18.03.2011ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Ας αφήσουμε για λίγο τους καθωσπρεπισμούς… Το μοντέλο της Ελλάδας που χρεοκοπεί κοινωνικά, πνευματικά και σε επίπεδο εθνικού προσανατολισμού, είναι κατά κύριο λόγο η Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ. Και ευρύτερα της Κεντροαριστεράς, που σε ρόλο… γνωστού βοηθού, στήριξε το εγχείρημα της Αλλαγής του 1981. Όχι για να αλλάξει η Ελλάδα. Αλλά για να αλλάξει η διαχείριση της εξουσίας στην Ελλάδα. Και να περάσει στα δικά της χέρια.
Η Κεντροαριστερά λοιπόν, σχεδίασε, καλλιέργησε και συντήρησε το «ελληνικό μοντέλο», που κατέρρευσε με κρότο, μεγαλύτερο ίσως από τον θόρυβο που έκανε η χρεοκοπία του «ιρλανδικού μοντέλου» ανάπτυξης.
Και η κατάρρευση επήλθε στα χέρια του 3ου Παπανδρέου, δηλαδή του πολιτικού κληρονόμου εκείνης της «εθνικής πλάνης», η οποία προέτρεψε τους Έλληνες ακόμη και να ονειρεύονται με δανεικά. Καταφέρνοντας να γίνουμε η μόνη χώρα του πολιτισμένου κόσμου, όπου φορολογήθηκαν ΚΑΙ τα όνειρα. Και σήμερα ξεκινάμε την αποπληρωμή από τους τόκους.
Η Κεντροαριστερά, εδραίωσε την κυριαρχία της στην επίφαση πνευματικής υπεροχής. Μας είπαν και μας έπεισαν ότι Κεντροαριστερός… σημαίνει φως, ότι Κεντροαριστερά σημαίνει κουλτούρα και διανόηση. Πνευματικός κόσμος. Καλλιτεχνική δημιουργία. Αυτό το «ροζ συννεφάκι», αποτέλεσε τη διαρκή απενοχοποίηση της λεηλασίας της Ελλάδας, πάλι από την Κεντροαριστερά, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.
Σε μια προσπάθεια να ξυπνήσουμε από τις εθνικές παρανοήσεις λοιπόν, να σημειώσουμε απλώς ότι υπήρχαν και εξαιρέσεις στο δόγμα… «Κεντροαριστερός σημαίνει φως». Ο Μάνος Χατζιδάκις. Ο Γιώργος Σεφέρης. Ο λόγιος Κωνσταντίνος Τσάτσος, που έγινε και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Δημήτρης Χορν. Ο Οδυσσέας Ελύτης, εκείνος που, σαν σήμερα, στις 18 Μαρτίου του 1996, έφυγε από τη ζωή.
Ο Ελύτης, που μας έγνεψε με νόημα, για να διαβάσουμε, και κυρίως να κατανοήσουμε την ποίηση. Ο Ελύτης, που μας θύμισε πόσο ισχυρά νοήματα έχουν οι λέξεις, αρκεί φυσικά κανείς να είναι πρόθυμος να τις ακούσει. Ο Ελύτης, που δίδαξε ήθος ακόμη με τα «όχι» του. Σαν εκείνο που είπε στον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή, όταν του πρότεινε να περιληφθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, στα πρώτα πολιτικά σκιρτήματα της Μεταπολίτευσης.
Ο Ελύτης, που δεν έκρυψε ποτέ ότι ΔΕΝ ήταν Κεντροαριστερός. Κεντροδεξιός ήταν. Πάνω από όλα όμως, ήταν Έλληνας. Και αγωνίστηκε για μια Ελλάδα όλων των Ελλήνων, ανεξαρτήτως πολιτικών και κομματικών πεποιθήσεων. Όχι για την Ελλάδα των… PHD των κλαδικών.
Πηγή: Statesmen.gr
Ας αφήσουμε για λίγο τους καθωσπρεπισμούς… Το μοντέλο της Ελλάδας που χρεοκοπεί κοινωνικά, πνευματικά και σε επίπεδο εθνικού προσανατολισμού, είναι κατά κύριο λόγο η Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ. Και ευρύτερα της Κεντροαριστεράς, που σε ρόλο… γνωστού βοηθού, στήριξε το εγχείρημα της Αλλαγής του 1981. Όχι για να αλλάξει η Ελλάδα. Αλλά για να αλλάξει η διαχείριση της εξουσίας στην Ελλάδα. Και να περάσει στα δικά της χέρια.Η Κεντροαριστερά λοιπόν, σχεδίασε, καλλιέργησε και συντήρησε το «ελληνικό μοντέλο», που κατέρρευσε με κρότο, μεγαλύτερο ίσως από τον θόρυβο που έκανε η χρεοκοπία του «ιρλανδικού μοντέλου» ανάπτυξης.
Και η κατάρρευση επήλθε στα χέρια του 3ου Παπανδρέου, δηλαδή του πολιτικού κληρονόμου εκείνης της «εθνικής πλάνης», η οποία προέτρεψε τους Έλληνες ακόμη και να ονειρεύονται με δανεικά. Καταφέρνοντας να γίνουμε η μόνη χώρα του πολιτισμένου κόσμου, όπου φορολογήθηκαν ΚΑΙ τα όνειρα. Και σήμερα ξεκινάμε την αποπληρωμή από τους τόκους.
Η Κεντροαριστερά, εδραίωσε την κυριαρχία της στην επίφαση πνευματικής υπεροχής. Μας είπαν και μας έπεισαν ότι Κεντροαριστερός… σημαίνει φως, ότι Κεντροαριστερά σημαίνει κουλτούρα και διανόηση. Πνευματικός κόσμος. Καλλιτεχνική δημιουργία. Αυτό το «ροζ συννεφάκι», αποτέλεσε τη διαρκή απενοχοποίηση της λεηλασίας της Ελλάδας, πάλι από την Κεντροαριστερά, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.
Σε μια προσπάθεια να ξυπνήσουμε από τις εθνικές παρανοήσεις λοιπόν, να σημειώσουμε απλώς ότι υπήρχαν και εξαιρέσεις στο δόγμα… «Κεντροαριστερός σημαίνει φως». Ο Μάνος Χατζιδάκις. Ο Γιώργος Σεφέρης. Ο λόγιος Κωνσταντίνος Τσάτσος, που έγινε και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Δημήτρης Χορν. Ο Οδυσσέας Ελύτης, εκείνος που, σαν σήμερα, στις 18 Μαρτίου του 1996, έφυγε από τη ζωή.
Ο Ελύτης, που μας έγνεψε με νόημα, για να διαβάσουμε, και κυρίως να κατανοήσουμε την ποίηση. Ο Ελύτης, που μας θύμισε πόσο ισχυρά νοήματα έχουν οι λέξεις, αρκεί φυσικά κανείς να είναι πρόθυμος να τις ακούσει. Ο Ελύτης, που δίδαξε ήθος ακόμη με τα «όχι» του. Σαν εκείνο που είπε στον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή, όταν του πρότεινε να περιληφθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, στα πρώτα πολιτικά σκιρτήματα της Μεταπολίτευσης.
Ο Ελύτης, που δεν έκρυψε ποτέ ότι ΔΕΝ ήταν Κεντροαριστερός. Κεντροδεξιός ήταν. Πάνω από όλα όμως, ήταν Έλληνας. Και αγωνίστηκε για μια Ελλάδα όλων των Ελλήνων, ανεξαρτήτως πολιτικών και κομματικών πεποιθήσεων. Όχι για την Ελλάδα των… PHD των κλαδικών.
Πηγή: Statesmen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου