04.04.2011STATESMEN
Το 2011 είναι το πλέον κρίσιμο έτος για τη χώρα. Γίνεται φανερό, πως η οικονομική πολιτική του Μνημονίου δεν οδηγεί πουθενά και βυθίζει τη χώρα στην μεγαλύτερη ύφεση της μεταπολεμικής ιστορίας της.
Η αναδιάρθρωση του χρέους και η ελεγχόμενη πτώχευση, είναι όροι που μπήκαν στη ζωή μας πρόσφατα, εξαιτίας της κυβερνητικής αδυναμίας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κρίση, με μια διαδικασία που η ίδια επέλεξε, την τρόικα.
Είναι απαραίτητο να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε, τι σημαίνουν όλα αυτά για την Ελλάδα και τους Έλληνες, ποιες είναι οι συνέπειες και ποια τα επόμενα βήματα.
Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις είναι εξαιρετικά αρνητικές, η αγορά και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης πλέον το επιβεβαιώνουν, υπάρχει ωστόσο ακόμα χρόνος να τις αποφύγουμε. Να αλλάξει άμεσα και ριζικά η οικονομική πολιτική της ύφεσης, του στασιμοπληθωρισμού και της ανεργίας. Είναι δύσκολο για την Κυβέρνηση. Είναι δύσκολο για την Ελλάδα. Χρειάζεται όμως τόλμη και όλοι μαζί να προσπαθήσουμε.
Όπως για την ελεγχόμενη πτώχευση και την αναδιάρθρωση του χρέους, έτσι και για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου του ΔΝΤ και για τον μηχανισμό στήριξης και για το Ευρωομόλογο, πρέπει να εξηγήσει η Κυβέρνηση, τι ακριβώς σημαίνουν και κυρίως, πως θα εφαρμοσθούν αυτά στην πράξη.
Η επιμήκυνση ήταν εξαρχής αναμενόμενη και αναγκαία. Κανείς φυσικά δεν πίστευε, πως η Ελλάδα θα αποπλήρωνε στην τριετία 2013-2015 160 δισεκατομμύρια ευρώ, που είναι το ποσό του Δημοσίου χρέους που λήγει στην περίοδο αυτή.
Το ερώτημα όμως είναι, γιατί η Κυβέρνηση υπέγραψε αυτή τη δέσμευση;
Και το ζητούμενο, μήπως με τη μεθόδευση αυτή έχει προαποφασιστεί η διαιώνιση του Μνημονίου. Τουλάχιστον μέχρι το 2018.
Όσον αφορά το Ευρωομόλογο, υπάρχουν πολλά θέματα που είναι άγνωστα. Πώς η Ελλάδα θα δανειοδοτηθεί και ποιοι πρόσθετοι όροι τύπου μνημονίου θα χρειασθούν.
Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, να μην μετατρέψουμε το δημόσιο χρέος προς τις αγορές σε διακρατικό και εγγυημένο χρέος, όπως τα δάνεια του ΔΝΤ. Διότι τότε, θα βρεθούμε υποτελείς των δανειστών μας, χωρίς δυνατότητα εξόδου. Είναι ζήτημα εθνικής ανεξαρτησίας και διαχείρισης της Εθνικής Οικονομίας.
Πηγή: Statesmen.gr
Το 2011 είναι το πλέον κρίσιμο έτος για τη χώρα. Γίνεται φανερό, πως η οικονομική πολιτική του Μνημονίου δεν οδηγεί πουθενά και βυθίζει τη χώρα στην μεγαλύτερη ύφεση της μεταπολεμικής ιστορίας της.
Η αναδιάρθρωση του χρέους και η ελεγχόμενη πτώχευση, είναι όροι που μπήκαν στη ζωή μας πρόσφατα, εξαιτίας της κυβερνητικής αδυναμίας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κρίση, με μια διαδικασία που η ίδια επέλεξε, την τρόικα.
Είναι απαραίτητο να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε, τι σημαίνουν όλα αυτά για την Ελλάδα και τους Έλληνες, ποιες είναι οι συνέπειες και ποια τα επόμενα βήματα.
Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις είναι εξαιρετικά αρνητικές, η αγορά και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης πλέον το επιβεβαιώνουν, υπάρχει ωστόσο ακόμα χρόνος να τις αποφύγουμε. Να αλλάξει άμεσα και ριζικά η οικονομική πολιτική της ύφεσης, του στασιμοπληθωρισμού και της ανεργίας. Είναι δύσκολο για την Κυβέρνηση. Είναι δύσκολο για την Ελλάδα. Χρειάζεται όμως τόλμη και όλοι μαζί να προσπαθήσουμε.
Όπως για την ελεγχόμενη πτώχευση και την αναδιάρθρωση του χρέους, έτσι και για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου του ΔΝΤ και για τον μηχανισμό στήριξης και για το Ευρωομόλογο, πρέπει να εξηγήσει η Κυβέρνηση, τι ακριβώς σημαίνουν και κυρίως, πως θα εφαρμοσθούν αυτά στην πράξη.
Η επιμήκυνση ήταν εξαρχής αναμενόμενη και αναγκαία. Κανείς φυσικά δεν πίστευε, πως η Ελλάδα θα αποπλήρωνε στην τριετία 2013-2015 160 δισεκατομμύρια ευρώ, που είναι το ποσό του Δημοσίου χρέους που λήγει στην περίοδο αυτή.
Το ερώτημα όμως είναι, γιατί η Κυβέρνηση υπέγραψε αυτή τη δέσμευση;
Και το ζητούμενο, μήπως με τη μεθόδευση αυτή έχει προαποφασιστεί η διαιώνιση του Μνημονίου. Τουλάχιστον μέχρι το 2018.
Όσον αφορά το Ευρωομόλογο, υπάρχουν πολλά θέματα που είναι άγνωστα. Πώς η Ελλάδα θα δανειοδοτηθεί και ποιοι πρόσθετοι όροι τύπου μνημονίου θα χρειασθούν.
Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, να μην μετατρέψουμε το δημόσιο χρέος προς τις αγορές σε διακρατικό και εγγυημένο χρέος, όπως τα δάνεια του ΔΝΤ. Διότι τότε, θα βρεθούμε υποτελείς των δανειστών μας, χωρίς δυνατότητα εξόδου. Είναι ζήτημα εθνικής ανεξαρτησίας και διαχείρισης της Εθνικής Οικονομίας.
Πηγή: Statesmen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου