Μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, ο
Αντώνης Σαμαράς ήξερε ότι το ευρύτερο ακροατήριό του ήταν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Που βρίσκεται σε κατάσταση… προχωρημένης σύγχυσης, ως
αποτέλεσμα των πρόσφατων πρωτοβουλιών του Γιώργου Παπανδρέου, και ειδικότερα της απόφασης του Πρωθυπουργού να προχωρήσει στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την έγκριση ή μη της νέας δανειακής σύμβασης της χώρας, μετά το «κούρεμα» του χρέους.
Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας χαρακτήρισε επικίνδυνη την Κυβέρνηση, και τυχοδιωκτικές τις κινήσεις του Γιώργου Παπανδρέου. Επεσήμανε ότι το Μέγαρο Μαξίμου βρίσκεται σε πανικό, καθώς και ότι η Κυβέρνηση θα πρέπει να φύγει, το συντομότερο δυνατό.
Ο Αντώνης Σαμαράς επανέλαβε ότι οι εκλογές αποτελούν τη μόνη λύση, προκειμένου να οδηγηθεί η Ελλάδα από το χάος του Γιώργου Παπανδρέου, στη δημοκρατική σταθερότητα, και επεσήμανε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι η εγγυήτρια δύναμη της σταθερότητας, της ευρωπαϊκής προοπτικής και της αξιοπρέπειας της Ελλάδας.
Ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κήρυξε ουσιαστικά έναν «Ανένδοτο» αγώνα, απευθυνόμενος σε όλους τους Έλληνες. Ώστε να διαμορφωθεί μια πλατιά, κοινωνική πλειοψηφία, που θα βάλει φρένο στην πορεία της χώρας προς τον κατήφορο.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Αντώνη Σαμαρά στη σημερινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας:
“Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Προχθές, ο Πρωθυπουργός κατέθεσε πρόταση εμπιστοσύνης για την κυβέρνησή του και εξήγγειλεδημοψήφισμαγια τη δανειακή συμφωνία.
* Το πρώτο – η πρόταση εμπιστοσύνης – είναι κραυγή αγωνίας ενός Πρωθυπουργού που νιώθει να έχει χάσει κάθε νομιμοποίηση μέσα στην κοινωνία. Το ζήτησε και τον περασμένο Ιούνιο. Τώρα το ξαναζητάει…
* Το δεύτερο – η εξαγγελία δημοψηφίσματος – είναι απόδειξη έσχατου αδιεξόδου και αποκάλυψηακρότατης ανευθυνότητας.
Εξαγγέλλεται δημοψήφισμα, με το οποίο ο ελληνικός λαός καλείται να απαντήσει, με ένα ναι ή με ένα όχι, πάνω σε μια ευρωπαϊκή συμφωνία, που σήμερα ακόμα…δεν έχει ολοκληρωθεί, δεν υφίσταται, ουσιαστικά δεν υπάρχει!
Και επειδή η συμφωνία αυτή τίθεται ξαφνικά υπό την αίρεση του ελληνικού δημοψηφίσματος, είναι πιθανό να μην υπάρχει ούτε σε δύο μήνες από τώρα.
-Γιατί πώς θα δεχθούν οι τράπεζες εθελοντικό «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων τους, αν δεν γνωρίζουν κατά πόσο το δέχεται η ίδια η Ελλάδα;
-Πώς θα δεχθούν οι δανειστές μας να προσδιορίσουν τους όρους υπό τους οποίους θα μας δανείσουν, αν δεν γνωρίζουν προηγουμένως τι δέχεται και τι όχι η Ελλάδα;
Όλα είναι πια στον αέρα.
Η κυβέρνηση έφερε μια συμφωνία, που η ίδια έσπευσε να την ακυρώσει λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα.
– Αν η συμφωνία ήταν καλή, όπως ισχυρίζεται, γιατί την ακυρώνει τώρα;
– Κι αν δεν ήταν καλή, γιατί την έφερε πανηγυρίζοντας;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Όσο η δανειακή συμφωνία βρίσκεται υπό την αίρεση του ελληνικού δημοψηφίσματος δεν θα κλείσει.
Όμως, όσο δεν κλείνει, δεν μπορεί να τεθεί και σε δημοψήφισμα.
Αυτή η κραυγαλέα αντίφαση δείχνει τον ακραίο πανικό της κυβέρνησης.
Και μια τέτοια κυβέρνηση, σε τέτοιο πανικό, είναι επικίνδυνη και πρέπει να φύγει το γρηγορότερο.
Για να σταματήσουν οι ακραίοι τυχοδιωκτισμοί στην πλάτη της Ελλάδας.
Ο κ. Παπανδρέου έβαλε τη χώρα στο επίκεντρο μιας παγκόσμιας καταιγίδας για το προσωπικό του συμφέρον.
Φτάσαμε στο απίστευτο σημείο οι δικοί του υπουργοί και βουλευτές να του λένε να φύγει και αυτός να παραμένει.
Επιτέλους, τι στόχο έχετε κ. Παπανδρέου; Να διαλύσετε την Ελλάδα;
Αλλά, μας κάνει και μαθήματα υπευθυνότητας. Αυτός που παίζει κορόνα γράμματα το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Γιατί η πορεία της Ελλάδας στην Ευρώπη μας νοιάζει κ. Παπανδρέου…
Εσείς κανένα δεν απασχολείτε πια και σας έχουν ξεπεράσει τα γεγονότα.
Η εξαγγελία δημοψηφίσματος, όμως, είναι κάτι παραπάνω από κίνηση πανικού. Είναι και το άκρον άωτο της ανευθυνότητας.
Καλούν τον ελληνικό λαό να απαντήσει, ουσιαστικά με ένα «ναι» ή με ένα «όχι», σε τι ακριβώς; Σε μια δανειακή σύμβαση που δεν έχει ολοκληρωθεί και δεν μπορεί πια να ολοκληρωθεί, και που μέχρι στιγμής συνοδεύεται από μια πολιτική, η οποία έχει ήδη αποτύχει πλήρως;
Όμως, οι δανειακές συμβάσεις δεν τίθενται προς έγκριση…
Οι πολιτικές που τις συνοδεύουν τίθενται προς έγκριση!
Η προηγούμενη δανειακή σύμβαση το Μάιο του 2010, δεν ψηφίστηκε ούτε καν από τη Βουλή! Κι όταν άλλαξε, τον περασμένο Μάρτιο με την επιμήκυνση αποπληρωμής και τη μείωση των επιτοκίων, και πάλι δεν κλήθηκε να ψηφίσει η Βουλή. Κι όταν ξανά-άλλαξε το περασμένο Ιούλιο, με τη Συμφωνία που έγινε τότε για μικρότερο «κούρεμα», πάλι δεν ψήφισε η Βουλή…
Αντίθετα, τα μέτρα πολιτικής που δεσμεύεται να λάβει η χώρα, εγκρίνονται από τη Βουλή. Αυτό έγινε το Μάιο του 2010 με το Μνημόνιο. Κι όταν άλλαξαν τα μέτρα πολιτικής και προστέθηκαν νέα, με το Μεσοπρόθεσμο, πάλι ψηφίστηκαν από τη Βουλή.
Εδώ γιατί ακριβώς θα ψηφίσει ο Ελληνικός λαός σε δημοψήφισμα;
Γι’ αυτό που δεν χρειάζεται να ψηφίσει καθόλου;
Ή γι’ αυτό που πρέπει να περάσει οπωσδήποτε από τη Βουλή;
Όποιος θέλει να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, διαχωρίζει τη δανειακή σύμβαση από την πολιτικήπου τη συνοδεύει. Και προσπαθεί να αλλάξει την πολιτική αυτή, για να μπορέσει η χώρα να σταθεί στα πόδια της, να πληρώσει τα δάνειά της και να βγει κάποτε από την κρίση.
Αλλαγή πολιτικής είναι αυτό που απαιτούν οι περιστάσεις.
Αλλαγή πολιτικής απαιτεί η Οικονομία και η Κοινωνία.
Η κυβέρνηση εκβιάζει το λαό να αποδεχθεί τη δανειακή σύμβαση και την λάθος πολιτική ταυτόχρονα.
Και διακινδυνεύει, να απορρίψει ο λαός τη λάθος πολιτική και μαζί να απορρίψει και τη δανειακή σύμβαση.
Πράγμα που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ίδια την Ευρωπαϊκή ένταξη της Ελλάδας και την ίδια την υπόσταση της Ευρωζώνης.
Μας ρώτησαν τα ξημερώματα, μετά το υπουργικό τους συμβούλιο, γιατί αγωνιούμε; Δεν θέλαμε δανειακή σύμβαση, και τώρα τη θέλουμε να εγκριθεί;
Το επαναλαμβάνω για να το καταλάβουν ακόμα και κείνοι που βρίσκονται σε πανικό: Η δανειακή σύμβαση ποτέ δεν τέθηκε για έγκριση. Τα μέτρα οικονομικής πολιτικής που τη συνοδεύουν απορρίψαμε και απορρίπτουμε!
Όμως, προσέξτε τι εγκληματικό σοφίστηκε ο κ. Παπανδρέου: Αντί να κάνει τη διάκριση μεταξύ της δανειακής σύμβασης και των οικονομικών μέτρων, ώστε να μπορέσουμε να αλλάξουμε οικονομική πολιτική, ταυτίζει τα δύο μαζί για να δέσει χειροπόδαρα τους Έλληνες στην πολιτική του, εκβιάζοντας τον ελληνικό λαό.
Ο κ. Παπανδρέου, λοιπόν, μας λέει: είτε ψηφίστε μια κι έξω, με ένα «ναι» ή με ένα «όχι» όλα αυτά που σας φέρνω, είτε καταψηφίστε τα και πάρτε την ευθύνη να βγούμε από την Ευρώπη! Ιδού ο χονδροειδής εκβιασμός. Δηλαδή μας λέει: Εδώ που σας έφερα, έχετε ανάγκη τη νέα δανειακή σύμβαση, γι’ αυτό εγκρίνετέ την και μαζί εγκρίνετε – θέλοντας και μη - και την πολιτική που οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο.
Και κινδυνεύει έτσι ο ελληνικός λαός για να απορρίψει την πολιτική που τον οδήγησε σε εφιάλτη, να απορρίψει μαζί και το νέο δάνειο, βυθίζοντας στο χάος και την Ελλάδα και την Ευρώπη. Και εκτροχιάζοντας και την πορεία της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Ποιο, λοιπόν, θα είναι το ερώτημα που θα θέσουν στο δημοψήφισμα;
– Αν οι Έλληνες εγκρίνουν τη δανειακή σύμβαση που δεν γνωρίζουν και που είναι δύσκολο να κλείσει, όσο δεν την εγκρίνουν;
– Αν οι Έλληνες εγκρίνουν τη γενικότερη συμφωνία, που όμως περιλαμβάνει και τις δεσμεύσεις για εφαρμογή μιας πολιτικής που έχει ήδη αποτύχει πλήρως;
– Αν οι Έλληνες εγκρίνουν την παραμονή της χώρας τους στο ευρώ;
Κι αν θέλουν να παραμείνουν στο ευρώ, και να συνεχίσουν την προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά με αλλαγές σε μια πολιτική που ήδη τους οδήγησε σε αδιέξοδο, τι ακριβώς θα ψηφίσουν; Ναι ή όχι;
Η πολιτική ηγεσία μιας χώρας, οφείλει να δίνει επιλογές στον κόσμο για να εκφραστεί. Όχι να εκβιάζει τη θέληση του κόσμου σε πλήθος ερωτημάτων, που όλα θα πρέπει να απαντηθούν μονομιάς με ένα «ναι» ή ένα «όχι».
Όταν θέτεις πολλαπλά διλήμματα σε δημοψήφισμα, και αναγκάζεις τον κόσμο, με ένα ναι ή με ένα όχι, να απαντήσει σε όλα, τότε κάνεις εκβιασμό.
Όταν εκβιάζεις, δεν ζητάς από το λαό να εκφραστεί. Τον πειθαναγκάζεις.
Κι όταν προσπαθείς να πειθαναγκάσεις το λαό, τότε μπορεί να πάρεις την αντίθετη απάντηση απ’ αυτή που περιμένεις…
Να γιατί ζήτησα, χθες, εκλογές πάση θυσία. Για να πάμε από την αστάθεια και το χάος που μας οδηγεί στη δημοκρατική σταθερότητα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ένα δημοψήφισμα σε στιγμές κρίσης μπορεί να γίνει μπούμερανγκ, ακόμα κι όταν το ερώτημα είναι σωστό…
Ένα δημοψήφισμα με εκβιαστικό ερώτημα, είναι πιθανό να γίνει μπούμερανγκ, ακόμα κι αν διενεργηθεί σε ομαλές εποχές.
Εδώ έχουμε και τα δύο: εκβιαστικό δημοψήφισμα σε στιγμές κρίσης!
Σε τέτοιες συνθήκες ο λαός δεν απαντάει στο ερώτημα. Απαντάει σε αυτόν που τον ρωτάει, ανεξάρτητα από το τι τον ρωτάει…
Και στον κ. Παπανδρέου πολύ φοβούμαστε τι θα απαντήσει. Το λένε οι δημοσκοπήσεις. Το αποκαλύπτει η καθημερινή μαρτυρία στους δρόμους και τις πλατείες της χώρας.
Κι αυτό είναι μόνο το δημόσιο αίσθημα όπως εκφράζεται ως διαμαρτυρία.
Το βουβό, αυτό που δεν έχει εκφραστεί ακόμα, είναι πιο αρνητικό.
Και τι θα γίνει αν βάζοντας σε δημοψήφισμα τη δανειακή σύμβαση που δεν χρειάζεται καν έγκριση, ή το δίλημμα ευρώ ή δραχμή, εισπράξει τελικά τη λάθος απάντηση; Τι θα συμβεί τότε; Ποιος θα έχει την ευθύνη;
Να γιατί κατήγγειλα χθες τον τυχοδιώκτη κ. Παπανδρέου.
Οι κίνδυνοι από το δημοψήφισμα-παρωδία, είναι, λοιπόν, τεράστιοι.
Οι άμεσοι ορατοί κίνδυνοι:
– Για 2, τουλάχιστον, μήνες γενικότερη αναστάτωση στις αγορές.
– Ίσως κινδυνέψει η 6η δόση.
– Κι αν βγει «ναι», στο δημοψήφισμα, γίνεται πια δύσκολο να βελτιωθεί η συμφωνία μελλοντικά.
– Ενώ αν βγει «όχι», θα ξεσπάσει σοβαρό πρόβλημα σε όλη την Ευρωζώνη και θα κλονιστεί η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη.
– Κι ακόμα: τι θα συμβεί αν και άλλες χώρες ζητήσουν δημοψήφισμα για να εγκρίνουν τη νέα Συμφωνία για την Ελλάδα;
Καλά, σκέφτηκε κανείς ότι θα βάλουν φωτιά και μέσα στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό; Κι ότι δεν έχει καμία λογική η πρόταση αυτή…
Κι όλοι αυτοί οι κίνδυνοι για οφέλη ανύπαρκτα:
Γιατί τι θα κερδίσει η κυβέρνηση από το δημοψήφισμα; Πόσο θα τη βοηθήσει αυτό να ξεπεράσει την παγίδα της ύφεσης στην οποία η ίδια μπήκε και το αδιέξοδο πολιτικής στο οποίο ήδη βρίσκεται;
Πόσο θα τη βοηθούσε το όποιο δημοψήφισμα, να βγάλει δημοσιονομικά πλεονάσματα του χρόνου, όταν η οικονομία εξακολουθεί να βρίσκεται σε βαθιά ύφεση;
Είναι, λοιπόν, η κυβέρνηση αυτή, εκτός από απελπισμένη και επικίνδυνη.
Γιατί έχει προκαλέσει τόση απογοήτευση στον ελληνικό λαό, τόσο θυμό και τόση οργή, που ακόμα και σωστά πράγματα να πρότεινε, το πιο πιθανό θα ήταν να χάσει το δημοψήφισμα.
Είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να ματαιωθεί το δημοψήφισμα αυτό.
Και η κυβέρνηση αυτή πρέπει να φύγει! Γιατί είναι επικίνδυνη.
Μάλιστα, μόλις χθες, την ώρα που η ίδια κλυδωνιζόταν με την πρόταση εμπιστοσύνης και οι βουλευτές της διαφοροποιούμενοι προχωρούσαν ακόμα και σε ανεξαρτητοποιήσεις, ακούστε: βρήκαν τότε τη στιγμή να προχωρήσουν σε κομματικές εκκαθαρίσεις στον ευαίσθητο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων!
Θυμίζοντας τις χειρότερες στιγμές του ΠΑΣΟΚ, άλλαξαν δια μιας όλη την ηγεσία του στρατεύματος με απίστευτες βουτιές στην Ιεραρχία.
Αυτό το σημειώνουμε και δεν το συγχωρούμε. Να το ξέρουν…
Και τώρα ο κ. Παπανδρέου έχει το θράσος να μιλάει από πάνω και για «εκτροπή»!
Μιλά για εκτροπή, χωρίς καθόλου ντροπή, αυτός που συμφωνεί σε όλα και ύστερα δεν μπορεί να κάνει τίποτε!
Μιλάει για εκτροπή, χωρίς καθόλου ντροπή, αυτός που αναστάτωσε τις αγορές και ολόκληρο τον πλανήτη, θέτοντας σε δημοψήφισμα μια συμφωνία που ακόμα δεν υπάρχει.
Μιλάει για εκτροπή, αυτός που βλέπει την κυβέρνησή του να φυλλορροεί. Δεν έχει πείσει τους βουλευτές του και κάνει μαθήματα σε άλλους.
Όμως, υπάρχει εκτροπή!
Το ότι για άλλα εκλέχτηκε και άλλα έκανε.
Το ότι σε άλλα δεσμεύτηκε και άλλα μας φέρνει.
Το ότι επιμένει να κυβερνά, χωρίς ίχνος νομιμοποίησης πλέον…
Το ότι σκέφτεται δημοψηφίσματα και όχι εκλογές, που μόνον αυτές θα επιτρέψουν να εκφραστεί ο λαός.
Γιατί, βέβαια, απ’ όλα αυτά που λέει ο κ. Παπανδρέου ένα μόνο συμπέρασμα προκύπτει:
Προς Θεού να μην γίνουν εκλογές. Τόσο εμπιστεύεται τους πολίτες, τόσο πιστεύει τη Δημοκρατία…Αυτό που φοβάται είναι οι εκλογές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Κατά την αυριανή μου παρέμβαση στη Βουλή, θα τοποθετηθώ αναλυτικά στα της τελευταίας Συμφωνίας για το κούρεμα.
Σήμερα, θέλω να σας μιλήσω για κάτι άλλο, εξ ίσου σοβαρό:
Τα γεγονότα της περασμένης Παρασκευής πρέπει να δώσουν σε όλους μας ένα μάθημα: ότι έχει πια ανατραπεί η παραδοσιακή λογική που θέλει τους πολίτες να αντιδρούν μόνον κάθε τέσσερα χρόνια στην κάλπη των εκλογών.
Η τεράστια κοινωνική δυσαρέσκεια από τα μέτρα της κυβέρνησης, η κόπωση του λαού από τη μάταιη αναμονή για να δει κάποια έστω «χαραμάδα» προοπτικής για καλύτερες μέρες που δεν έρχονται, η έκπληξη από το γεγονός ότι η Ευρώπη προτείνει για μας τα πάντα εκτός από την αναγκαία Ανάπτυξη και ο απίστευτος οικονομικός μαρασμός μεγάλων πλέον τμημάτων της κοινωνίας μας, έχουν οδηγήσει σε μιαν άνευ προηγουμένου διαμαρτυρία των Ελλήνων, εναντίον ολόκληρου του σημερινού πολιτικού συστήματος.
Πέρα και πάνω από κόμματα, ο κόσμος διαμαρτύρεται για την ταπείνωση διαρκείας που βιώνει.
Σας καλώ να ξεπεράσουμε μαζί τη συμβατική λογική της Μεταπολίτευσης, αναγνωρίζοντας την νέα αυτή πραγματικότητα.
Φοβάμαι ότι όποιος δεν το κάνει, σε λίγο θα αισθάνεται αυτό-εξόριστος, ακόμη και μέσα στην ίδια την εκλογική του περιφέρεια.
Οφείλουμε, λοιπόν, να μάθει ο κόσμος ότι απέναντι από τον κ. Παπανδρέου υπάρχει μία Παράταξη, η δική μας Παράταξη, που νοιώθει και τον πόνο του κόσμου και τα αίτια του πόνου αυτού. Συνειδητά και χωρίς τον «ξύλινο» λόγο μιας εποχής που έχει πια πεθάνει.
Ότι υπάρχει μια Παράταξη, η δική μας Παράταξη, που μπορεί να προσφέρει άλλο δρόμο. Και που ζητά τη στήριξη όλων των Ελλήνων πολιτών, χωρίς τα υποκριτικά κουστούμια του ξεπερασμένου κομματικού φανατισμού.
Αυτή η Παράταξη δεν ήταν, άλλωστε, εκείνη που προέβλεψε το στείρο, το άγονο και το επικίνδυνο αυτής της πολιτικής;
Αυτή δεν είναι που έγκαιρα πρότεινε δύσκολα μέτρα, ναι, αλλά με ταυτόχρονη Ανάπτυξη; Ώστε η Ελπίδα να μην χαθεί από το λεξιλόγιο ενός λαού που κοντεύει να πέσει σε μαζική κατάθλιψη…
Ας το καταλάβουμε καλά, μια για πάντα: χωρίς Ελπίδα και χωρίς προοπτική Ανάκαμψης, η οργή των δρόμων θα συνοδεύει από ’δω και πέρα τα βήματα και των 300 της Βουλής. Και θα γίνει το νέο μόνιμο και φοβερά επικίνδυνο χαρακτηριστικό της πολιτικής μας ζωής.
Γι’ αυτό και θα απευθυνθώ σήμερα και σε εκείνους που είχαν διαφωνήσει μαζί μας όταν αρνηθήκαμε να ψηφίσουμε το Μνημόνιο.
Πίστευα πάντα, βαθιά μέσα μου, ότι καμιά κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να υποβάλει το λαό σε συνεχείς θυσίες χωρίς αντίκρισμα και χωρίς ελπίδα.
Δύο χρόνια αργότερα, μόνον όποιος εθελοτυφλεί, δεν το βλέπει…
Ή, λοιπόν, θα αντιμετωπίσουμε τη νέα πραγματικότητα κοιτάζοντάς την στα μάτια, ή τα γεγονότα θα ξεπεράσουν όλους μας!
Γι’ αυτό και όλοι θα έπρεπε να μου ζητούν, όχι να συνταχθώ με την κυβέρνηση αυτή, αλλά να αποφύγω κάθε ταύτιση μαζί της.
Προσχωρώντας στη λογική της «συγκυβέρνησης» και συμμαχώντας κι εγώ με τη λάθος πολιτική – την αποδεδειγμένα πια, για όλους, λάθος πολιτική – θα μετέτρεπα αυτόματα τη Νέα Δημοκρατία σε ένα κόμμα που ούτε διδάχθηκε από το χθες, ούτε προσαρμόστηκε στο σήμερα, ούτε επαγρυπνά για το αύριο.
Όταν, επομένως, ζητούμε εκλογές, δεν το κάνουμε μόνον διότι κυριαρχεί μια αδιαμφισβήτητη δυσαρμονία λαού και κυβέρνησης.
Ούτε γιατί αποσυντονίζεται η δημόσια διοίκηση και το κράτος σε τέτοιο βαθμό που τίποτε πια δεν δουλεύει.
Αλλά γιατί πίσω από το σκηνικό αυτό, παραμονεύουν κίνδυνοι για τον τόπο.
Από την εξάρθρωση και των πλέον υγιών επιχειρήσεών μας, μέχρι και την αδυναμία μας να ζητήσουμε τα αυτονόητα, όπως είναι η αναγνώριση της ελληνικής ΑΟΖ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Φανταστείτε να είχαμε ψηφίσει πέρσι το Μνημόνιο…
Που θα βρισκόμασταν σήμερα; Θα είχαμε συμπαρασυρθεί στο ίδιο βάραθρο που καταρρέει η Κυβέρνηση.
Φανταστείτε να είχαμε δεχθεί να προσυπογράψουμε το λάθος στη συνέχεια. Να είχαμε δεχθεί να συγκυβερνήσουμε χωρίς αλλαγή πολιτικής.
Που θα βρισκόμασταν σήμερα;
Θα ήμασταν κι εμείς μπλεγμένοι στα τυχοδιωκτικά παιγνίδια του κ. Παπανδρέου!
Σκεφτείτε να τον είχαμε ακολουθήσει, στην ίδια Πολιτική.
Αν σήμερα μπορούμε να λέμε ότι «εμείς δεν είμαστε ίδιοι με αυτούς», αν σήμερα μπορούμε να δώσουμε μια διαφορετική Προοπτική, είναι γιατί εμείς, στη Νέα Δημοκρατία, τολμήσαμε να εναντιωθούμε από την αρχή στην ολέθρια πολιτική του.
Κι αν σήμερα κερδίζουμε συνεχώς σε αξιοπιστία, είναι γιατί δεν το κάναμε με το γνωστό, με τον εύκολο, λαϊκίστικο τρόπο. Δεν είπαμε «όχι σε όλα».
Συμφωνήσαμε με κάθε τι σωστό.
Αλλά αρνηθήκαμε ως το τέλος το λάθος.
Δεν προσυπογράψαμε το λάθος.
Αλλά και δεν τάξαμε «λαγούς με πετραχήλια» σε κανένα.
Το λέω και σήμερα. Δεν δίνω καμία υπόσχεση που δεν μπορώ να τηρήσω.
Να το θυμάστε: η μόνη υπόσχεση που έχουμε δώσει ως σήμερα είναι για τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους πολύτεκνους.
Υπόσχομαι, όμως, ότι θα αγωνιστώ -και θ΄ αγωνιστούμε μαζί- να αλλάξει η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα, για να μπορέσει η Ελλάδα να πιάσει τους στόχους της και να βγει από την κρίση και τη μόνιμη επιτήρηση. Με δύο βασικές προτεραιότητες: την Ανάκαμψη και τη διατήρηση της κοινωνικής Συνοχής.
– Να βάλουμε την οικονομία να δουλέψει.
– Και να κρατήσουμε την κοινωνία μας ενωμένη.
Θα αγωνιστώ για να δημιουργηθεί ένα κίνημα μέσα στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στον Ευρωπαϊκό νότο, για μια διέξοδο από τον κρίση με Ανάκαμψη και Ανάπτυξη.
Θα αγωνιστώ για να βρούμε συμμάχους, εντός κι εκτός Ευρώπης. Και ετοιμάζω ταξίδια εντός κι εκτός Ευρώπης.
Γιατί αυτή η λογική διεξόδου με Ανάκαμψη, δεν είναι μειοψηφική.
Αρχίζει να γίνεται πλειοψηφική.
Και πολύ σύντομα μπορεί να γίνει κυρίαρχη.
Κι αν επιτραπεί στην Ελλάδα να ανακάμψει, τότε όλα τα άλλα θα αρχίσουν να βρίσκουν το δρόμο τους.
Αυτό μπορώ να κάνω και θα το κάνω.
Αυτό μπορεί να γίνει. Κι είναι το μόνο που μπορεί να γίνει…
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Προχθές, είπα ότι «ο κύκλος της σημερινής κυβέρνησης έκλεισε».
Τώρα πια, μετά την ολέθρια πρωτοβουλία της να ζητήσει δημοψήφισμα, τελειώνει!
–Καθήκον δικό μας, να ανοίξουμε το δρόμο για το πιο αυθεντικό και ακίνδυνο δημοψήφισμα: τις εκλογές!
– Καθήκον δικό μας, να πείσουμε όλη την κοινωνία και να ανοιχθούμε σε όλη την κοινωνία.
– Καθήκον δικό μας, να αποδείξουμε ότι «δεν είμαστε ίδιοι».
Δείξαμε ότι ξέρουμε που πατάμε και που πάμε. Όλες οι εκτιμήσεις μας επαληθεύθηκαν. Όλες οι προτάσεις μας δικαιώνονται.
Ακόμα και εκείνοι που μας πολέμησαν, παραδέχονται σιγά-σιγά ότι είχαμε δίκιο.
Μερικοί δεν βρήκαν το θάρρος ακόμα να το πουν. Άλλοι το παραδέχονται δημόσια…
Προσπάθησαν να μας αμφισβητήσουν, προσπάθησαν να μας απομονώσουν, προσπάθησαν να μας βάλουν κι εμάς «στο κάδρο της αποτυχίας προσπάθησαν να μας τορπιλίσουν. Απέτυχαν σε όλες τις προσπάθειες!
Και με την πρόταση για δημοψήφισμα-παρωδία, έπεσαν οι μάσκες, φάνηκε πόσο ανεύθυνοι και επικίνδυνοι ήταν εξ αρχής.
Φάνηκε και μέσα στην Ελλάδα και εκτός…
Πριν λίγους μήνες, όταν πρωτομιλήσαμε για εκλογές, ήμασταν μόνοι.
Τώρα όλοι προσβλέπουν σε εκλογές λύτρωσης από την ανίκανη και επικίνδυνη κυβέρνηση.
Μέχρι πριν λίγους μήνες, πολλοί έλεγαν ότι πρόωρες εκλογές θα αποσταθεροποιούσαν τη χώρα.
Τώρα η πρόταση για δημοψήφισμα μετά από τρείς μήνες προκαλεί τη μεγίστη αστάθεια. Και οι άμεσες εκλογές μοιάζουν με λύτρωση.
Λύτρωση για τον τόπο. Λύτρωση για την Οικονομία. Λύτρωση και για την Ευρώπη, που πανικοβλήθηκε με τα νέα καμώματα του κ. Παπανδρέου.
Αλλά και λύτρωση για πολλούς βουλευτές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Που δεν βλέπουν την ώρα να πάψουν να στηρίζουν μια τόσο επικίνδυνη κυβέρνηση.
Φανταστείτε τι θα γίνει, αν έχουμε μπροστά μας πάνω από δύο μήνες προεκλογικού πυρετού, ενόψει ενός τυχοδιωκτικού και διχαστικού δημοψηφίσματος…
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Τώρα, η Νέα Δημοκρατία έχει ταυτόχρονα και το πολιτικό και το ηθικό πλεονέκτημα:
Πρώτα να ενώσουμε τον κόσμο, πείθοντάς τον για την πολιτική μας.
Κι ύστερα να μπορέσουμε να κυβερνήσουμε, και να αλλάξουμε όλα αυτά που πρέπει.
Μιλάω γι αυτά που προκαλούν αγανάκτηση στον κόσμο.
Γι αυτά που προκαλούν απελπισία στα νέα παιδιά.
Γι αυτά που διαλύουν κάθε μέρα τη μεσαία τάξη.
Γι αυτά που σπαταλούν το δυναμισμό και λεηλατούν τον πλούτο της χώρας.
Δεσμεύομαι σήμερα, μπροστά σας, για πράγματα ταπεινά και πράγματα μεγάλα:
– Τα πιο ταπεινά: να κάνω ό,τι μπορώ, να τα δώσω όλα – να τα δώσουμε όλοι, όλα – για να υπάρξει Ανάκαμψη και διατήρηση της Κοινωνικής Συνοχής.
– Και το πιο μεγάλο: Να προστατέψω ανυποχώρητα, το εθνικό συμφέρον, το δημόσιο συμφέρον και την εθνική κυριαρχία.
– Και το πιο άμεσο: να διώξουμε όλοι μαζί μια κυβέρνηση ανίκανη και επικίνδυνη. Που όσο μένει, τόσο ζημιά κάνει στην Ελλάδα.
Τώρα, όλοι οι Έλληνες προσβλέπουν σε μας για ένα πράγμα τουλάχιστον: να μην αφήσουμε τον κ. Παπανδρέου να πάρει μαζί του την Ελλάδα στο γκρεμό!
Ο αγώνας μας θα είναι ανένδοτος και ενωτικός.
Σε όλους απευθυνόμαστε, ανεξάρτητα από το τι ψήφιζαν στο παρελθόν, ανεξάρτητα από το τι τους πλήγωσε στο παρελθόν.
Δεν ποντάρουμε σε κάποιον ή σε κάποιους. Ποντάρουμε στο μέλλον του τόπου. Πιστεύουμε στο μέλλον του τόπου. Και θα κάνουμε τα πάντα για να βρει η Ελλάδα το δρόμο για αυτό που μπορεί και γι’ αυτό που της αξίζει.
Δεν είμαστε πια απλώς ένα κόμμα της Αντιπολίτευσης, που σύντομα θα γίνει κυβέρνηση.
Είμαστε η Παράταξη που απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες, πιστεύει στις δυνάμεις τους, και τους συσπειρώνει όλους για να κτίσουμε μαζί το μέλλον του τόπου αυτού.
Είμαστε η εγγυήτρια δύναμη της σταθερότητας, της Ευρωπαϊκής προοπτικής και –πάνω απ΄ όλα- της Αξιοπρέπειας της Πατρίδας μας!
Ανοίγουμε τα μάτια τα αυτιά και τις καρδιές μας στον κόσμο.
Σηκώνουμε τα μανίκια και μπαίνουμε στη μάχη.
Στη μάχη για να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα!
Στη μάχη για να φύγει η επικίνδυνη κυβέρνηση…
Στη μάχη για να ξανά-στήσουμε τον τόπο στα πόδια του.
Στη μάχη όχι εναντίον κάποιων.
Αλλά στον αγώνα που εμπνέει και ενώνει όλους.
Ώστε να ξαναπάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας,
Και να δώσουμε ελπίδα και προοπτική στον Ελληνικό λαό!”.
Statesmen.gr
Ο διασυρμός της Ελλάδος από τον κ. Γ. Παπανδρέου δεν πρέπει να συνεχιστεί ούτε μια μέρα παραπάνω.
Το μεγάλο αμερικανικό ειδησεογραφικό δίκτυο CNN, εισέβαλε… ξαφνικά στα σπίτια μας, πριν από περίπου 20 χρόνια, όταν ο Πίτερ Αρνέτ μας μετέφερε τις εικόνες από τον Πόλεμο του Κόλπου. Σχολιάζοντας παράλληλα τις κινήσεις των αμερικανικών στρατευμάτων κατά του Σαντάμ Χουσεϊν, για την «απελευθέρωση» του Κουβέιτ.
