Το Τείχος μας… προστάτευε από τη Μέρκελ

ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ

Η 13^η Αυγούστου είναι μια από τις ημερομηνίες κατά τις οποίες η Ιστορία… είχε κέφια. Και δια μέσου των ετών, κατέγραψε σημαντικά συμβάντα τη συγκεκριμένη ημερομηνία, που έμελλε να επηρεάσουν καθοριστικά την ανθρωπότητα. Σε ευρύτερα παγκόσμιο ή και σε τοπικά εθνικό επίπεδο.

Για εμάς τους Έλληνες για παράδειγμα, η 13^η Αυγούστου του 2004 ήταν η ημερομηνία της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Τότε που το ολυμπιακό πνεύμα επέστρεφε σπίτι του, χωρίς όμως να αποτελέσει και το εφαλτήριο για μια «Νέα Ελλάδα», όπως πιστεύαμε τότε.

Το 1968, έναν χρόνο μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, ο Αλέκος Παναγούλης επιχείρησε να δολοφονήσει τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο. Δεν τα κατάφερε, συνελήφθη, και το καθεστώς επιβίωσε για άλλα 6 χρόνια, με τις γνωστές, ολέθριες για τον ελληνισμό συνέπειες.

Το 1913, γεννήθηκε ο Μακάριος, που έμελλε να γίνει το κύριο πρόσωπο του δράματος, γύρω από το μέχρι και σήμερα ανεπίλυτο Κυπριακό ζήτημα. Εθνάρχης, πέρα από κάθε αμφιβολία, αλλά και με συζητήσιμες αποφάσεις στα μεγάλα διλήμματα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.

Σε γεγονότα που αφορούσαν τον κόσμο στον οποίο ζούμε, το 1899 γεννήθηκε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο σκηνοθέτης που κατάφερε να δώσει οπτική απεικόνιση στο συναίσθημα της αγωνίας και του φόβου, κάνοντας… θρίλερ τη ζωή μας. Το 1971, ο Τζον Λένον άφηνε το Λονδίνο για τη Νέα Υόρκη, χωρίς να ξέρει ότι ένας παράφρων θα τον δολοφονούσε, μερικά χρόνια αργότερα, και έτσι δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά την αγαπημένη του Βρετανία.

Περισσότερο ωστόσο από όλα τα παραπάνω, η στιγμή στην Ιστορία που επηρέασε καθοριστικά την πρόοδο της ανθρωπότητας, η 13^η Αυγούστου του 1961. Τότε που το καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας ξεκίνησε την ανέγερση του Τείχους του Βερολίνου, και τα στρατεύματα της χώρας έκλεισαν τα σύνορα με τη Δυτική Γερμανία.

Το Τείχος έπεσε τον Νοέμβριο του 1989, μαζί με τον υπαρκτό Σοσιαλισμό. Έμεινε στην Ιστορία ως το «Τείχος του μίσους», καθώς μπροστά του θυσιάστηκαν αναρίθμητες ζωές ανθρώπων που ήθελαν να περάσουν στην άλλη πλευρά, να αυτομολήσουν στη Δυτική Γερμανία.

Το καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας υποστήριξε ότι έφτιαξε το Τείχος για να προστατευτεί από τους Δυτικούς, για τους οποίους υπήρχαν υπόνοιες ότι δεν είχαν ξεριζώσει κάθε ναζιστικό σταγονίδιο από την κοινωνία τους. Υπόνοιες που… δεν διαψεύστηκαν ποτέ, μέχρι και σήμερα.

Το Τείχος έγινε σύμβολο μιας εποχής ανελευθερίας και βαθέως διχασμού της ανθρωπότητας, που όλοι θα ήθελαν να μην είχε υπάρξει ποτέ. Δεν είναι προφανώς τυχαίο το γεγονός ότι μπροστά στο Τείχος του Βερολίνου στάθηκαν, με διαφορά 24 ετών μεταξύ τους, δυο Αμερικανοί Πρόεδροι. Το 1963, ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι έδινε κουράγιο, υποστηρίζοντας ότι ήταν και εκείνος Βερολινέζος. Το 1987, ο Ρόναλντ Ρίγκαν, ο ηγέτης που γκρέμισε τον υπαρκτό Σοσιαλισμό, καλούσε τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ «να γκρεμίσει αυτό το Τείχος». Ο Γκορμπατσόφ τον άκουσε… με δυο χρόνια καθυστέρηση.

Η Πτώση του Τείχους αποτέλεσε τον πρόλογο της ελπίδας για έναν καλύτερο, περισσότερο δημοκρατικό και ελεύθερο κόσμο. Σήμερα, 22 χρόνια μετά, μπορούμε μετά βεβαιότητας να διαπιστώσουμε ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Η ύπαρξη μιας και μόνης υπερδύναμης, στο πρόσωπο των ΗΠΑ, οδήγησε τον πλανήτη σε αναιτιολόγητους πολέμους, σε μια αυθαίρετη χάραξη νέων συνόρων, που σε πολλές περιπτώσεις συνοδεύτηκε από εθνοκαθάρσεις, και φυσικά, στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνει η ανθρωπότητα.

Το Τείχος λοιπόν είχε… τη χρησιμότητά του. Έστω και συμβολικά. Και σε ουσιαστικό επίπεδο όμως, αποτελούσε το τελευταίο οχυρωματικό καταφύγιο που μας προστάτευε από μια Ενωμένη Γερμανία, της οποίας δεν ηγείται ένας πραγματικά μεγάλος Ευρωπαίος ηγέτης, ο Χέλμουτ Κολ, αλλά μια Ανατολικογερμανίδα με… συμπλέγματα, η Άνγκελα Μέρκελ.

Αν το Τείχος δεν είχε πέσει, πιθανότατα η σημερινή Καγκελάριος δεν θα μας… ταλαιπωρούσε. Και η Ενωμένη Ευρώπη θα φλέρταρε με την πολιτική ηγεμονία στον πλανήτη, και όχι με τη χρεοκοπία.

Statesmen.gr

Τρεμόντι: Τα ευρωομόλογα θα είχαν εγγυηθεί την σταθερότητα των χρηματιστηρίων

«Αν υπήρχαν τα ευρωομόλογα, θα είχαν εγγυηθεί την σταθερότητα των χρηματιστηρίων», δηλώνει ο ιταλός υπουργός Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι, ενόψει της συνάντηση Μέρκελ – Σαρκοζί την προσεχή Τρίτη. 

Skai.gr

Συναγερμός σε Ελλάδα και Ευρώπη για την κρίση

• 
  

Η απόφαση για την έκτακτη συνάντηση Μέρκελ - Σαρκοζί την Τρίτη ελήφθη υπό τη σκιά των τελευταίων εξελίξεων, που έφεραν την Ιταλία και την Ισπανία πολύ κοντά στον μηχανισμό στήριξης και τη Γαλλία να τελεί εν αναμονή επίθεσης από τις αγορές. Αντίθετος στις «διαδικασίες εξπρές» για την ενίσχυση του μηχανισμού στήριξης ο πρόεδρος της γερμανικής Βουλής....Οικονομική ενημέρωση

Skai.gr

Οι Γερμανοί θέλουν την Ελλάδα εκτός ευρώ

Την άποψη ότι στη γερμανική κοινή γνώμη αρχίζει να κερδίζει έδαφος η ιδέα της απομάκρυνσης της Ελλάδας από το ευρώ υποστηρίζει άρθρο των New York Times

Δημοσιεύτηκε: Αύγουστος 12 2011 18:43 Ενημερώθηκε: Αύγουστος 12 2011 18:43

Δημοσίευμα των New York Times επαναφέρει το θέμα εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, σημειώνοντας ότι τίθεται κάτι τέτοιο από ορισμένους στη Γερμανία.

"Αν το νερό και το φαγητό δεν φτάνει για όλους, κάποιος πρέπει να θυσιαστεί. Και τα βλέμματα στρέφονται στην Ελλάδα...", σημειώνεται, με την κρίση χρέους να παρομοιάζεται με ταινία επιβίωσης μιας ομάδας ναυαγών.

Θα ήταν καλύτερο για όλους και ιδιαιτέρως για την Ελλάδα να φύγει προσωρινά από την Ευρωζώνη δηλώνει ο γνωστός για τις "αιχμηρές" απόψεις του πρόεδρος του γερμανικού ινστιτούτου μελετών Ifo Χανς-Βέρνερ Σιν.

Στο ίδιο δημοσίευμα γίνεται αναφορά και σε άλλες χώρες που ενδεχομένως να πρέπει να φύγουν, όπως η Ιταλία και η Πορτογαλία.

Οι συντάκτες του άρθρου θυμίζουν το εξώφύλλο του περιοδικού Focus με την Αφροδίτη της Μήλου και αναφέρουν ότι ανάλογες απόψεις για την Ελλάδα δεν έχουν σταματήσει να εκφράζονται δημοσίως στη Γερμανία.

Ο Ότμαρ Ίσινγκ, οικονομολόγος και πρώην στέλεχος της ΕΚΤ, επιμένει ότι "οι χώρες που δεν σέβονται τους κανόνες θα πρέπει να τιμωρηθούν".

Η κυρίαρχη άποψη είναι ότι "η συνέχιση της στήριξης στην Ελλάδα το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί αντικίνητρα για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων".

"Το βιοτικό επίπεδο θα υποχωρούσε στην Ελλάδα αν αυτή αποχωρούσε από την Ευρωζώνη όμως αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτούν οι φορολογούμενοι ούτως ή άλλως", σημειώνει ο Ματίας Κούλας, οικονομολόγος στο Κέντρο Ευρωπαϊκής Πολικής του Φράιμπουργκ.

Ωστόσο, συνεχίζει το δημοσίευμα, οι Έλληνες είναι εξίσου απηυδισμένοι με τους Γερμανούς όσο και οι Γερμανοί με τους Έλληνες.

"Δεν μας ενδιαφέρει αν θα φύγουμε από το ευρώ και θα γυρίσουμε στη δραχμή. Τουλάχιστον έτσι θα μπροούμε να ελέγχουμε καλύτερα τα οικονομικά μας", ανέφερε ένας διαδηλωτής τον περασμένο Ιούνιο.

Έλληνας επιχειρηματίας αναφέρεται στο γνωστό στερεότυπο των Ελλήνων που δεν πληρώνουν φόρους. "Αυτό είναι μύθος που καλλιεργούν οι Γερμανοί", επισημαίνει.

Αναφορές ασφαλώς γίνονται και στις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις που ποτές δεν δόθηκαν και οι οποίες -κατά πολλούς- θα ελάφρυναν κατά πολύ το χρέος.

Στο ίδιο πάντως δημοσίευμα υπάρχουν και πιο ψύχραιμες απόψεις, όπως του Ζαν-Κλοντ Τρισέ για το πόσο μεγάλο σφάλμα θα ήταν να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη.

News247

Citi: Κίνδυνος υποβάθμισης για Γαλλία, Μ. Βρετανία, Καναδά και... Γερμανία

«Αναμενόμενη και δικαιολογημένη» χαρακτηρίζει την υποβάθμιση των ΗΠΑ από τη Standard & Poor’s η Citi, μία υποβάθμιση που θα έπρεπε να είχε γίνει από το 2009, καθώς η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου έχει χάσει τον έλεγχο των δημοσιονομικών της μεγεθών ήδη από το 2001, από την έναρξη δηλαδή της πρώτης προεδρικής θητείας του G. W. Bush. Μάλιστα, η Citi σχολιάζει ότι δεν έχει σημασία αν η S&P τήρησε τα κριτήρια που η ίδια είχε θέσει σε παλαιότερη προειδοποίησή της για την υποβάθμιση των ΗΠΑ, καθώς η αμερικανική οικονομία βρισκόταν σε μη βιώσιμη πορεία ακόμα και πριν συμφωνηθεί τελικά η αύξηση του ορίου του ομοσπονδιακού χρέους, ενώ «τίποτα από όσα συμφωνήθηκαν παράλληλα με την αύξηση χρέους δεν σηματοδοτεί ουσιώδη αξιόπιστη αλλαγή πορείας». «Η απουσία επιπρόσθετων μέτρων δημοσιονομικής ‘σύσφιξης’ από σήμερα έως το 2012 ίσως αποτελεί καλό νέο από την πλευρά της οικονομικής δραστηριότητας, αν κάποιος θεωρήσει δεδομένη την πίστη των αγορών στην ικανότητα και τη θέληση των ΗΠΑ να μην κηρύξουν στάση πληρωμών ή να μην ‘πληθωρίσουν’ το πραγματικό βάρος του χρέους τους» σημειώνει η Citi και προσθέτει:  "H αμερικανική οικονομία βρισκόταν σε μη βιώσιμη πορεία ακόμα και πριν συμφωνηθεί τελικά η αύξηση του ορίου του ομοσπονδιακού χρέους" «Αυτή η πίστη όμως, εξαρτάται από την αξιοπιστία των ΗΠΑ και υπάρχουν βάσιμοι φόβοι ότι αυτή η αξιοπιστία έχει υπονομευτεί μετά από χρόνια πολιτικής παράλυσης. Αν, όπως φοβόμαστε, η αξιοπιστία έχει διαβρωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε η μεγάλη και εμπροσθοβαρής δημοσιονομική προσαρμογή να καθίσταται ο μοναδικός τρόπος για τη διατύπωση αξιόπιστων δεσμεύσεων για το μέλλον, τότε η μετάθεση όλων των επώδυνων δημοσιονομικών μέτρων για μετά το 2012 ίσως να μην αποτελεί έξυπνη κίνηση, ακόμα και από την πλευρά της βραχυπρόθεσμης πραγματικής ζήτησης και οικονομικής δραστηριότητας». Όπως εκτιμά η Citi, το αργότερο έως το Νοέμβριο τόσο η Moody’s όσο και η Fitch θα έχουν προχωρήσει σε υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης των ΗΠΑ, ακολουθώντας την κίνηση της S&P, καθώς τότε είναι προγραμματισμένο να λήξει (χωρίς επιτυχία, όπως εκτιμά ο οίκος) η διαπραγμάτευση για το χρέος. H εξελιξη της αναλογίας χρέους/ ΑΕΠ των ΗΠΑ (1970 - 2010) Προς ένα G-7* χωρίς “AAA” Η Γαλλία, αντιμέτωπη με υψηλό χρέος και δημόσιο έλλειμμα και με εσωτερικές αντιδράσεις απέναντι σε περικοπές του -μεγάλου ακόμα και για τα δεδομένα της Ευρωπαϊκής Ένωσης- συστήματος κοινωνικών παροχών, πιθανότατα είναι η χώρα του G-&με τις μεγαλύτερες πιθανότητες να χάσει το “AAA”, αναφέρει στην έκθεσή της η Citi. Σημειώνει επίσης ότι οι αγορές δείχνουν να έχουν την ίδια αίσθηση, καθώς το spread των αποδόσεων των γαλλικών ομολόγων έναντι των γερμανικών έφτασε πρόσφατα σε υψηλά 16 ετών στις 90,7 μονάδες βάσης. Την ίδια στιγμή, τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) της Γαλλίας βρίσκονταν επίσης πολύ πρόσφατα στις 160 μονάδες βάσης, επίπεδο υπερτριπλάσιο έναντι των αμερικανικών. Η Μεγάλη Βρετανία έχει έλλειμμα γενικής κυβέρνησης συγκρίσιμο με εκείνο των ΗΠΑ και αισθητά μεγαλύτερο της Γαλλίας, σε αντίθεση όμως με τις δύο τελευταίες εφαρμόζει από το Μάιο του 2010 ένα πολύ αυστηρό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Αν και το πρόγραμμα αυτό σχεδιάστηκε για να αποκαταστήσει τη δημοσιονομική βιωσιμότητα, η χαμηλή ανάπτυξη ίσως οδηγήσει στη λήψη νέων μέτρων λιτότητας. Σε ένα επιδεινούμενο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον, ενδεχόμενη περαιτέρω επιβράδυνση της ανάπτυξης θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο και την αξιολόγηση “AAA” της χώρας. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος θα προερχόταν από το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει η κυβέρνηση το πρόγραμμα προσαρμογής, κάτι που η Citi θεωρεί απίθανο, εκτός αν καταρρεύσει ο κυβερνητικός συνασπισμός Συντηρητικών και Φιλελεύθερων. Στον Καναδά, η εικόνα είναι μάλλον καλή σε σχέση με τους νότιους γείτονές της, αναφέρει η έκθεση της Citi. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο Καναδάς έχει εμπλακεί εδώ και πάνω από μία δεκαετία σε μία διαδικασία δημοσιονομικής ‘σύσφιξης’, αφότου το χρέος ξεπέρασε το 100% του ΑΕΠ την περίοδο 1995-1996, η κρίση έχει «ακυρώσει» πολλά από τα επιτεύγματα αυτής της διαδικασίας και έτσι το χρέος της γενικής κυβέρνησης ξεπέρασε και πάλι το 84% του ΑΕΠ στο τέλος του 2010. Ακόμα και η Γερμανία, με χρέος που αντιστοιχεί στο 80% του ΑΕΠ, οφείλει να βρίσκεται σε εγρήγορση, σημειώνει η Citi. Τονίζει παράλληλα πως είναι σημαντικό να θυμάται κανείς ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης μετετράπη σε μία «χάρτινη ξεδοντιασμένη τίγρη» το Μάρτιο του 2005, με απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και υπό την πίεση της Γερμανίας και της Γαλλίας. Οι δύο χώρες έδρασαν από κοινού, διότι ήτα απρόθυμες να υποστούν τις κυρώσεις που θα τους επιβάλλονταν, αν το Σύμφωνο είχε εφαρμοστεί με τον τρόπο που είχε προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. «Η τελευταία ελπίδα επιβράδυνσης, πόσο μάλλον αντιστροφής, της απερίσκεπτης διολίσθησης μεγάλου μέρους της Ε.Ε. σε μη βιώσιμη δημοσιονομική πορεία εξανεμίστηκε με εκείνη την πράξη δημοσιονομικής ανευθυνότητας». Η Citi υπογραμμίζει παράλληλα ότι αν η Γερμανία και η Γαλλία δεν αποτελούσαν ήδη μέλη της Ευρωζώνης, δεν θα κατάφερναν να ανταποκριθούν στα κριτήρια ένταξης του ευρώ για έξι χρόνια, μέσα στην περίοδο 1999-2010. Και οι δύο θα αποτύγχαναν στο κριτήριο που θέλει το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ, ενώ σε ό,τι αφορά το κριτήριο για περιορισμό του χρέους στο 60% του ΑΕΠ, η Γαλλία θα αποτύγχανε σε 8 από τα 12 αυτά χρόνια και η Γερμανία σε 10. H εξελιξη της αναλογίας χρέους/ ΑΕΠ σε Γερμανία, Γαλλία, Ην. Βασίλειο και Καναδά (1999- 2010) «Μεγάλη συμβολική αξία» Το γεγονός ότι η Standard & Poor’s υποβάθμισε τις ΗΠΑ από το επίπεδο “AAA” δεν αποτελεί επί της ουσίας κάποια δραματική εξέλιξη, σχολιάζει η Citi, διότι ήταν και αναπόφευκτη και «αργοπορημένη». Ωστόσο, «αποτελεί ένα σημαντικό συμβολικό γεγονός στον ‘κύκλο της ζωής’ του πρώην οικονομικού ηγεμόνα. Παράλληλα, αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς την κατεύθυνση της οριστικής ‘αποκαθήλωσης’ του G-7 από το ρόλο του φύλακα της δημοσιονομικής υπευθυνότητας και βιωσιμότητας». *Μέλη του G-7 είναι οι: ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γερμανία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία και Καναδάς. Μόνο η Γερμανία, το Ην. Βασίλειο, η Γαλλία και ο Καναδάς διατηρούν σήμερα αξιολόγηση “AAA”.

Πηγή:www.capital.gr

Πτώση της κυβέρνησης πριν το 2012!!!

ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΙΝ ΤΟ 2012 ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Ο DESMOND LACHMAN ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ''THE JORNAL OF THE AMERICAN ENTERPRISE INSTITUTE''
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ:  Πτώση της κυβέρνησης πριν το 2012!!!

ΞΕΦΤΙΛΑ - ΕΚΟΨΑΝ ΤΟΝ ΗΧΟ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΠΟΥ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΤΑ BLOGS!!!

Εκτός αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας η Aegean

προηγούμενο1 από 1επόμενο

---

Την αποχώρησή της από τον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας ανακοίνωσε η Aegean, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης των επιχειρηματικών στόχων και των προτεραιοτήτων της.

Σε ανακοίνωσή της η εταιρεία αναφέρει ότι πωλεί το εταιρικό της μερίδιο και αποχωρεί από την εταιρεία Aegean Power, η οποία από εδώ και στο εξής θα συνεχίσει την εμπορική της δραστηριότητα με νέο εταιρικό σχήμα και ονομασία.

Η εταιρεία σημειώνει ακόμη ότι «αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει όλους εκείνους που εμπιστεύθηκαν και προτίμησαν την Aegean Power ως πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας και εύχεται η συνεργασία αυτή να συνεχιστεί και με την νέα εταιρική ονομασία».

Skai.gr
 

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΜΕΤΟΧΕΣ;

ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΑΥΤΕΣ ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ BLOGS ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΜΕΤΟΧΕΣ.
Π.Χ. Ο ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ Δ. ΠΑΠΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΩΝ ΤΣΙΜΕΝΤΩΝ ''ΤΙΤΑΝ'' ΑΓΟΡΑΣΑΝ 15000 ΜΕΤΟΧΕΣ.
Η MIG ΑΓΟΡΑΣΕ 30000 ΜΕΤΟΧΕΣ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟΥ ''ΥΓΕΙΑ''
ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΙΓΟΥΡΟ.
ΟΙ ΜΕΤΟΧΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΗ ΤΙΜΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΞΙΑ.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ; 
ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΙΣΩ ΣΕ ΧΑΜΗΛΗ ΤΙΜΗ;
ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΗΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ;


ΙΔΩΜΕΝ ...

Στοιχημάτισε ο Σόρος στην υποβάθμιση των ΗΠΑ;

Ένας μυστηριώδης επενδυτής φημολογείται πως στοιχημάτισε στην υποβάθμιση των ΗΠΑ περίπου ένα δις δολάρια με απόδοση 10 προς 1 τον περασμένο μήνα, βγάζοντας 10 δις δολάρια. Φήμες εμπλέκουν τον όνομα του Τζόρτζ Σόρος

:

Σύμφωνα με τη Daily Mail, ο ανώνυμος επενδυτής "είδε", δηλαδή πως οι ΗΠΑ θα υποβαθμιστούν, χάνοντας την αξιοπιστία τους, και θα πέσουν από το ΑΑΑ και άδραξε την ευκαιρία, για να βγάλει περισσότερα χρήματα.

Όμως, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ερωτήματα εγείρονται για το κατά πόσο ο εν λόγω επενδυτής είχε πληροφορίες εκ των έσω πριν ποντάρει 850 εκατ δολάρια ή αν όντως προέβη στο στοίχημα.

Μάλιστα, σύμφωνα με το δημοσίευμα, φήμες κάνουν λόγο πως ο επενδυτής είναι ο 80χρονος Τζορτζ Σόρος, ο οποίος κέρδισε φήμη ως ο "άνθρωπος που κατέστρεψε την Τράπεζα της Αγγλίας" αφού κατάφερε να αποκομίσει κέρδος 1 δισ. δολαρίων κατά την κρίση του νομίσματος του Ηνωμένου Βασιλείου το 1992.

Ωστόσο, η εφημερίδα επικαλείται πηγή, η οποία αρνείται πως ο Σόρος σχετίζεται με το εν λόγω φημολογούμενο στοίχημα, εκφράζοντας παράλληλα αμφιβολίες για το κατά πόσο έγινε κάτι τέτοιο.

Το όνομα του Σόρος μπλέχτηκε κυρίως επειδή έχει συνδεθεί με τη διοίκηση του Ομπάμα από το 2008, όπως λέει ο Examiner, ενώ πρόσφατα σταμάτησε να διαχειρίζεται κεφάλαια για ξένους επενδυτές, πράγμα που σημαίνει πως τον ελέγχει λιγότερο η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.

Το τελευταίο ποντάρισμα έγινε στις 21 Ιουλίου σύμφωνα με την ETF Daily News.

Φαίνεται πως το ρίσκο του επενδυτή του βγήκε σε καλό μετά την απόφαση της Standard and Poor’s ενώ όποιος και αν κρύβεται πίσω από το στοίχημα, εάν έγινε, προσδοκά να ανέβουν τα επιτόκια μετά την υποβάθμιση.

Μεταξύ άλλων, το στοίχημα εγείρει σημαντικά ερωτήματα για το κατά πόσο ο Ομπάμα και ο υπουργός Οικονομικών Γκάιτνερ γνώριζαν από καιρός για μια πιθανή υποβάθμιση των ΗΠΑ.

Ωστόσο, το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, φανερά ενοχλημένο, κατηγόρησε  τον οίκο αξιολόγησης Standard&Poor’s ότι έκανε ένα 

"χονδροειδές και ερασιτεχνικό" λάθος υπολογισμό, κατά 2 τρισεκατομμύρια δολάρια, στις προβλέψεις του για τον προϋπολογισμό της χώρας στην ανάλυσή του με την οποία αιτιολόγησε την υποβάθμιση του αξιόχρεου της.

"Ένας λάθος υπολογισμός 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων μιλάει από μόνος του", δήλωσε στον Τύπο εκπρόσωπος του υπουργείου, μετά την ανακοίνωση του S&P ότι υποβαθμίζει την εκτίμησή του για το αξιόχρεο των ΗΠΑ κατά μία βαθμίδα, από το AAA στο AA+.

News247

Η ώρα της Γαλλίας είναι κοντά…

Η ανώτατη πιστοληπτική αξιολόγηση των ΗΠΑ βρισκόταν στον πυρήνα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος από τη συγκρότησή του, ευθύς μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κι όμως κατέπεσε…  Είκοσι τέσσερις ώρες μετά την υποβάθμιση των ΗΠΑ, ο πρόεδρος της Pimco Μοχάμεντ Ελ Αριάν ριψοκινδύνευσε μια πρόβλεψη: ότι η επόμενη χώρα που θα χάσει την ανώτατη πιστοληπτική αξιολόγηση θα είναι η Γαλλία. Και πως οι επιπτώσεις από την υποβάθμιση της Γαλλίας θα είναι ακόμη μεγαλύτερες από των ΗΠΑ, καθώς θα έχουν τραγικές αντανακλάσεις σε ολόκληρη την Ευρωζώνη.

Ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poor’s βέβαια – ο υπεύθυνος της αμερικανικής υποβάθμισης – έσπευσε να τον διαψεύσει, δηλώνοντας δια του επικεφαλής οικονομολόγου του Ζαν Μισέλ Σιξ ότι «η γαλλική αξιολόγηση είναι σταθερή». Λίγες ώρες αργότερα όμως νέα δημοσιεύματα με εκτιμήσεις επενδυτών και οικονομολόγων στο Bloomberg επανέφεραν το ενδεχόμενο μιας γαλλικής υποβάθμισης. Ο αναπληρωτής επικεφαλής οικονομολόγος της UBS στο Λονδίνο Πολ Ντόνοβαν σημείωνε: «Η Γαλλία δεν αποτελεί κατά τη γνώμη μου μία χώρα ΑΑΑ. Η Γαλλία δεν μπορεί να τυπώσει χρήμα, που αποτελεί μία κρίσιμη διαφορά σε σχέση με τις ΗΠΑ». Ενώ ο επικεφαλής οικονομολόγος για την Ευρωζώνη της UniCredit Μάριο Βάλι αναρωτιόταν: «Αν η Ιταλία και η Ισπανία αντιμετωπίζουν δυσκολίες, είμαστε σίγουροι ότι, για παράδειγμα, η Γαλλία μπορεί ακόμα να θεωρείται χώρα του πυρήνα»;

Κι όμως, μετά την υποβάθμιση των ΗΠΑ, ούτε η γαλλική υποβάθμιση πρέπει να αποκλείεται. Άλλωστε πριν μια βδομάδα ακόμη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναρωτιόνταν, σε έκθεσή του, για το αν η Γαλλία θα καταφέρει να διατηρήσει την ανώτατη πιστοληπτική αξιολόγηση και προειδοποιούσε ότι χωρίς περαιτέρω μέτρα μείωσης των δημοσίων δαπανών μπορεί να χάσει τόσο τον στόχο 3% του ελλείμματος για το 2013 όσο και την  ανώτατη αξιολόγηση. «Η Γαλλία δεν μπορεί να διακινδυνεύσει να χάσει τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους, με δεδομένες τις ανάγκες για ενίσχυση της εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και διατήρηση του κόστους δανεισμού της σε χαμηλά επίπεδα με την περιφρούρηση της ανώτατης πιστοληπτικής της αξιολόγησης», ανέφερε η έκθεση του ΔΝΤ.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως από την ομάδα των κρατών της Ευρωζώνης που διαθέτουν την ανώτατη πιστοληπτική αξιολόγηση, η Γαλλία έχει το υψηλότερο δημόσιο έλλειμμα, το υψηλότερο πρωτογενές έλλειμμα και το υψηλότερο χρέος. Επιπλέον το γαλλικό δημόσιο χρέος της σαν αναλογία του ΑΕΠ φτάνει το 84%, έναντι του 77% της Βρετανίας που διατηρεί ακόμη την αξιολόγηση ΑΑΑ και του 64% των ΗΠΑ που μόλις την έχασαν. Με άλλα λόγια, σε έναν κόσμο όπου οι οίκοι αρχίζουν – και για τους δικούς τους λόγους – να παίρνουν πολύ στα σοβαρά τους κινδύνους του δημόσιου χρέους και φτάνουν να υποβαθμίσουν έως και την Αμερική, σε αντίθεση με τις πολύ τυχερές ή ενδεχομένως έχουσες καλύτερη οικονομική διαχείριση χώρες που διαθέτουν την ανώτατη πιστοληπτική αξιολόγηση, την Ελβετία, τη Νορβηγία, τον Καναδά, την Αυστραλία κ.α  τυχόν διατήρηση της ανώτατης πιστοληπτικής αξιολόγησης από τη Γαλλία – όπως και τη Βρετανία – θα πρέπει στο εξής να θεωρείται θαύμα. Γαλλία και Βρετανία θα κληθούν σύντομα να εφαρμόσουν πολυετή προγράμματα  σκληρής λιτότητας. Και μάλιστα μέσα σε ένα αντίξοο περιβάλλον αναιμικής οικονομικής ανάπτυξης, πτωτικών φορολογικών εσόδων και αυξανόμενης ανεργίας. Τίποτα πιο ζοφερό;

Η Γαλλία έχει προγραμματισμένες προεδρικές εκλογές για το 2012 και καμία προεκλογική συγκυρία δεν προσφέρεται για δημοσιονομικές περικοπές, ενώ το Σοσιαλιστικό Κόμμα αντιτίθεται κάθετα στα σχέδια του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί για την ένταξης ρήτρας που θα απαγορεύει τα ελλείμματα στο Σύνταγμα.

Αλλά ελλοχεύει κι ένα ακόμη – και είναι το πιο κρίσιμο – πρόβλημα σε κάθε ενδεχόμενο υποβάθμισης της Γαλλίας. Η ανώτατη αξιολόγηση της Γαλλίας δεν στηρίζει πια μόνο το Παρίσι. Στηρίζει το βασικό μηχανισμό διάσωσης της Ευρωζώνης, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Σύμφωνα με τις αποφάσεις της ευρωπαϊκής συνόδου της 21ης Ιουλίου, ο ευρωπαϊκός μηχανισμός θα μπορεί από τον Σεπτέμβριο να χρηματοδοτεί κάθε κράτος μέλος είτε ήδη αποκλεισμένο από τις αγορές, είτε που θα κινδυνεύει με αποκλεισμό, με συνολική δανειοδοτική ισχύ 440 δις ευρώ, χάρη σε εγγυήσεις της τάξης των 780 δις ευρώ.

Σήμερα ο μηχανισμός διαθέτει την ανώτατη πιστοληπτική αξιολόγηση και αυτό οφείλεται στην παρουσία, εντός της Ευρωζώνης, ενός ισχυρού διδύμου, των δύο μεγάλων δυνάμεων που διαθέτουν την αξιολόγηση ΑΑΑ Γερμανία και Γαλλία. Βεβαίως υπάρχουν κι άλλα κράτη με την ανώτατη αξιολόγηση στην Ευρωζώνη που παρέχουν εγγυήσεις – το Λουξεμβούργο, η Φιλανδία, η Ολλανδία και η Αυστρία. Αλλά είναι κυρίως η Γαλλία και η Γερμανία που έχουν την πραγματική οικονομική ισχύ και το οικονομικό βάθος για να στηρίξουν τον ευρωπαϊκό μηχανισμό.

Όπως κύκλοι αναλυτών το έθεταν την περασμένη βδομάδα, ένα σημαντικό ερώτημα, επί του οποίου οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης δεν έχουν κάνει ακόμη κανένα σχόλιο, αφορά το πώς μια υποβάθμιση της αξιολόγησης καθεμιάς από τις χώρες εγγυητές του μηχανισμού και ιδίως των μεγαλύτερων – δηλαδή της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ολλανδίας – θα μπορούσε να επηρεάσει την πιστοληπτική αξιολόγηση του ευρωπαϊκού μηχανισμού. Βέβαια υπάρχουν λόγοι για τους οποίους απουσιάζουν τα σχόλια. Αφενός, επί του παρόντος οι αξιολογήσεις των κρατών αυτών παραμένουν σταθερές, αφετέρου μέχρι και χτες στο στόχαστρο των οίκων ήταν πρωτίστως η Αμερική. Η πιο πιθανή συνέπεια, ωστόσο, μιας υποβάθμισης της Γαλλίας θα ήταν η συρρίκνωση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και άρα η συνακόλουθη συρρίκνωση της δανειοδοτικής ισχύος του.

Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια εξέλιξη θα προκαλούσε νέα αναστάτωση στις χρηματοπιστωτικές αγορές, που ήδη είναι ανήσυχες καθώς τα κονδύλια του ευρωπαϊκού μηχανισμού είναι πολύ περιορισμένα και είναι αδύνατο να στηρίξουν την Ισπανία ή την Ιταλία, αν παραστεί ανάγκη. Προφανώς μια τέτοια εξέλιξη θα παρήγαγε κι ένα μείζον  πρόβλημα για το γερμανικό εκλογικό σώμα, αφού η Γερμανία θα παρέμενε η μοναδική μεγάλη εγγυήτρια.

Τέλος, υπάρχει κι ένα ακόμη δυστύχημα για τη Γαλλία: είναι συνάμα η χώρα με τη μεγαλύτερη συνολική έκθεση στο ελληνικό χρέος. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών  Διακανονισμών του τελευταίου τριμήνου, τα γαλλικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν έκθεση στα ελληνικά ομόλογα της τάξης των 57 δις δολαρίων– έναντι μόλις 20.3 δις δολαρίων των γερμανικών. Συνεπώς δεν είναι να απορεί κανείς που η διαφορά αποδόσεων  μεταξύ των γερμανικών και των γαλλικών ομολόγων διπλασιάστηκε στις δύο εβδομάδες που ακολούθησαν την συμφωνία της 21^ης Ιουλίου για το δεύτερο πακέτο ελληνικής διάσωσης, με το επιτόκιο των γερμανικών bunds να πιέζεται χαμηλότερα και των γαλλικών να ενισχύεται ελαφρά.

Και δεν πρέπει να πάμε πολύ μακριά στο χώρο της φαντασίας για να υποθέσουμε πως μια μελλοντική πραγματική αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους θα δώσει το τελικό πλήγμα στις γαλλικές τράπεζες και θα επιβάλλει τη διάσωση τους από το Παρίσι, κατά τρόπο που ενδεχομένως φέρει το τέλος για την ανώτατη αξιολόγηση της Γαλλίας, υπονομεύσει τον ευρωπαϊκό μηχανισμό και ενδεχομένως φτάσει ως τη διάρρηξη των σημερινών ευρωπαϊκών σχεδίων.

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι, μιλώντας για την ενδημική διαφθορά της φρουράς της πόλης τους, αναρωτιόνταν: «Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;». Οι σύγχρονοι Έλληνες, Ιρλανδοί και Πορτογάλοι μπορεί σύντομα να δουν την πιστοληπτική αξιολόγηση της Γαλλίας να διαρρηγνύεται δυσοίωνα πίσω από την πρόσοψη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού και να αναρωτηθούν: «Ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες;».

Sofokleus10.gr