Συγκεκριμένες προτάσεις για την αποζημίωση των αγροτών κατέθεσε ο Ιορδάνης Τζαμτζής στην σύσκεψη στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης

«Συγκεκριμένες προτάσεις για την αποζημίωση των αγροτών κατέθεσε ο Βουλευτής Πέλλας κ. Ιορδάνης Τζαμτζής, στην συνάντηση που είχαν οι Βουλευτές Πέλλας, Ημαθίας και Πιερίας με τον Υπουργό κ. Τσαυτάρη, τον Αναπληρωτή Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων κ.Χαρακόπουλο, τον Γεν. Γραμματέα κ. Μόσχο Κορασίδη, τον Πρόεδρο του ΕΛΓΑ κ. ¨Έξαρχο και τον Αντιπρόεδρο του ΕΛΓΑ κ. Μποτό».

Ο κ. Τζαμτζής παίρνοντας πρώτος το λόγο, αναφέρθηκε κατά αρχήν στην αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών και στο γεγονός ότι τα καρποφόρα δέντρα επλήγησαν από τονπαγετό στις 17/3 μετά από έναν ήπιο χειμώνα, τονίζοντας ότι είτε κάηκαν τα άνθη, είτε «πειράχθηκαν» και σήμερα έχουμε καρπόπτωση.

Ο Βουλευτής παρουσίασε στοιχεία και έγγραφα τόσο από την ΕΜΥ, όσο και από τους γεωπόνους του Δήμου Σκύδρας, αλλά και δηλώσεις από αγρότες, οι οποίοι δήλωσαν όλες τις ποικιλίες συμπήρηνων ροδάκινων και άλλων όψιμων ποικιλιών, τονίζοντας, ότι από τις δηλώσεις αυτές αποδεικνύεται ότι τα άνθη είχαν ανοίξει και ό,τι έμεινε από άνθη ήταν στο «ροζ» και πλέον δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η βασική αιτία της ζημιάς είναι ο παγετός.

Οι βροχοπτώσεις και οι χαμηλές θερμοκρασίες που ακολούθησαν δεν άφησαν να διαφανεί γρήγορα το πρόβλημα που δημιούργησε ο παγετός.

Ο κ. Τζαμτζής τόνισε ότι αποκλείει την λύση  των ΠΣΕΑ, διότι κανείς αγρότης δεν μπορεί να περιμένει 1,5 και 2 χρόνια για να πάρει αποζημιώσεις και να ζήσει.

Υπογράμμισε δε ότι «η κάλυψη των ζημιών μπορεί να γίνει με διαφορετικούς τρόπους» λέγοντας τα εξής:

« Εάν ο ΕΛΓΑ δέχεται ότι οι ζημιές προήλθαν από τον παγετό και τις βροχοπτώσεις, το πρόβλημα λύνεται με την τροποποίηση της ΚΥΑ και την μεταφορά της ημερομηνίας 15 Μαΐου που ο ΕΛΓΑ αποζημιώνει ζημιές από βροχοπτώσεις, στις 15 Μαρτίου.

Επειδή όμως ο παγετός είναι αυτός που προκάλεσε την ζημιά ακόμη και στα άνθη που δεν είχαν ανοίξει αλλά θα άνθιζαν τις  επόμενες 1-2 μέρες, μπορεί να προχωρήσει η διαδικασία αναγγελίας, δηλώσεων και αποζημίωσης των ζημιών, εντός του υπάρχοντος κανονισμού του ΕΛΓΑ.

Ο κ. Τζαμτζής τόνισε ότι στον Κανονισμό Ασφάλισης φυτικής παραγωγής, στο κεφάλαιο Δ. Ειδικές Διαδικασίες ασφαλιστικής κάλυψης ζημιών στην παράγραφο 1 ορίζεται:

«Κατ΄ εξαίρεση σε περιπτώσεις που διαπιστώνεται από τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΕΛΓΑ, ότι οι ζημιές από τα καλυπτόμενα ασφαλιστικά ζημιογόνα αίτια δεν έγιναν αντικειμενικά έγκαιρα αντιληπτές μέσα στην προθεσμία των 15 ημερών, είναι δυνατόν οι ζημιές αυτές να καλυφθούν μετά από εισήγηση της αρμόδιας Διεύθυνσης της Κεντρικής Υπηρεσίας και σχετικής απόφασης του ΔΣ του ΕΛΓΑ, το οποίο καθορίζει και όλες τις απαραίτητες λεπτομέρειες για την υποβολή των δηλώσεων αυτών. Η διαδικασία αυτή δεν μπορεί να εφαρμοστεί πέραν της ολοκλήρωσης της συγκομιδής των καλλιεργειών που αφορά».

«Με την διάταξη αυτή, είπε ο κ. Τζαμτζής, δεν χρειάζεται καμία αλλαγή να γίνει στον κανονισμό.

Απλά,  ο ΕΛΓΑ πρέπει να αποδεχθεί ότι η ζημιά από τον παγετό δεν έγινε έγκαιρα αντιληπτή, λόγω χαμηλών θερμοκρασιών και των βροχοπτώσεων (δροσερό κλίμα) που είχαμε την περίοδο μετά τον παγετό και να γίνουν ξανά δηλώσεις ζημιάς.»

Ο Υπουργός έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πρόταση αυτή με την οποία συμφώνησαν και άλλοι συνάδελφοι.

Ο κ. Τζαμτζής τέλος ζήτησε από την Πολιτικής ηγεσία του Υπουργείου και τον ΕΛΓΑ με συντονισμένες ενέργειες και την βοήθεια ειδικών εμπειρογνωμόνων να καταλήξουν άμεσα σε πρόταση-λύση του προβλήματος, τονίζοντας ότι η παραπάνω πρόταση είναι εντός του κανονισμού του ΕΛΓΑ και δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα.

Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων δεσμεύτηκε, τις επόμενες μέρες, σε συνεννόηση με την διοίκηση του ΕΛΓΑ, να καταλήξει σε πρόταση, ώστε να καλυφθούν οι ζημιές  που υπέστησαν οι αγρότες στα καρποφόρα δέντρα.

ΒΙΝΤΕΟ: Σε απόγνωση οι παραγωγοί της Αλμωπίας - «Είναι θέμα επιβίωσης» φωνάζουν οι τοπικοί φορείς

Περίπου ο μισός πληθυσμός απασχολείται στον πρωτογενή τομέα, ενώ το ένα τρίτο στον τριτογενή

Μεγάλο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες της Αλμωπίας, εξαιτίας της καρπόπτωσης των δέντρων. 

Αυτό ήταν το κεντρικό θέμα που συζητήθηκε στη σύσκεψη που πραγματοποίησε ο Δήμος Αλμωπίας το απόγευμα της Παρασκευής, προσκαλώντας τους τοπικούς φορείς (Βουλευτές, Αντιπεριφερειάρχη κτλ) σε αναζήτηση λύσης για τις αποζημιώσεις.

 

Δημήτρης Πασόης: «Κάντε κάτι… Είναι θέμα επιβίωσης» 

Ο Δήμαρχος Αλμωπίας στην εισήγηση του ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της απογραφής, η κατανομή του πληθυσμού στις τοπικές κοινότητες του Δήμου Αλμωπίας κατά κλάδο οικονομικής δραστηριότητας, δείχνει ότι περίπου ο μισός πληθυσμός απασχολείται στον πρωτογενή τομέα, ενώ το ένα τρίτο στον τριτογενή. Μάλιστα σε ορισμένες τοπικές κοινότητες όπως των Σαρακηνών, το 92,7 % απασχολείται στον πρωτογενή τομέα». 

Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζονται τα στοιχεία των κυριότερων καλλιεργειών που έχουν υποστεί ζημιές από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες των δύο τελευταίων μηνών, με αποτέλεσμα την μείωση της παραγωγής σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Δήμου. 

 

Ο κ. Πασόης κλείνοντας την εισήγησή του τόνισε τα εξής: «Επειδή έχει δημιουργηθεί μεγάλη αναστάτωση στον αγροτικό κόσμο και είναι πλέον λόγος επιβίωσης, σας παρακαλούμε να προβείτε σε κάθε ενέργεια σχετικά με την ένταξη της μεγάλης αυτής καταστροφής στον ΕΛΓΑ και τη δίκαιη, έγκυρη και έγκαιρη αποζημίωση των πληγέντων». 

 

Δεν μάσησε τα λόγια του ο Δάνης 

Έξω απ’ τα δόντια τα είπε ο Ιορδάνης Τζαμτζής, ο μόνος Βουλευτής που έδωσε το παρών, ο οποίος ενημέρωσε τους παρευρισκόμενους για το τι ακριβώς συμβαίνει σχετικά με αυτό το θέμα. 

Ο Βουλευτής Πέλλας της Νέας Δημοκρατίας τόνισε πως η ύπαρξη ζημιάς είναι δεδομένη, ωστόσο σημείωσε ότι δεν είναι σε όλες τις περιοχές το ίδιο, γι’ αυτό θα πρέπει να γίνει δίκαιη καταγραφή και να αποζημιωθεί ο κάθε παραγωγός για τη ζημιά που του αναλογεί. 

Όπως είπε, «το θέμα με καίει και με τσουρουφλίζει και γι’ αυτό είμαι σήμερα εδώ». 

Επιπλέον, ο κ. Τζαμτζής αναφέρθηκε και στις ενέργειες που θα ακολουθήσουν. 

Στα παρακάτω βίντεο θα παρακολουθήσετε την εισήγηση του Βουλευτή Ιορδάνη Τζαμτζή:



 

Απόντες οι άλλοι 3 Βουλευτές και ο Αντιπεριφερειάρχης

Η Βουλευτής Πέλλας του ΠΑΣΟΚ Θεοδώρα Τζάκρη δεν παρευρέθηκε στη σύσκεψη καθώς απουσίαζε στο εξωτερικό με αποστολή της Βουλής, ενώ απέστειλε εκπρόσωπο από το πολιτικό της γραφείο. 

Κοινοβουλευτικές υποχρεώσεις επικαλέστηκε ο Βουλευτής Πέλλας της Νέας Δημοκρατίας Διονύσης Σταμενίτης, ο οποίος απέστειλε την παρακάτω επιστολή: 

 

Στη σύσκεψη δεν παρευρέθηκε και ο Βουλευτής Πέλλας της Νέας Δημοκρατίας Γιώργος Καρασμάνης, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, ωστόσο απέστειλε την παρακάτω σχετική επιστολή:

 

Απών από τη σύσκεψη ήταν και ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας.

Δείτε φωτογραφίες από τη σύσκεψη:

Σκληρή απάντηση Καραμανλή στην Γαλλίδα δημοσιογράφο για την ένταξη της Ελλάδας στο Μνημόνιο

«Ψευδή τα όσα λέγονται.Πότε δεν υπήρξε μυστική συνάντηση με τον Γιούνκερ»

Θύελλα αντιδράσεων έχουν προκαλέσει οι αναφορές της Γαλλίδας δημοσιογράφου Φλοράνς Οτρέ στο βιβλίο της «Αγκελα Μέρκελ, μια Γερμανίδα (σχεδόν) σαν όλες τις άλλες» για τις «άγνωστες» συναντήσεις των δύο Ελλήνων πρώην πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή και Γιώργο Παπανδρέου με τους ηγέτες κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης τη χρονιά που η Ελλάδα μπήκε στο Μνημόνιο και το ΔΝΤ ! 

Άμεση ήταν η αντίδραση του περιβάλλοντος του κ.Καραμανλή, στις αναφορές της κ.Οτρέ πως ο πρώην πρωθυπουργός είχε συναντηθεί μυστικά με τον πρώην πρόεδρο του Γιουρογκρούπ Ζαν Κλόντ Γιούνκερ και πως ο κ.Καραμανλής δεν είχε δώσει καμία δέσμευση όσον αφορά την αξιοπιστία της Ελλάδας απέναντι στους δανειστές της! 

«Ποτέ δεν υπήρξαν μυστικές συναντήσεις μεταξύ του κ.Καραμανλή και του κ.Γιούνκερ και μάλιστα με τέτοιο περιεχόμενο» διαμηνύει το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού, διαψεύδοντας τα όσα υποστηρίζει η Γαλλίδα δημοσιογράφος περί κυνισμού, αδιαφορίας και απραγίας λίγο πριν τις εκλογές του 2009 από την πλευρά του κ.Καραμανλή .

Τι ακριβώς έγραψε η Γαλλίδα ανταποκρίτρια στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες για τον Κ.Καραμανλή στο απόσπασμα από το έκτο μέρος του βιβλίου, με τον υπότιτλο «Η Μέρκιαβελ στις Βρυξέλλες; 

«Στην πράξη, η Ελλάδα ήταν υπό επιτήρηση για αρκετούς μήνες. (...) Δύο φορές, ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρόεδρος του Γιουρογκρούπ, αναλαμβάνει μυστική αποστολή στην Αθήνα. Στόχος να μελετήσει τις προθέσεις του Καραμανλή, ακόμη και να τον επιτιμήσει. "Η αποστολή έγινε επειδή όλοι καταλάβαιναν ότι η κατάσταση ήταν πλέον εκρηκτική", θυμάται ανώτατος κοινοτικός παράγοντας. Όμως, ο Λουξεμβουργιανός επιστρέφει άπραγος, χωρίς καμία δέσμευση εκ μέρους του προκατόχου του Παπανδρέου για όσα σκοπεύει να κάνει προκειμένου να διασώσει την αξιοπιστία της χώρας του ενώπιον των διεθνών επενδυτών.

Με τον μεγαλύτερο κυνισμό, ο Καραμανλής διακινδυνεύει μια νέα παύση πληρωμών. Η Ελλάδα είναι συνηθισμένη. Όμως, από το 2001 και μετά είναι μέλος της Ζώνης του Ευρώ. Σε περίπτωση πτώχευσης, ο Καραμανλής καθιστά συνυπεύθυνους και δεσμεύει την αξιοπιστία και των υπολοίπων 16 κρατών. Επιμένει, παρ' όλ' αυτά, να μην κάνει τίποτε περιμένοντας τις εκλογές του φθινοπώρου 2009. Καθίσταται πρόδηλο, από εκείνη τη στιγμή, πως κάτι λείπει στη νομισματική ένωση. Η αυτοπειθαρχία δεν λειτουργεί. Ούτε και η συλλογική πειθαρχία. Ακόμη λιγότερο η φιλική πίεση» 

Η κ. Οτρέ αφού ρίχνει τα βέλη της στον κ.Καραμανλή, στρέφεται και κατά του πρώην πρωθυπουργού του ΠΑΣΟΚ Γ.Παπανδρέου, κατηγορώντας τον για «ωμή παραδοχή των ψεύτικών στατιστικών στοιχειών». 

«Η ανακάλυψη που θα γίνει το βράδυ της 10ης Δεκεμβρίου 2009 συγκλονίζει τη Γερμανίδα καγκελάριο. Συγκεντρωμένοι στις Βρυξέλλες, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης υποδέχονται τον νέο Ελληνα πρωθυπουργό. Ο σοσιαλιστής Γιώργος Παπανδρέου εξηγεί: «Ακούστε πώς έχει η κατάσταση. Ολα τα δημοσιονομικά μας στοιχεία είναι ψεύτικα. Η χώρα μου είναι διαβρωμένη από τη διαφθορά. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια. Είμαι αποφασισμένος να δώσω τη μάχη. Θα χρειαστώ όμως υποστήριξη και βοήθεια, γιατί πρόκειται για μια γιγάντια προσπάθεια», θυμάται ένας εκ των συμμετεχόντων σε εκείνη τη συνάντηση. 

Οι συμμετέχοντες μένουν εμβρόντητοι. Η Αγκελα Μέρκελ έχει φρίξει. Ο Φρέντρικ Ράινφελντ, πρωθυπουργός της Σουηδίας που προεδρεύει, κατανοεί: «Δεν ανήκω σε αυτή την ομάδα (της Ευρωζώνης), αλλά η έκπληξη από όσα λέτε είναι εξαιρετικά δυσάρεστη. Αν καλά καταλαβαίνω, πάνε χρόνια που μας κρύβετε την αλήθεια». Το ελληνικό έλλειμμα δεν ανέρχεται σε 6% ή 7% του ΑΕΠ όπως έχει ανακοινωθεί: ξεπερνά, πιθανόν, το 12%. Με άλλα λόγια, περίπου το ένα τέταρτο των κρατικών δαπανών δεν καλύπτεται από έσοδα. Το ένα τέταρτο. Είναι απολύτως βέβαιο ότι σύντομα η χώρα δεν θα είναι σε θέση να δανειστεί τα κεφάλαια που χρειάζεται για να κλείσει αυτή την τρύπα. 

Η Αγκελα Μέρκελ αισθάνεται διπλά προδομένη. Η ευρωπαϊκή ιδέα καταρρέει υπό το βάρος των αναληθειών διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων. Επιπλέον, το ευρωπαϊκό σύστημα καθιστά την καγκελάριο συνένοχο. Αντιμετωπίζει ευθύνες τις οποίες δεν είναι σε θέση να αναλάβει αφού οι Ευρωπαίοι, την εποχή εκείνη, ούτε διαθέτουν τα εργαλεία για να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα, στη θέση των αγορών, ούτε τα μέσα για να κατευθύνουν το ελληνικό σκάφος που κινδυνεύει να πέσει στα βράχια. (...) 

Το ελληνικό ψέμα ήταν μάλλον κοινό μυστικό. Αυτό που εκπλήσσει τους Ευρωπαίους ηγέτες εκείνο το βράδυ της 10ης Δεκεμβρίου, περισσότερο και από την κατάσταση της χώρας, είναι η ειλικρίνεια του Παπανδρέου» 

Για την κ. Οτρέ, η Γερμανίδα Καγκελάριος είναι «μόνη» και αδύναμη να βοηθήσει την Ελλάδα 

«Η Αγκελα Μέρκελ είναι μόνη. Η Γερμανία δεν είχε αντιμετωπίσει κρίση με το νόμισμά της μετά την ίδρυση της Ομοσπονδίας. Από το 1947 ζει απομονωμένη στη νομισματική της ορθοδοξία, χωρίς εξάρτηση από τις μεγάλες παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές κρίσεις, σε αντίθεση με το Παρίσι και το Λονδίνο. Αντιμετώπισε μόνο μία μεγάλη κρίση: την πτώση της Ανατολικής Γερμανίας και την ενσωμάτωσή της με τεράστιο οικονομικό τίμημα. Ομως, η Ελλάδα είναι ένα ανεξάρτητο κράτος. Αλλά και η Ευρώπη, αν βουλιάξει, δεν έχει κανένα με τον οποίο να "επανενωθεί". Το γερμανικό μοντέλο δεν μπορεί να βοηθήσει. 

Ζητάει να της ετοιμάσουν μια λεπτομερή ανάλυση για τον τρόπο που εφαρμόστηκε το Σύμφωνο Σταθερότητας του ευρώ και διαπιστώνει πόσο συχνά καταπατήθηκε...». 

Πηγή: Καθημερινή της Κυριακής

http://aridaianews.blogspot.gr

Ακόμη γελάνε στο εξωτερικό με τη μνημειώδη γκάφα του Τσίπρα [ΒΙΝΤΕΟ]

Γουατ ιζ γιορ νέιμ, ενιγουέι;

Τη διάσημη συγγραφέα Ναόμι Κλάιν με το το μόντελο Ναόμι Κάμπελ μπέρδεψε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρα...



Το γλωσσικό ολίσθημα του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης έγινε στη διάρκεια εκδήλωσης στο Ζάγκρεμπ που συμμετείχεμε ο Αμερικανός σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν και ο Σλοβένος φιλόσοφος Σλαβόι Ζίζεκ.

«Προσπάθησαν να εφαρμόσουν το δόγμα του σοκ, όπως είπε και η Ναόμι Κάμπελ», είπε με έμφαση ο κ. Τσίπρας.

Ο Ζίζεκ μάλιστα συμφώνησε απόλυτα μαζί του.

Να σημειωθεί ότι αυτές τις ημέρες η γνωστή συγγραφέας και ακτιβίστρια του κινήματος της αντι-παγκοσμιοποίησης βρίσκεται στην Αθήνα.

Την υποδέχθηκε χθες στα γραφεία της Κουμουνδούρου ο Αλέξης Τσίπρας, προκειμένου να της παραχωρήσει συνέντευξη στο πλαίσιο ντοκιμαντέρ που γυρίζει.

Μάλιστα η κ. Κλάιν ήταν ενήμερη για το «ατόπημα» και μόλις αντίκρισε τον κ. Τσίπρα του είπε χαριτολογώντας: «Λυπάμαι που σας απογοήτευσα, κύριε πρόεδρε, αλλά δεν είμαι η Ναόμι Κάμπελ».

http://planet-greece.blogspot.com

8 τόποι στην Ελλάδα που καλύπτονται από ένα... πέπλο μυστηρίου

Κούφια Γη, Βριλ, συγχρονικότητες, θεωρίες συνωμοσίας, αλλόκοτα πλάσματα, μυστικές υπόγειες βάσεις και άλλα πολλά...

Αρχική

Lifestyle

Παράξενα

 Εκτύπωση 

 Σύσταση

 Κούφια Γη, Βριλ, συγχρονικότητες, θεωρίες συνωμοσίας, αλλόκοτα πλάσματα, μυστικές υπόγειες βάσεις και άλλα πολλά... Τοποθεσίες με σημασία ιστορική, αρχαιολογική αλλά και μεταφυσική. Θρύλοι, περίεργες ιστορίες και μύθοι έχουν δημιουργηθεί γύρω από τις περιοχές αυτές, καθιστώντας τες αντικείμενο συζήτησης αλλά και πεδίο... έρευνας.

Οι οκτώ τόπου που παρουσιάζονται παρακάτω τραβούν το ενδιαφέρον επισκεπτών για λόγους άλλοτε δικαιολογημένους, άλλοτε αδικαιολόγητους και έχουν επιλεγεί, όπως αναφέρει ο ιστότοπος Dinfo, βάσει του ενδιαφέροντος που δημιουργούν:

Πυραμίδα Ταΰγετου (Λακωνία)

Μια από τις βουνοκορφές του Ταϋγέτου, υποστηρίζουν ότι από μακριά μοιάζει με λαξευμένη πυραμίδα. Για το λόγο αυτό πολλοί είναι αυτοί που συρρέουν στην περιοχή για να τη δουν από κοντά και να την εξερευνήσουν, ενώ, δεν είναι και λίγοι αυτοί που η περιοχή εκλύει μια ιδιαίτερη ενέργεια...

Ναός Αγίας Θεοδώρας (Αρκαδία)

Το κτίσμα είναι ιδιαίτερα μικρό, ωστόσο από μακριά φαντάζει τεράστιος. Αυτό οφείλεται στα 17 μεγάλα δένδρα που έχουν φυτρώσει στην σκεπή του. Το αξιοπερίεργο είναι ότι οι ρίζες του δεν φαίνονται πουθενά, κάτι το οποίο αποτελεί αίνιγμα για τους ειδικούς.
Η παράδοση θέλει εκεί να βρίσκεται η Αγία Θεοδώρα που μαρτύρησε άδικα και το σώμα της έγινε ναός, τα μαλλιά της δέντρα και το αίμα της ποτάμι.

Ασκληπιείο Επιδαύρου (Αργολίδα)

Κοντά στο θέατρο της Επιδαύρου, σύμφωνα με τη μυθολογία εκεί βρίσκεται το μεγαλύτερο θεραπευτήριο της Αρχαίας Ελλάδας, όπου ο Ασκληπιός θεράπευε τους πιστούς του.
Οι ιστορίες που υπάρχουν για τη συγκεκριμένη περιοχή. Κάποιοι περιορίζονται στο να πουν ότι ο ο τόπος εκλύσει απλά θετική ενέργεια, ωστόσο, δεν λείπουν και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι έχουν δει στην περιοχή να κινούνται ιπτάμενα αντικείμενα αλλά και παράξενα πλάσματα...

Σπήλαιο Νταβέλη (Αττική)

Ιερό του Πανός και των Νυμφών κάποτε, ο πιο γνωστός μεταφυσικός τόπος της Ελλάδας που συνοδεύεται από πλήθος θρύλων και ένα ευρύ πέπλο μυστηρίου σήμερα.
Περίεργα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα, ιστορίες για φαντάσματα, Κούφια Γη, Βριλ, συγχρονικότητες, θεωρίες συνωμοσίας, αλλόκοτα πλάσματα, μυστικές υπόγειες βάσεις, στρεβλώσεις του χωροχρονικού συνεχούς, υπόγειες στοές, ο θρύλος του Νταβέλη, θεάσεις ιπτάμενων και όχι μόνο αντικειμένων, ισχυρά γεωδαιτικά πεδία, οριακά φαινόμενα, είναι μερικά από αυτά που έχουν γραφτεί για το Σπήλαιο του Νταβέλη. Σημειώνεται, πάντως, ότι η είσοδος στην περιοχή τη νύχτα απαγορεύεται.

Αχερουσία

Σύμφωνα με τη μύθο στην Αχερουσία βρισκόταν η πύλη για τον Αδη. Ο Χάροντας μετέφερε τις ψυχές των νεκρών μέσω του ποταμού Αχέρωντα, στο βασίλειο του κάτω κόσμου. Εκεί βρισκόταν και ένα πασίγνωστο νεκρομαντείο της αρχαιότητας. Οσοι επισκέπτονται την περιοχή αναφέρονται στην ιδιαίτερη ενέργεια που ελκύει ο τόπος...

Ολυμπος (Πιερία)

Το σπίτι των 12 Θεών αποτελεί ένα χώρο τον οποίο ακόμη και σήμερα συνοδεύεουν πολλές παράξενες ιστορίες.
Εχουν αναφερθεί θεάσεις άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων και μυστηριωδών φώτων στις απότομες χαράδρες του, ενώ πολλά λέγονται και για την τοποθεσία Καλάγια.
Οπως σημειώνει ο ιστότοπος Dinfo, θεωρίες θέλουν τον Ολυμπο να συνδέεται με τη φιλολογία της Κούφιας Γης και τη συνομωσιολογία, καθώς υποθέτουν την ύπαρξη τεράστιων βάσεων στο εσωτερικό του...

Σαμοθράκη

Αποτελεί έναν από τους πλέον ισχυρούς ενεργειακούς τόπους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αποτελούσε την έδρα των περίφημων Καβείριων Μυστηρίων, ενώ ακόμη και σήμερα πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι στο ρέμα του φονιά υπάρχει ένα ισχυρό ενεργειακό πεδίο, το οποίο διαπιστώνει κανείς από τον αλλόκοτο τρόπο με τον οποίο εκφύονται οι κορμοί και τα κλαδιά των δέντρων.

Τσούτσουρος (Κρήτη)

Το σπήλαιο του Τσούτσουρου βρίσκεται σε μη προσβάσιμη περιοχή και η ακριβής του τοποθεσία παραμένει άγνωστη. Σύμφωνα με την ιστορία, ένας βοσκός που είχε χάσει την κατσίκα του, βρέθηκε στο εσωτερικό ενός σπηλαίου, όπου και είδε υπόγειες πυραμίδες, αυτοκινούμενα αγάλματα και ιπτάμενα οχήματα που αντιστοιχίστηκαν με την πτώση των Αρπυιών στο νησί, κατόπιν της καταδίωξης τους από τους γιους του Βορέα, Ζήτη και Κάλαϊ. Η συνέχεια της ιστορίας περιλαμβάνει συνωμοσίες και όλα τα χαρακτηριστικά μιας καλής ταινίας, όπως αναφέρει το Dinfo.




http://www.parapolitika.gr

Χαρακόπουλος: Δεν υπάρχουν προειλημμένες αποφάσεις για τα αγροτεμάχια

Στα σενάρια περί φορολόγησης των αγροτεμαχίων απάντησε ο αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ΜάξιμοςΧαρακόπουλος.

Πριν πραγματοποιήσει τα εγκαίνια του 4ου Agro Quality Festival απαντώντας στην έκκληση του πρόεδρου της οργανωτικής επιτροπής, σκηνοθέτη Μανούσου Μανουσάκη, να μην υπάρξει φορολόγηση στααγροτεμάχια ο κ. Χαρακόπουλος ανέφερε πως δεν υπάρχουν ακόμα αποφάσεις για το ζήτημα.

«Είμαι ο τελευταίος που θα επιθυμούσε τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων. Και επειδή δεν υπάρχουν προειλημμένες αποφάσεις της κυβέρνησης, θα ήθελα να καλέσω να είναι πιο προσεκτικοί όσοι μιλούν αβασάνιστα ή διαρρέουν πληροφορίες -εντός ή εκτός εισαγωγικών- για τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων, ενσπείροντας αναστάτωση στους αγρότες που μοχθούν για τον επιούσιο» είπε.

http://newpost.gr/

Ιορδάνης Τζαμτζής: «Θα πεινάσει ο κόσμος και θα ξεσηκωθεί... Τίθεται θέμα επιβίωσης»

Σε σύσκεψη στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων για τις ζημιές που προκάλεσε ο παγετός του Μαρτίου και την επιστροφή του ΦΠΑ, συμμετείχε ο Ιορδάνης Τζαμτζής

Συνάντηση 2.5 ωρών στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων είχε ο Βουλευτής Πέλλας κ. Ιορδάνης Τζαμτζής. 

Στην συνάντηση με τον Υφυπουργό κ. Μάξιμο Χαρακόπουλο ήταν παρών ο Πρόεδρος του ΕΛΓΑ κ. Έξαρχoς, ο Βουλευτής Πέλλας κ. Καρασμάνης, ο Βουλευτής Ημαθίας κ. Βεσυρόπουλος, ο Διευθυντής του Υφυπουργού κ. Αναγνώστου και το Συνεταιριστικό Στέλεχος της ΑΛΜΕ κ. Γιαννακάκης.

Ο κ. Τζαμτζής στην τοποθέτηση του για τις ζημιές που προκάλεσε ο παγετός του Μαρτίου στις καλλιέργειες του Νομού Πέλλας ανέφερε χαρακτηριστικά «θα πεινάσει κόσμος και ο κόσμος θα ξεσηκωθεί… τίθεται θέμα επιβίωσης», τονίζοντας την αναγκαιότητα για να γίνουν εκ νέου δηλώσεις ΕΛΓΑ από τους αγρότες.   

Ο Βουλευτής επεσήμανε για άλλη μία φορά στον Υφυπουργό και στον Πρόεδρο του ΕΛΓΑ ότι « α)υπάρχει οξύτατο πρόβλημα πτώσης του καρπού εξαιτίας του παγετού & των παρατεταμένων βροχοπτώσεων οι οποίες δεν άφησαν ουσιαστικά να φανεί το πρόβλημα, σε όλα τα καρποφόρα δέντρα τα οποία ήταν στη φάση της ανθοφορίας. Παρόμοιο πρόβλημα υπάρχει και με τα «μάτια» στα ακτινίδια.   

Οι αγρότες στη Πέλλα, μετά από αρκετές μέρες ηλιοφάνειας και άνοδο της θερμοκρασίας, τρομοκρατημένοι διαπιστώνουν ότι ο παγετός και οι βροχοπτώσεις έπληξαν τις καλλιέργειες και ο δροσερός καιρός (βροχές και χαμηλές θερμοκρασίες), δεν άφησαν άμεσα κατά τον χρόνο υποβολής των δηλώσεων ζημιάς, να φανεί το πραγματικό πρόβλημα, σε όλες του τις διαστάσεις. 

Έτσι πρέπει να δοθεί παράταση σε όλες τις πρωιμανθείς ποικιλίες, οι οποίες ήταν σε ανθοφορία, διότι πρώτον δεν φαινόταν οι ζημιές λόγω καιρικών συνθηκών και δεύτερον γιατί ο ίδιος ο ΕΛΓΑ έλεγε στους αγρότες να περιμένουν να δούνε αν υπάρχει όντως ζημιά.    

Σήμερα λοιπόν που το μέγεθος της ζημιάς είναι τεράστιο, πρέπει να δοθεί στους αγρότες η δυνατότητα από τον ΕΛΓΑ να γίνουν εκ νέου δηλώσεις. 

β) Ακόμη μεγαλύτερο τόνισε ο κ. Τζαμτζής, είναι το πρόβλημα στα συμπήρυνα ροδάκινα. 

Έχουν αδειάσει τελείως τα δένδρα. Σε πολλές περιοχές η ζημιά ξεπερνά το 80% και το 90%. 

Η ζημιά οφείλεται στον παγετό, διότι είχε ξεκινήσει η ανθοφορία και τα συμπήρυνα ήταν «στο ρόζ». 

Οι ζημιές είναι πολύ μεγάλες και πρέπει άμεσα να γίνουν αναγγελίες ζημιών, ώστε να δηλώσουν τις ζημίες οι αγρότες. 

Ταυτόχρονα, παρουσιάστηκε στον Υφυπουργό από τον κ. Γιαννακάκη, μια έκθεση που είχε αναθέσει η ΑΛΜΕ στον καθηγητή του Γεωπονικού Πανεπιστημίου κ. Βασιλακάκη, συμπέρασμα της οποίας είναι ότι οι ζημιές στις καλλιέργειες οφείλονται στον παγετό και στις βροχοπτώσεις. 

Ο κ. Τζαμτζής πρότεινε στον κ. Χαρακόπουλο, να αναθέσει το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων σε καθηγητές Πανεπιστημίου, την έρευνα του φαινομένου, ώστε το Υπουργείο να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα.   

Ο Πρόεδρος του ΕΛΓΑ απάντησε στον κ. Τζαμτζή και τους βουλευτές, ότι τις επόμενες μέρες θα επισκεφτεί ο ίδιος τους δυο νομούς Πέλλας και Ημαθίας και θα φέρει το πρόβλημα στο αμέσως επόμενο Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΛΓΑ.   

Να σημειωθεί ότι ο κ. Τζαμτζής ενημέρωσε τόσο τον κ. Έξαρχο όσο και τον κ. Χαρακόπουλο, ότι το θέμα για τα συμπήρηνα ροδάκινα που έμεινε σε εκκρεμότητα, θα συζητηθεί την Πέμπτη η Παρασκευή, με τον Υπουργό κ. Τσαυτάρη.    

Στην συνέχει οι Βουλευτές συναντήθηκαν με τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων κ. Μόσχο Κορασίδη. 

Θέμα της συνάντησης ήταν η επιστροφή του ΦΠΑ στους αγρότες.   

Ο κ. Τζαμτζής ζήτησε να υπάρξει δυνατότητα απεγκλωβισμού τουλάχιστον των μικρών ποσών επιστροφής ΦΠΑ ώστε να πληρωθούν οι αγρότες. 

Ο κ. Κορασίδης είπε ότι στα μεγάλα ποσά θα υπάρξει έλεγχος και την επόμενη εβδομάδα την Δευτέρα, που θα φορτώσουν στο σύστημα αρκετές χιλιάδες περιπτώσεων για να έχουν περισσότερα στοιχεία, θα συναντηθεί με υπηρεσιακούς παράγοντες ώστε να απεγκλωβιστούν μικρότερα ποσά τα οποία σήμερα έχουν οδηγηθεί στον έλεγχο.

http://aridaianews.blogspot.gr

Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

«Βίοι παράλληλοι» ή σωτήριο «παράδειγμα προς αποφυγήν»;

του

Προκόπη Παυλόπουλου

Βουλευτή, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών

          Κι όμως, όπως τεκμηριώνουν τα ιστορικά δεδομένα, το 79 μ.Χ. ο Βεζούβιος, με υποχθόνιους βρυχηθμούς και αλλεπάλληλες προσεισμικές δονήσεις, είχε εγκαίρως προειδοποιήσει τους κατοίκους στην Πομπηία, το Ηράκλειο και τις Σταβίες για την επικείμενη καταστροφική έκρηξή του. Δυστυχώς δεν τον πήραν στα σοβαρά, μ’ αποτέλεσμα την τραγωδία που αποτυπώνεται ως τις μέρες μας σ’ εμβληματικά ερείπια.  Ιδίως δε στην επιθανάτια αγωνία, την οποία αναδίδουν τα κρανία των θυμάτων που έφερε στο φως η αρχαιολογική αναζήτηση.  Δεν θα ήταν, άραγε, εξαιρετικά χρήσιμος και διδακτικός για το μέλλον της ίδιας της παγκόσμιας οικονομίας ένας παραλληλισμός της «βιβλικής οργής» του Βεζούβιου με την ήδη διαγραφόμενη ευκρινώς στον ιστορικό ορίζοντα έκρηξη του όλου καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος; Ας μην τρέφουμε αυταπάτες.  Η χρηματοπιστωτική «φούσκα» που, ελέω και της πρωτόγνωρης παγκοσμιοποίησης, εδώ και δεκαετίες διογκώνεται εντυπωσιακά κινδυνεύει να «σκάσει» -ορισμένα «τραπεζικά αποστήματά» της, υπερμεγέθη μάλιστα, «σκάνε» διαδοχικώς- προκαλώντας ένα χαοτικό οικονομικό big-bang. Και το κρίσιμο ερώτημα έγκειται, νομίζω, στο εξής:  Μήπως αυτό τούτο το «DNA» του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος το οδηγεί, αναπροτρέπτως, στην καταστροφή του, όπως υποστηρίζουν εδώ και αιώνες οι «αντίπαλοί» του, και πρωτίστως οι επίγονοι της μαρξιστικής ιδεολογίας; ‘Η, αντιθέτως, είναι η συγκλονιστική αλλοίωση των εγγενών χαρακτηριστικών του εξαιτίας του, νεοφιλελεύθερων ορέξεων, «αγοραίου χρηματοπιστωτικού βιασμού του» που προοιωνίζεται σήμερα τον επιθανάτιο ρόγχο του;  Θεωρώ σαφώς πιθανότερη –δεν θα εξέφραζα καν επιφυλάξεις, αν μπορούσα να υπερνικήσω τις αναστολές της, μοιραίας, ιδεολογικής υποκειμενικότητας- τη δεύτερη εκδοχή, με βάση την ακόλουθη σειρά συλλογισμών:

I.        Το «αέτωμα» του γνήσιου -ως σύμφυτου με τις καταβολές του από την εποχή της διδασκαλίας του Adam Smith- οικονομικού καπιταλιστικού συστήματος, ήτοι του συστήματος εκείνου το οποίο, ως «εργαστήριο» δημιουργίας του «πλούτου των εθνών» βασίζεται στον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό με κοινωνικό πρόσωπο, στηρίζεται σε δύο «κίονες».  Ο πρώτος αντιστοιχεί στο κοινωνικό κράτος δικαίου.  Και ο δεύτερος στον τραπεζικό τομέα.  Ο οποίος οφείλει να υπηρετεί την ομαλή εξέλιξη του χρήματος, ως αρχετυπικής αποκρυστάλλωσης της σχέσης μεταξύ πιστωτή και οφειλέτη.  Άρα ως μόνου μέσου οικονομικής συναλλαγής που μπορεί να διασφαλίσει  τη δημιουργική συνύπαρξη των μελών οιουδήποτε κοινωνικού συνόλου.

Α. Φαίνεται παράδοξο, σ’ ένα κόσμο φαινομενικώς πλήρους κυριαρχίας της οικονομίας, το να ισχυρίζεται κανείς πως ο ένας από τους δύο «κίονες» στήριξης του καπιταλιστικού «αετώματος» είναι το κοινωνικό κράτος δικαίου.  Κι όμως, αυτή είναι η αλήθεια.  Ειδικότερα το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα, διαθέτοντας εξ ορισμού ανεξάντλητες δυνάμεις προσαρμογής με οιονεί «υδραργυρικές» τάσεις, κυοφόρησε και τ’ αναγκαία εκείνα «αντισώματα» τα οποία μπορούν, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, ν’ αποφεύγουν την αποδόμησή του λόγω κοινωνικών εκρήξεων.

1. Το κοινωνικό κράτος δικαίου συνίσταται, κατά βάση, στην μέσω κανόνων δικαίου κανονιστικού περιεχομένου εγκαθίδρυση θεσμών, δια των οποίων το κράτος εγγυάται όχι μόνον ατομικά αλλά και κοινωνικά δικαιώματα.  Δηλαδή δικαιώματα που, grosso modo, επιτρέπουν στις οικονομικώς ευάλωτες κοινωνικές ομάδες ν’ απαιτήσουν από τους κρατικούς φορείς συγκεκριμένες παροχές.  Με τον τρόπο αυτό το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα «απαντά» στη «νομοτελειακή προλεταριοποίηση» που, κατά την μαρξιστική αντίληψη, θα συνεπαγόταν η εφαρμογή του.  Και απαντά αναδεικνύοντας έτσι όχι τη μάζα αλλά τον Άνθρωπο, ως αξία και ως προσωπικότητα που εκ φύσεως δημιουργεί, σε «μονάδα μέτρησης» του κοινωνικού συνόλου, με πρότυπο πολιτειακής οργάνωσης την Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία. 

2. Διόλου, λοιπόν, τυχαίο το γεγονός ότι το κοινωνικό κράτος δικαίου στη Δύση –και όχι μόνο- αναπτύχθηκε ραγδαία:

α)  Αμέσως μετά τη οργάνωση της ΕΣΣΔ και των δορυφόρων της, ως αυτονόητη «αντίστιξη» στον κίνδυνο επικράτησης του αναδυόμενου «αντίπαλου δέους», μαρξιστικής – λενιστικής ιδεολογικής προέλευσης.

β) Κυρίως δε μετά το τέλος καθενός από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους οι οποίοι, μαζί με τα ερείπια που κληροδότησαν άφησαν πίσω τους και πάμπολλες ενεργές εστίες διαγραφόμενης δομικής κοινωνικής έκρηξης.  Και εδώ πρέπει να επισημανθεί πως επίσης δεν είναι τυχαίο το ότι ύστερα από το τέλος καθενός από τους πολέμους αυτούς –και μάλιστα με «λίκνο» τη χώρα που τους προκάλεσε- εμπεδώθηκε και θεσμικώς, σε συνταγματικό μάλιστα επίπεδο, το κοινωνικό κράτος δικαίου.  Τα παραδείγματα τους Συντάγματος της Βαϊμάρης, του 1919 και του Θεμελιώδους Νόμου της Βόννης, του 1949 –ιδίως δε το δεύτερο- μαρτυρούν αψευδώς ως προς το πώς και γιατί το κοινωνικό κράτος δικαίου αποτελεί πραγματικό θεσμικό πυλώνα στήριξης του όλου καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος, κυρίως όταν τίθεται εν κινδύνω η ίδια η υπόστασή του.

Β. Ο δεύτερος «κίονας», ο τραπεζικός, ουσιαστικά αντιστοιχεί στις επιταγές εκείνες του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος που απορρέουν από την εντός αυτού λειτουργία και εξέλιξη του χρήματος, ως μόνου –συμβατικώς πάντα- σύμφυτου με την οικονομική φυσιογνωμία του μέσου συναλλαγής. Συνακόλουθα, μέσου το οποίο, per se, αντιτίθεται στο οικονομικό απολίθωμα της «ανταλλαγής».

     1. Η κατά τ’ ανωτέρω, αναντικατάστατη στο πλαίσιο του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος, «συναλλακτική» χρησιμότητα του χρήματος –κυρίως με τη μορφή του χαρτονομίσματος- συνδέονται αναποσπάστως με την «συναλλακτική πίστη», την οποία αυτονοήτως ενσωματώνει.  Τα, lato sensu, τραπεζογραμμάτια δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτ’ άλλο παρά «υποσχέσεις πληρωμής», δηλαδή ένα είδος «γραμματίων» που έχουν ουσιαστική οικονομική αξία μόνον εφόσον αναδεικνύουν στην πράξη την αξιοπιστία του εκδότη τους.  Για να θυμηθούμε την περίφημη διαπίστωση του Νάιαλ Φέργκιουσον (“The Ascent of Money: A Financial History of the World”, 2008, ελλ. μετάφραση των εκδ. «Αλεξάνδρεια», 2011, σελ. 35-36), όταν στην πίσω όψη του αμερικανικού χαρτονομίσματος των δέκα δολαρίων αναγράφεται «In God We Trust», η εμπιστοσύνη αναφέρεται όχι στο Θεό. Αλλά στον Aλεξάντερ Χάμιλτον, τον πρώτο υπουργό οικονομικών των ΗΠΑ, που εικονίζεται στη μπροστινή τους όψη και, φυσικά, στους ως σήμερα διαδόχους του.

     2. Αυτό το χρήμα, μέσα από τη λογική του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος, δημιούργησε δυναμικά -κυρίως μετά τον 17^ο αιώνα και προκειμένου να στηρίζει την διαρκή οικονομική ανάπτυξη που το «κρατάει όρθιο», δίκην ποδηλάτη- το αντίστοιχο τραπεζικό σύστημα.  Ένα σύστημα το οποίο εγγυάται το θεσμό του οργανωμένου και ελεγχόμενου δανεισμού, υπό την ευρεία του όρου έννοια, που εκτείνεται από την απλή κατάθεση του πελάτη της τράπεζας ως τον κάθε είδους δανεισμό άλλων από τη πλευρά της.  Ακριβώς αυτή η οικονομική αλληλουχία οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, από τη «συναλλακτική πίστη» του χρήματος στην «τραπεζική πίστη», η οποία συνιστά την βασικότερη αντηρίδα του όλου τραπεζικού συστήματος.  Αντιστρόφως, η ως άνω διαπλοκή «συναλλακτικής» και «τραπεζικής πίστης» έχει ως αναπόφευκτη απόρροια και το γεγονός ότι όταν η δεύτερη αποδομείται –ή και, πολύ περισσότερο, εκλείπει- η αναπόφευκτη τραπεζική κρίση οδηγεί σε κρίση χρήματος, η οποία επιδρά καταλυτικώς τόσο στην αξία του όσο και στη ρευστότητά του.  Σε μια πλήρως δε παγκοσμιοποιημένη οικονομία, όπως η σημερινή, οι κάθε μορφής αρνητικές αυτές επιπτώσεις παίρνουν, μοιραίως, πλανητικές διαστάσεις.

II.        Όλα τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης βαθειάς οικονομικής κρίσης –που όμοιά της δεν έχει γνωρίσει ο καπιταλισμός, αφού μικρή σχέση έχει με την μετά το 1929 οικονομική κρίση- τείνουν να επιβεβαιώσουν την άποψη ότι η προέλευσή της πρέπει ν’ αναζητηθεί όχι σ’ εγγενείς αδυναμίες του ίδιου του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος.  Αλλά, κατά κύριο μάλιστα λόγο, στις στρεβλώσεις του λόγω της επικράτησης –και για μικρό, σ’ επίπεδο σύγχρονου οικονομικού χρόνου, διάστημα- νεοφιλελεύθερων χρηματοπιστωτικών αντιλήψεων.  Στρεβλώσεις που έχουν καταστροφικές συνέπειες ως προς την «οικονομική στατικότητα» των δύο προαναφερόμενων «κιόνων», οι οποίοι στηρίζουν το «αέτωμα» του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος.

Α. Το παράδειγμα της Ευρωζώνης, που ιδίως μετά την έκρηξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και «απαλλαγμένη» από το «αντίπαλο δέος» μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού ζει στον αστερισμό της, γερμανικής έμπνευσης και επιβολής, νεοφιλελεύθερης πολιτικής –την οποία ως και οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν υπό  την προεδρία του Barak Obama- είναι ιδιαιτέρως αντιπροσωπευτικό για την ανάδειξη του φαινομένου της πορείας κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους δικαίου στις χώρες – θύματα των συνεπειών της πολύπλευρης αυτής οικονομικής κρίσης.  Συγκεκριμένα:

1. Πριν λίγες μόλις μέρες, σε συνέντευξή του στην Süddeutsche Zeitung, ο Επίτροπος Κοινωνικών Υποθέσεων Λάζλο Άντορ –ο οποίος ζει στη «σκιά» του οικονομικού ομολόγου του  Όλι Ρεν- κατηγόρησε ρητώς και απεριφράστως τη Γερμανία για «κοινωνικό ντάμπινγκ», που συρρικνώνει δραματικά το κοινωνικό κράτος δικαίου στις πληττόμενες βαρύτατα από τη κρίση χώρες του ευρωπαϊκού νότου.  Και τούτο διότι η κατ’ εξοχήν πλεονασματική χώρα της Ευρωζώνης δεν ανακυκλώνει τα πλεονάσματά της προκειμένου να επιτευχθεί η  αναγκαία ισορροπία μεταξύ όλων των χωρών που έχουν ως κοινό νόμισμα το ευρώ.  Όλως αντιθέτως, υιοθετεί απροκαλύπτως τη τακτική της «πτώχευσης του γείτονα».  Αφού από τη μια πλευρά στηρίζει με κάθε τρόπο, θεμιτό και αθέμιτο, τη δική της οικονομική ανταγωνιστικότητα, προσφεύγοντας ακόμη και σε «αναξιοπρεπείς» πρακτικές εργασίας με το να εκμεταλλεύεται, κυριολεκτικώς, εργαζόμενους προσερχόμενους από «φθηνές» σ’ εργατικό δυναμικό χώρες.  Και, από την άλλη πλευρά, οδηγεί έτσι τις οικονομικώς προβληματικές χώρες της Ευρωζώνης –οι οποίες επιπλέον, λόγω ευρώ, δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το «όπλο» της υποτίμησης- σ’ ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση μισθών και εν γένει εισοδημάτων.  Την κατάσταση αυτή περιέγραψε, έστω και ευσχήμως, προσφάτως ως και ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. Για να πάρει, αμέσως, επιτιμητική «γερμανική απάντηση» από ποιόν;  Μα από τον «πολύ» κ. Ρέσλερ!  Ο tempora, o mores…

2. Αυτή η αδιέξοδη για όλη την Ευρωζώνη οικονομική πολιτική γερμανικής έμπνευσης –η οικονομία της Ευρωζώνης συρρικνώνεται διαρκώς, το δημόσιο χρέος στους κόλπους της συνολικώς διογκώνεται, ενώ αυξάνεται ραγδαίως η ανεργία- στις οικονομικώς ασθενέστερες χώρες του νότου έχει ακόμη πιο δραματικές επιπτώσεις, αφού βαθαίνει την ήδη πρωτόγνωρη ύφεση και γιγαντώνει εφιαλτικά την ανεργία.  Το ελληνικό παράδειγμα, και μόνο, βεβαιώνει με τραγική ενάργεια του «λόγου το ασφαλές».  Κάπως έτσι το κοινωνικό κράτος δικαίου στις χώρες αυτές καταρρέει και τα κάθε είδους κοινωνικά δικαιώματα πλήττονται στον ίδιο τον πυρήνα τους.  Η δε επερχόμενη, υπό τους όρους αυτούς, κοινωνική έκρηξη πρωτίστως μέσα από την οιονεί «προλεταριοποίηση» των εργασιακών σχέσεων λειτουργεί ως «εκρηκτικός μηχανισμός» στα θεμέλια του γνήσιου καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος.  Οι αγωνιώδεις προειδοποιήσεις για την καταστροφή που έρχεται εκπορεύονται ακόμη και μέσα από τη Γερμανία:  Ο εκ των οικονομικών συμβούλων της κας Α. Μέρκελ, ο Πέτερ Μπόφινγκερ τονίζει, urbi et orbi, πως ουδείς δείκτης είναι σε θέση να επιβεβαιώσει ότι η ως άνω «πολιτική επιθετικής εξυγίανσης» -δηλαδή η πολιτική λιτότητας- προς την κατεύθυνση της «δημοσιονομικής σταθερότητας» αποδίδει τ’ αναμενόμενα.  Και μ’ ακόμη μεγαλύτερη έμφαση, ύστερα από τον Γκίντερ Γκρας που μιλά για «γερμανική υπεροψία», ο Γιούργκεν Χάμπερμας επισήμανε πως αφενός αυτός ο «ηγεμονικός ρόλος» της Γερμανίας μπορεί να οδηγήσει την Ευρώπη στην καταστροφή.  Και, αφετέρου, «η Δημοκρατία δεν μπορεί ν’ αναβάλλεται» για το απώτερο μέλλον.  Δείχνοντας με τον τρόπο αυτόν ότι η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους δικαίου στην Ευρώπη υπονομεύει ευθέως και τους ίδιους τους θεσμούς της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας.

Β. Πέραν τούτων η παγκόσμια οικονομική κρίση και οι υιοθετούμενες, καταφανώς απρόσφορες για την αντιμετώπισή της, οικονομικές πολιτικές θέτουν πλέον σε μεγάλο κίνδυνο και τον δεύτερο «κίονα» του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος, ήτοι τον τραπεζικό.  Ήδη, κυρίως μετά το 2008 και με αφετηρία την κατάρρευση της Lehman Brothers, το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα κλονίζεται εκ θεμελίων κατά κύριο λόγο εξαιτίας τόσο της γιγαντιαίας ανόδου του πολύμορφου «τιτλοποιημένου δανεισμού», στον οποίο άνοιξε το δρόμο η καταστροφική εξάλειψη της διάκρισης μεταξύ επενδυτικών και εμπορικών τραπεζών. Όσο και της αχαλίνωτης διόγκωσης και διαρκούς μεταμόρφωσης του συστήματος αγοράς ομολόγων.  Δυστυχώς, ο ολισθηρός κατήφορος της «τραπεζικής πίστης» παρασύρει και την «συναλλακτική πίστη» στην οποία, όπως ήδη τονίσθηκε, εδράζεται ο βασικός πυλώνας του χρήματος στο πλαίσιο του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος.  Οι τραγικές εμπειρίες σε Κύπρο κι Ελλάδα παρέχουν, ατυχώς, απτές αποδείξεις:

          1. Παίρνοντας την, πρωτοφανή στα διεθνή τραπεζικά χρονικά, απόφαση της διάσωσης κυπριακών τραπεζών όχι μέσω των θεσμικών διαύλων της παραδοσιακής ανακεφαλαιοποίησης, ούτε καν μέσω της φορολόγησης των τόκων των καταθέσεων, αλλ’ ευθέως μέσω του «κουρέματος» των τραπεζικών καταθέσεων, το Eurogroup μάλλον όφειλε να γνωρίζει ότι συνέθετε το requiem της τραπεζικής πίστης στο σύνολο της Ευρωζώνης, και όχι μόνο.  Πριν απ’ όλα διότι αυτό σηματοδοτεί η πρακτική της διάσωσης μιας τράπεζας αποκλειστικώς με τα χρήματα που της εμπιστεύεται και ένας απλός καταθέτης.  Ο οποίος, αφού είχε την –τόσο καλά καλλιεργημένη σχεδόν για αιώνες- πεποίθηση ότι στην τράπεζα οι αποταμιεύσεις του ήταν ασφαλείς, ένοιωσε πως οι αρμόδιοι στην Ευρωζώνη μάλλον «έβαλαν το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα».  Και, επέκεινα, γιατί το κυπριακό «παράδειγμα» να μην επεκταθεί, τουλάχιστον  intra muros; Δεν το επιβεβαίωσε άλλωστε, έστω και εμμέσως, ο Πρόεδρος της Ευρωζώνης κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ;

            2. Ανάλογους, μολονότι κατ’ επίφαση εκτός τραπεζικού συστήματος, απαισιόδοξους συνειρμούς προκαλεί η μέσω «κουρέματος» των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους του το 2012, η οποία οδήγησε σε μείωσή του.  Από τη στιγμή όμως που η μείωση αυτή επήλθε δια του PSI –ήτοι με τη συμμετοχή μόνο του ιδιωτικού τομέα- και όχι και δια του PSO –ήτοι και με τη συμμετοχή του επίσημου τομέα (π.χ. της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας)- πως, άραγε, μπορεί να σκέπτεται στο μέλλον ιδίως ο μικροομολογιούχος του πρωτογενούς τομέα; Ο οποίος, χωρίς ευρύτερη επενδυτική πείρα και εντελώς καλόπιστα, εμπιστεύθηκε την αποταμίευσή του –το υστέρημά του σε πολλές περιπτώσεις- στο Δημόσιο, αγοράζοντας ομόλογά του επειδή τα θεωρούσε, και δικαίως μέχρι τότε, ως την ασφαλέστερη «επένδυση», συμπεριλαμβανομένων ακόμη και των τραπεζικών καταθέσεων;  Δεν βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα πραγματικό πλήγμα στρεφόμενο εναντίον της «δανειακής πίστης» και της δανειακής αξιοπιστίας του ίδιου του Δημοσίου γενικώς, όταν μάλιστα αυτή η πρακτική έχει αποκτήσει διεθνείς διαστάσεις που, επιπλέον, διευρύνονται ραγδαίως; Και κάπως έτσι, υποδορίως έστω, δεν υφίσταται σταδιακώς αντίστοιχο πλήγμα, σε παγκόσμια μάλιστα κλίμακα, η όλη περί το χρήμα «συναλλακτική πίστη», άρα ο δεύτερος «κίονας» του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος;

          Από τις σκέψεις που προεκτέθηκαν προκύπτει ότι η πρωτοφανής στην ιστορία του κρίση του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος δεν οφείλονται σ’ εγγενείς αδυναμίες του, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν, νομοτελειακώς, στην κατάρρευσή του.  Αλλά, όλως αντιθέτως, στο γεγονός ότι οι ανερμάτιστες νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών, σε συνδυασμό με τη δραματική αλλοίωση των χαρακτηριστικών του τραπεζικού συστήματος και της αγοράς ομολόγων σε παγκόσμια κλίμακα, έχουν προκαλέσει ένα είδος «βιασμού» του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος.  «Βιασμού», ο οποίος υπονομεύει στις μέρες μας τα δύο βασικά συστατικά του στοιχεία:  Το κοινωνικό κράτος δικαίου και την τραπεζική και, περαιτέρω, συναλλακτική «πίστη».  Υπό τα δεδομένα όμως αυτά το ως άνω απαισιόδοξο συμπέρασμα έχει και την αισιόδοξη πλευρά του:  Πάντα υπάρχει ελπίδα να μην καταρρεύσει το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα.  Αρκεί να γυρίσουμε στις ρίζες του εκείνες που θεμελιώνουν το «γνήσιο πρωτότυπο», αποκαθιστώντας τη φυσιογνωμία των κατά τ’ ανωτέρω βασικών συστατικών του στοιχείων.  Η θεώρηση αυτή στηρίζεται στο ότι, τουλάχιστον κατά τη γνώμη των οπαδών του, το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα έχει τούτο το κοινό με τη Δημοκρατία: Προφανώς εμφανίζει συγκεκριμένα ελαττώματα, πλην όμως είναι το προσφορότερο οικονομικό σύστημα για να υπηρετήσει τον Άνθρωπο και την μέσω των δημοκρατικών θεσμών και διαδικασιών ανάδειξη της αξίας του και της προσωπικότητάς του.  Άλλωστε η ίδια η ιστορία μαρτυρεί αψευδώς πως κάθε άλλο οικονομικό σύστημα –πρωτίστως δε εκείνα που απορρίπτουν το χρήμα και τη συναλλακτική του αξία, προσβλέποντας σε κάποια μορφή «ανταλλακτικής οικονομίας»- οδηγεί, αναποτρέπτως, στην εποχή της εξαθλίωσης του Ανθρώπου και στην επικράτηση της βαρβαρότητας. Καιρός λοιπόν να πάρουμε στα σοβαρά τον προειδοποιητικό «βρυχηθμό» του οικονομικού «Βεζούβιου» αν θέλουμε να μην είμαστε οι μάρτυρες των τελευταίων ημερών της καπιταλιστικής «Πομπηίας».