1 εικόνα
Με λένε Παναγιώτη και είμαι 21 ετών. Από τα 6 μου χρόνια κουβαλάω μια ταμπέλα, τσίγκινη, βαριά, δεμένη στον τράχηλο με τρίχινα λουριά που έχουν αφήσει τόσα χρόνια πια, σημάδια κατακόκκινα και ανεξίτηλα.
Ήμουν διαφορετικός, το καταλάβαινα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα γι’ αυτό. Ήταν πέρα από τις δυνάμεις μου, ήμουν μόλις 6. «Αυτιστικός» γράφει η ταμπέλα, όχι με μελάνι, όχι, αλλά με αίμα και δάκρυα σωρό.
Νομίζετε πως ο αυτισμός είναι η κατάρα, το πυρ, το μεταδοτικό νόσημα που αναγκάζει τους ανθρώπους που με συναντούν να με σκουντούν τρυφερά στον ώμο με το ύφος «φουκαριάρικο παιδί». Ύφος, που εγώ καταλαβαίνω, αλλά δεν έχω τη δυνατότητα να το εξηγήσω.
Νομίζετε πως ο αυτισμός είναι η τροχοπέδη στα όνειρά μου, στην μουσική μου, στην διασκέδασή μου, στο γέλιο και στη χαρά μου..Ότι δεν μπορώ να δω μια ταινία στο σινεμά, ή να πάω στο πάρκο, ή να ρίξω μια πιο έντονη ματιά στην όμορφη κοπέλα που κάθεται απέναντί μου..
Κι όμως…
Κάνετε λάθος..
Ναι, είμαι διαφορετικός από εσάς..Μου αρέσουν όμως τα ίδια πράγματα με εσάς – μόνο που δεν έχω τον τρόπο να τα ζητήσω, ή να σας δείξω πότε με κούρασαν. Δεν επικοινωνώ το ίδιο με εσάς, έχω άλλον κώδικα, και δεν είναι τόσο μεγάλος κόπος να τον μάθει κανείς..Έχω τα δικά μου σήματα Μορς. Μόνο που αντί για παύλες και τελείες έχουν και λίγες κινήσεις παραπάνω.
Μου αρέσει η μουσική. Όμως κουράζομαι γρήγορα. Και ακούω εκτός την μουσική και τους δικούς σας ήχους, τις ομιλίες σας, το πέταγμα των πουλιών στον κήπο, το αεροπλάνο που περνάει. Δεν έχω τη δυνατότητα να απομονώσω το περιβάλλον και να συγκεντρωθώ στην μουσική.
Μου αρέσει το σινεμά. Βλέπω ταινίες. Με κουράζει όμως η συνεχής εναλλαγή ήχων και εικόνων. Χρειάζομαι περισσότερη ησυχία από ότι εσείς.
Μου αρέσει η όμορφη κοπέλα που κάθεται απέναντί μου. Δεν μπορώ όμως να αυτοσχεδιάσω στον τρόπο προσέγγισης με τη δική σας ευκολία.
Μου αρέσει το καλό φαγητό, ένα ποτήρι κρασί, το καλοκαίρι..Ακριβώς όπως κι εσάς, όμως δεν έχω τον τρόπο να το δείξω.
Χρειάζομαι επικοινωνία με γράμματα περισσότερα των 24. Χρειάζομαι ανοχή. Κατανόηση και όχι χτυπήματα οίκτου στην πλάτη. Όχι ματιές λυπημένες και σχόλια του τύπου «στον κόσμο του είναι το καημένο..».
Δεν είμαι κουφός. Ούτε τυφλός. Ούτε αναίσθητος. Αυτιστικός είμαι. Και όχι τόσο διαφορετικός από εσάς.
Πηγή: Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου