Το φάντασμα της δεκαετίας του 1930 στοιχειώνει την ευρωπαϊκή περιφέρεια....

Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί και ο Ιταλός ομόλογός του Μάριο Μόντι μιλούσαν για την … άνοιξη που έρχεται. Προφανώς όχι, δεν έλεγαν για την άνοδο της θερμοκρασίας μετά από έναν όντως άγριο χειμώνα, αλλά για την Ευρωζώνη που κατά τον Σαρκοζί «είχε γυρίσει σελίδα» και κατά τον Μόντι «είχε τα χειρότερα πίσω της». Να όμως που η άνοδος των σπρεντ των ισπανικών και...
από χτες και των ιταλικών ομολόγων τους διαψεύδει. Ενώ αντίθετα δικαιώνει τον Ρίτσαρντ Κου, επικεφαλής οικονομολόγο της Νομούρα, που πριν λίγες μέρες στο Οικονομικό Φόρουμ του Αμπροσέτι, προκάλεσε τη χλεύη των Ευρωπαίων συναδέλφών του με τις αιρετικές θέσεις του.
Η Ρίτσαρντ Κου υποστήριξε ότι οι ηγέτες της Ευρώπης έχουν κάνει λάθος σε ό,τι αφορά τα αίτια της οικονομικής κρίσης και γι’ αυτό το λόγο οι δύσκολες μέρες θα επιστρέψουν. 
Σε μια συγκυρία κατάρρευσης της ζήτησης του ιδιωτικού τομέα σε πολλά κράτη μέλη, η εμμονή της Ευρωζώνης με τη μείωση των δημοσίων δαπανών θα πετύχει μόνο την επιδείνωση των προβλημάτων της, επισήμανε. Και το δημοσιονομικό σύμφωνο είναι πιο πιθανόν να σκοτώσει τον ασθενή παρά να τον θεραπεύσει. 
Για πολλά χρόνια ο Ρίτσαρντ Κου υπερασπίζονταν με ευγλωττία την ευρέως αντιδημοφιλή άποψη ότι η Ιαπωνία εφάρμοσε σωστές πολιτικές για να αντιμετωπίσει το σκάσιμο της φούσκας στην οικονομία της. Είναι αλήθεια, έλεγε, ότι η Ιαπωνία δεν είχε σημαντική ανάπτυξη τα τελευταία 20 χρόνια αλλά τουλάχιστον απέφυγε τα χειρότερα: δεν πέρασε ποτέ μια ύφεση σαν και αυτή της δεκαετίας του 1930 που, κατά τον Κου, απειλεί σήμερα τα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας. 
Σε συνέντευξή του προς τον Τζον Θόρνχιλ των Financial Times, που δόθηκε την περασμένη βδομάδα στο περιθώριο του Οικονομικού Φόρουμ του Αμπροσέτι στην Ιταλία, ο Ρ. Κου περιέγραψε τη θεωρία του για τις ‘υφέσεις του ισολογισμού’ που έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την σημερινή ορθοδοξία της Ευρωζώνης. 
Όταν χώρες σαν την Ιαπωνία αντιμετωπίζουν μια κάμψη στις τιμές των ενεργητικών, τότε οι τραυματισμένες εταιρείες του ιδιωτικού τομέα, οι τράπεζες και τα νοικοκυριά κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να απομοχλεύσουν τους ισολογισμούς τους και να αποπληρώσουν το χρέος τους – ακόμα κι όταν τα επιτόκια βρίσκονται κοντά στο μηδέν. Σε αυτές τις περιστάσεις τα κράτη δεν έχουν άλλη εναλλακτική λύση από το να αυξήσουν τις δημόσιες δαπάνες προκειμένου να αποτρέψουν την κατάρρευση της ζήτησης. 
«Το βασικό σημείο είναι πως όταν ο ιδιωτικός τομέας μειώνει το δανεισμό του, το τελευταίο που θέλεις από το κράτος είναι να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού», λέει ο Ρ. Κου. «Αν οι κεντρικές τράπεζες μειώσουν τα επιτόκια κοντά στο μηδέν και τίποτα δεν συμβεί, δεν είμαστε στον κανονικό κόσμο». 
Κατά τον Ρίτσαρντ Κου, όταν το 1997 η Ιαπωνία άκουσε τις συμβουλές των εξωτερικών εμπειρογνωμόνων, μεταξύ αυτών και των στελεχών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, και εφάρμοσε πολιτικές δημοσιονομικής σταθεροποίησης, κύλησε σε μια καταστροφική ύφεση. 
«Η κυβέρνηση μείωσε τις δαπάνες και είχαμε 5 συνεχόμενα τρίμηνα αρνητικής ανάπτυξης και στη συνέχεια Ιαπωνία χρειάστηκε 10 χρόνια για να ανακάμψει», λέει. 
Ορισμένοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι που συμμετείχαν στο Φόρουμ του Αμπροσέτι δυσκολεύτηκαν να κρύψουν την χλεύη τους ακούγοντας την παρουσίαση του Ρ. Κου. Υποστήριξαν ότι είναι αυταπάτη να πιστεύεις ότι μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα στη λιτότητα και την ανάπτυξη. Η λιτότητα είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση για να ξανακερδίσεις την εμπιστοσύνη των αγορών και να έχεις οικονομική ανάπτυξη. 
Επιπλέον η περαιτέρω συσσώρευση δημόσιου χρέους για να λύσεις ένα πρόβλημα υπερχρέωσης θα ήταν αντιπαραγωγική. Οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν θα ανέρχονταν μια περαιτέρω μεγέθυνση των δημοσίων ελλειμμάτων της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Ιταλίας. 
Ο Ρ. Κου αναγνώρισε ότι τα 17 κράτη-μέλη της Ευρωζώνης συγκροτούν ένα πολύ πιο πολύπλοκο σύμπλεγμα από την Ιαπωνία, καθώς οι οικονομίες τους κινούνται με διαφορετικές ταχύτητες και σε διαφορετικές διευθύνσεις και ορισμένες εξ αυτών, ιδίως της Ελλάδας, αντιμετωπίζουν τις δικές τους ιδιαίτερες προκλήσεις. Αλλά παράλληλα υποστήριξε ότι το νέο δημοσιονομικό σύμφωνο της Ευρωζώνης, που επιβάλλει μια συγχρονισμένη λιτότητα ακόμα και στα πιο υγιή μέλη της, όπως για παράδειγμα την Ολλανδία, διακινδυνεύει να επαναλάβει τα λάθη που έγιναν στην Ιαπωνία πριν 15 χρόνια. Επιπλέον ο επικεφαλής οικονομολόγος της Νομούρα απορρίπτει την ιδέα πως ο αυξημένος δημόσιος δανεισμός φοβίζει υποχρεωτικά τις αγορές: η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ και η Βρετανία ασκούν πολύ πιο χαλαρές νομισματικές πολιτικές από την Ευρώπη και όμως έχουν ακόμη πολύ χαμηλά επιτόκια δανεισμού. 
Αν τα κράτη της Ευρωζώνης περιόριζαν τις πωλήσεις των κρατικών ομολόγων τους στους ίδιους τους πολίτες τους – όπως είχε προτείνει ο Βασίλης Βιλιάρδος εδώ στο Sofokleous10 να κάνει το ελληνικό δημόσιο από την αρχή, πριν ακόμη από το πρώτο μνημόνιο – επισημαίνει, θα περιόριζαν τους κινδύνους μιας καταστροφικής φυγής κεφαλαίων μέσα στην Ευρωζώνη. 
Η ανάλυση του Ρίτσαρντ Κου διαθέτει αρκετούς υποστηρικτές. Ένας εξ αυτών είναι ο Νούριελ Ρουμπίνι, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ο οποίος λέει ότι αν και η δημοσιονομική λιτότητα μπορεί να είναι κατάλληλη για ορισμένα κράτη της Ευρωζώνης, δεν θα πρέπει να υιοθετείται από όλα και ιδιαίτερα όχι από την Ιρλανδία και την Ισπανία, που έχουν δει τον ιδιωτικό τους τομέα να βουλιάζει όπως είχε γίνει και στην Ιαπωνία τη δεκαετία του 90. 
«Μια σωστά σχεδιασμένη πολιτική για την Ευρωζώνη θα περιλάμβανε τεράστιες ενέσεις ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, υποτίμηση του ευρώ προκειμένου να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής περιφέρειας και δημοσιονομικά μέτρα τόνωσης της οικονομίας στον πυρήνα και όπου η απομόχλευση του ιδιωτικού τομέα αποτελεί πρόβλημα». Από τη στιγμή που λείπει ένα τέτοιο μείγμα πολιτικής, επισημαίνει, ο Ρουμπίνι, «η Ευρώπη μπορεί να πάει πολύ χειρότερα από την Ιαπωνία». 
«Η Ιαπωνία βίωσε μια μεγάλη κάμψη της οικονομίας και στη συνέχεια μια παρατεταμένη στασιμότητα αλλά ποτέ δεν γνώρισε μια πραγματικά μεγάλη ύφεση», καταλήγει. «Όμως η σημερινή ύφεση σε κάποια κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας μπορεί να γίνει πραγματικά Μεγάλη Ύφεση όπως εκείνη της δεκαετίας του 1930.

sofokleous10.gr

http://press-gr.blogspot.com

Φ. Σαχινίδης: Μεταφέρουν χρήματα σε φορολογικούς παραδείσους

Νίκος Φιλιππίδης05/04/2012 | 19:01Τελευταία Ενημέρωση: 19:01 05/04/2012

Ο υπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης

προηγούμενο1 από 1επόμενο

---

http://www.skai.gr

---

Στην αποκάλυψη ότι οι Έλληνες που έχουν χρήματα στην Ελβετία τα μεταφέρουν σε φορολογικούς παραδείσους που δε συνεργάζονται με τη χώρα μας προχώρησε στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης.

Από τα στοιχεία που παρουσίασε προκύπτει μείωση των φορολογικών εσόδων από τις αποταμιεύσεις Ελλήνων στην Ελβετία τη διετία 2008-2009, λόγω της μεταφοράς χρημάτων σε χώρες που θεωρούνται φορολογικοί παράδεισοι. 

Διευκολύνσεις για την επιστροφή ΦΠΑ στους αγρότες ειδικού καθεστώτος

N

Και με υποβολή των αιτήσεων επιστροφής στη Δ.Ο.Υ. φορολογίας εισοδήματος του αγρότη ή στη Δ.Ο.Υ. της περιοχής όπου βρίσκεται η έδρα της συνεταιριστικής οργάνωσης θα γίνεται η επιστροφή ΦΠΑ στους αγρότες του ειδικού καθεστώτος για το έτος 2012.

Αυτό προβλέπει απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Παντελή Οικονόμου, προκειμένου να διευκολυνθούν οι αγρότες και να επιταχυνθεί η επιστροφή.

http://www.naftemporiki.gr

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Τη βεβαιότητά του ότι η ελληνική οικονομία μπορί να ανακάμψει από την κρίση, με την προώθηση και εφαρμογή πολιτικών που δεν προκαλούν ύφεση δηλώνει ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς με άρθρο του στην αμερικανική...
 οικονομική εφημερίδα Wall Street Journal. «Είμαι απολύτως βέβαιος ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χαμένη υπόθεση. Η Ελλάδα δεν είναι απώλεια. Είναι κέρδος» επισημαίνει χαρακτηριστικά ο Αντώνης Σαμαράς. Ο πρόεδρος της ΝΔ δεσμεύεται να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις, οι οποίες έχουν ήδη καθυστερήσει, σημειώνει ωστόσο ότι για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζεται η βοήθεια και η κατανόηση των Ευρωπαίων εταίρων. «Χρειάστηκαν 30 χρόνια επιπόλαιων δημοσίων δαπανών για να φέρουν τη χώρα σε χρέος 120% του ΑΕΠ. Δύο χρόνια αυστηρής λιτότητας που έφεραν το χρέος στο 168% του ΑΕΠ. Προφανώς το φάρμακο δεν λειτούργησε» αναφέρει χαρακτηριστικά. Ο κ. Σαμαράς αναγνωρίζει ότι οι Έλληνες πρέπει να προσαρμοστούν, αλλά διερωτάται ποια χώρα μπορεί να χάσει τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο. «Ποια δημοκρατία μπορεί να αντέξει τόσο σοβαρό σοκ με τόσο φτωχά αποτελέσματα;» τονίζει. «Πόσο ανταγωνιστική μπορεί να είναι μια οικονομία όταν οι φορολογικοί συντελεστές είναι διπλάσια αυτών των γειτόνων τους και πολύ υψηλότεροι του μέσου όρου των εμπορικών εταίρων τους; Στα προηγούμενα δύο χρόνια το κόστος εργασίας στην Ελλάδα υποχώρησε άνω του 15% ενόσω το φορολογικό βάρος αυξήθηκε κατά 50%, και το ενεργειακό κόστος αυξήθηκε κατά 450%, και δεν υπάρχει πλέον ρευστότητα στην αγορά. Ακόμη κι αν μπορούσες να κάνεις τους ανθρώπους να δουλεύουν τζάμπα, κανείς δεν θα τους προσλάμβανε σε τέτοιο περιβάλλον» υπογραμμίζει.

http://fimotro.blogspot.com

Αν έβγαινε από το ευρώ η Ελλάδα θα εξαθλιωνόταν χειρότερα

Συνέντευξη του Γκρέγκορ Γκίζι στην Ξενια Kουναλακη πως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την Πέμπτη 5 Απριλίου 2012.

«Ισχύει ότι αυτοκτόνησε κάποιος σήμερα;», ρωτάει κουνώντας το κεφάλι απογοητευμένος ο Γκρέγκορ Γκίζι, ηγετικό στέλεχος του Κόμματος της Αριστεράς στη Γερμανία, ο οποίος ως μεταρρυθμιστής στην πρώην ανατολική Γερμανία είχε διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην κατάρρευση του καθεστώτος του Εριχ Χόνεκερ το 1989. «Πήγα μια βόλτα στην περιοχή του κέντρου της Αθήνας και είδα πολλούς άστεγους. Οι κάτοικοι του Παρισιού και της Φρανκφούρτης και της Κολωνίας θα σας πουν ότι γνωρίζουν αυτήν την εικόνα. Ναι, αλλά εσείς εδώ δεν είχατε τέτοιου είδους εμπειρίες», λέει.

«Eίμαι φεμινιστής, ελάτε, καθίστε δίπλα μου, μη φοβόσαστε», λέει περιπαικτικά ο 64χρονος Γερμανός βουλευτής. Είναι φεγγαροπρόσωπος, επικοινωνιακός και δεινός ρήτορας, ήρθε προσκεκλημένος του ΣΥΡΙΖΑ για να μιλήσει στην προχθεσινή εκδήλωση του κόμματος στο γυμναστήριο Αιγάλεω. Εμείς το κόμμα της Αριστεράς, ψηφίσαμε εναντίον της βοήθειας προς την Ελλάδα, εξηγεί, επειδή αυτή «δεν είναι βοήθεια για τους Ελληνες, αλλά αποκλειστικά για τις τράπεζες και τα hedge funds. Aυτή η βοήθεια δίνεται σε συνάρτηση με την περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού, των συντάξεων, φέτος θα πραγματοποιηθούν άλλες 15.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και μέχρι το 2015 150.000 απολύσεις. Δεν μπορούσαμε να πούμε Ναι σε όλα αυτά, ήμασταν υποχρεωμένοι να πούμε Οχι». Και ποια είναι δηλαδή η λύση, κατά τη γνώμη του; Εξοδος της χώρας από το ευρώ; «Οχι αν έβγαινε από το ευρώ θα ελάμβανε χώρα στην Ελλάδα μια διαδικασία εξαθλίωσης, η οποία ήδη βρίσκεται μερικώς σε εξέλιξη, αλλά σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν ακόμη χειρότερη η κατάσταση. Ο κ. Μπομπ Τράα του ΔΝΤ μάς είπε χθες ότι μόνο οι πλούσιοι θέλουν να αποχωρήσει η Ελλάδα από το ευρώ, επειδή έχουν διασφαλίσει τα χρήματά τους σε άλλες χώρες και αν επέστρεφε στη δραχμή η χώρα, θα μπορούσαν να εξαγοράσουν τα πάντα σε πολύ χαμηλές τιμές», τονίζει.

Θεωρώντας δεδομένο ότι οι ΗΠΑ επίσης επιθυμούν την υπονόμευση του ευρώ, ο κ. Γκίζι τάσσεται λοιπόν ολόψυχα υπέρ της διατήρησης του ευρώ και της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. «Κάθε άλλη λύση θα ήταν καταστροφική, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης», προειδοποιεί. «Πρέπει να φροντίσουμε οι πολίτες να αγαπούν την Ευρώπη. Αυτό όμως θα συμβεί μόνο αν συνδέσουν το ευρωπαϊκό όραμα με την προοπτική της ευημερίας. Αν συνδέσουν το ευρωπαϊκό όραμα με τη συρρίκνωση της δημοκρατίας και την κοινωνική αδικία, πώς είναι δυνατόν να τους αρέσει αυτή η Ευρώπη», αναρωτιέται.

Πολιτική έναντι αγορών

Τού υπενθυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που τον κάλεσε στην Ελλάδα είχε φλερτάρει επί μακρόν με τον ευρωσκεπτικισμό και την επιστροφή στη δραχμή. «Δεν ισχύει αυτό. Μίλησα με τον Αλέξη Τσίπρα και στην ομιλία του ήταν σαφής, ότι επιδίωξη είναι να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ», αντιτείνει. «Ε, αυτή είναι κάπως καινούργια θέση, τουλάχιστον με τόση σαφήνεια», λέω. «Οχι», απαντούν κατηγορηματικά οι παριστάμενοι Ελληνες και επιμένουν ότι μια μικρή μειοψηφία, μόλις το 20% (λέγε με Παναγιώτη Λαφαζάνη), υποστήριζε αυτήν τη θέση. Αλλάζω θέμα για να μην τσακωθούμε μεταξύ μας ενώπιόν του κ. Γκίζι.

«Πρέπει να επανέλθει η πρωτοκαθεδρία των πολιτικών έναντι των αγορών», λέει σε κάποιο σημείο της συνέντευξης για να συνεχίσει: «Εγώ αυτό που προσάπτω στη Μέρκελ και τον Σόιμπλε είναι ότι δεν μάχονται για περιθώρια ελευθερίας. Η συντάκτρια που καλύπτει το Χρηματιστήριο για λογαριασμό της κρατικής τηλεόρασης με ρώτησε τι θα έκανα αν ήμουν καγκελάριος, σε περίπτωση που η Deutsche Bank κινδύνευε με χρεοκοπία. Δεν θα προχωρούσα και εγώ στη διάσωσή της, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα κατέρρεε ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα; Της είπα ότι μάλλον έχει δίκιο και αυτό αποδεικνύει ότι η Deutsche Bank είναι υπερβολικά ισχυρή. Κι εγώ θα ήμουν υποχρεωμένος να κάνω αυτό που υπαγορεύει. Εγώ όμως ονειρεύομαι μια καγκελάριο που θα ορθώσει το ανάστημά της στον επικεφαλής της D.B., τον Ακερμαν και θα του πει: Τέρμα, εγώ θα αποφασίζω στο εξής τι θα γίνεται κι όχι εσύ. Η αλλαγή κυβερνήσεων εδώ και στην Ιταλία ελάχιστη σχέση έχει με τη δημοκρατία. Αυτό θα είναι το νέο ευρωπαϊκό οικοδόμημα; Να στείλουμε δηλαδή τη Μέρκελ σπίτι της και να εισάγουμε μερικούς τραπεζίτες από τις ΗΠΑ;», ρωτάει ρητορικά.

Δάνεια από την ΕΚΤ

Ενα σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα θα πρέπει, κατά τη γνώμη του, να περιλαμβάνει αυστηρή ρύθμιση των αγορών, τον περιορισμό της επιρροής των τραπεζών και τέλος θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι η ΕΚΤ θα δίνει απευθείας πιστώσεις σε χώρες, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία και όχι μέσω ιδιωτικών τραπεζών. «Η ΕΚΤ, μια κρατική τράπεζα, που ανήκει σε όλους τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, διέθεσε ρευστότητα 1 τρισ. ευρώ -σκεφτείτε αυτό το αστρονομικό ποσό- στις ιδιωτικές τράπεζες τον Δεκέμβριο και τον Φεβρουάριο με επιτόκιο μόλις 1% για 3 χρόνια. Και αυτές οι ίδιες τράπεζες δανείζουν την Ελλάδα με επιτόκιο τουλάχιστον 4%. Γιατί να μη γίνεται αυτό απευθείας;», εκτιμά.

Το ολοστρόγγυλο πρόσωπό του, που χαμογελάει ακατάπαυστα, συννεφιάζει μόνο όταν τον ρωτάω για τη σχέση του με τη μυστική αστυνομία της ανατολικής Γερμανίας, τη Στάζι. Η υπόθεση ξαναήρθε στο φως της δημοσιότητας την Κυριακή με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας Welt. Σε αυτό αναφέρεται πως μία συνέντευξη που είχε δώσει το 1998 ο Γκίζι στο (δυτικογερμανικό) περιοδικό Der Spiegel και την οποία ο ίδιος παρουσίαζε ως μία από τις αντιστασιακές του περγαμηνές, ήταν τελικά σε συνεννόηση με το καθεστώς του Εριχ Χόνεκερ. «Δεν πρόκειται να λογοδοτήσω στη Welt», λέει και συμπληρώνει: Θέλω πρώτα να λάβω γνώση του εγγράφου, το οποίο επικαλείται η εφημερίδα, λέει, εμφανώς εκνευρισμένος. Είχατε όμως μια στιχομυθία με τον νέο πρόεδρο της χώρας, Γιόακιμ Γκάουκ (σ.σ. υπεύθυνο για την επεξεργασία των φακέλων της Στάζι). «Ναι, πέρασε από μπροστά μου μετά την εκλογή του και του είπα, Πρέπει τώρα να συνηθίσετε στην ιδέα ότι θα είστε και δικός μου πρόεδρος. Και μου απάντησε, Ναι, είναι μια προοπτική, με την οποία πρέπει να εξοικειωθώ σιγά σιγά», διηγείται σκασμένος στα γέλια.

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Γιαννιτσά: Eγκαίνια-έναρξη λειτουργίας Κοινωνικού Παντοπωλείου ΙΜ Εδέσσης

 κλικ για μεγέθυνσηΤην Κυριακή των Βαΐων στις 11.30 π.μ. ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. ΙΩΗΛ θα εγκαινιάσει το Κοινωνικό Παντοπωλείο της Ιεράς Μητροπόλεως στα Γιαννιτσά (Α΄ πάροδος Χατζηδημητρίου, έναντι ηρώου Χρ. Χατζηδημητρίου).

Ήδη η Επιτροπή Κοινωνικού Παντοπωλείου της Ιεράς Μητροπόλεως σε συνεργασία με τους υπευθύνους των Φιλοπτώχων όλων των Ενοριών των Γιαννιτσών προχώρησε στην κατάρτιση καταλόγου δικαιούχων, ενώπαρέπεμψε τις υπόλοιπες αιτήσεις σε επανεξέταση, ώστε να είναι δυνατή η ενσωμάτωσή τους σε περίπτωση αυξήσεως των δυνατοτήτων παροχών του Παντοπωλείου.

 κλικ για μεγέθυνση

Ο αριθμός των δικαιούχων, οι οποίοι προκρίθηκαν λόγω αυξημένων αναγκών σε σχέση με τους άλλους αιτούντες, πλησιάζει τους 150, ενώ το Παντοπωλείο υπολογίζεται ότι θα διαθέτει σε αυτούς μηνιαίως προϊόντα συνολικής αξίας 7.000 € περίπου. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η ενημέρωση των δικαιούχων, προκειμένου να αρχίσουν να προσέρχονται στον χώρο του Παντοπωλείου από την ημερομηνία έναρξης της λειτουργίας του.

Η λειτουργία του Παντοπωλείου για τους δικαιούχους θα αρχίσει την Μεγάλη Εβδομάδα,από την Μ. Δευτέρα (9/4) έως και την Μ. Πέμπτη, κατά τις ώρες 09.30 έως 14.00.

Πηγή: istographos.blogspot.com 

Πως θα πετύχουμε ανάπτυξη

 Του Γιώργου Καισάριου 

Υπάρχει πολύ μεγάλη σύγχυση στη χώρα μας σχετικά με το τι σημαίνει αγορά. Οι αριστερές δυνάμεις νομίζουν ότι η αγορά είναι κάποιοι που πατούν κουμπιά και κάνουν ό,τι θέλουν. Κάποιοι άλλοι νομίζουν ότι η αγορά είναι η Goldman Sachs. Και υπάρχουν και αυτοί που νομίζουν ότι η αγορά αποτελείται από τους λεγόμενους κεφαλαιοκράτες.

Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αληθές.

Στην πιο απλή μορφή, η αγορά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από δυο πράγματα.

1. Τους θεσμούς και νόμους που έχει το κάθε κράτος που διέπουν τις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ αντισυμβαλλόμενων

2. Το μηχανισμό που διέπει τι αντίποινα θα έχουν αυτοί που δεν τηρούν τα συμφωνηθέντα στις μεταξύ τους εμπορικές συναλλαγές.

Αρκεί ένα κράτος να έχει τα δυο παραπάνω και δεν χρειάζεται σχεδόν τίποτα άλλο για να έχει μια υγιής αγορά.

Στον πιο πάνω ορισμό, στον πρώτο όρο μπορούμε να πούμε ότι ανήκει το νομοθετικό πλαίσιο του εμπορικού δικαίου, τον τρόπο με τον οποίον κάποιος μπορεί να συστήσει ένα νομικό πρόσωπο και κατά πόσο οι διαδικασίες είναι τέτοιες ώστε να μην παρεμποδίζεται η επιχειρηματικότητα.

Το δεύτερο κομμάτι έχε να κάνει με το νομικό και δικαστικό πλαίσιο που θα επιβάλλει τις συμφωνίες μεταξύ των αντισυμβαλλόμενων.

Το βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα, που ελάχιστοι αντιλαμβάνονται, είναι ότι ούτε σωστούς κανόνες έχουμε (που να διέπουν τις σχέσεις μεταξύ εμπορικών αντισυμβαλλόμενων) ούτε νομικό πλαίσιο τέτοιο, που να επιβάλει κυρώσεις σε αυτούς που δεν τηρούν τα συμφωνηθέντα.

Νόμους βέβαια έχουμε, αλλά είτε δεν τηρούνται, ή είναι λάθος ή απαρχαιωμένοι. Δικαστήρια επίσης έχουμε, αλλά η δικαιοσύνη πρέπει να σερβίρεται ωμή. Δεν έχει κανένα νόημα να κάνω αγωγή εναντίον κάποιου και αυτή να εκδικαστεί ύστερα από 7 χρόνια.

Ο πρόεδρος της Βουλγαρίας πρόσφατα είπε το εξής:

“Η Βουλγαρία έχει το ένα τρίτο του εργατικού κόστους της Ελλάδος, αλλά δεν προσελκύει ούτε η Βουλγαρία μεγάλες επενδύσεις. Όλες οι μεγάλες επενδύσεις πάνε στην Γερμανία.”
Ο λόγος για αυτό είναι απλός. Όπως η Ελλάδα έτσι και η Βουλγαρία έχει πολύ μεγάλη διαφθορά. Μάλιστα σύμφωνα με τονPerceptions Index 2011, η Ελλάδα είναι Νο 80 και η Βουλγαρία 86.

Όταν δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά η αγορά, όταν δηλαδή δεν λειτουργούν σωστά οι θεσμοί που διέπουν τους κανόνες μεταξύ αντισυμβαλλόμενων και όταν δεν λειτουργεί σωστά το νομικό πλαίσιο έτσι ώστε να αποδοθεί η δικαιοσύνη, τότε δεν λειτουργεί η αγορά.

Και όταν δεν λειτουργεί η αγορά, οι σοβαρές πολυεθνικές εταιρείες και οι μεγάλοι επενδυτές δεν εμπλέκονται.

Μπορεί βέβαια να έρθουν επενδυτές από κάποια άλλη υποανάπτυκτη χώρα (που γνωρίζουν πως λειτουργεί κάποιος  σε ένα διεφθαρμένο περιβάλλον), μπορεί να επενδύσουν οι διαπλεκόμενοι που έχουν τους πολιτικούς στο τσεπάκι τους και μπορεί να αποπειραθούν να κάνουν δουλειές και ορισμένοι ψιλικατζήδες, που έχουν πρόσβαση στον πολιτικό προσωπικό, αλλά μην περιμένετε να έρθει να στήσει κάποιο ερευνητικό κέντρο η Oracle ή να στήσει παραγωγική μονάδα η Apple.

Ως εκ τούτου, αν ήταν στο χέρι μου, το μοναδικό πράγμα που θα έκανα, αν είχα την νομοθετική δύναμη να το κάνω, είναι να αναμορφώσω τους νόμους και τα δικαστήρια στην χώρα μας πριν κάνω το οτιδήποτε.

Μάλιστα, αν θα μπορούσε η επομένη βουλή να μην περάσει κανέναν νόμο και να έχει σαν αποκλειστική μέριμνα να κωδικοποιήσει την νομοθεσία και τίποτα άλλο, θα είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να γίνει.

Δεν υπάρχει μαγική συνταγή για ανάπτυξη. Έχουμε πει ότι απλά ρίχνοντας λεφτά στην αγορά θα έχει μόνο πρόσκαιρα οφέλη. Αλλά όσον αφορά την συνταγή για να έχεις μια σωστή αγορά, με σκοπό να επενδύσει ο ιδιωτικός τομέας και να προσελκύσει επενδύσεις (που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας πλούτο κτλ), αυτό μπορεί να γίνει μόνο με σωστούς θεσμούς και τίποτα άλλο.

george.kesarios@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr