Αντιγράφοντας από τις ειδήσεις του Βήματος, έμαθα ότι η οικονομική κρίση αποτελεί πρόκληση για τους πολιτικούς και διοικητικούς θεσμούς, καθώς απαιτείται να ενταθεί η θεσμική λειτουργία, η τήρηση των αρχών και των κανόνων του κράτους Δικαίου και της Δημοκρατίας. Αυτά - πολύ σωστά - επεσήμανε η αναπληρώτρια Συνήγορος του Πολίτη, κυρία Καλλιόπη Σπανού, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, στην οποία παρουσίασε την ετήσια έκθεση της Ανεξάρτητης Αρχής.
Το πόρισμα, είναι αυτό: Η οικονομική κρίση, που οδήγησε σε περιστολή των δαπανών, επηρέασε ευρύτερα (και) τη λειτουργία του κράτους. Σημειώθηκαν, σύμφωνα με την Έκθεση, καθυστερήσεις πληρωμών, προβλήματα λειτουργίας υπηρεσιών λόγω ελλιπούς στελέχωσης σε συνδυασμό με το κύμα συνταξιοδοτήσεων, μειωμένες υπηρεσίες πρόνοιας, καθυστερήσεις στην απονομή συντάξεων και στην παροχή άλλων κοινωνικών δικαιωμάτων, ανατροπή προσδοκιών για πρόσληψη επιτυχόντων σε διαγωνισμούς. Αυτά, ταυτόχρονα, είναι ορισμένα από τα θέματα που κυριάρχησαν το 2010 στις καταγγελίες ή αναφορές, όπως λέγονται, των πολιτών προς το Συνήγορο του Πολίτη.
Από την έκθεση του 2010 προκύπτει ότι ο αριθμός των καταγγελιών των πολιτών (13.179, συνολικά, οι καταγγελίες κακοδιοίκησης) παρέμεινε, πρακτικά, στα ίδια - υψηλά - επίπεδα του 2009. Επίσης, διατηρεί μια αύξηση της τάξης του 20% σε σχέση με την προ του 2008 περίοδο. «Σε μια χώρα όπου η εμπιστοσύνη στους θεσμούς υπήρξε ανέκαθεν ελλειμματική», κατά την κυρία Σπανού, «η οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών καθίσταται πιο απαραίτητη από ποτέ. Γι' αυτό είναι κρίσιμο να αναδειχθεί η υπέρ του κοινού συμφέροντος λειτουργία των θεσμών και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των πολιτών».
Δεν αμφισβητώ ούτε τις διαπιστώσεις, ούτε τα συμπεράσματα, ούτε τις εξαιρετικά καλές προθέσεις του Συνηγόρου του Πολίτη, όσο και τη διάθεση της κας Σπανού να προσφέρει έργο, προς όφελός μας. Συμφωνώ σε όλα. Δεν περιμέναμε, βέβαια, την οικονομική κρίση για να γίνουμε θεατές σε χιλιάδες κρούσματα δημόσιας κακοδιοίκησης. Το θέμα είναι, πολύ φοβάμαι, πως - από εδώ και στο εξής - όλες οι προσπάθειες που θα γίνουν για να αρθεί αυτή κατάσταση, θα προσκρούσουν με δύναμη στα βράχια της γραφειοκρατίας, με βεβαιότητα βλέπω - χωρίς να είμαι πεσιμιστής - από τώρα, όλες τις σωστές ενέργειες να τις κατασπαράζει το τέρας του πολυδαίδαλου κράτους.
Για ποιους θεσμούς μιλάμε και για ποια δικαιώματα των πολιτών; Όταν στην έκθεση διαπιστώνεται ότι η διοίκηση αμελεί τις διαδικαστικές της υποχρεώσεις απέναντι στους πολίτες, όταν «η καθυστέρηση, η παράλειψη απάντησης ή η έλλειψη σεβασμού των προθεσμιών» εμφανίζονται συχνότερα, τι μπορείς να περιμένεις; Συνεχίζω να βλέπω, στο διηνεκές, να κολλάνε υποθέσεις, όπως γίνεται τώρα, σε κάποια «απέναντι γραφεία», «πάνω ορόφους», σφραγίδες, χαρτόσημα, δικαιολογητικά του παραλόγου. Σε κάποια ξεθωριασμένα γκισέ δημοσίων υπαλλήλων που έχουν βαρεθεί τη ζωή τους, επειδή και οι ίδιοι έχουν γίνει μέρος του συστήματος ή επειδή και οι ίδιοι έχουν κολλήσει με το πρωτόκολλο και τις εξωπραγματικές εσωτερικές λειτουργίες κάθε υπηρεσίας.
Μισώ να γράφω τα αυτονόητα, εννοείται ότι υπάρχουν άξιοι άνθρωποι στο Δημόσιο, που δουλεύουν σκληρά και κόντρα στην καθεστηκυία κατάσταση, για να διορθωθεί κάτι. Αλλά, πείτε μου, πόσοι πιστεύετε ότι, τελικά, θα αλλάξει κάτι στο απέραντο φρενοκομείο που βιώνουμε καθημερινά; Τι πιστεύετε ότι θα έπρεπε να γίνει;
Το πόρισμα, είναι αυτό: Η οικονομική κρίση, που οδήγησε σε περιστολή των δαπανών, επηρέασε ευρύτερα (και) τη λειτουργία του κράτους. Σημειώθηκαν, σύμφωνα με την Έκθεση, καθυστερήσεις πληρωμών, προβλήματα λειτουργίας υπηρεσιών λόγω ελλιπούς στελέχωσης σε συνδυασμό με το κύμα συνταξιοδοτήσεων, μειωμένες υπηρεσίες πρόνοιας, καθυστερήσεις στην απονομή συντάξεων και στην παροχή άλλων κοινωνικών δικαιωμάτων, ανατροπή προσδοκιών για πρόσληψη επιτυχόντων σε διαγωνισμούς. Αυτά, ταυτόχρονα, είναι ορισμένα από τα θέματα που κυριάρχησαν το 2010 στις καταγγελίες ή αναφορές, όπως λέγονται, των πολιτών προς το Συνήγορο του Πολίτη.
Από την έκθεση του 2010 προκύπτει ότι ο αριθμός των καταγγελιών των πολιτών (13.179, συνολικά, οι καταγγελίες κακοδιοίκησης) παρέμεινε, πρακτικά, στα ίδια - υψηλά - επίπεδα του 2009. Επίσης, διατηρεί μια αύξηση της τάξης του 20% σε σχέση με την προ του 2008 περίοδο. «Σε μια χώρα όπου η εμπιστοσύνη στους θεσμούς υπήρξε ανέκαθεν ελλειμματική», κατά την κυρία Σπανού, «η οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών καθίσταται πιο απαραίτητη από ποτέ. Γι' αυτό είναι κρίσιμο να αναδειχθεί η υπέρ του κοινού συμφέροντος λειτουργία των θεσμών και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των πολιτών».
Δεν αμφισβητώ ούτε τις διαπιστώσεις, ούτε τα συμπεράσματα, ούτε τις εξαιρετικά καλές προθέσεις του Συνηγόρου του Πολίτη, όσο και τη διάθεση της κας Σπανού να προσφέρει έργο, προς όφελός μας. Συμφωνώ σε όλα. Δεν περιμέναμε, βέβαια, την οικονομική κρίση για να γίνουμε θεατές σε χιλιάδες κρούσματα δημόσιας κακοδιοίκησης. Το θέμα είναι, πολύ φοβάμαι, πως - από εδώ και στο εξής - όλες οι προσπάθειες που θα γίνουν για να αρθεί αυτή κατάσταση, θα προσκρούσουν με δύναμη στα βράχια της γραφειοκρατίας, με βεβαιότητα βλέπω - χωρίς να είμαι πεσιμιστής - από τώρα, όλες τις σωστές ενέργειες να τις κατασπαράζει το τέρας του πολυδαίδαλου κράτους.
Για ποιους θεσμούς μιλάμε και για ποια δικαιώματα των πολιτών; Όταν στην έκθεση διαπιστώνεται ότι η διοίκηση αμελεί τις διαδικαστικές της υποχρεώσεις απέναντι στους πολίτες, όταν «η καθυστέρηση, η παράλειψη απάντησης ή η έλλειψη σεβασμού των προθεσμιών» εμφανίζονται συχνότερα, τι μπορείς να περιμένεις; Συνεχίζω να βλέπω, στο διηνεκές, να κολλάνε υποθέσεις, όπως γίνεται τώρα, σε κάποια «απέναντι γραφεία», «πάνω ορόφους», σφραγίδες, χαρτόσημα, δικαιολογητικά του παραλόγου. Σε κάποια ξεθωριασμένα γκισέ δημοσίων υπαλλήλων που έχουν βαρεθεί τη ζωή τους, επειδή και οι ίδιοι έχουν γίνει μέρος του συστήματος ή επειδή και οι ίδιοι έχουν κολλήσει με το πρωτόκολλο και τις εξωπραγματικές εσωτερικές λειτουργίες κάθε υπηρεσίας.
Μισώ να γράφω τα αυτονόητα, εννοείται ότι υπάρχουν άξιοι άνθρωποι στο Δημόσιο, που δουλεύουν σκληρά και κόντρα στην καθεστηκυία κατάσταση, για να διορθωθεί κάτι. Αλλά, πείτε μου, πόσοι πιστεύετε ότι, τελικά, θα αλλάξει κάτι στο απέραντο φρενοκομείο που βιώνουμε καθημερινά; Τι πιστεύετε ότι θα έπρεπε να γίνει;
Πηγή: Protagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου