ΝΕΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ, ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΚΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΙΔΙΩΤΩΝ ΣΤΟ ΡΙΣΚΟ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ

''ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ  ΣΤΗΝ ΥΦΕΣΗ,  ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ''.

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Ν.Δ.

κ. ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΩΝ ΗΠΑ

κα ΧΙΛΑΡΙ ΚΛΙΝΤΟΝ

 

Είχαμε, σήμερα, με την Υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών μια γόνιμη ανταλλαγή απόψεων για τις διεθνείς εξελίξεις, κυρίως για τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις και για το πρόβλημα της Ελλάδας. Όπως είπα και στην κυρία Χίλαρι Κλίντον, η Νέα Δημοκρατία δεν συμφωνεί με τη λεγόμενη «συμμετοχή των Ιδιωτών» στο ρίσκο των κρατικών ομολόγων, για τρείς, κυρίως, λόγους:

-- Πρώτον, γιατί αυτό οδηγεί σε «επιλεκτική χρεοκοπία». Που πολύ πιθανό να δημιουργήσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, καθώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα δυσκολεύεται πια να παρέχει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες με ενέχυρο τα κρατικά ελληνικά ομόλογα. Πιθανώς, λοιπόν, να προκύψει πρόσθετο πρόβλημα ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.

-- Δεύτερον, γιατί η «επιλεκτική χρεοκοπία» θα δημιουργήσει πολύ αρνητική ψυχολογία μέσα στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να προκληθούν, και πάλι, ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στην πραγματική οικονομία.

-- Τρίτον, γιατί η «αναδιάρθρωση χρέους», που θα ακολουθήσει την «επιλεκτική χρεοκοπία», θα έχει αρνητικές επιπτώσεις πάνω στο τραπεζικό σύστημα και στα ασφαλιστικά ταμεία, με επιπλέον αρνητικά αποτελέσματα και πάνω στη ρευστότητα και πάνω στην οικονομική μας δραστηριότητα.

Μ’ άλλα λόγια, η «επιλεκτική χρεοκοπία» θα επιτείνει την ύφεση από πάρα πολλές πλευρές.

 

Επειδή η κυβέρνηση προσπαθεί να «ωραιοποιήσει» την κατάσταση, αρκεί να επισημάνω τέσσερα στοιχεία:

* Πρώτον, ο Διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο κ. Τρισέ, έχει αρνηθεί κάθε εξέλιξη που θα μπορούσε να οδηγήσει σε «επιλεκτική χρεοκοπία». Και, χθες ακόμα, επανέλαβε ότι η Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί να δεχθεί ομόλογα χώρας που έκανε στάση πληρωμών, μερική ή γενική.

* Δεύτερον, δεν έχει ποτέ ξαναγίνει «επιλεκτική χρεοκοπία» σε κάποια χώρα-μέλος της Ευρωζώνης. Οι συνέπειές της είναι άγνωστες σε όλους και αβέβαιες για όλους.

* Τρίτον, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι μία τέτοια «επιλεκτική χρεοκοπία», θα διαρκέσει λίγο. Στην Ουρουγουάη διάρκεσε λίγες εβδομάδες και σε δυόμισι μήνες η χώρα εκείνη κατάφερε να βγει στις αγορές και να δανειστεί ξανά. Εδώ κάτι τέτοιο είναι αδύνατο.

Ο λόγος που η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει στις αγορές σύντομα, είναι ότι, με την πολιτική που εφαρμόζεται, η ύφεση γίνεται χειρότερη, το έλλειμμα δεν υποχωρεί δυστυχώς και τώρα πια υπάρχει κίνδυνος να εκλείψει και η ρευστότητα.

* Τέταρτον, γιατί -παρά την επιμήκυνση και τη μείωση του επιτοκίου που είχαμε τον περασμένο Μάρτιο- η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας χειροτέρεψε στους μήνες που ακολούθησαν.

Επομένως, η βελτίωση των όρων δανεισμού είναι μεν απαραίτητη, τη θέλουμε, αλλά όχι με τρόπους που θα προκαλέσουν έλλειψη ρευστότητας και μεγαλύτερη ύφεση μέσα στην Ελλάδα.

Μία τέτοια βελτίωση μπορεί να επιτευχθεί βραχυχρόνια, με δικαίωμα επαναγοράς ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά. Κυρίως, όμως, μπορεί να επιτευχθεί μακροχρόνια, με την έκδοση του ευρωομολόγου. Αλλά αυτό σημαίνει ότι ξεπερνάμε την εμμονή στη συμμετοχή των ιδιωτών.

 

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση, ως τώρα, δεν διαπραγματεύθηκε τίποτε.

            Έτσι το Μνημόνιο καταδίκασε την Ελλάδα σε μιαν ύφεση χωρίς προηγούμενο, όταν όλες οι άλλες χώρες γνώριζαν οικονομική ανάκαμψη.

            Μέχρι πριν λίγες μέρες, μας έλεγαν ότι με το Μεσοπρόθεσμο θα αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Τώρα μας λένε ότι είναι αναπόφευκτη η «επιλεκτική χρεοκοπία», παρά το Μεσοπρόθεσμο, για να γίνει το χρέος μας «βιώσιμο»!

            Τώρα πρέπει η κυβέρνηση να κάνει, επιτέλους, αυτό που δεν έκανε ως τώρα:

            Να διαπραγματευθεί:

            -- Χρειαζόμαστε ανάκαμψη για να ξεπεράσουμε την κρίση.

-- Χρειαζόμαστε ρευστότητα, χωρίς την οποία δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη.

-- Χρειαζόμαστε άμεση επενδυτική ενίσχυση από την Ευρώπη, για να ξεκινήσει η Ανάκαμψη.

-- Και χρειαζόμαστε βελτίωση των δανειακών όρων, χωρίς να μεσολαβήσει «επιλεκτική χρεοκοπία», που θα απειλήσει όλα τα άλλα…

            Ο κ. Τρισέ, επιμένει πως όλα αυτά είναι πλέον ευθύνη των κρατών της Ένωσης, όχι των ιδιωτών.

Και η λύση μπορεί να δοθεί από τα κράτη, όχι από την ανάμιξη ιδιωτών.  

Όλοι τώρα συζητούν για την τύχη της Ελλάδας, γιατί αφορά άμεσα την Ευρωζώνη.

Η Ελλάδα πρέπει να έχει ενεργό ρόλο σε αυτή τη διαπραγμάτευση.

Και η κυβέρνηση, επιτέλους, πρέπει να διαπραγματευθεί δυναμικά και ουσιαστικά.

ΘΕΜΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΘΕΤΕΙ Η ΟΜΠΡΙ

«Θα πρέπει να σώσουμε την Ελλάδα, για να σωθεί η Ευρώπη», αναφέρει σε άρθρο της στην Liberation η Μαρτίν Ομπρί, η οποία κατηγορεί την Ευρώπη για αργή δράση. Δεν τίθεται πια θέμα λιτότητας, αλλά θέμα επιβίωσης ενός λαού, αναφέρει...
ενώ διαμηνύει ότι η Ε.Ε. δεν πρέπει να αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της. Επιπλέον, υποστηρίζει ότι πρέπει να υπάρχει κοινή διακυβέρνηση στην Ευρώπη με την απόκτηση ενός υπουργού Οικονομίας. «Η αντίδραση της Ευρώπης στην ελληνική κρίση ήταν υπερβολικά αργή, υπερβολικά διστακτική και υπερβολικά βίαιη. Η ελληνική κρίση θα μπορούσε να είχε εξοντωθεί στα σπάργανα, ενώ σήμερα εξαπλώνεται», γράφει. «Ας μην γελιόμαστε, μια χρεοκοπία της Ελλάδας δεν σημαίνει ότι θα κατευνάσει τις οικονομικές εντάσεις στην Ευρώπη. Αντίθετα μάλιστα, η έλλειψη αλληλεγγύης και διορατικότητας, θα οδηγήσει σίγουρα τους λαούς και άλλων χωρών της ευρωζώνης, όπως της Πορτογαλίας, Ιρλανδίας, Ισπανίας και Ιταλίας, να υποστούν μεσοπρόθεσμα την ίδια μοίρα με αυτήν που αποδεχθήκαμε για τους φίλους μας Έλληνες», προσθέτει. Θεωρεί ακόμα ότι για να βγει η Ευρωζώνη από την κρίση χρειάζεται αλληλεγγύη, υπευθυνότητα, δικαιοσύνη και αποτελεσματικότητα, ενώ όπως τονίζει είναι απαραίτητη η δημιουργία ενός ταμείου οικονομικής αλληλεγγύης και η έκδοση ευρωομολόγων.

FIMOTRO

Ο ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ. '' ΑΜΑΡΤΗΣΑΙ'' ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΤΟΥ

 

Εάν δεν ήταν μια τόσο κρίσιμη εβδομάδα αυτή που διατρέχουμε, να είστε βέβαιοι ότι το αποκλειστικό θέμα συζήτησης υπουργών και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ θα ήταν η... Τίνα Μπιρμπίλη! Όχι φυσικά κάποια πολιτική της πρωτοβουλία, αλλά η- θεωρούμενη δεδομένη- απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να την τοποθετήσει πρέσβειρα στον ΟΟΣΑ, που σημαίνει Παρίσι, μισθό 300.000 το χρόνο (όσα η Λαγκάρντ στο ΔΝΤ), σοφέρ και... μάγειρα!


Η είδηση δεν πέρασε φυσικά απαρατήρητη, αλλά λίγο η επίσκεψη της Χίλαρι Κλίντον και περισσότερο η επερχόμενη Σύνοδος Κορυφής για το ελληνικό χρέος, έχουν φέρει την είδηση σε δεύτερη μοίρα.

Ωστόσο δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι μουρμουρίζουν ότι τη στιγμή κατά την οποία η «κηπουρός» Τίνα, με μηδαμινή προσφορά στο έργο της κυβέρνησης, θα απολαμβάνει τις βόλτες της... sur la seine (στον Σηκουάνα) ή στα Ιλίσια Πεδία, στην Ελλάδα, υπουργοί και βουλευτές θα σηκώνουν τον σταυρό του μαρτυρίου, σκεπτόμενοι ακόμα και να βγούνε έξω από το σπίτι τους.

Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που ο Πρωθυπουργός αποκαθιστά κάποιο από τους στενούς του συνεργάτες. Κάπως έτσι έγινε και με τον σημερινό υπουργό Εξωτερικών Σταύρο Λαμπρινίδη, αλλά και με τον Δημήτρη Δρούτσα όταν έγινε η αλλαγή ρόλων και εν πολλοίς και με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου ο οποίος παρέμεινε στο υπουργικό συμβούλιο για να μην γνωρίσει... το σκληρό πρόσωπο της ανεργίας (σ.σ. Στο οποίο οδήγησε χιλιάδες Έλληνες).
Ανάλογα (με της Τίνας) είναι και τα σχόλια για τον Γ. Παπακωνσταντίνου, μετά την αποκάλυψη ότι η μητέρα του διαθέτει αυθαίρετο (155τμ, κατά δήλωση) στην περιοχή της Χαμολιάς στη Βραυρώνα.

Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ επισημαίνουν ότι δεν μπορεί να ακολουθηθεί η λογική Βουλγαράκη για το «ηθικό και το νόμιμο» ιδιαίτερα από τον υπουργό που εισηγήθηκε βαρύτατα μέτρα για τον απλό πολίτη και ταυτοχρόνως επισημαίνουν ότι ο Γ. Παπακωνσταντίνου δεν μπορεί να διαχειριστεί το θέμα των αυθαιρέτων, καθώς οι αποφάσεις του ενδέχεται να αφήσουν σκιές.

Υπενθυμίζουμε ότι ο Γ. Παπακωνσταντίνου είχε ανακοινώσει ρύθμιση για τα αυθαίρετα και ως υπουργός Οικονομικών, αλλά δεν προχώρησε μετά τη σθεναρή άρνηση της Τίνας Μπριμπίλη η οποία μάλιστα είχε δηλώσει ότι αυτή ακολουθεί την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, όπως είχε εξαγγελθεί προεκλογικά.

Newpost.gr

Τα τεστ αντοχής δεν θα σώσουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες

 

Το πρόβλημα της Ευρώπης ξεκίνησε από μια χρηματοπιστωτική και τραπεζική κρίση, εξελίχθηκε σε κρίση δημόσιου χρέους και στη συνέχεια μετατράπηκε σε θεσμική κρίση καθώς η συλλογική αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λάβει αποτελεσματικές αποφάσεις κατέστη το πιο μεγάλο μέρος του προβλήματος. Αυτά τα τρία βασικά συστατικά προβλήματα της σημερινής δύσκολης κατάστασης τρέφουν το ένα το άλλο και απειλούν την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα.

Η τραπεζική κρίση της Ευρώπης δεν μπορεί πια να διαχωριστεί από τις εξελίξεις που αφορούν το δημόσιο χρέος και τα θεσμικά προβλήματα. Και γι’ αυτό η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των ‘τεστ αντοχής’ των τραπεζών που είδαμε την περασμένη Παρασκευή μπορεί να έχει τη χρησιμότητά της, όμως δεν πρόκειται να επιφέρει κάποια δραστική αλλαγή στο ευρωπαϊκό πρόβλημα – όπως ίσως θα μπορούσε να συμβεί πριν 2 χρόνια. Είναι αλήθεια ότι η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή καθοδήγησε τα τεστ αντοχής με πιο αυστηρά κριτήρια από ό,τι προεξοφλούσε η πλειοψηφία των αναλυτών. Αλλά ακόμη και μετά τις ανακοινώσεις της Παρασκευής, είναι τα κράτη μέλη που φέρουν την ευθύνη να διασφαλίσουν ότι οι πιο αδύναμες τράπεζες τους θα συγκεντρώσουν τα κεφάλαια που χρειάζονται ή εναλλακτικά θα πουληθούν ή θα αναδιαρθρωθούν. Και με βάση τη μέχρι στιγμής εμπειρία μας, τα περισσότερα κράτη θα είναι απρόθυμα να το κάνουν, με αποτέλεσμα το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα να συνεχίσει να παραμένει εύθραυστο.

Τα τεστ αντοχής των τραπεζών δίνουν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του απογοητευτικού και ασταθούς υβριδίου που υπήρξε η ολοκλήρωση του χρηματοπιστωτικού τομέα της Ευρώπης. Είναι αλήθεια ότι οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση  εμφανίζουν μεγαλύτερο βαθμό ολοκλήρωσης από κάθε άλλης ανάλογης ομάδας κρατών και ότι αυτό ενέχει σημαντικά οικονομικά οφέλη. Αλλά στην πλειοψηφία των κρατών της Ευρωζώνης η ιδιοκτησία των εκτός των συνόρων τραπεζών παραμένει περιορισμένη και, κατά συνέπεια, παρατηρείται μεγάλη συγκέντρωση σε ό,τι αφορά την ισχύ των ιδρυμάτων στην αγορά και τους συστημικούς κινδύνους.

Πριν την κρίση, η κυρίαρχη δυναμική παρείχε ώθηση προς την περαιτέρω ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, και σε συνδυασμό με την αργή αποδιάρθρωση των φραγμών που απέρρεαν από τα εποπτικά πλαίσια, εμφανίστηκαν σταδιακά ορισμένοι πανευρωπαϊκοί τραπεζικοί όμιλοι, ως αποτέλεσμα εξαγορών και συγχωνεύσεων ιδρυμάτων από διαφορετικές χώρες. Αλλά η άνοδος των κινδύνων του δημόσιου χρέους αντέστρεψε εν μέρει αυτή τη δυναμική. Και τότε αποδείχτηκε ότι για τα περισσότερα κράτη μέλη η χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση δεν είχε προχωρήσει αρκετά ώστε να αποτρέψει την επανεθνικοποίηση των πιστωτικών συνθηκών, αν και ο αντίκτυπος αυτής της κατάστασης παραμένει εν μέρει ανεκδήλωτος χάρη στις έκτακτες προβλέψεις ρευστότητας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Στη συνέχεια, όλες οι τραπεζικές συγχωνεύσεις που προκλήθηκαν από την κρίση έγιναν στο εσωτερικό των χωρών και δεν αφορούσαν ιδρύματα περισσοτέρων χωρών, ενώ στη Βρετανία η Επιτροπή Βίκερς κατέθεσε σπουδαίες προτάσεις για τη μεταρρύθμιση του εποπτικού πλαίσιου, που όμως δεν συναρμόζονται με το πλαίσιο της ενιαίας αγοράς της ΕΕ.

Η κρίση μας αποκάλυψε πως ο ευρωπαϊκός τραπεζικός τομέας είναι αδύνατο να ολοκληρωθεί πραγματικά όσο οι εγγυήσεις των τραπεζών παρέχονται από τις δημοσιονομικά κυρίαρχες εθνικές κυβερνήσεις. Ακόμα και στις ΗΠΑ η ολοκλήρωση της αγοράς υπήρξε αργή και παρατεταμένη. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν είναι καν ομοσπονδία η κρίση δημιουργεί πραγματικούς κινδύνους για μια ζημιογόνα αποδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού τομέα με επιστροφή στα εθνικά πλαίσια. Για να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη, η ΕΕ θα πρέπει να πάει πολύ πιο πέρα από τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων των τεστ αντοχής των τραπεζών. Συγκεκριμένα θα πρέπει να κόψει εν μέρει τον δεσμό ανάμεσα στις κυβερνήσεις και τα τραπεζικά συστήματα που έχουν βαθιές ρίζες στην πολιτική οικονομία και τη ιστορία κάθε τόπου και να εγκαθιδρύσει τη θεσμική βάση για μια αξιόπιστη πανευρωπαϊκή τραπεζική πολιτική. Τυχόν επιτάχυνση των κινήσεων στο μέτωπο του δημόσιου χρέους μπορεί να ευνοήσει την επιτάχυνση των εξελίξεων και για τις τράπεζες και να ληφθούν αποφάσεις που δεν είχαμε φανταστεί μέχρι τώρα.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να ζητήσουν από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να παράσχει εγγυήσεις στο σύνολο των εθνικών σχημάτων εγγύησης καταθέσεων της Ευρωζώνης αντισταθμίζοντας έτσι τους κινδύνους μιας μαζικής φυγής των καταθέσεων από τις τράπεζες των κρατών της Ευρωζώνης που  ετοιμάζονται για μια αναδιάρθρωση του χρέους τους. Η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή που διεξήγαγε με επιτυχία τα τεστ αντοχής θα πρέπει να αποκτήσει περισσότερες αρμοδιότητες εποπτείας και λήψης αποφάσεων για τους πανευρωπαϊκούς τραπεζικούς ομίλους, είτε με απόφαση της ΕΕ, είτε μονομερώς με αποφάσεις των κρατών όπου έχουν την έδρα τους οι όμιλοι αυτοί, συμπεριλαμβανομένων οπωσδήποτε της Αυστρίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Σουηδίας. Η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή θα πρέπει επίσης να διευκολύνει τις εξαγορές των τραπεζών με προβλήματα και ‘τρύπες’ στην κεφαλαιακή τους βάση από ιδρύματα άλλων χωρών και να διαπραγματευτεί την εισαγωγή πολυμερών  προβλέψεων για τις ακραίες εκείνες περιπτώσεις όπου απαιτείται η οικονομική συμβολή  των φορολογουμένων – όπως συνέβη στη γαλλοβελγική Dexia το 2008. Θα πρέπει επίσης να αλλάξει η διακυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής, με την εισαγωγή ενός νέου εκτελεστικού συμβουλίου στα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κατά τρόπο που θα αντιπροσωπεύει ορθά και θα υπερασπίζεται τα κοινά ευρωπαϊκά συμφέροντα.

Οι αποφάσεις που θα ληφθούν στους επόμενους μήνες θα δείξουν αν η κληρονομιά της κρίσης αυτής θα είναι η ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος ή μια κίνηση προς τα πίσω, προς τον εκ νέου κατατεμαχισμό του. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η  τυχόν αντιμετώπιση των προβλημάτων του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα δεν θα άρει την ανάγκη για επείγουσα δράση σε ό,τι αφορά τα μέτωπα της κρίσης του δημόσιου χρέους και των θεσμικών προβλημάτων, παρ’ όλα αυτά όμως παραμένει ένα απαραίτητο συστατικό στοιχείο της συνολικής λύσης. Η Ευρώπη είτε θα επιβιώσει ακέραιη, είτε θα κατατμηθεί και θα κυλήσει στην ύφεση.

Sofokleus10.gr

Ο Υπουργός Περιβάλλοντος με...αυθαίρετο

 

Τετρασέλιδο ρεπορτάζ φιλοξενεί η εφημερίδα "Πρώτο Θέμα" για την εξοχική κατοικία της μητέρας του υπουργού Περιβάλλοντος Γ. Παπακωνσταντίνου, η οποία αναφέρει πως είναι παράνομη και ζητάει την αποπομπή του από την κυβέρνηση.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Παπακωνσταντίνου διατηρεί για εξοχική κατοικία χτισμένη μέσα σε αναδασωτέα περιοχή στη Βραυρώνα Αττικής, στον οικισμό Χαμολιά.
Όπως αποκαλύπτει το δημοσίευμα, το σπίτι, σύμφωνα με τον διευθυντή Δασών Ανατολικής Αττικής κ. Αναστάσιο Καζάση, είναι αυθαίρετο και παράνομο, ενώ έχει εκδοθεί γι' αυτό και απόφαση κατεδάφισης.
Μάλιστα, η μητέρα του υπουργού, η οποία είναι και η ιδιοκτήτρια του σπιτιού, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του οικισμού προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας με σκοπό να διεκδικήσουν τη νομιμοποίηση των κτισμάτων τους.
Σύμφωνα με πληροφορίες, για το ζήτημα ο υπουργός Περιβάλλοντος είχε την Πέμπτη συνάντηση με δασολόγο προκειμένου να έχει μια καλύτερη πληροφόρηση γύρω από το θέμα.
"Ετσι, ως υπουργός Περιβάλλοντος, ο κ. Παπακωνσταντίνου καλείται να αποφασίσει ανάμεσα στα συμφέροντα της μητέρας του και του Δημοσίου", αναφέρει το δημοσίευμα χαρακτηριστικά προσθέτοντας δηλώσεις των αυθαιρετούχων της περιοχής οι οποίοι λένε: "Μακάρι να νομιμοποιήσει και εμάς και ας είμαστε μέσα στο δάσος".
Όπως αναφέρεται, την εξοχική κατοικία κληρονόμησε η μητέρα του υπουργού,Ελένη-Αθηνά Κλεόπα, από τον σκηνοθέτη Ηρακλή-Στυλιανό Παπαδάκη, ενώ εν συνεχεία αγόρασε από άλλο ιδιοκτήτη και το υπόλοιπο τμήμα του ακινήτου.
" Το οικόπεδο βρίσκεται εκτός σχεδίου, είναι μη άρτιο και μη οικοδομήσιμο", αναφέρεται στην πράξη αποδοχής.
Για χρόνια, το εν λόγω σπίτι ήταν το ησυχαστήριο της οικογένειας Παπακωνσταντίνου ενώ οι επισκέψεις σε αυτό μειώθηκαν όταν αγόρασε το οικόπεδο στη Σέριφο και έφτιαξε εκεί μια νέα εξοχική κατοικία.
Σημειώνεται ότι η μητέρα του υπουργού αρχικά ξεκίνησε να νοικιάσει το σπίτι, ψάχνοντας παράλληλα για αγοραστή, ζητώντας 300.000 ευρώ.
Αν και ένα ζευγάρι Γάλλων έδειξε ενδιαφέρον να το αγοράσει ωστόσο δεν κατέστη δυνατό εφόσον διαπίστωσαν ότι το σπίτι είναι αυθαίρετο και χτισμένο μέσα σε αναδασωτέα έκταση.
Παπακωνσταντίνου: Λυσσαλέα επίθεση λάσπης
Ο Γ. Παπακωνσταντίνου χαρακτηρίζει "κατάπτυστες" τις αναφορές σε οικογενειακό αυθαίρετο κάνοντας λόγο για λυσσαλέα επίθεση λάσπης. Γνωστοποιεί δε ότι θα καταθέσει και νέα αγωγή κατά της εφημερίδας.
"Το ακίνητο είναι ενταγμένο στις διατάξεις του "νόμου Τρίτση", έχουν καταβληθεί όλοι οι φόροι και εισφορές και έχει δηλωθεί στο Κτηματολόγιο", αναφέρει χαρακτηριστικά.
Σημειώνει ότι με πρόσφατη διοικητική απόφαση της Περιφέρειας, όλη η περιοχή κηρύχθηκε αναδασωτέα, με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες των ακινήτων που βρίσκονται εκεί να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Όπως διευκρίνισε, η απόφαση εκκρεμεί.
Μάλιστα, συνδέει τα δημοσιεύματα της εφημερίδας εναντίον του με την απάντηση που είχε δώσει στη Βουλή για τις καθυστερήσεις στη διερεύνηση φορολογικών εκκρεμοτήτων του εκδότη του "Πρώτου Θέματος", Θέμου Αναστασιάδη.
*Η φωτογραφία είναι από την εφημερίδα

News247.gr