Για να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλη αξία έχουν τα αναμενόμενα αποθέματα στην Ελλάδα και στην Κύπρο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι καλό να εξετάσουμε την παραγωγή και την κατανάλωση φυσικού αερίου σε αυτήν, αλλιώς έχουμε την εντύπωση ότι βρισκόμαστε σε ένα εντελώς θεωρητικό πλαίσιο.
Ας κοιτάξουμε πρώτα από όλα το μερίδιο του φυσικού αερίου στη γενική κατανάλωση ενέργειας από την ΕΕ.
Το 2007, το φυσικό αέριο αντιπροσώπευε 24%.
Εκτιμούμε ότι το 2015 αυτό το ποσοστό θα περάσει στο 25,7 %. Στη συνέχεια έχουμε 26,4% το 2020, 26,9% το 2025 και 26,7 % το 2030.
Αυτό σημαίνει ότι στις επόμενες δεκαετίες αυτό το ποσοστό θα παραμείνει σημαντικό. Ταυτόχρονα όμως η παραγωγή φυσικού αερίου στην ΕΕ μειώνεται δραστικά και αυτό γίνεται ακόμα και αν της προσθέσουμε τη Νορβηγία, η οποία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός της περιοχής.
Αν κοιτάξουμε επεκτάσεις που σχετίζονται με την ΕΕ αλλά δεν ανήκουν σε αυτήν, τότε ακόμα και αν έχουμε μια ανοδική πορεία έως το 2015, μετά έως το 2030 είναι φθίνουσα.
Τώρα, αν μελετήσουμε τις ποσότητες με μονάδα τα τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ανά κράτος έχουμε για την παραγωγή το 2007 τις εξής τιμές :
Νορβηγία (90), Ολλανδία (64), Ηνωμένο Βασίλειο (72), Ρουμανία (11,6), Γερμανία (14,5), Ιταλία (8,9) και Δανία (9,2). Ενώ για την κατανάλωση έχουμε Νορβηγία (4,3), Ολλανδία (37), Ηνωμένο Βασίλειο (91), Ρουμανία (16,4), Γερμανία (82,7), Ιταλία (77,8) και Δανία (4,6).
Αντιλαμβανόμαστε άμεσα ότι αυτές οι χώρες εκτός από τη Νορβηγία, που δεν ανήκει στην ΕΕ και την Δανία, καταναλώνουν περισσότερο φυσικό αέριο από ό,τι παράγουν.
Κατά συνέπεια, η ΕΕ έχει μια μεγάλη ανάγκη φυσικού αερίου που δεν μπορεί να εξασφαλιστεί με τα σημερινά δεδομένα και γι’ αυτό το λόγο μελετά τόσο έντονα για το μέλλον τις περιοχές της Αρκτικής και της Ανατολικής Μεσογείου.
Διότι είναι οι μόνες, οι οποίες είναι ικανές να της εξασφαλίσουν μια ενεργειακή ανεξαρτησία.
Και όσον αφορά στο πετρέλαιο συνοπτικά ξέρουμε ότι η παραγωγή της ΕΕ είναι της τάξης των 2,4 Mbep ανά μέρα με γρήγορη πτώση, ενώ η κατανάλωση είναι της τάξης των 14,8% Mbep ανά μέρα.
Το ενεργειακό πλαίσιο είναι λοιπόν ξεκάθαρο.
Κατά συνέπεια, η ανακάλυψη των κοιτασμάτων στη Λεκάνη Λεβαντίνης με την Κύπρο και το Ισραήλ αλλά και τα αναμενόμενα αποθέματα στη Λεκάνη Ηροδότου με τα κοιτάσματα Νότια της Κρήτης, έχουν άμεση σημασία και αξία για όλη την ΕΕ.
Είναι λοιπόν καιρός να καταλάβει και η Ελλάδα το τι αντιπροσωπεύει με την Κύπρο στον ενεργειακό χάρτη.
