Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011
''Έρχονται νέα μέτρα''
Σε σημερινή δήλωσή του ο Πρόεδρος της ΝΔ επεσήμανε πως ενώ το Μνημόνιο που υπέγραψε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προέβλεπε 20 δισ. σκληρά μέτρα για το 2011-2014, σήμερα,για την ίδια περίοδο, η έκθεση του ΔΝΤ έφτασε να προβλέπει περίπου τα διπλά, υπενθυμίζοντας μάλιστα πως το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχεται πως η ύφεση αναχαιτίζει τη μείωση του ελλείμματος.
"Δηλαδή, αντί για μικρότερο έλλειμμα, θα έχουμε περισσότερα λουκέτα", τόνισε ο κ. Σαμαράς, ο οποίος κατηγόρησε την κυβέρνηση πως αναγκάζεται να πάρει και νέα μέτρα, που, όμως, θα οδηγήσουν σε νέα μεγαλύτερη ύφεση και φυσικά και πάλι σε νέα μέτρα.
"Να γιατί είπα στον κ. Παπανδρέου ότι το κύριο πρόβλημα είναι η οικονομική πολιτική του", δήλωσε ο Πρόεδρος της ΝΔ.
Πηγή: Statesmen.gr
Για όλα έφταιγε το όνομά του
18.03.2011ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η επιστήμη δεν έχει καταφέρει να προσδιορίσει επαρκώς ακόμη το γονιδιακό υπόστρωμα που ενυπάρχει στην προσωπικότητα του καθενός, και γράφει για εμάς… χωρίς εμάς, το σενάριο μιας ολόκληρης ζωής. Η ίδια αβεβαιότητα υπάρχει και για τους ηγέτες.
Φταίνε τα γονίδια; Οι οικογενειακές καταβολές; Το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει κάποιος; Ένα απρόοπτο συμβάν, που επιτρέπει στο «θηρίο» το οποίο είναι κρυμμένο, να βγει στην επιφάνεια; Όλα αυτά μαζί, μάλλον, και πολλά άλλα. Όρεξη να έχουμε, να προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε ηγέτες, στη βάση της αναζήτησης του… τι έφταιξε, ή τι βοήθησε, για να περάσει κάποιος από το επίπεδο του «συνηθισμένου», σε εκείνο του «μεγάλου».
Μια τέτοια περίπτωση ηγέτη, πάνω και πέρα από τα συνηθισμένα, υπήρξε φυσικά ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που σαν σήμερα, στις 18 Μαρτίου του 1936, έφυγε από τη ζωή, αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Υπήρξε Εθνάρχης, και πέρα από κάθε αμφιβολία ο μοναδικός πολιτικός, προ του επίσης Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, που δικαιωματικά «φλέρταρε» και επαξίως κέρδισε τη συγκεκριμένη προσφώνηση.
Εκείνος βέβαια, ανδρώθηκε πολιτικά σε μια Ελλάδα βαθιά διχασμένη, όπου τα πάθη επικρατούσαν της λογικής, και ο εξοστρακισμός, ακόμη και πολιτικών ηγετών με το ανάστημα του Βενιζέλου, αποτελούσε… αγαπημένη συνήθεια. Η τελική αποτίμηση της διαδρομής του, στέκεται και φωτίζει διάφορα περιστατικά, με ξεκάθαρη ή… όχι και τόσο, υφή.
Το βέβαιο ωστόσο είναι ότι, στο περιθώριο της καθημερινής μάχης με τον εθνικό… ιδεασμό, που οδήγησε την τότε Ελλάδα στην ιστορική τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής, ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε ο αφηγητής ενός οράματος που κινητροδότησε κάθε γενιά της εποχής, και συνεχίζει να προκαλεί ρίγη και αναπόληση: Ταξίδεψε τη ματιά του στο μέλλον, και είδε μια «Μεγάλη Ελλάδα», εκτεινόμενη σε δυο ηπείρους και πέντε θάλασσες. Μόνο που αποδείχτηκε απελπιστικά μόνος σε αυτό το όμορφο ταξίδι εθνικών προτεραιοτήτων.
Θα μπορούσε κανείς να πει, ότι μια τέτοια ηγετική φυσιογνωμία αφαίρεσε, σπινθήρες έστω, από τη λάμψη της Πόλης του Φωτός, τη στιγμή που αντίκρισε για τελευταία φορά την ανθρωπότητα, στο Παρίσι. Και μαζί του, έσβησε το όραμα που ο ίδιος είχε εμπνευστεί και περιγράψει, υποτιμώντας το γεγονός ότι απέναντί του θα έβρισκε… εθνικά ανορθόγραφους αντιπάλους.
Στην πραγματικότητα, η ιστορία που συνοδεύει την επιλογή του ονόματός του, εν πολλοίς εξηγεί και το μεγαλείο του ανδρός. Οι ιστορικοί της εποχής κατέγραψαν ότι το όνομα «Ελευθέριος» δεν προϋπήρξε ως οικογενειακό. Και η μητέρα του, Στυλιανή, το διάλεξε ως «τάμα» για να «ελευθερωθεί» από τον τοκετό, να επιβιώσει το βρέφος, και να ευτυχήσει.
Πόσο δίκιο είχε… Ο γιος της έμελλε να «ελευθερώσει» την Ελλάδα από την κακοδαιμονία της εθνικής μιζέριας. Και να περιγράψει ένα όραμα εθνικής ευδαιμονίας. Για όσο κράτησε, έστω και λίγο…
Πηγή: Statesmen.gr
Η επιστήμη δεν έχει καταφέρει να προσδιορίσει επαρκώς ακόμη το γονιδιακό υπόστρωμα που ενυπάρχει στην προσωπικότητα του καθενός, και γράφει για εμάς… χωρίς εμάς, το σενάριο μιας ολόκληρης ζωής. Η ίδια αβεβαιότητα υπάρχει και για τους ηγέτες.Φταίνε τα γονίδια; Οι οικογενειακές καταβολές; Το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει κάποιος; Ένα απρόοπτο συμβάν, που επιτρέπει στο «θηρίο» το οποίο είναι κρυμμένο, να βγει στην επιφάνεια; Όλα αυτά μαζί, μάλλον, και πολλά άλλα. Όρεξη να έχουμε, να προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε ηγέτες, στη βάση της αναζήτησης του… τι έφταιξε, ή τι βοήθησε, για να περάσει κάποιος από το επίπεδο του «συνηθισμένου», σε εκείνο του «μεγάλου».
Μια τέτοια περίπτωση ηγέτη, πάνω και πέρα από τα συνηθισμένα, υπήρξε φυσικά ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που σαν σήμερα, στις 18 Μαρτίου του 1936, έφυγε από τη ζωή, αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Υπήρξε Εθνάρχης, και πέρα από κάθε αμφιβολία ο μοναδικός πολιτικός, προ του επίσης Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, που δικαιωματικά «φλέρταρε» και επαξίως κέρδισε τη συγκεκριμένη προσφώνηση.
Εκείνος βέβαια, ανδρώθηκε πολιτικά σε μια Ελλάδα βαθιά διχασμένη, όπου τα πάθη επικρατούσαν της λογικής, και ο εξοστρακισμός, ακόμη και πολιτικών ηγετών με το ανάστημα του Βενιζέλου, αποτελούσε… αγαπημένη συνήθεια. Η τελική αποτίμηση της διαδρομής του, στέκεται και φωτίζει διάφορα περιστατικά, με ξεκάθαρη ή… όχι και τόσο, υφή.
Το βέβαιο ωστόσο είναι ότι, στο περιθώριο της καθημερινής μάχης με τον εθνικό… ιδεασμό, που οδήγησε την τότε Ελλάδα στην ιστορική τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής, ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε ο αφηγητής ενός οράματος που κινητροδότησε κάθε γενιά της εποχής, και συνεχίζει να προκαλεί ρίγη και αναπόληση: Ταξίδεψε τη ματιά του στο μέλλον, και είδε μια «Μεγάλη Ελλάδα», εκτεινόμενη σε δυο ηπείρους και πέντε θάλασσες. Μόνο που αποδείχτηκε απελπιστικά μόνος σε αυτό το όμορφο ταξίδι εθνικών προτεραιοτήτων.
Θα μπορούσε κανείς να πει, ότι μια τέτοια ηγετική φυσιογνωμία αφαίρεσε, σπινθήρες έστω, από τη λάμψη της Πόλης του Φωτός, τη στιγμή που αντίκρισε για τελευταία φορά την ανθρωπότητα, στο Παρίσι. Και μαζί του, έσβησε το όραμα που ο ίδιος είχε εμπνευστεί και περιγράψει, υποτιμώντας το γεγονός ότι απέναντί του θα έβρισκε… εθνικά ανορθόγραφους αντιπάλους.
Στην πραγματικότητα, η ιστορία που συνοδεύει την επιλογή του ονόματός του, εν πολλοίς εξηγεί και το μεγαλείο του ανδρός. Οι ιστορικοί της εποχής κατέγραψαν ότι το όνομα «Ελευθέριος» δεν προϋπήρξε ως οικογενειακό. Και η μητέρα του, Στυλιανή, το διάλεξε ως «τάμα» για να «ελευθερωθεί» από τον τοκετό, να επιβιώσει το βρέφος, και να ευτυχήσει.
Πόσο δίκιο είχε… Ο γιος της έμελλε να «ελευθερώσει» την Ελλάδα από την κακοδαιμονία της εθνικής μιζέριας. Και να περιγράψει ένα όραμα εθνικής ευδαιμονίας. Για όσο κράτησε, έστω και λίγο…
Πηγή: Statesmen.gr
Ο Σαμαράς “ξυπνάει” τη βάση
18.03.2011ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΖΕΡΒΟΣ
Η φυσική άνεση που χαρακτηρίζει την επαφή του Αντώνη Σαμαρά με τον κόσμο, θα αξιοποιηθεί επαρκώς από τη Συγγρού το αμέσως επόμενο διάστημα, στην προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να επικοινωνήσει καλύτερα τα πολιτικά της μηνύματα, και να ενισχύσει την κοινωνική πίεση προς την Κυβέρνηση, σε μια περίοδο κατά την οποία ο Γιώργος Παπανδρέου δείχνει αποφασισμένος να προχωρήσει σε πρωτοβουλίες.
Οι συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά καταρτίζουν οδικό χάρτη για μια «πορεία προς το λαό», που θα καλύψει το σύνολο της χώρας, και θα φέρει τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας σε κάθε γειτονιά, των αστικών κέντρων και της περιφέρειας. Ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης άλλωστε, όπως καταγράφεται και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αποτελεί το «ισχυρό χαρτί» της Νέας Δημοκρατίας, μιας και η δική του προσωπική δημοφιλία «τραβάει προς τα πάνω» και το υπόλοιπο πολιτικό δυναμικό της Συγγρού.
Οι περιοδείες του Αντώνη Σαμαρά, πολιτικά και γεωγραφικά στοχευμένες, υπηρετούν και την επιδίωξη να «ξυπνήσει» η κομματική βάση της Νέας Δημοκρατίας, τόσο για να αυξηθεί η πίεση προς την Κυβέρνηση Παπανδρέου, τη στιγμή που το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί επικοινωνιακή ανάταξη, όσο και για να είναι ο μηχανισμός έτοιμος… δια παν ενδεχόμενο.
Γιατί, μπορεί ο Πρωθυπουργός να διαψεύδει επίμονα και κατηγορηματικά το ενδεχόμενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών, στη Συγγρού ωστόσο θέλουν να είναι έτοιμοι, μιας και τα δεδομένα μεταβάλλονται ανά πάσα στιγμή, λόγω και της οργής των πολιτών για τις συνέπειες των μέτρων του μνημονίου.
Πηγή: Statesmen.gr
Η φυσική άνεση που χαρακτηρίζει την επαφή του Αντώνη Σαμαρά με τον κόσμο, θα αξιοποιηθεί επαρκώς από τη Συγγρού το αμέσως επόμενο διάστημα, στην προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να επικοινωνήσει καλύτερα τα πολιτικά της μηνύματα, και να ενισχύσει την κοινωνική πίεση προς την Κυβέρνηση, σε μια περίοδο κατά την οποία ο Γιώργος Παπανδρέου δείχνει αποφασισμένος να προχωρήσει σε πρωτοβουλίες.Οι συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά καταρτίζουν οδικό χάρτη για μια «πορεία προς το λαό», που θα καλύψει το σύνολο της χώρας, και θα φέρει τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας σε κάθε γειτονιά, των αστικών κέντρων και της περιφέρειας. Ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης άλλωστε, όπως καταγράφεται και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αποτελεί το «ισχυρό χαρτί» της Νέας Δημοκρατίας, μιας και η δική του προσωπική δημοφιλία «τραβάει προς τα πάνω» και το υπόλοιπο πολιτικό δυναμικό της Συγγρού.
Οι περιοδείες του Αντώνη Σαμαρά, πολιτικά και γεωγραφικά στοχευμένες, υπηρετούν και την επιδίωξη να «ξυπνήσει» η κομματική βάση της Νέας Δημοκρατίας, τόσο για να αυξηθεί η πίεση προς την Κυβέρνηση Παπανδρέου, τη στιγμή που το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί επικοινωνιακή ανάταξη, όσο και για να είναι ο μηχανισμός έτοιμος… δια παν ενδεχόμενο.
Γιατί, μπορεί ο Πρωθυπουργός να διαψεύδει επίμονα και κατηγορηματικά το ενδεχόμενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών, στη Συγγρού ωστόσο θέλουν να είναι έτοιμοι, μιας και τα δεδομένα μεταβάλλονται ανά πάσα στιγμή, λόγω και της οργής των πολιτών για τις συνέπειες των μέτρων του μνημονίου.
Πηγή: Statesmen.gr
Η… μερική ανακούφιση του πληθωριστικού χρήματος
18.03.2011ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΩΠΟΔΗΣ
Είναι κοινή διαπίστωση πως η ηγεμονική θέση του αμερικανικού δολαρίου στις παγκόσμιες αγορές βρίσκεται σε μια μόνιμα πτωτική πορεία. Το περίεργο, ωστόσο, είναι πως αν εξετάσει κανείς τις διακυμάνσεις του απέναντι στα άλλα νομίσματα, αυτή η παρατήρηση δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται πλήρως, αφού άλλοτε κερδίζει έδαφος στη «μάχη» της νομισματικής ισοτιμίας και άλλοτε χάνει.
Η απάντηση που εξηγεί αυτή την αυξομείωση στις σχέσεις των νομισμάτων είναι σχετικά απλή, ταυτόχρονα, όμως, και ανησυχητική. Χωρίς να παραγνωρίζονται άλλοι παράγοντες που συμβάλουν στην αλληλεπίδραση των νομισμάτων μεταξύ τους σε διάφορες χρονικές συγκυρίες, ένας από τους βασικούς λόγους που το δολάριο ακόμα και σήμερα διατηρεί την αξία του έναντι των άλλων νομισμάτων είναι το γεγονός πως και οι υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες του κόσμου έχουν επίσης υιοθετήσει, εν πολλοίς, την πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης.
Σίγουρα ο ρυθμός που επιλέγουν να ακολουθήσουν οι ΗΠΑ στην εφαρμογή της συγκεκριμένης πολιτικής είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από αυτόν των άλλων τραπεζών. Πρόσφατα δημοσιοποιήθηκαν οι εκτιμήσεις της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ (FED) για την κατάσταση της οικονομίας της χώρας, καθώς και η πρόθεσή της να συνεχίσει την ακολουθούμενη πολιτική (τύπωμα χρήματος). Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως στην έκθεσή της η FED δεν κάνει απολύτως καμία νύξη στις δυνητικές επιπτώσεις της τραγικής φυσικής καταστροφής στην Ιαπωνία στην παγκόσμια οικονομία. Κυρίως τα συμπεράσματά της επικεντρώνονται στα πιό αισιόδοξα μηνύματα-στην πραγματικότητα ήσσονος σημασίας δεδομένης της παγκόσμιας οικονομικής αβεβαιότητας-, όπως τη βελτίωση της εσωτερικής κατανάλωσης και τις οριακά βελτιωμένες προβλέψεις για θέσεις εργασίας.
Τα επίσημα στοιχεία καταδεικνύουν πως οι κεντρικές τράπεζες της Ε.Ε, της Κίνας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ινδίας ακολουθούν την τελευταία δεκαετία το παράδειγμα της FED για να χρηματοδοτήσουν την οικονομική ανάπτυξη των χωρών τους. Αν σε αυτή την πολιτική των κεντρικών τραπεζών συνυπολογίσει κανείς και την ολοένα αυξανόμενη τιμή στα βασικά είδη διατροφής, αποτελέσματα της οποίας βλέπουμε υπό τη μορφή εξεγέρσεων σε διάφορα μέρη του πλανήτη, και της εκτόξευση της τιμής του πετρελαίου, τότε δεν χρειάζεται να κατέχει κανείς νόμπελ οικονομίας για να συμπεράνει πως οι εξελίξεις δεν προμηνύονται και ιδιαίτερα ευοίωνες για το μέλλον στην παγκόσμια οικονομία.
Ένα ακόμα στοιχείο, που, αν και υπογραμμίζει την αστάθεια και την αβεβαιότητα που επικρατεί στις χρηματοπιστωτικές αγορές, παραβλέπεται πολλές φορές, είναι το γεγονός πως μεγάλα hedge funds και χώρες στρέφονται προς τις λεγόμενες ασφαλείς επενδύσεις των “hard assets”, όπως χρυσός και ασήμι. Η Κίνα, για παράδειγμα, πενταπλασίασε τα αποθέματα χρυσού που είχε το 2010 σε σχέση με το 2009, ενώ έχει ξεκινήσει να ξεφορτώνεται δολάρια σε μεγάλες ποσότητες. Η αυξανόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης στα «χαρτιά», είτε πρόκειται για μετοχές είτε πρόκειται για νομίσματα είναι γεγονός.
Η ποσοτική χαλάρωση μπορεί να προσφέρει κάποιες άμεσες και πρόσκαιρες (σε οικονομικό χρόνο) λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η παγκόσμια οικονομία. Όσο, όμως, προκρίνεται ως η μόνη διέξοδος από τους κεντρικούς τραπεζίτες του κόσμου, τόσο θα αυξάνεται ο κίνδυνος για μια έκρηξη του πληθωρισμού σε όλο τον πλανήτη με καταστροφικές συνέπειες.
Πηγή: Statesmen.gr
Είναι κοινή διαπίστωση πως η ηγεμονική θέση του αμερικανικού δολαρίου στις παγκόσμιες αγορές βρίσκεται σε μια μόνιμα πτωτική πορεία. Το περίεργο, ωστόσο, είναι πως αν εξετάσει κανείς τις διακυμάνσεις του απέναντι στα άλλα νομίσματα, αυτή η παρατήρηση δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται πλήρως, αφού άλλοτε κερδίζει έδαφος στη «μάχη» της νομισματικής ισοτιμίας και άλλοτε χάνει.Η απάντηση που εξηγεί αυτή την αυξομείωση στις σχέσεις των νομισμάτων είναι σχετικά απλή, ταυτόχρονα, όμως, και ανησυχητική. Χωρίς να παραγνωρίζονται άλλοι παράγοντες που συμβάλουν στην αλληλεπίδραση των νομισμάτων μεταξύ τους σε διάφορες χρονικές συγκυρίες, ένας από τους βασικούς λόγους που το δολάριο ακόμα και σήμερα διατηρεί την αξία του έναντι των άλλων νομισμάτων είναι το γεγονός πως και οι υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες του κόσμου έχουν επίσης υιοθετήσει, εν πολλοίς, την πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης.
Σίγουρα ο ρυθμός που επιλέγουν να ακολουθήσουν οι ΗΠΑ στην εφαρμογή της συγκεκριμένης πολιτικής είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από αυτόν των άλλων τραπεζών. Πρόσφατα δημοσιοποιήθηκαν οι εκτιμήσεις της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ (FED) για την κατάσταση της οικονομίας της χώρας, καθώς και η πρόθεσή της να συνεχίσει την ακολουθούμενη πολιτική (τύπωμα χρήματος). Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως στην έκθεσή της η FED δεν κάνει απολύτως καμία νύξη στις δυνητικές επιπτώσεις της τραγικής φυσικής καταστροφής στην Ιαπωνία στην παγκόσμια οικονομία. Κυρίως τα συμπεράσματά της επικεντρώνονται στα πιό αισιόδοξα μηνύματα-στην πραγματικότητα ήσσονος σημασίας δεδομένης της παγκόσμιας οικονομικής αβεβαιότητας-, όπως τη βελτίωση της εσωτερικής κατανάλωσης και τις οριακά βελτιωμένες προβλέψεις για θέσεις εργασίας.
Τα επίσημα στοιχεία καταδεικνύουν πως οι κεντρικές τράπεζες της Ε.Ε, της Κίνας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ινδίας ακολουθούν την τελευταία δεκαετία το παράδειγμα της FED για να χρηματοδοτήσουν την οικονομική ανάπτυξη των χωρών τους. Αν σε αυτή την πολιτική των κεντρικών τραπεζών συνυπολογίσει κανείς και την ολοένα αυξανόμενη τιμή στα βασικά είδη διατροφής, αποτελέσματα της οποίας βλέπουμε υπό τη μορφή εξεγέρσεων σε διάφορα μέρη του πλανήτη, και της εκτόξευση της τιμής του πετρελαίου, τότε δεν χρειάζεται να κατέχει κανείς νόμπελ οικονομίας για να συμπεράνει πως οι εξελίξεις δεν προμηνύονται και ιδιαίτερα ευοίωνες για το μέλλον στην παγκόσμια οικονομία.
Ένα ακόμα στοιχείο, που, αν και υπογραμμίζει την αστάθεια και την αβεβαιότητα που επικρατεί στις χρηματοπιστωτικές αγορές, παραβλέπεται πολλές φορές, είναι το γεγονός πως μεγάλα hedge funds και χώρες στρέφονται προς τις λεγόμενες ασφαλείς επενδύσεις των “hard assets”, όπως χρυσός και ασήμι. Η Κίνα, για παράδειγμα, πενταπλασίασε τα αποθέματα χρυσού που είχε το 2010 σε σχέση με το 2009, ενώ έχει ξεκινήσει να ξεφορτώνεται δολάρια σε μεγάλες ποσότητες. Η αυξανόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης στα «χαρτιά», είτε πρόκειται για μετοχές είτε πρόκειται για νομίσματα είναι γεγονός.
Η ποσοτική χαλάρωση μπορεί να προσφέρει κάποιες άμεσες και πρόσκαιρες (σε οικονομικό χρόνο) λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η παγκόσμια οικονομία. Όσο, όμως, προκρίνεται ως η μόνη διέξοδος από τους κεντρικούς τραπεζίτες του κόσμου, τόσο θα αυξάνεται ο κίνδυνος για μια έκρηξη του πληθωρισμού σε όλο τον πλανήτη με καταστροφικές συνέπειες.
Πηγή: Statesmen.gr
Ο Ελύτης ΔΕΝ ήταν Κεντροαριστερός…
18.03.2011ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Ας αφήσουμε για λίγο τους καθωσπρεπισμούς… Το μοντέλο της Ελλάδας που χρεοκοπεί κοινωνικά, πνευματικά και σε επίπεδο εθνικού προσανατολισμού, είναι κατά κύριο λόγο η Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ. Και ευρύτερα της Κεντροαριστεράς, που σε ρόλο… γνωστού βοηθού, στήριξε το εγχείρημα της Αλλαγής του 1981. Όχι για να αλλάξει η Ελλάδα. Αλλά για να αλλάξει η διαχείριση της εξουσίας στην Ελλάδα. Και να περάσει στα δικά της χέρια.
Η Κεντροαριστερά λοιπόν, σχεδίασε, καλλιέργησε και συντήρησε το «ελληνικό μοντέλο», που κατέρρευσε με κρότο, μεγαλύτερο ίσως από τον θόρυβο που έκανε η χρεοκοπία του «ιρλανδικού μοντέλου» ανάπτυξης.
Και η κατάρρευση επήλθε στα χέρια του 3ου Παπανδρέου, δηλαδή του πολιτικού κληρονόμου εκείνης της «εθνικής πλάνης», η οποία προέτρεψε τους Έλληνες ακόμη και να ονειρεύονται με δανεικά. Καταφέρνοντας να γίνουμε η μόνη χώρα του πολιτισμένου κόσμου, όπου φορολογήθηκαν ΚΑΙ τα όνειρα. Και σήμερα ξεκινάμε την αποπληρωμή από τους τόκους.
Η Κεντροαριστερά, εδραίωσε την κυριαρχία της στην επίφαση πνευματικής υπεροχής. Μας είπαν και μας έπεισαν ότι Κεντροαριστερός… σημαίνει φως, ότι Κεντροαριστερά σημαίνει κουλτούρα και διανόηση. Πνευματικός κόσμος. Καλλιτεχνική δημιουργία. Αυτό το «ροζ συννεφάκι», αποτέλεσε τη διαρκή απενοχοποίηση της λεηλασίας της Ελλάδας, πάλι από την Κεντροαριστερά, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.
Σε μια προσπάθεια να ξυπνήσουμε από τις εθνικές παρανοήσεις λοιπόν, να σημειώσουμε απλώς ότι υπήρχαν και εξαιρέσεις στο δόγμα… «Κεντροαριστερός σημαίνει φως». Ο Μάνος Χατζιδάκις. Ο Γιώργος Σεφέρης. Ο λόγιος Κωνσταντίνος Τσάτσος, που έγινε και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Δημήτρης Χορν. Ο Οδυσσέας Ελύτης, εκείνος που, σαν σήμερα, στις 18 Μαρτίου του 1996, έφυγε από τη ζωή.
Ο Ελύτης, που μας έγνεψε με νόημα, για να διαβάσουμε, και κυρίως να κατανοήσουμε την ποίηση. Ο Ελύτης, που μας θύμισε πόσο ισχυρά νοήματα έχουν οι λέξεις, αρκεί φυσικά κανείς να είναι πρόθυμος να τις ακούσει. Ο Ελύτης, που δίδαξε ήθος ακόμη με τα «όχι» του. Σαν εκείνο που είπε στον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή, όταν του πρότεινε να περιληφθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, στα πρώτα πολιτικά σκιρτήματα της Μεταπολίτευσης.
Ο Ελύτης, που δεν έκρυψε ποτέ ότι ΔΕΝ ήταν Κεντροαριστερός. Κεντροδεξιός ήταν. Πάνω από όλα όμως, ήταν Έλληνας. Και αγωνίστηκε για μια Ελλάδα όλων των Ελλήνων, ανεξαρτήτως πολιτικών και κομματικών πεποιθήσεων. Όχι για την Ελλάδα των… PHD των κλαδικών.
Πηγή: Statesmen.gr
Ας αφήσουμε για λίγο τους καθωσπρεπισμούς… Το μοντέλο της Ελλάδας που χρεοκοπεί κοινωνικά, πνευματικά και σε επίπεδο εθνικού προσανατολισμού, είναι κατά κύριο λόγο η Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ. Και ευρύτερα της Κεντροαριστεράς, που σε ρόλο… γνωστού βοηθού, στήριξε το εγχείρημα της Αλλαγής του 1981. Όχι για να αλλάξει η Ελλάδα. Αλλά για να αλλάξει η διαχείριση της εξουσίας στην Ελλάδα. Και να περάσει στα δικά της χέρια.Η Κεντροαριστερά λοιπόν, σχεδίασε, καλλιέργησε και συντήρησε το «ελληνικό μοντέλο», που κατέρρευσε με κρότο, μεγαλύτερο ίσως από τον θόρυβο που έκανε η χρεοκοπία του «ιρλανδικού μοντέλου» ανάπτυξης.
Και η κατάρρευση επήλθε στα χέρια του 3ου Παπανδρέου, δηλαδή του πολιτικού κληρονόμου εκείνης της «εθνικής πλάνης», η οποία προέτρεψε τους Έλληνες ακόμη και να ονειρεύονται με δανεικά. Καταφέρνοντας να γίνουμε η μόνη χώρα του πολιτισμένου κόσμου, όπου φορολογήθηκαν ΚΑΙ τα όνειρα. Και σήμερα ξεκινάμε την αποπληρωμή από τους τόκους.
Η Κεντροαριστερά, εδραίωσε την κυριαρχία της στην επίφαση πνευματικής υπεροχής. Μας είπαν και μας έπεισαν ότι Κεντροαριστερός… σημαίνει φως, ότι Κεντροαριστερά σημαίνει κουλτούρα και διανόηση. Πνευματικός κόσμος. Καλλιτεχνική δημιουργία. Αυτό το «ροζ συννεφάκι», αποτέλεσε τη διαρκή απενοχοποίηση της λεηλασίας της Ελλάδας, πάλι από την Κεντροαριστερά, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.
Σε μια προσπάθεια να ξυπνήσουμε από τις εθνικές παρανοήσεις λοιπόν, να σημειώσουμε απλώς ότι υπήρχαν και εξαιρέσεις στο δόγμα… «Κεντροαριστερός σημαίνει φως». Ο Μάνος Χατζιδάκις. Ο Γιώργος Σεφέρης. Ο λόγιος Κωνσταντίνος Τσάτσος, που έγινε και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Δημήτρης Χορν. Ο Οδυσσέας Ελύτης, εκείνος που, σαν σήμερα, στις 18 Μαρτίου του 1996, έφυγε από τη ζωή.
Ο Ελύτης, που μας έγνεψε με νόημα, για να διαβάσουμε, και κυρίως να κατανοήσουμε την ποίηση. Ο Ελύτης, που μας θύμισε πόσο ισχυρά νοήματα έχουν οι λέξεις, αρκεί φυσικά κανείς να είναι πρόθυμος να τις ακούσει. Ο Ελύτης, που δίδαξε ήθος ακόμη με τα «όχι» του. Σαν εκείνο που είπε στον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή, όταν του πρότεινε να περιληφθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, στα πρώτα πολιτικά σκιρτήματα της Μεταπολίτευσης.
Ο Ελύτης, που δεν έκρυψε ποτέ ότι ΔΕΝ ήταν Κεντροαριστερός. Κεντροδεξιός ήταν. Πάνω από όλα όμως, ήταν Έλληνας. Και αγωνίστηκε για μια Ελλάδα όλων των Ελλήνων, ανεξαρτήτως πολιτικών και κομματικών πεποιθήσεων. Όχι για την Ελλάδα των… PHD των κλαδικών.
Πηγή: Statesmen.gr
Ο Λιάσκος παρέμεινε στη Νέα Δημοκρατία!
18.03.2011REPORTER
Απρόσμενη ανατροπή σημειώθηκε στην υπόθεση της μετακίνησης του Αναστάσιου Λιάσκου στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, που είχε ανακοινώσει από το πρωί το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη, δημοσιεύοντας και σχετικές φωτογραφίες στο διαδίκτυο.
Ο πρώην υφυπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης της πρώτης κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή μετά το 2004, εξέδωσε προσωπική ανακοίνωση, με την οποία διέψευσε τη μετακίνησή του στον ΛΑ.Ο.Σ., και ξεκαθάρισε ότι παραμένει στη “μεγάλη Παράταξη” της Νέας Δημοκρατίας, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά. Παράλληλα, επιβεβαίωσε τις επαφές και τη συνάντησή του με τον Γιώργο Καρατζαφέρη, διαψεύδοντας ωστόσο ότι συμφώνησε να προσχωρήσει στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό.
Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε την οργή του Γιώργου Καρατζαφέρη, και οδήγησε σε επίσημη ανακοίνωση του ΛΑ.Ο.Σ., όπου ασκείται κριτική στον Αναστάσιο Λιάσκο, και αφήνονται σαφείς αιχμές για πιέσεις που του ασκήθηκαν,προκειμένου να παραμείνει στη ΝΔ.
Πηγή: Statesmen.gr
Απρόσμενη ανατροπή σημειώθηκε στην υπόθεση της μετακίνησης του Αναστάσιου Λιάσκου στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, που είχε ανακοινώσει από το πρωί το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη, δημοσιεύοντας και σχετικές φωτογραφίες στο διαδίκτυο.Ο πρώην υφυπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης της πρώτης κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή μετά το 2004, εξέδωσε προσωπική ανακοίνωση, με την οποία διέψευσε τη μετακίνησή του στον ΛΑ.Ο.Σ., και ξεκαθάρισε ότι παραμένει στη “μεγάλη Παράταξη” της Νέας Δημοκρατίας, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά. Παράλληλα, επιβεβαίωσε τις επαφές και τη συνάντησή του με τον Γιώργο Καρατζαφέρη, διαψεύδοντας ωστόσο ότι συμφώνησε να προσχωρήσει στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό.
Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε την οργή του Γιώργου Καρατζαφέρη, και οδήγησε σε επίσημη ανακοίνωση του ΛΑ.Ο.Σ., όπου ασκείται κριτική στον Αναστάσιο Λιάσκο, και αφήνονται σαφείς αιχμές για πιέσεις που του ασκήθηκαν,προκειμένου να παραμείνει στη ΝΔ.
Πηγή: Statesmen.gr
ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ - Η ΜΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ Κ.Κ. ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΘΗΤΕΙΑΣ (1)
17 Μαρτίου 2011
Από τον ΠΕΤΡΟΚάθισα προχθές την Κυριακή, που είχα χρόνο, να γράψω ολοκληρωμένα μερικές σκέψεις μου σχετικά με το στρατηγικό λάθος της μη υπεράσπισης από την Ν.Δ. του Κώστα Καραμανλή και της κυβερνητικής μας θητείας. Ώστε να αποφευχθούν και ενδεχόμενες παρεξηγήσεις από την αποσπασματική παράθεση των απόψεών μου, στα σχόλια διαφόρων αναρτήσεων.
Τα ΜΜΕ στην πατρίδα μας είναι παραρτήματα των νταβατζήδων (και της πρεσβείας); Είναι
Ο παραπάνω συνεταιρισμός, φαντάζομαι συμφωνούμε, δεν καίγεται για το εθνικό συμφέρον και την προκοπή του τόπου. Συνεπώς, βασική του επιδίωξη αποτελεί να προωθεί στο 'τιμόνι' ελεγχόμενους πολιτικούς που θα υπηρετούν τα συμφέροντά του.
Δείκτης μέτρησης, λοιπόν, της ανεξαρτησίας και της πατριωτικής στάσης της πολιτικής ηγεσίας, η αντιμετώπισή της από τα νταβατζοΜΜΕ.
Από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στη ηγεσία της Ν.Δ. ο Κ.Κ. (δεν ήταν και πολύ αναμενόμενη η άνοδός του - μη το ξεχνάμε), τα ΜΜΕ άρχισαν να τον 'περιποιούνται' υποβάλλοντας, εμμέσως, τις υποδείξεις τους (να θυμίσω, για παράδειγμα, το πρωτοσέλιδο με το μεταλλαγμένο πρόβατο Ντόλυ). Βέβαιο σημάδι ότι ήταν έξω από το 'κύκλωμα', δεν ήταν από τις 'επιλογές' που προετοιμάζουν.
Προ των εκλογών του 2000, μας επισκέφθηκε ο πρόεδρος Κλίντον, μίλησε για το πολύ δυναμικό χρηματιστήριο που έχουμε, χτύπησε συγκαταβατικά τον Κ.Κ. στην πλάτη (θα περιμένεις πολύ αν δεν γίνεις καλό παιδί) και το ΠΑΣΟΚ κλείνοντας το μάτι στο 'κόμμα του χρηματιστηρίου' αλλά, κυρίως, επιστρατεύοντας τους αερομεταφερόμενους ψηφοφόρους από όπου γης (δούλεψαν καλά οι πρεσβείες του καθεστώτος γι αυτό) κέρδισε, για 70.000 ψήφους, τις εκλογές. Ο Λαλιώτης είχε νωρίς το βράδυ υποδείξει στον Μειμαράκη να συστήσει στους ψηφοφόρους της Ν.Δ. να αποσυρθούν ήσυχα στα σπίτια τους 'γιατί αναμένεται μακριά η νύχτα'. Η σημαία πάγωσε στα χέρια της αείμνηστης Βίκυς Μοσχολιού στην πλατεία Συντάγματος (κάνω αυτή την αναφορά, που ίσως και να μην είναι επιτρεπτή, σαν ένδειξη τιμής στη μνήμη της και σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα της απογοήτευσης, της πίκρας που ένοιωσε εκείνη τη βραδιά ένας ολόκληρος κόσμος). Ο ενθουσιαστικός λόγος για τον Κ.Κ. της Μαλβίνας, έμεινε χωρίς δικαίωση. Ο 'συνεταιρισμός' τα κατάφερε να επιβάλλει τη βούλησή του, νίκησε
Στη δεύτερη τετραετία Σημίτη ήταν να γίνουν οι χοντρές δουλειές των Ολυμπιακών αγώνων. Η κυβέρνηση της 'κλεμμένης νίκης' και με μία τόσο μικρή διαφορά, θα αισθάνονταν καυτή την ανάσα της Ν.Δ. στο σβέρκο της. Θα είχε προβλήματα να 'μοιράσει' το μεγάλο φαγοπότι και να συνεχίσει την 'πατριωτική' της γραμμή: Ίμια, Οτσαλάν, Μαδρίτη, Ελσίνκι κ.λ.π.. Έπρεπε να της εξασφαλισθεί κάποια 'άνεση'. Να ψαλιδισθεί η ισοδύναμη, τουλάχιστον, Ν.Δ..
Και, ω του θαύματος, ο καλός άνθρωπος (της πρεσβείας) ανακαλύπτει την Σαλώμη του Άρη, διαγράφεται και σε λίγο ιδρύει το κόμμα του. Τα νταβατζοΜΜΕ ανέλαβαν, από την πρώτη στιγμή, την υπερπροβολή του, φροντίζοντας και για την πολύ ωφέλιμη (γι' αυτούς) σύγχυση: να παρουσιάζουν τον, από την πρώτη ώρα, πράσινο θυρωρό (και υπερατλαντικό πράκτορα), σαν συγκάτοικο στην δεξιά πολυκατοικία και ορθόδοξο πατριώτη. Αλήθεια γιατί ο καίριος χαρακτηρισμός του πράσινου θυρωρού αποσύρθηκε, αφήνοντάς του πάλι περιθώρια να ψαρεύει σε θολά νερά;
Κύλησε η 2η τετραετία Σημίτη, έγιναν όσα έγιναν, τα διαπλεκόμενα οργίασαν, αλλά παρά την 'περιποίηση' του Κ.Κ. που συνεχίζονταν αμείωτη, πρόβαλλε ο κίνδυνος της νίκης του στις εκλογές.
Αμέσως, με συνοπτικές διαδικασίες, το χειμώνα του 2003 αλλαγή αλόγου, στη θέση του Σημίτη ο ΓΑΠ.
Θυμόμαστε, ελπίζω, τι έγινε. Ο συνεταιρισμός τα έδωσε όλα: μελομακάρονα, εκλογή - πανηγύρι του ενός υποψηφίου, πορεία και χαιρετούρα (αλά γέρος της Δημοκρατίας) από Καλέντζι, προβοκάτσια με φακέλους της Εκκλησίας στα ΕΛΤΑ (η Βάσω να περιμένει τον εκπρόσωπο της Ν.Δ. να παραβιάσουν από κοινού την αλληλογραφία με περιεχόμενο εναντίον του ΓΑΠ και ο Πάγκαλος να συγχαίρει τα κομματόσκυλα των ταχυδρομείων που αντί για τον Εισαγγελέα, κατευθύνθηκαν, για την 'καταγγελία', στα κομματικά γραφεία). Από κοντά οι δημοσκοπήσεις που έδιναν 'ντέρμπυ' (η MARC προβάδισμα 2 μονάδων στο ΠΑΣΟΚ).
Και ήλθε, σαν το πιο ηχηρό χαστούκι του λαού, το αποτέλεσμα. Λύτρωση.
Συνεχίζεται με το ταράκουλο των νταβατζήδων μόλις είδαν τον Καραμανλή Πρωθυπουργό...
ΠΕΤΡΟΣ
Ο παραπάνω συνεταιρισμός, φαντάζομαι συμφωνούμε, δεν καίγεται για το εθνικό συμφέρον και την προκοπή του τόπου. Συνεπώς, βασική του επιδίωξη αποτελεί να προωθεί στο 'τιμόνι' ελεγχόμενους πολιτικούς που θα υπηρετούν τα συμφέροντά του.
Δείκτης μέτρησης, λοιπόν, της ανεξαρτησίας και της πατριωτικής στάσης της πολιτικής ηγεσίας, η αντιμετώπισή της από τα νταβατζοΜΜΕ.
Από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στη ηγεσία της Ν.Δ. ο Κ.Κ. (δεν ήταν και πολύ αναμενόμενη η άνοδός του - μη το ξεχνάμε), τα ΜΜΕ άρχισαν να τον 'περιποιούνται' υποβάλλοντας, εμμέσως, τις υποδείξεις τους (να θυμίσω, για παράδειγμα, το πρωτοσέλιδο με το μεταλλαγμένο πρόβατο Ντόλυ). Βέβαιο σημάδι ότι ήταν έξω από το 'κύκλωμα', δεν ήταν από τις 'επιλογές' που προετοιμάζουν.
Προ των εκλογών του 2000, μας επισκέφθηκε ο πρόεδρος Κλίντον, μίλησε για το πολύ δυναμικό χρηματιστήριο που έχουμε, χτύπησε συγκαταβατικά τον Κ.Κ. στην πλάτη (θα περιμένεις πολύ αν δεν γίνεις καλό παιδί) και το ΠΑΣΟΚ κλείνοντας το μάτι στο 'κόμμα του χρηματιστηρίου' αλλά, κυρίως, επιστρατεύοντας τους αερομεταφερόμενους ψηφοφόρους από όπου γης (δούλεψαν καλά οι πρεσβείες του καθεστώτος γι αυτό) κέρδισε, για 70.000 ψήφους, τις εκλογές. Ο Λαλιώτης είχε νωρίς το βράδυ υποδείξει στον Μειμαράκη να συστήσει στους ψηφοφόρους της Ν.Δ. να αποσυρθούν ήσυχα στα σπίτια τους 'γιατί αναμένεται μακριά η νύχτα'. Η σημαία πάγωσε στα χέρια της αείμνηστης Βίκυς Μοσχολιού στην πλατεία Συντάγματος (κάνω αυτή την αναφορά, που ίσως και να μην είναι επιτρεπτή, σαν ένδειξη τιμής στη μνήμη της και σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα της απογοήτευσης, της πίκρας που ένοιωσε εκείνη τη βραδιά ένας ολόκληρος κόσμος). Ο ενθουσιαστικός λόγος για τον Κ.Κ. της Μαλβίνας, έμεινε χωρίς δικαίωση. Ο 'συνεταιρισμός' τα κατάφερε να επιβάλλει τη βούλησή του, νίκησε
Στη δεύτερη τετραετία Σημίτη ήταν να γίνουν οι χοντρές δουλειές των Ολυμπιακών αγώνων. Η κυβέρνηση της 'κλεμμένης νίκης' και με μία τόσο μικρή διαφορά, θα αισθάνονταν καυτή την ανάσα της Ν.Δ. στο σβέρκο της. Θα είχε προβλήματα να 'μοιράσει' το μεγάλο φαγοπότι και να συνεχίσει την 'πατριωτική' της γραμμή: Ίμια, Οτσαλάν, Μαδρίτη, Ελσίνκι κ.λ.π.. Έπρεπε να της εξασφαλισθεί κάποια 'άνεση'. Να ψαλιδισθεί η ισοδύναμη, τουλάχιστον, Ν.Δ..
Και, ω του θαύματος, ο καλός άνθρωπος (της πρεσβείας) ανακαλύπτει την Σαλώμη του Άρη, διαγράφεται και σε λίγο ιδρύει το κόμμα του. Τα νταβατζοΜΜΕ ανέλαβαν, από την πρώτη στιγμή, την υπερπροβολή του, φροντίζοντας και για την πολύ ωφέλιμη (γι' αυτούς) σύγχυση: να παρουσιάζουν τον, από την πρώτη ώρα, πράσινο θυρωρό (και υπερατλαντικό πράκτορα), σαν συγκάτοικο στην δεξιά πολυκατοικία και ορθόδοξο πατριώτη. Αλήθεια γιατί ο καίριος χαρακτηρισμός του πράσινου θυρωρού αποσύρθηκε, αφήνοντάς του πάλι περιθώρια να ψαρεύει σε θολά νερά;
Κύλησε η 2η τετραετία Σημίτη, έγιναν όσα έγιναν, τα διαπλεκόμενα οργίασαν, αλλά παρά την 'περιποίηση' του Κ.Κ. που συνεχίζονταν αμείωτη, πρόβαλλε ο κίνδυνος της νίκης του στις εκλογές.
Αμέσως, με συνοπτικές διαδικασίες, το χειμώνα του 2003 αλλαγή αλόγου, στη θέση του Σημίτη ο ΓΑΠ.
Θυμόμαστε, ελπίζω, τι έγινε. Ο συνεταιρισμός τα έδωσε όλα: μελομακάρονα, εκλογή - πανηγύρι του ενός υποψηφίου, πορεία και χαιρετούρα (αλά γέρος της Δημοκρατίας) από Καλέντζι, προβοκάτσια με φακέλους της Εκκλησίας στα ΕΛΤΑ (η Βάσω να περιμένει τον εκπρόσωπο της Ν.Δ. να παραβιάσουν από κοινού την αλληλογραφία με περιεχόμενο εναντίον του ΓΑΠ και ο Πάγκαλος να συγχαίρει τα κομματόσκυλα των ταχυδρομείων που αντί για τον Εισαγγελέα, κατευθύνθηκαν, για την 'καταγγελία', στα κομματικά γραφεία). Από κοντά οι δημοσκοπήσεις που έδιναν 'ντέρμπυ' (η MARC προβάδισμα 2 μονάδων στο ΠΑΣΟΚ).
Και ήλθε, σαν το πιο ηχηρό χαστούκι του λαού, το αποτέλεσμα. Λύτρωση.
Συνεχίζεται με το ταράκουλο των νταβατζήδων μόλις είδαν τον Καραμανλή Πρωθυπουργό...
ΠΕΤΡΟΣ
Πηγή: Δεξι Χ-trem
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)