21.03.2011ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΩΠΟΔΗΣ
Πολλές φορές ακούμε τους ειδικούς περί των οικονομικών θεμάτων να εκφράζουν τις απόψεις τους για την κατάσταση που επικρατεί στην παγκόσμια οικονομία, τα πιθανά σενάρια για την πορεία της στο άμεσο και μακροπρόθεσμο μέλλον, καθώς και λύσεις για την έξοδο από την τωρινή παγκόσμια κρίση.
Οι θέσεις τους για τα αίτια της σημερινής παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, καθώς οι λύσεις που προτείνουν για την αντιμετώπισή της μπορεί να ποικίλουν, αλλά σε ένα πράγμα συγκλίνουν σχεδόν απαρέγκλιτα, ότι η ανθρωπότητα διέρχεται μια από τις πλέον αντιφατικές και απρόβλεπτες περιόδους στην οικονομική της ιστορία. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με κάποια σχετική ασφάλεια για το τι μέλει γενέσθαι.
Η κάθε χώρα έχει να αντιμετωπίσει τα δικά της ξεχωριστά προβλήματα, που απαιτούν συγκεκριμένες συνταγές. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, ο κοινός παρονομαστής για όλες τις χώρες είναι όπως φαίνεται ο έλεγχος του χρέους. Η λέξη «έλλειμμα» έχει μπει πλέον για τα καλά στις καθημερινές συζητήσεις των ανθρώπων, χωρίς να αποτελεί αυτό «πικρό προνόμιο» μόνο των Ελλήνων.
Αρχικά επικρατούσε η εντύπωση, και όχι αδικαιολόγητα, πως οι οικονομικές επιλογές των ΗΠΑ και της ΕΕ για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες. Οι πρώτες επέλεγαν να αποτρέψουν τον κίνδυνο μιας οικονομικής ύφεσης μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης, στοχεύοντας στην τόνωση της αγοράς τους, και ως εκ τούτου της οικονομικής ανάπτυξης. Η ΕΕ, από τη δική της πλευρά, μπροστά στο φάσμα της κρίσης χρέους απάντησε με αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα και μείωση των δαπανών για να αποτρέψει τα χειρότερα.
Ωστόσο, και στις ΗΠΑ πάρα πολλές πολιτείες που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση, με κάποιες εκτιμήσεις να μιλούν για 45 από τις 50, προσανατολίζονται στην επιβολή μέτρων για τη μείωση των δαπανών τους, αφού η θηλιά του χρέους τις έχει φέρει ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία. Έτσι η σύγκλιση μεταξύ των πολτικών της ΕΕ και των πολιτειακών κυβερνήσεων των ΗΠΑ γίνεται ολοένα πιο εμφανής.
Οι αποφάσεις των ηγεσιών της Ευρώπης και των ΗΠΑ για εξορθολογισμό των δημόσιων οικονομικών περνάει, εκτός των άλλων, μέσα από συμπίεση μισθών και την ανατροπή κεκτημένων δικαιωμάτων που οι υπάλληλοι θεωρούσαν δεδομένα για πολλά χρόνια. Αναπόφευκτα, το αποτέλεσμα αυτών των αποφάσεων ήταν οι κοινωνικές αντιδράσεις. Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι βγαίνουν στους δρόμους και στις ΗΠΑ βλέποντας τους μισθούς τους να μειώνονται δραστικά, ακολουθώντας το παράδειγμα των συναδέλφων τους σε Ευρωπαϊκές πόλεις.
Ο πλανήτης μας βρίσκεται μπροστά σε μια σειρά από ζητούμενα τα οποία είναι δύσκολο να προσεγγίσουμε μόνο με τους κλασσικούς όρους της οικονομικής επιστήμης. Δεν επαρκούν πλέον οι κλασσικές ορολογίες της ζήτησης και της προσφοράς, του πληθωρισμού, του αποπληθωρισμού, του υπερπληθωρισμού, ή του στασιμοπληθωρισμού, για να αναφέρουμε μερικές, έτσι ώστε να κατανοήσει κανείς την παρούσα οικονομική κατάσταση, πόσο δε μάλλον, να υποδείξει και λύσεις. Το σίγουρο είναι πως απαιτούνται τολμηρές και ρηξικέλευθες αποφάσεις εκ μέρους των ηγετών του κόσμου, που θα συνυπολογίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό τις κοινωνικές ανισορροπίες και το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των κατεχόντων και των μη κατεχόντων.
Πηγή: Statesmen.gr
Πολλές φορές ακούμε τους ειδικούς περί των οικονομικών θεμάτων να εκφράζουν τις απόψεις τους για την κατάσταση που επικρατεί στην παγκόσμια οικονομία, τα πιθανά σενάρια για την πορεία της στο άμεσο και μακροπρόθεσμο μέλλον, καθώς και λύσεις για την έξοδο από την τωρινή παγκόσμια κρίση.Οι θέσεις τους για τα αίτια της σημερινής παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, καθώς οι λύσεις που προτείνουν για την αντιμετώπισή της μπορεί να ποικίλουν, αλλά σε ένα πράγμα συγκλίνουν σχεδόν απαρέγκλιτα, ότι η ανθρωπότητα διέρχεται μια από τις πλέον αντιφατικές και απρόβλεπτες περιόδους στην οικονομική της ιστορία. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με κάποια σχετική ασφάλεια για το τι μέλει γενέσθαι.
Η κάθε χώρα έχει να αντιμετωπίσει τα δικά της ξεχωριστά προβλήματα, που απαιτούν συγκεκριμένες συνταγές. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, ο κοινός παρονομαστής για όλες τις χώρες είναι όπως φαίνεται ο έλεγχος του χρέους. Η λέξη «έλλειμμα» έχει μπει πλέον για τα καλά στις καθημερινές συζητήσεις των ανθρώπων, χωρίς να αποτελεί αυτό «πικρό προνόμιο» μόνο των Ελλήνων.
Αρχικά επικρατούσε η εντύπωση, και όχι αδικαιολόγητα, πως οι οικονομικές επιλογές των ΗΠΑ και της ΕΕ για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες. Οι πρώτες επέλεγαν να αποτρέψουν τον κίνδυνο μιας οικονομικής ύφεσης μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης, στοχεύοντας στην τόνωση της αγοράς τους, και ως εκ τούτου της οικονομικής ανάπτυξης. Η ΕΕ, από τη δική της πλευρά, μπροστά στο φάσμα της κρίσης χρέους απάντησε με αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα και μείωση των δαπανών για να αποτρέψει τα χειρότερα.
Ωστόσο, και στις ΗΠΑ πάρα πολλές πολιτείες που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση, με κάποιες εκτιμήσεις να μιλούν για 45 από τις 50, προσανατολίζονται στην επιβολή μέτρων για τη μείωση των δαπανών τους, αφού η θηλιά του χρέους τις έχει φέρει ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία. Έτσι η σύγκλιση μεταξύ των πολτικών της ΕΕ και των πολιτειακών κυβερνήσεων των ΗΠΑ γίνεται ολοένα πιο εμφανής.
Οι αποφάσεις των ηγεσιών της Ευρώπης και των ΗΠΑ για εξορθολογισμό των δημόσιων οικονομικών περνάει, εκτός των άλλων, μέσα από συμπίεση μισθών και την ανατροπή κεκτημένων δικαιωμάτων που οι υπάλληλοι θεωρούσαν δεδομένα για πολλά χρόνια. Αναπόφευκτα, το αποτέλεσμα αυτών των αποφάσεων ήταν οι κοινωνικές αντιδράσεις. Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι βγαίνουν στους δρόμους και στις ΗΠΑ βλέποντας τους μισθούς τους να μειώνονται δραστικά, ακολουθώντας το παράδειγμα των συναδέλφων τους σε Ευρωπαϊκές πόλεις.
Ο πλανήτης μας βρίσκεται μπροστά σε μια σειρά από ζητούμενα τα οποία είναι δύσκολο να προσεγγίσουμε μόνο με τους κλασσικούς όρους της οικονομικής επιστήμης. Δεν επαρκούν πλέον οι κλασσικές ορολογίες της ζήτησης και της προσφοράς, του πληθωρισμού, του αποπληθωρισμού, του υπερπληθωρισμού, ή του στασιμοπληθωρισμού, για να αναφέρουμε μερικές, έτσι ώστε να κατανοήσει κανείς την παρούσα οικονομική κατάσταση, πόσο δε μάλλον, να υποδείξει και λύσεις. Το σίγουρο είναι πως απαιτούνται τολμηρές και ρηξικέλευθες αποφάσεις εκ μέρους των ηγετών του κόσμου, που θα συνυπολογίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό τις κοινωνικές ανισορροπίες και το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των κατεχόντων και των μη κατεχόντων.
Πηγή: Statesmen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου