23.03.2011ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Την Επανάσταση του ’21 γιορτάζουμε μεθαύριο. Και η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα απέχει πολύ από το Εικοσιένα. Και οι σημερινοί στιχουργοί και αοιδοί των λαϊκών σουξέ του ενός μήνα, αντιγραφείς ως επί το πλείστον των πακιστανικοτουρκικής προέλευσης στίχων, κάνουν τα κόκκαλα του Διονυσίου Σολωμού να τρίζουν…
Γιατί μόνο ένας ποιητής, όχι ιστορικός, αλλά ένας μεγάλος και γνήσιος ποιητής, όπως ο Σολωμός, θα μπορούσε να συλλάβει το νόημα και να ερμηνεύσει το πνεύμα του μεγάλου γεγονότος της Νεοελληνικής μας Ιστορίας: Της επανάστασης της 25ης Μαρτίου 1821.
Γιατί μόνο ένα οξύς ποιητικός νους είναι ικανός να ανακεφαλαιώσει σε επτά στίχους όσα λαμπρά εποίησαν επτάχρονοι σκληροί αγώνες, αιματηροί αγώνες, για να πτερουγίσει και πάλι στον πανάρχαιο τόπο η γλαυκή Ελευθερία. Στο εικοσιένα ενσαρκώνεται, σύμφωνα με τον ποιητή, το «ουσιαστικότερο και υψηλότερο περιεχόμενο της αληθινής ανθρώπινης φύσης: Η πατρίδα και η πίστη».
Ας αφήσω για λίγο το ’21. Θα επανέλθω όμως. Γιατί είναι ανάγκη αδήριτη, με την ευκαιρία του εορτασμού της 25ης Μαρτίου, να αναφερθούμε στα υλικά που πλαστούργησε «εκείνος» ο λαός την επανάσταση του 1821.
Ας προσγειωθούμε στο αδυσώπητο σήμερα. «Αυτός» ο λαός του σήμερα έχει περιπέσει σ’ ένα είδος υστερικής αδιαφορίας ή ακόμη και ευφορίας, την περίφημη “Belle Indiference”, χωρίς να διαισθάνεται τις «μυστικές βοές» των πλησιαζόντων γεγονότων…
Ένας λαός που έχει εγκλωβιστεί στα παχυλά λόγια που βγαίνουν από τα στόματα πολλών μεγαλόσχημων, αλλά και μικρόσχημων. Ένας λαός που έχει παγιδευτεί στους κυβερνητικούς κρετινισμούς όλων των αποχρώσεων, τους αποστολείς όλων των βλακειών, τους παραλήπτες των πλεοναζόντων παρασήμων που πωλούνται στα παλιατζίδικα της χώρας. Όλους τους ευτυχισμένους γεωμετριστές του Έθνους, που αμακάριστοι, αλλά έμφοβοι, ενταφιάζουν όλες τις ανθρώπινες αξίες και ελπίδες σε ελληνιστικά μαυσωλεία. Και όσους ακρωτηριάζουν βάρβαρα τους Ρωμιούς και τα παιδόγγονά τους με μηδενιστικές νεοπλασίες και φαρμακώνουν τη Ρωμιοσύνη με υψηλόκαρδους ιπποτισμούς. Ένας λαός που «συμπιέζεται» από σεληνιαζόμενους πολιτικούς και υπνοβατούντες διανοούμενους και από υποκειμενικούς πλεονασμούς κατά τη διάρκεια της δημιουργίας προσωποπλαστών.
Την επανάσταση του ’21 γιορτάζουμε μεθαύριο. Και καλό είναι να μην αγνοείται το μέγιστο αυτό γεγονός. Γιατί από την άβυσσο μιας πολυαίωνης δουλείας, ανέβασε ξανά την Ελλάδα επάνω στη σκηνή της ιστορίας και χάρισε στον λαό την εθνική του οντότητα. Τούτο σημαίνει ότι η 25η Μαρτίου είναι η γενέθλια ημέρα της πολιτικής μας ελευθερίας. Η ηφαιστειακή έκρηξη της ελληνικής ψυχής μετουσίωσε σε ανελέητο, τιμωρό ξίφος τις βαριές αλυσίδες της δουλείας, για να εκπηδήσει έτσι η Ελλάδα από τους μυστικούς κόλπους του Ιστορικού Γίγνεσθαι και να γίνει από «δεσμώτης» «λυομένη» και πάλι «πυρφόρος». Πυρφόρος ανεκτίμητων αξιών η ημέρα αυτή, φανερώνει την αγέραστη δύναμη του πνεύματος «εκείνων» των Ελλήνων, που αιώνες γεωργούσε τον πανανθρώπινο πολιτισμό, υπηρετούσε την ελεύθερη ζωή και κοινωνούσε τον άνθρωπο με την ουράνια δρόσο της Γνώσης, της ηθικής ιδέας και της Αρετής.
Ιδού τι γιορτάζουμε μεθαύριο, για όσους, για πολλούς ίσως, το αγνοούν, «της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον».
Αλλά η εθνική μας σωτηρία δεν επεσυνέβη αυτόματα. Οικοδομήθηκε με πνεύμα και με αίμα, και στηρίχθηκε στη διαιώνια κατεργασία και ετοιμασία των συνειδήσεων. Τις οποίες σφυρηλάτησαν αθόρυβα, πριν από τον ένοπλο αγώνα, οι Διδάσκαλοι του Γένους. Λιτές και ώριμες προσωπικότητες. Όλοι οι Εθνεγέρτες αγωνίστηκαν να απολακτίσουν τη δουλοπρέπεια και τις ψυχές των ραγιάδων και να ξεριζώσουν την πνευματική του αδιαφορία και να τους ενοφθαλμίσουν με το προγονικό κλέος. Και ήταν σαν μεθαύριο που ρίγος ελευθερίας πυρπόλησε όλες τις ελληνικές καρδιές και πυράκτωσε το διεθνή φιλελληνισμό. Και έγινε αίτημα καθολικό, προσευχή και χρέος για επανάσταση.
Με ποια υλικά πλαστούργησε ο λαός «εκείνος» την επανάστησή του, είναι φανερό: Με τη συνειδητοποίηση της μακρίωνης ιστορικής του συνέχειας, με τον ακαταπάλαιστο πατριωτισμό του, με την πολεμική του αρετή, με την αντοχή του. Μ’ όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, που δεν λησμονεί και γι’ αυτό μαίνεται η εξ ανατολών μοχθηρία…
Οι Τούρκοι έχουν μνήμη. Εμείς πάσχουμε συνήθως από αμνησία. Η μνήμη και η ευγνωμοσύνη είναι γνωρίσματα ιστορικού δυναμισμού. Και, δυστυχώς τα σύμβολα που προκαλούσαν ψυχική έξαρση, στη νεοελληνική πραγματικότητα, έχασαν τη λάμψη τους και την ανένδοτη επιταγή τους. Η ελαστική συνείδηση και η αδιαφορία ανοίγουν το δρόμο για τον θρίαμβο της αναίσχυντης παρακμής. Και λαοί αμνήμονες ιστορικά και αγνώμονες εθνικά, οδηγούνται εκφυλισμό.
Γι’ αυτό, οι νεοέλληνες οφείλουμε στο 1821 μνημόσυνο και γνήσιο εορτασμό. Και συγκίνηση σεισμική. Μια τέτοια συγκίνηση πρέπει να μας υφαρπάζει στα φτερά της και να μας ξενοδοχεί στους τόπους και χρόνους της παλιγγενεσίας.
Πηγή: Statesmen.gr
Την Επανάσταση του ’21 γιορτάζουμε μεθαύριο. Και η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα απέχει πολύ από το Εικοσιένα. Και οι σημερινοί στιχουργοί και αοιδοί των λαϊκών σουξέ του ενός μήνα, αντιγραφείς ως επί το πλείστον των πακιστανικοτουρκικής προέλευσης στίχων, κάνουν τα κόκκαλα του Διονυσίου Σολωμού να τρίζουν…Γιατί μόνο ένας ποιητής, όχι ιστορικός, αλλά ένας μεγάλος και γνήσιος ποιητής, όπως ο Σολωμός, θα μπορούσε να συλλάβει το νόημα και να ερμηνεύσει το πνεύμα του μεγάλου γεγονότος της Νεοελληνικής μας Ιστορίας: Της επανάστασης της 25ης Μαρτίου 1821.
Γιατί μόνο ένα οξύς ποιητικός νους είναι ικανός να ανακεφαλαιώσει σε επτά στίχους όσα λαμπρά εποίησαν επτάχρονοι σκληροί αγώνες, αιματηροί αγώνες, για να πτερουγίσει και πάλι στον πανάρχαιο τόπο η γλαυκή Ελευθερία. Στο εικοσιένα ενσαρκώνεται, σύμφωνα με τον ποιητή, το «ουσιαστικότερο και υψηλότερο περιεχόμενο της αληθινής ανθρώπινης φύσης: Η πατρίδα και η πίστη».
Ας αφήσω για λίγο το ’21. Θα επανέλθω όμως. Γιατί είναι ανάγκη αδήριτη, με την ευκαιρία του εορτασμού της 25ης Μαρτίου, να αναφερθούμε στα υλικά που πλαστούργησε «εκείνος» ο λαός την επανάσταση του 1821.
Ας προσγειωθούμε στο αδυσώπητο σήμερα. «Αυτός» ο λαός του σήμερα έχει περιπέσει σ’ ένα είδος υστερικής αδιαφορίας ή ακόμη και ευφορίας, την περίφημη “Belle Indiference”, χωρίς να διαισθάνεται τις «μυστικές βοές» των πλησιαζόντων γεγονότων…
Ένας λαός που έχει εγκλωβιστεί στα παχυλά λόγια που βγαίνουν από τα στόματα πολλών μεγαλόσχημων, αλλά και μικρόσχημων. Ένας λαός που έχει παγιδευτεί στους κυβερνητικούς κρετινισμούς όλων των αποχρώσεων, τους αποστολείς όλων των βλακειών, τους παραλήπτες των πλεοναζόντων παρασήμων που πωλούνται στα παλιατζίδικα της χώρας. Όλους τους ευτυχισμένους γεωμετριστές του Έθνους, που αμακάριστοι, αλλά έμφοβοι, ενταφιάζουν όλες τις ανθρώπινες αξίες και ελπίδες σε ελληνιστικά μαυσωλεία. Και όσους ακρωτηριάζουν βάρβαρα τους Ρωμιούς και τα παιδόγγονά τους με μηδενιστικές νεοπλασίες και φαρμακώνουν τη Ρωμιοσύνη με υψηλόκαρδους ιπποτισμούς. Ένας λαός που «συμπιέζεται» από σεληνιαζόμενους πολιτικούς και υπνοβατούντες διανοούμενους και από υποκειμενικούς πλεονασμούς κατά τη διάρκεια της δημιουργίας προσωποπλαστών.
Την επανάσταση του ’21 γιορτάζουμε μεθαύριο. Και καλό είναι να μην αγνοείται το μέγιστο αυτό γεγονός. Γιατί από την άβυσσο μιας πολυαίωνης δουλείας, ανέβασε ξανά την Ελλάδα επάνω στη σκηνή της ιστορίας και χάρισε στον λαό την εθνική του οντότητα. Τούτο σημαίνει ότι η 25η Μαρτίου είναι η γενέθλια ημέρα της πολιτικής μας ελευθερίας. Η ηφαιστειακή έκρηξη της ελληνικής ψυχής μετουσίωσε σε ανελέητο, τιμωρό ξίφος τις βαριές αλυσίδες της δουλείας, για να εκπηδήσει έτσι η Ελλάδα από τους μυστικούς κόλπους του Ιστορικού Γίγνεσθαι και να γίνει από «δεσμώτης» «λυομένη» και πάλι «πυρφόρος». Πυρφόρος ανεκτίμητων αξιών η ημέρα αυτή, φανερώνει την αγέραστη δύναμη του πνεύματος «εκείνων» των Ελλήνων, που αιώνες γεωργούσε τον πανανθρώπινο πολιτισμό, υπηρετούσε την ελεύθερη ζωή και κοινωνούσε τον άνθρωπο με την ουράνια δρόσο της Γνώσης, της ηθικής ιδέας και της Αρετής.
Ιδού τι γιορτάζουμε μεθαύριο, για όσους, για πολλούς ίσως, το αγνοούν, «της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον».
Αλλά η εθνική μας σωτηρία δεν επεσυνέβη αυτόματα. Οικοδομήθηκε με πνεύμα και με αίμα, και στηρίχθηκε στη διαιώνια κατεργασία και ετοιμασία των συνειδήσεων. Τις οποίες σφυρηλάτησαν αθόρυβα, πριν από τον ένοπλο αγώνα, οι Διδάσκαλοι του Γένους. Λιτές και ώριμες προσωπικότητες. Όλοι οι Εθνεγέρτες αγωνίστηκαν να απολακτίσουν τη δουλοπρέπεια και τις ψυχές των ραγιάδων και να ξεριζώσουν την πνευματική του αδιαφορία και να τους ενοφθαλμίσουν με το προγονικό κλέος. Και ήταν σαν μεθαύριο που ρίγος ελευθερίας πυρπόλησε όλες τις ελληνικές καρδιές και πυράκτωσε το διεθνή φιλελληνισμό. Και έγινε αίτημα καθολικό, προσευχή και χρέος για επανάσταση.
Με ποια υλικά πλαστούργησε ο λαός «εκείνος» την επανάστησή του, είναι φανερό: Με τη συνειδητοποίηση της μακρίωνης ιστορικής του συνέχειας, με τον ακαταπάλαιστο πατριωτισμό του, με την πολεμική του αρετή, με την αντοχή του. Μ’ όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, που δεν λησμονεί και γι’ αυτό μαίνεται η εξ ανατολών μοχθηρία…
Οι Τούρκοι έχουν μνήμη. Εμείς πάσχουμε συνήθως από αμνησία. Η μνήμη και η ευγνωμοσύνη είναι γνωρίσματα ιστορικού δυναμισμού. Και, δυστυχώς τα σύμβολα που προκαλούσαν ψυχική έξαρση, στη νεοελληνική πραγματικότητα, έχασαν τη λάμψη τους και την ανένδοτη επιταγή τους. Η ελαστική συνείδηση και η αδιαφορία ανοίγουν το δρόμο για τον θρίαμβο της αναίσχυντης παρακμής. Και λαοί αμνήμονες ιστορικά και αγνώμονες εθνικά, οδηγούνται εκφυλισμό.
Γι’ αυτό, οι νεοέλληνες οφείλουμε στο 1821 μνημόσυνο και γνήσιο εορτασμό. Και συγκίνηση σεισμική. Μια τέτοια συγκίνηση πρέπει να μας υφαρπάζει στα φτερά της και να μας ξενοδοχεί στους τόπους και χρόνους της παλιγγενεσίας.
Πηγή: Statesmen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου