Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Οι Γερμανοί κήρυξαν τον πόλεμο;



Το τηλεγράφημα του Reuters δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την κρισιμότητα της κατάστασης στην Ευρώπη. Το ευρώ, λέει, βρίσκεται χαμηλότερα από τις αρχές του 2009 όταν η κρίση ήταν στο απόγειο της. Οι Γερμανοί, για άλλη μια φορά, κατάφεραν να γυρίσουν το χρόνο πίσω. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ανθρωπότητα, την Ευρωπη, την Ελλάδα, τον καθένα μας ξεχωριστά.
Οι Γερμανοί κήρυξαν τον πόλεμο; Υπάρχουν απόψεις που λένε ότι βρισκόμαστε στην κορύφωση του τρίτου μεγάλου πολέμου. Και τις υποστηρίζουν εκείνοι που, όχι αδικαιολόγητα, βλέπουν τις ΗΠΑ να μπαίνουν στον πόλεμο και να συγκρούονται μέχρι τέλους με τη Γερμανία.
Πολύ πιο καθημερινά, όμως, όλοι οι άλλοι βλέπουμε πως οι Γερμανοί πολιτικοί, τουλάχιστον αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις, δείχνουν να μην έχουν διδαχθεί τίποτα απο την Ιστορία.
Η Γερμανία, δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πέρασε από την ήττα στην ανάπτυξη και στην ενοποίηση. Προχώρησε με σιδερένια πειθαρχία και έφθασε στην κορυφή της Ευρώπης. Το πέτυχε με την ισχυρή θέληση και αυτοθυσία των πολιτών της, αλλά δεν ηταν μόνη της.
Οι νικητές του πολέμου τη στήριξαν με κονδύλια και τεχνογνωσία. Και το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, που εξελίχθηκε σε Ευρωπαϊκή Ένωση, της έδωσε τη δυνατότητα να ξαναπάρει θέση ηγέτιδας δύναμης στον πολιτισμένο κόσμο.
Όλα αυτά, βεβαίως, είναι πίσω μας. Τώρα η Γερμανία είναι η πιο ισχυρή οικονομία της Ευρώπης -μιας Ευρώπης που βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίση- και λύνει και δένει. Η πολιτική ηγεσία της εκτιμά πως μπορεί μόνη της να βάζει τους κανόνες, αγνοώντας απόψεις και ευαισθησίες των εταίρων και συμμάχων της (όπως οι Γάλλοι και οι Ιταλοί) και συγχρόνως να συμπεριφέρεται με περιφρόνηση στους λαούς που εξαρτώνται απο την ισχύ τους.
Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα σε αυτή την υπόθεση είναι η στάση τους απέναντι στην Ελλάδα.
Η φθηνή ρητορική ¨κατά των Ελλήνων τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας¨, που ανέπτυξε η γερμανική πολιτική ηγεσία κατά την πρώτη περίοδο της κρίσης κόστισε, τελικά, στην ίδια τη Γερμανία. Πέρα από το γεγονός ότι οι ίδιοι πολιτικοί καλούνται, πλέον, να δικαιολογήσουν τη μεταστροφή τους απέναντι στους Έλληνες (που μέσα σ’ ένα καλοκαίρι από «τεμπέληδες» μεταμορφώθηκαν σε ανθρώπους που υποφέρουν), υπάρχουν πάντα τα αμείλικτα αριθμητικά δεδομένα.

Στη Γερμανία η βιομηχανική παραγωγή πέφτει και αυτό οφείλεται, κυρίως, στην κρίση του Νότου. Οι …τεμπέληδες φτώχυναν απότομα και δεν αγοράζουν.
 Και η Κίνα είναι ακόμη μακρυά απο τα δυτικά καταναλωτικά πρότυπα. Ακόμη και οι πιο σκληροί, όπως ο Σόιμπλε, ξέρουν την αλήθεια: αν καταστραφούν οι Νότιοι, η Γερμανία δεν θα είναι πια ούτε τόσο ισχυρή ούτε τόσο πλούσια.
Τι κάνουν απέναντι σ’ αυτό το δεδομένο; Δείχνουν να το βλέπουν ως ευκαιρία να επικυριαρχήσουν. στην Ευρώπη. Έχουν τα λεφτά, γράφουν τους κανόνες και πιέζουν ως το τέλος, με στόχο να επιβάλουν τη νέα τάξη -άνευ όρων. Αν το σενάριο βγει, η Γερμανία θα κερδίσει για πρώτη φορα τον πόλεμο. Επειδή, όμως, το σενάριο πρέπει να εφαρμοσθεί σε λαούς μήπως και σκοντάψει…
Μήπως, δηλαδή, ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της Ευρωπαϊκής ιδέας κάνουν πίσω μπροστά στη μεταμόρφωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε Γερμανική Ένωση;
Μήπως οι λαοί δεν αντέξουν άλλες θυσίες χωρίς αντίκρυσμα και περάσουν απο την αυτοσυγκράτηση στην απόγνωση και, τελικά, επικρατησουν εκείνοι που επενδύουν στην καταστροφή;
Μήπως σε αυτό τον πόλεμο η Γερμανία έχει ήδη ρίξει την ατομική βόμβα και περιμένει, όχι μόνο απο τους Νότιους, αλλά και από τους Γάλλους και τους Ιταλούς και τους Ισπανούς να συνθηκολογήσουν;
Μπροστά σε όλο αυτό οι ΗΠΑ θα μείνουν αμέτοχες, ειδικά τώρα που η κυβέρνηση Ομπάμα έχει ανανεωμένη εντολή; Αν εμπλακούν τι θα περισώσουν και με ποιους όρους; Θα έχουμε, εν τω μεταξύ, διατηρήσει υποτυπώδη κοινωνική ειρήνη στην Ελλάδα ή ο ένας θα εξοντώνει τον άλλο ξεκαθαρίζοντας τωρινούς και παλιούς λογαριασμούς; Κανένας δεν μπορεί να είναι βέβαιος για τίποτα, ειδικά τώρα που η ψυχραιμία και η υπομονή δεν είναι της μόδας, οι φιλήσυχοι καθημερινοί άνθρωποι δεν καταγράφονται απο τα κοινωνικά μέσα και δεν έχουν να διηγηθούν ηρωικές ιστορίες -μόνο δουλεύουν και περιμένουν…
ΥΓ: Σε ανύποπτο χρόνο ο Τόμας Κρούγκμαν έγραψε στη στήλη του ότι το ευρώ δεν είναι μόνο νόμισμα: είναι η αιτία που στην Ευρώπη παραμένουν στο τιμόνι μετριοπαθείς πολιτικές ηγεσίες. Μια κατάρρευσή του θα σημάνει την άνοδο των άκρων και η Ευρώπη δεν θα είναι πια αυτή που ξέρουμε και αγαπάμε.
Βεβαίως, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον κ. Σόιμπλε που το βράδυ της Δευτέρας τορπίλισε τη συμφωνία με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να δανείζεται φθηνότερα απο τη Γερμανική Τράπεζα Επενδύσεων. Έτσι ξεκίνησε άλλος ένας γύρος στο ταγκό του θανάτου. Και μένουν μόνο λίγα βήματα για να φύγουμε απο το γκρεμό ή να πέσουμε αγκαλιά με τους Γερμανούς …συμμάχους.




http://www.aixmi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου