δεν μπορούσε να πιστέψει, ο Κώστας Σημίτης προχωρούσε στον σχηματισμό νέας κυβέρνησης, μετά την οριακή επικράτησή του επί της Νέας Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2004, θα παρέδιδε το Μέγαρο Μαξίμου σε έναν πολιτικό αντίπαλο για τον οποίο, λέγεται ότι συνήθιζε να λέει, σε φιλικές συζητήσεις: «Εγώ, δεν χάνω από αυτόν».
Πρακτικά, εκείνος που έχασε στις 7 Μαρτίου 2004 ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, η ήττα ωστόσο είχε «πατερούλη», που δεν ήταν άλλος από τον κήρυκα του πολιτικού εκσυγχρονισμού.
Αλήθεια όμως, τι θα είχε συμβεί στην Ελλάδα, αν εκείνο το «περίεργο» βράδυ της 9^ης Απριλίου 2000, οι κάλπες έβγαζαν πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή;
Ας ξεκινήσουμε από τη Νέα Δημοκρατία. Λόγω της οριακής επικράτησης, ο Κώστας Καραμανλής θα είχε υποχρεωθεί σε μια περισσότερο «σφιχτή» διακυβέρνηση. Χωρίς «αντ’ αυτού» και «εντολοδόχους».
Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος δεν θα είχε αποχωρίσει από τη Ρηγίλλης, επομένως δεν θα είχε ασχοληθεί πιθανότατα με την πολιτική ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος.
Ο Γιώργος Αλογοσκούφης δεν θα ήταν «πανίσχυρη αυθεντία» επί των οικονομικών, καθώς ο Μιλτιάδης Έβερτ θα είχε τις φυσικές δυνάμεις να προβάλλει πάντα τον αντίλογο του «κοινωνικού φιλελευθερισμού».
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης δεν θα είχε προκαλέσει ρήξη με την τότε ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, επομένως δεν θα είχε δημιουργηθεί ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός.
Η Ντόρα Μπακογιάννη θα είχε εξαρχής καταλάβει κεντρική θέση στο σύστημα διακυβέρνησης Καραμανλή. Επομένως, δεν θα είχε μετακινηθεί στον Δήμο Αθηναίων. Και το πρόσωπο που θα διαδεχόταν τον Δημήτρη Αβραμόπουλο στην πλατεία Κοτζιά, θα ήταν μάλλον ο Νίκος Χατζηνικολάου, όπως έδειχναν οι δημοσκοπήσεις εκείνης της εποχής.
Ας πάμε τώρα στο ΠΑΣΟΚ. Ο Κώστας Σημίτης θα είχε υποβάλλει την παραίτησή του. Οι εκσυγχρονιστές, με πανίσχυρο ακόμη τότε τον Θόδωρο Τσουκάτο, θα στήριζαν πιθανότατα τη Βάσω Παπανδρέου. Το «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ όμως, θα έδινε το δαχτυλίδι στο «πολιτικό παιδί» του Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Λαλιώτη.
Τυχόν εκλογή Λαλιώτη, θα έφραζε το δρόμο προς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, για τον φυσικό απόγονο του Οίκου των Παπανδρέου, τον Γιώργο Παπανδρέου. Και θα μετέτρεπε τις εκλογές του 2004 σε μια πολωτική αναμέτρηση από τα παλιά, με τον Κώστα Καραμανλή να τα βάζει με τον Κώστα Λαλιώτη.
Μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο Κώστας Σημίτης θα ήταν διαθέσιμος για αξιοποίηση σε κάποιο μεγάλο θεσμικό πόστο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και μάλλον θα μας… έσωζε από τον Μπαρόζο.
Η Γιάννα Αγγελοπούλου, πολιτικό τέκνο της Κεντροδεξιάς, δεν θα είχε την Κυβέρνηση Καραμανλή απέναντί της, να βάζει τρικλοποδιές, όπως συνέβαινε με στελέχη του «βαθέως ΠΑΣΟΚ», και έτσι η ΔΟΕ δεν θα μοίραζε αφειδώς «κίτρινες κάρτες».
Πρακτική συνέπεια αυτού θα ήταν μια πιο ομαλή πορεία προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το 2004. Και χωρίς την πίεση του χρόνου, για την τήρηση των προθεσμιών, κανένας εργολάβος δεν θα ζητούσε… bonus υπερκοστολόγησης, για την ολοκλήρωση των μεγάλων δημόσιων έργων.
Κι αν όλα τα παραπάνω, σας κάνουν να… το ξανασκέφτεστε, δείτε και αυτό: Αν το 2000, οι κάλπες είχαν επισπεύσει κατά 4 χρόνια την πολιτική ανατροπή στο Μέγαρο Μαξίμου, κανένα μεγάλο σκάνδαλο δεν θα είχε παραγραφεί. Ούτε τα υποβρύχια… ούτε το Χρηματιστήριο… ούτε η Siemens.
Κι αν είχαν αποδοθεί ευθύνες για τη λεηλασία της Ελλάδας από το σύστημα ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν θα φτάναμε να χρεοκοπήσουμε, αλλά θα αποτελούσαμε και παράδειγμα προς μίμηση: Ως η χώρα που πήρε τη ρεβάνς από εκείνους οι οποίοι νόμιζαν ότι… θα την έβγαζαν καθαρή.

Πηγή:  Statesmen.gr

Βίντεο από την απαγορευμένη ζώνη

Πέρα από τη ζώνη αποκλεισμού της Φουκουσίμα κατάφερε να περάσει δημοσιογράφος στην Ιαπωνία καταγράφοντας την καταστροφή. Αδέσποτα στους δρόμους και υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας. Δείτε το βίντεο (Vid)

Στέφανος Νικήτας   Απρίλιος 10 2011

Κρανίου τόπου θυμίζει η Φουκουσίμα και η περιοχή σε ακτίνα 30 χιλιομέτρων από το Πυρηνικό εργοστάσιο. Το τσουνάμι που ακολούθησε τον σεισμό της 11ης Μαρτίου, χτύπησε το πυρηνικό εργοστάσιο, προκαλώντας ζημιά στους αντιδραστήρες.
Οι εκρήξεις οδήγησαν τις αρχές στο να επιβάλλουν ζώνη αποκλεισμού στα 30 χιλιόμετρα, λόγω των υψηλών ποσοστών ραδιενέργειας στην ατμόσφαιρα.
Ένας ριψοκίνδυνος Ιάπωνας δημοσιογράφος θέλοντας να καταγράψει την καταστροφή, έσπασε τον αποκλεισμό και βιντεοσκόπησε αποκλειστικά πλάνα που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας από το CNN.
Τα επίπεδα ραδιενέργειας είναι υψηλά ήδη από τα 21 χιλιόμετρα, ενώ στα 15 χιλιόμετρα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, ενώ ο δρόμος είναι κατεστραμμένος.
Ο δημοσιογράφος, καταγράφει την απόλυτη καταστροφή, ενώ στους δρόμους υπάρχουν πολλά αδέσποτα σκυλιά.

Δείτε το βίντεο από την απαγορευμένη ζώνη της Φουκουσίμα

 

 

Πηγή:  News247

Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κατηγορείται για ξυλοδαρμό διαδηλώτριας κατά των διοδίων

Κυριακή, 10 Απριλίου 2011

 

O ίδιος ισχυρίζεται ότι προπηλακίστηκε ο ίδιος

Σε περιστατικό ξυλοδαρμού ενός πολίτη φέρεται να εμπλέκεται ο βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τρικάλων, κ. Χρήστος Μαγκούφης, σύμφωνα με τη zougla.gr

Σύμφωνα με την καταγγελία που έκανε ο γνωστός γιατρός Βασίλης Παπαδόπουλος, μέλος του κινήματος «Δεν πληρώνω», ο βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ., την Πέμπτη 7 Απριλίου, προπηλάκισε και ξυλοκόπησε μία γυναίκα-μέλος του κινήματος. Κατά τα καταγγελλόμενα, η γυναίκα χτυπήθηκε άσχημα από τον βουλευτή και νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο Λαμίας, φέροντας κατάγματα στα πλευρά.

Όλα ξεκίνησαν όταν το αυτοκίνητο του βουλευτή Τρικάλων έφθασε στον σταθμό διοδίων της Αγ. Τριάδας στον Μώλο Φθιώτιδας, όπου εκείνη την ώρα βρισκόταν σε κατάληψη από τα μέλη του κινήματος «Δεν πληρώνω». Ο βουλευτής σταματάει με το όχημά του, προκειμένου να πληρώσει.

Οι συγκεντρωμένοι, που δεν γνωρίζουν ακόμη με ποιον έχουν να κάνουν, του φωνάζουν να περάσει ελεύθερα, όπως όλοι οι άλλοι οδηγοί. Ο οδηγός επιμένει να καταβάλει το αντίτιμο των διοδίων, οι καταληψίες, ωστόσο, δεν τον αφήνουν και έτσι αρχίζει μια έντονη λογομαχία. Τότε, σύμφωνα με την καταγγελία, ο βουλευτής βγαίνει από το αυτοκίνητο, βουτάει μια γυναίκα από τον γιακά και αρχίζει να την ταρακουνάει.

Ωστόσο, η εκδοχή που παρουσιάζει ο βουλευτής Τρικάλων διαφέρει, καθώς αυτός κάνει λόγο για προπηλακισμό του ιδίου και της συνοδείας του.

Πηγή: thebest.gr και logia-starata@blogspot.com