Η αίθουσα του μεγάλου οργανισμού, επιβλητική, ασφυκτικά γεμάτη. Τα οπτικοακουστικά μηχανήματα, τελευταίας τεχνολογίας. Ένιωσα αμηχανία αρχικά όταν συνάντησα τους περίπου εκατό συμμετέχοντες του σεμιναρίου μπροστά μου. Κυρίως ήταν νέοι άνθρωποι, χαμογελαστοί οι περισσότεροι, που μιλούσαν ψιθυριστά στα πηγαδάκια που είχαν σχηματίσει πρωί πρωί. Δε με γνώριζαν, δεν τους γνώριζα. Ήταν η πρώτη φορά που συνεργαζόμουν με τη συγκεκριμένη εταιρεία. Το θέμα που μου ζητήθηκε να αναπτύξω από τη διεύθυνση, δύσκολο. «Οικονομική κρίση και αβεβαιότητα στον εργασιακό χώρο. Τρόποι αντιμετώπισης».
Ομολογώ πως το επιμελώς δουλεμένο και επιστημονικά τεκμηριωμένο υλικό που είχα στο power point μου, επισκιάστηκε από τις ερωτήσεις, προβληματισμούς και συμπεράσματα στα οποία έφτασαν οι ομάδες εργασίας που σχημάτισαν οι συμμετέχοντες αφού ολοκλήρωσα την θεωρητική παρουσίαση. Τους πρότεινα να δουλέψουμε σε γκρουπ των πέντε ατόμων για να συζητηθούν οι αντιδράσεις στην παρουσίαση και τυχόν απορίες τους . Όλοι ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στην πρότασή μου και ξαναδημιούργησαν τα πρωινά πηγαδάκια τους στο άψε σβήσε. Αναδύθηκε για άλλη μια φορά η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή στον εργασιακό χώρο. Οι ομάδες θύμιζαν παρέες που βλέπαμε παλιότερα στα παραδοσιακά καφενεία. Σε λίγα λεπτά, η αίθουσα πλημύρισε με ένα συνεχές ζωντανό βουητό που μου ακουγόταν σαν μελίσσι σε παραγωγικό οργασμό. Τα αποτελέσματα, πλούσια: Μοίρασμα με θάρρος. Δηλώσεις ανθρωπιάς και καταθέσεις ψυχής. Ουσιαστικές αλήθειες και απορίες γεμάτες σοφία. Φόβος που εκφράστηκε με αξιοπρέπεια. Χιούμορ, λεβεντιά, φιλότιμο, εφευρετικότητα. Ενδείξεις ελπίδας και δύναμης. Οι ομάδες κατάφεραν να συντάξουν ένα δικό τους μανιφέστο για το φόβο της απόλυσης... ανθρώπινα τεκμηριωμένο!!!
Πιστεύω πως κάποιες από τις ιδέες που εκφράστηκαν και μεταφέρω παρακάτω είναι, κατά κάποιο τρόπο, όλων μας. Είναι συλλογικές αλήθειες, τις οποίες προσπάθησα να ομαδοποιήσω.
1. Αναγνώριση της πραγματικότητας:
Το μόνο βέβαιο σήμερα είναι πως τίποτα δεν είναι βέβαιο ή δεδομένο.
Οι περισσότερες αλλαγές στην καθημερινότητα μας είναι ανεξέλεγκτες, συμβαίνουν με ραγδαία ταχύτητα, δυσκολευόμαστε να τις εντοπίσουμε εγκαίρως και, ακόμα χειρότερα, να τις απορροφήσουμε χωρίς να επιβαρύνουμε τους εαυτούς μας (και κυρίως την υγεία μας) και τους γύρω μας (δηλαδή, τις σημαντικές σχέσεις μας) .
Αισθανόμαστε σαν ερασιτέχνες ακροβάτες ή ζογκλέρ: πολλά τα δεδομένα, λίγες οι δεξιότητες για να τα διαχειριστούμε. Η απειλή της πιθανής απόλυσης χρωματίζει με τρόμο όλη την ύπαρξη του ατόμου. Απειλείται η επιβίωση.
2. Αναγνώριση των δυνατοτήτων του ατόμου:
Τις περισσότερες φορές, όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις (όπως είναι η πιθανή απόλυση), ανακαλύπτει δυνατότητες άγνωστες για κείνον μέχρι τότε, και τα καταφέρνει. Τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα του θα τον βοηθήσουν σε στιγμές δυσκολίας: θάρρος, εφευρετικότητα, ζωντάνια, πείσμα, επιμονή, υπομονή, κουράγιο, θετική στάση, πίστη και εμπιστοσύνη στην αποτελεσματικότητα τη δική μας και του άλλου, διαπραγματευτικές ικανότητες, προσαρμοστικότητα, ευελιξία, ελπίδα.
Είναι σημαντικό ο κάθε άνθρωπος να αναγνωρίζει στον εαυτό του και στον συνάνθρωπο τις ικανότητες που διαθέτει. Είναι σαν να έχει επίγνωση της εργαλειοθήκης που διαθέτει για να τα βγάζει πέρα στη ζωή. Οπωσδήποτε θα χρειαστεί να προστεθούν καινούρια εργαλεία και δεξιότητες για καλύτερα αποτελέσματα.
Η συντροφικότητα και η αίσθηση της συλλογικής προσπάθειας ενδυναμώνει τους ανθρώπους. «Κράτα με να σε κρατώ…..»
Πολλές φορές, όταν ο άνθρωπος ανατρέχει στις αξίες της οικογένειας και της ευρύτερης κοινότητας, εμψυχώνεται. Είναι σημαντικό να θυμάται ο καθένας ποιες αξίες βοήθησαν στο να ξεπεραστούν εμπόδια στο παρελθόν. Αυτές μπορούν να φωτίσουν το παρόν.
3. Διεύρυνση του πεδίου αντίληψης
Εξεύρεση καινούριων επιλογών που εμπεριέχουν σημαντικές αποφάσεις ζωής: Πιθανή αλλαγή επαγγέλματος, τόπου διαμονής, τρόπου ζωής.
Αναζήτηση του νοήματος της ζωής: Ποιο είναι το όραμα ζωής που έχω; Τι είναι τελικά αυτό που θέλω; που το πάω; πως θέλω να ζω; Γιατί;
Το τρίωρο σεμινάριο με θέμα «Οικονομική κρίση και αβεβαιότητα στον εργασιακό χώρο. Τρόποι αντιμετώπισης» εξελίχτηκε τελικά σε μια ανθρώπινη συνάντηση, όπου δόθηκε ο χώρος σε άτομα να βάλουν κοντά και με θάρρος την ανθρωπιά τους και να αποδείξουν για μια ακόμη φορά πως όταν πολλοί άνθρωποι ενώνουν τις δυνάμεις τους, δημιουργούν καινούριες επιλογές στα πιθανά αδιέξοδα… Όλοι αναχωρήσαμε πλουσιότεροι.
*Η Κατερίνα Ζύμνη –Γεωργάλου είναι υπ. Δρ. ψυχολόγος και από το 2004 είναι μέλος του «Γίγνεσθαι».
Ομολογώ πως το επιμελώς δουλεμένο και επιστημονικά τεκμηριωμένο υλικό που είχα στο power point μου, επισκιάστηκε από τις ερωτήσεις, προβληματισμούς και συμπεράσματα στα οποία έφτασαν οι ομάδες εργασίας που σχημάτισαν οι συμμετέχοντες αφού ολοκλήρωσα την θεωρητική παρουσίαση. Τους πρότεινα να δουλέψουμε σε γκρουπ των πέντε ατόμων για να συζητηθούν οι αντιδράσεις στην παρουσίαση και τυχόν απορίες τους . Όλοι ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στην πρότασή μου και ξαναδημιούργησαν τα πρωινά πηγαδάκια τους στο άψε σβήσε. Αναδύθηκε για άλλη μια φορά η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή στον εργασιακό χώρο. Οι ομάδες θύμιζαν παρέες που βλέπαμε παλιότερα στα παραδοσιακά καφενεία. Σε λίγα λεπτά, η αίθουσα πλημύρισε με ένα συνεχές ζωντανό βουητό που μου ακουγόταν σαν μελίσσι σε παραγωγικό οργασμό. Τα αποτελέσματα, πλούσια: Μοίρασμα με θάρρος. Δηλώσεις ανθρωπιάς και καταθέσεις ψυχής. Ουσιαστικές αλήθειες και απορίες γεμάτες σοφία. Φόβος που εκφράστηκε με αξιοπρέπεια. Χιούμορ, λεβεντιά, φιλότιμο, εφευρετικότητα. Ενδείξεις ελπίδας και δύναμης. Οι ομάδες κατάφεραν να συντάξουν ένα δικό τους μανιφέστο για το φόβο της απόλυσης... ανθρώπινα τεκμηριωμένο!!!
Πιστεύω πως κάποιες από τις ιδέες που εκφράστηκαν και μεταφέρω παρακάτω είναι, κατά κάποιο τρόπο, όλων μας. Είναι συλλογικές αλήθειες, τις οποίες προσπάθησα να ομαδοποιήσω.
1. Αναγνώριση της πραγματικότητας:
Το μόνο βέβαιο σήμερα είναι πως τίποτα δεν είναι βέβαιο ή δεδομένο.
Οι περισσότερες αλλαγές στην καθημερινότητα μας είναι ανεξέλεγκτες, συμβαίνουν με ραγδαία ταχύτητα, δυσκολευόμαστε να τις εντοπίσουμε εγκαίρως και, ακόμα χειρότερα, να τις απορροφήσουμε χωρίς να επιβαρύνουμε τους εαυτούς μας (και κυρίως την υγεία μας) και τους γύρω μας (δηλαδή, τις σημαντικές σχέσεις μας) .
Αισθανόμαστε σαν ερασιτέχνες ακροβάτες ή ζογκλέρ: πολλά τα δεδομένα, λίγες οι δεξιότητες για να τα διαχειριστούμε. Η απειλή της πιθανής απόλυσης χρωματίζει με τρόμο όλη την ύπαρξη του ατόμου. Απειλείται η επιβίωση.
2. Αναγνώριση των δυνατοτήτων του ατόμου:
Τις περισσότερες φορές, όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις (όπως είναι η πιθανή απόλυση), ανακαλύπτει δυνατότητες άγνωστες για κείνον μέχρι τότε, και τα καταφέρνει. Τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα του θα τον βοηθήσουν σε στιγμές δυσκολίας: θάρρος, εφευρετικότητα, ζωντάνια, πείσμα, επιμονή, υπομονή, κουράγιο, θετική στάση, πίστη και εμπιστοσύνη στην αποτελεσματικότητα τη δική μας και του άλλου, διαπραγματευτικές ικανότητες, προσαρμοστικότητα, ευελιξία, ελπίδα.
Είναι σημαντικό ο κάθε άνθρωπος να αναγνωρίζει στον εαυτό του και στον συνάνθρωπο τις ικανότητες που διαθέτει. Είναι σαν να έχει επίγνωση της εργαλειοθήκης που διαθέτει για να τα βγάζει πέρα στη ζωή. Οπωσδήποτε θα χρειαστεί να προστεθούν καινούρια εργαλεία και δεξιότητες για καλύτερα αποτελέσματα.
Η συντροφικότητα και η αίσθηση της συλλογικής προσπάθειας ενδυναμώνει τους ανθρώπους. «Κράτα με να σε κρατώ…..»
Πολλές φορές, όταν ο άνθρωπος ανατρέχει στις αξίες της οικογένειας και της ευρύτερης κοινότητας, εμψυχώνεται. Είναι σημαντικό να θυμάται ο καθένας ποιες αξίες βοήθησαν στο να ξεπεραστούν εμπόδια στο παρελθόν. Αυτές μπορούν να φωτίσουν το παρόν.
3. Διεύρυνση του πεδίου αντίληψης
Εξεύρεση καινούριων επιλογών που εμπεριέχουν σημαντικές αποφάσεις ζωής: Πιθανή αλλαγή επαγγέλματος, τόπου διαμονής, τρόπου ζωής.
Αναζήτηση του νοήματος της ζωής: Ποιο είναι το όραμα ζωής που έχω; Τι είναι τελικά αυτό που θέλω; που το πάω; πως θέλω να ζω; Γιατί;
Το τρίωρο σεμινάριο με θέμα «Οικονομική κρίση και αβεβαιότητα στον εργασιακό χώρο. Τρόποι αντιμετώπισης» εξελίχτηκε τελικά σε μια ανθρώπινη συνάντηση, όπου δόθηκε ο χώρος σε άτομα να βάλουν κοντά και με θάρρος την ανθρωπιά τους και να αποδείξουν για μια ακόμη φορά πως όταν πολλοί άνθρωποι ενώνουν τις δυνάμεις τους, δημιουργούν καινούριες επιλογές στα πιθανά αδιέξοδα… Όλοι αναχωρήσαμε πλουσιότεροι.
*Η Κατερίνα Ζύμνη –Γεωργάλου είναι υπ. Δρ. ψυχολόγος και από το 2004 είναι μέλος του «Γίγνεσθαι».
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Πηγή: Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου