Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Γιατί δεν πρέπει να μειωθούν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα



Η οικονομική πολιτική δεν έχει κανέναν προσανατολισμό και είναι    ιδιαίτερα αντιφατική. Οι καθημερινές αποφάσεις είναι κομμάτι μιας «κουρελούς» και οδηγούν σε αδιέξοδοΤην αναποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής την πληρώνει έντονα η κοινωνία, που εύλογα αντιδρά.
Από την οπτική γωνία της τρόικα, η άμεση προτεραιότητα ώστε να έχει προοπτική η ελληνική οικονομία, είναι η όσο το δυνατόν ταχύτερη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό.. Θα είναι ένα μήνυμα προς τη διεθνή οικονομική κοινότητα και τις αγορές, ότι η Ελλάδα αλλάζει και δεν δημιουργεί πλέον καινούριο χρέος πέραν από αυτό το οποίο προκύπτει από τη σχετική επιβάρυνση των τόκων.
Η μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα, καθώς και των συντάξεων, παρότι έχει επιφέρει ύφεση, έχει κάποιο νόημα κάτω από αυτή την οπτική γωνία διότι μειώνει τις κρατικές δαπάνες και δρα στην κατεύθυνση της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Η προτεινόμενη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα θα επιμηκύνει το φαύλο κύκλο της ύφεσης.
Σε ποια λογική όμως υπακούει και τι συνέπειες μπορεί να έχει ως προς τα δημοσιονομικά ελλείμματα;
Όπως είναι γνωστό, το ουσιαστικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι το χαμηλό επίπεδο ανταγωνιστικότητας. Η πρόταση της μείωσης των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, στοχεύει στην άρση της ανταγωνιστικότητας –διότι το εργατικό κόστος αποτελεί σημαντικό στοιχείο στη διαμόρφωση της τιμής του προϊόντος- ενισχύοντας κυρίως την αύξηση των εξαγωγών. Οι εξαγωγές, διαχρονικά αντιπροσώπευαν περίπου το 6,5% – 7,5% του ΑΕΠ, αλλά με τη δυναμικότητα την οποία επιδεικνύουν τους τελευταίους δεκαοκτώ μήνες προβλέπεται ότι θα αντιπροσωπεύουν 9% – 9,5% του ΑΕΠ στο τέλος του 2011.
Σίγουρα το μελλοντικό μοντέλο ανάπτυξης, εκτός των άλλων, θα πρέπει να στηρίζεται στην εξωστρέφεια με προοδευτική και σημαντική αύξηση των εξαγωγών στη διαμόρφωση του ΑΕΠ. Όμως τη δεδομένη περίοδο, σε καθαρά οικονομικό επίπεδο, πέραν των επιπλέον κοινωνικών προβλημάτων τα οποία θα δημιουργηθούν, είναι μία επιπόλαια σκέψη η οποία δείχνει τη σαφή έλλειψη κυρίως προσανατολισμού αλλά και συνοχής της οικονομικής πολιτικής.
Η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, επιμηκύνει το φαύλο κύκλο της ύφεσης και ενεργεί προς την κατεύθυνση της αύξησης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, μειώνοντας άμεσα τα έσοδα από την είσπραξη μειωμένων (άμεσων αλλά και έμμεσων) φόρων και αυξάνοντας παράλληλα τις δαπάνες από την επιχορήγηση των ταμείων ως συνέπεια των μειωμένων εισφορών. Όπως γίνεται αντιληπτό, υπάρχει πλήρης αντιφατικότητα στην οικονομική πολιτική μεταξύ του άμεσου στόχου (μείωση του ελλείμματος) και των προτάσεων για αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσω της μείωσης των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή με απλά λόγια, για να βοηθηθεί το 10% της οικονομίας προτείνεται να επιβαρυνθεί το υπόλοιπο κομμάτι της, επιτείνοντας το φαύλο κύκλο της ύφεσης από τη μείωση της αγοραστικής δύναμης, αφαίρεσης τζίρου από την αγορά, αύξηση της ανεργίας και τη με διπλή κατεύθυνση επιβάρυνση του προϋπολογισμού.
Το επιχείρημα ότι η μείωση των μισθών μπορεί να δράσει ανασταλτικά στην αύξηση της ανεργίας περιέχει μεγάλη ελαφρότητα, διότι ο επιχειρηματικός κόσμος δύσκολα θα προσλάβει προσωπικό, όταν κυριαρχεί μεγάλη αβεβαιότητα, όταν η προοπτική της ύφεσης έχει επιβληθεί, όταν το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον είναι ακόμη ανέτοιμο να δεχθεί ανάπτυξη και επενδύσεις, όταν υπάρχει κοινωνική αναταραχή και όταν η κυβέρνηση έχει εξαντλήσει εντελώς το πολιτικό της κεφάλαιο.
Η εσωτερική υποτίμηση, ελλείψει εθνικού νομίσματος, είναι μέσο προσαρμογής του βιοτικού επιπέδου και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Η τεχνητή μείωση επιπλέον του βιοτικού επιπέδου, από ηθελημένη ή μη εφαρμογή λανθασμένης οικονομικής πολιτικής, έχει άλλους στόχους : την υποτίμηση των ελληνικών οικονομικών αξιών.

Statesmen.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου