Financial Times: Το Ελληνικό δίλημμα είναι, επιβίωση ή δημοκρατία;

Του W. Munchau
 Όταν ο Wolfgang Schaeuble πρότεινε ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αναβάλει τις εκλογές ως προϋπόθεση για περαιτέρω βοήθεια, κατάλαβα ότι οι όροι του παιχνιδιού γίνονται πιο σκληροί. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών θέλει να αποφύγει μία «εσφαλμένη» δημοκρατική επιλογή. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η πρόταση να προχωρήσουμε σε εκλογές, αλλά να σχηματιστεί ένας μεγάλος
κυβερνητικός συνασπισμός ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Η ευρωζώνη θέλει να επιβάλει την δική της κυβερνητική επιλογή στην Ελλάδα – την πρώτη αποικία της ευρωζώνης.

Κατανοώ το δίλημμα του κ. Schaeuble. Έχει υποχρεώσεις θεματοφύλακα ενώπιον του γερμανικού κοινοβουλίου και του ζητούν να συνυπογράψει ένα πρόγραμμα του οποίου την αποτελεσματικότητα αμφισβητεί. Η αποδέσμευση των κεφαλαίων προ των εκλογών είναι επικίνδυνη. Τι θα σταματήσει την όποια νέα ελληνική κυβέρνηση και το νέο κοινοβούλιο της χώρας από τη μονομερή αλλαγή της συμφωνίας;

Η Ελλάδα δεν έχει και την καλύτερη φήμη αναφορικά με την εφαρμογή πολιτικών στις οποίες έχει συμφωνήσει. Η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι κατανοητή. Για να ξεπεραστεί αυτό το θέμα όμως, η ευρωζώνη αναζητά εγγυήσεις που είναι απίστευτα ακραίες.

Η πρόκληση της Ελλάδας κλιμακώνεται εδώ και καιρό. Η πρώτη κίνηση ήταν η εμπρηστική πρόταση για επιβολή δημοσιονομικού Κομισάριου στην Αθήνα, που θα έχει δικαίωμα βέτο σε αποφάσεις οικονομικής πολιτικής της χώρας. Αφού απορρίφθηκε αυτή η πρόταση, αξιωματούχοι πρότειναν έναν ειδικό λογαριασμό, που θα εξασφαλίσει ότι η ευρωζώνη θα μπορεί να παρακρατά κεφάλαια γα την Ελλάδα ανά πάσα στιγμή, χωρίς να πυροδοτείται χρεοκοπία.

Σαφέστατα όμως, η πιο ακραία πρόταση ήταν να αναβληθούν οι εκλογές και να παραμείνει η τεχνική κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Είναι ένα θέμα να παρεμβαίνουν οι πιστωτές στην διαχείριση της πολιτικής της πιστώτριας χώρας. Είναι εντελώς διαφορετικό όμως, να τους λέμε να αναβάλουν τις εκλογές ή να εφαρμόσουν πολιτικές που προστατεύουν την κυβέρνηση από την εκλογική διαδικασία.

Αυτές οι απαιτήσεις έρχονται σε αντίθεση και με την «κατηγορική προστακτική» του Immanuel Kant. Πρόκειται δε για απαιτήσεις που θα ήταν αντισυνταγματικές ακόμη και στην Γερμανία.

Προσφάτως, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας έκρινε ότι η κυριαρχία του κοινοβουλίου είναι απόλυτη, ότι η βουλή δεν πρέπει να μεταβιβάσει εθνική κυριαρχία σε ξένους θεσμούς και πως το κάθε κοινοβούλιο δεν μπορεί να περιορίζει τις ελευθερίες της επόμενης κοινοβουλευτικής σύνθεσης. Με άλλα λόγια, οι προτάσεις έρχονται σε αντίθεση και με το ίδιο το σύνταγμα της Γερμανίας. Με λίγα λόγια, οι προτάσεις αυτές είναι ανήθικες.

Ανώτερος Γερμανός αξιωματούχος μου είπε ότι προτίμησή του είναι να αναγκαστεί η Ελλάδα σε άμεση χρεοκοπία. Κατά συνέπεια, το μόνο που μπορώ να συμπεράνω είναι ότι η πρόταση του κ. Schaeuble για αναβολή των εκλογών είναι στοχευμένη πρόκληση ώστε να υπάρξει μία ακραία αντίδραση από την Αθήνα. Εάν αυτός ήταν όντως, ο στόχος φαίνεται πως είχε αποτέλεσμα.

Ο Κάρολος Παπούλιας, ο πρόεδρος της Ελλάδας, απάντησε στις «προσβολές» του κ. Schaeuble. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο υπουργός Οικονομικών, δήλωσε ότι κάποιοι θέλουν να ωθήσουν την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης. Πληθαίνουν οι θεωρίες συνομωσίας. Στην Ελλάδα δεν περνά ούτε μία ημέρα χωρίς μία γελοιογραφία στον Τύπο όπου Angela Merkel και Wolfgang Schaeuble να παρομοιάζονται με Ναζί. Οι βουλευτές στην Γερμανία εξέφρασαν την οργή τους απαντώντας στην ελληνική οργή. Η Bild, η μεγάλης κυκλοφορίας γερμανική εφημερίδα ζητά να «εκδίωξη» της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

Τρέμω στην ιδέα μίας πράξης βίας που θα διαπραχθεί ενάντια σε Γερμανούς στην Ελλάδα ή ενάντια σε Έλληνες στην Γερμανία. Αυτό είναι το είδος της σύγκρουσης που θα μπορούσε εύκολα να κλιμακωθεί.

Η κατάσταση αυτή φέρνει στην επιφάνεια το πόσο ευάλωτη είναι πολιτικά η τρέχουσα στρατηγική στήριξης της ευρωζώνης. Ας παραμερίσουμε για μία στιγμή τα οικονομικά επιχειρήματα κι ας εξετάσουμε το θέμα πολιτικά. Όσοι ζητούν αύξηση του πακέτου στήριξης θα πρέπει να θυμούνται ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών κοντεύει να εξαντληθεί. Κι αυτό συνέβη προτού καν εκταμιευθεί το πρώτο σεντ από τα πακέτα στήριξης. Παράλληλα όμως, είναι και το πιο ισχυρό επιχείρημα για τη δημοσιονομική ενοποίηση.

Εάν στόχος είναι να μετακινούνται εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, τότε αυτό δεν μπορεί να υλοποιηθεί σε δια-κυβερνητική βάση, όπου η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φιλανδία πληρώνουν για την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται ένα ομοσπονδιακό σύστημα. Είναι απαραίτητο όχι μόνο για λόγους οικονομικής αποτελεσματικότητας, αλλά για να αποτραπεί σύγκρουση του τύπου Γερμανία vs Ελλάδας. Εάν η δημοσιονομική ενοποίηση αποδειχθεί πολιτικά μη αποδεκτή, τότε θα πρέπει απλώς να παραδεχθούμε ότι το σύστημα μεταφοράς ασφάλειας δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβεί.

Ο λόγος για τον οποίο το τρέχον σύστημα καταρρέει είναι η απώλεια αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Περιορίζει τις πολιτικές επιλογές αντιμετώπισης της κρίσης. Η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι ο λόγος για τον οποίο το ελληνικό πακέτο στήριξης έχει καθυστερήσει μέχρι να φτάσει στο παραπέντε και γιατί υπάρχουν τόσο πολλές ασφαλιστικές δικλείδες: εφαρμογές προθεσμιών, ειδικοί λογαριασμοί και μόνιμη εκπροσώπηση των πιστωτών και του ΔΝΤ. Σύντομα θα υπάρξει μεγαλύτερη λιτότητα. Σε κάποιο σημείο… κάποιος θα σπάσει.

Η γερμανική στρατηγική φαίνεται πως είναι να γίνει τόσο αφόρητη η ζωή των Ελλήνων, ώστε να θελήσουν από μόνοι τους να φύγουν από την ευρωζώνη. Η κα. Merkel σίγουρα δεν θέλει να την πιάσουν με ένα όπλο στο χέρι που ακόμη θα καπνίζει. Είναι η στρατηγική της υποβοηθούμενης αυτοχειρίας, που όμως είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και ανεύθυνη.

kostasxan.blogspot.com/

 logia Starata

Λύση για την Ελλάδα εντός δεκαημέρου βλέπουν οι γερμανικοί Financial Times

Ολοκλήρωση των διαβουλεύσεων τόσο για το ελληνικό «κούρεμα» όσο και για το δεύτερο πακέτο μέσα σε επτά με δέκα ημέρες βλέπουν οι γερμανικοί Financial Times (FTD), ως μέρος του βασικού σχεδίου της Ευρωζώνης για την αντιμετώπιση της κρίσης -σε συνδυασμό με την εισαγωγή ενός τριπλού «τείχους προστασίας» για το ευρώ, που θα αξιοποιεί τη δύναμη πυρός των δύο μηχανισμών στήριξης (του προσωρινού EFSF και του μόνιμου ESM) μαζί με εκείνη του ΔΝΤ.

Οι FTD, επικαλούμενοι γνώση των όσων διαμείφθηκαν σε συνάντηση των υπουργών Οικονομικών Γερμανίας, Γαλλίας και ΗΠΑ με την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ στο Νταβός την περασμένη εβδομάδα, αναφέρουν πως υπάρχει σχέδιο για ένα ισχυρό τείχος προστασίας του ευρώ, τα κεφάλαια του οποίου θα ανέρχονται σε 1,5 τρισ. ευρώ.

Αυτό θα γίνει με συνδυασμό των κεφαλαίων του προσωρινού ταμείου για την Ευρωζώνη, του EFSF, εκείνων του μόνιμου μηχανισμού ESM -που θα τεθεί εσπευσμένα σε ισχύ τον Ιούλιο, όπως αποφάσισε τη Δευτέρα η Σύνοδος Κορυφής- και κεφαλαίων από το ΔΝΤ, μετά τα διμερή δάνεια από την Ευρωζώνη αλλά και από άλλες χώρες προς αυτό τον σκοπό.

Πρώτο βήμα για το σχέδιο είναι η ολοκλήρωση των διαβουλεύσεων γύρω από το ελληνικό ζήτημα. Αυτό θα γίνει μέσα σε «επτά με δέκα ημέρες», γράφουν οι FTD, και έπεται η συνάντηση της G20 στο Μεξικό, στην οποία θα ζητηθεί η συνεισφορά των μεγάλων οικονομιών στον «κορβανά» του ΔΝΤ.

Όσον αφορά την παράλληλη λειτουργία των δύο ευρωπαϊκών μηχανισμών, το σχέδιο θέλει να αποκλείσει το ενδεχόμενο «δυαρχίας» και προβλέπει πως η διοίκηση των δύο ταμείων, μέχρι την κατάργηση του προσωρινού EFSF, θα γίνεται από την ίδια ομάδα με επικεφαλής τον Κλάους Ρέγκλινγκ.

Το βασικό πλαίσιο του σχεδίου, υποστηρίζουν οι FTD, θα έχει σάρκα και οστά τον Απρίλιο και, θεωρητικά, το «υπέρ-τείχος» θα μπορεί να καλύψει, σε περίπτωση που χρειαστεί, τις ανάγκες Ιταλίας και Ισπανίας.

Δεξί-Χ-Trem

Γερμανικοί FT:Τι πήγε λάθος στο "ελληνικό πείραμα";

Στην εφημερίδα Financial Times Deutschland δημοσιεύεται άρθρο γνώμης του Peter Ehrlich με τίτλο «Περισσότερο λάθος παρά δοκιμή». Ο δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι εδώ και δύο χρόνια η Ευρωζώνη προσπαθεί ανεπιτυχώς να επιλύσει το πρόβλημα της Ελλάδας, με αποτέλεσμα ακόμα και η αναδιάρθρωση χρέους με την συμμετοχή ιδιωτών πιστωτών τελικά να μην αρκεί.


Παραφράζοντας την φράση «δοκιμή και λάθος» (trial and error) που χρησιμοποιεί η Καγκελάριος Μέρκελ για να περιγράψει την αβεβαιότητά της σχετικά με την κρίση χρέους στην Ευρώπη, ο αρθρογράφος τονίζει ότι με τα μέχρι τώρα δεδομένα υπάρχει περισσότερο «λάθος» παρά «δοκιμή».

Το ελληνικό πρόβλημα, με το οποίο ξεκίνησαν όλα, παραμένει το ίδιο ανεπίλυτο όπως πριν από δύο χρόνια. Η χώρα βρίσκεται πιο κοντά στην χρεοκοπία από ό,τι τότε, η οικονομία συρρικνώνεται και το έλλειμμα αυξάνεται.

Η μοναδική πραγματική αλλαγή είναι ότι πλέον κανείς δεν θα εκπλαγεί, αν τις επόμενες εβδομάδες αντί μίας εθελοντικής αναδιάρθρωσης του χρέους υπάρξει μία με επίσημο τρόπο αναγκαστική συμμετοχή σε αυτήν. Οι αγορές έχουν ήδη αποτιμήσει την χρεοκοπία με επιτόκιο 40% στα νέα χαρτιά, επιτόκιο που ισχύει μόνον για εξαιρετικά κερδοσκοπικούς και επικίνδυνους τίτλους.

Αν δει κανείς τι έφταιξε, θα πρέπει να παραδεχθεί ότι πολλές καλές συμβουλές δεν ακολουθήθηκαν, ενώ από την άλλη πλευρά από οικονομολόγους και πολιτικούς ακούστηκαν πολλές μη ρεαλιστικές ιδέες.

Τέλειο σχέδιο δεν υπήρξε σε καμία στιγμή, ενώ οι περισσότεροι πολιτικοί, και η ειδικά η Α. Μέρκελ δεν είχαν μία οικονομική εκπαίδευση, η οποία να προβλέπει τι γίνεται σε περίπτωση δημοσιονομικών κρίσεων και κρίσεων χρέους. Εξ’ αρχής το πρόβλημα Ελλάδα δεν αναλύθηκε σε βάθος. Η χώρα δεν είναι ένα αποτυχημένο κράτος όπως η Σομαλία, αλλά δεν έχει μέχρι τώρα μία καλά λειτουργούσα κυβέρνηση και Δημόσια Διοίκηση. Πολιτικά και νομικά ήταν αδύνατον να αποσταλεί στην χώρα ένα είδος ευρωπαϊκού Ύπατου Αρμοστή, ο οποίος με την βοήθεια εξωτερικών υπαλλήλων να προσπαθήσει να φτιάξει καινούριες δομές, όπως οι Σύμμαχοι έκαναν στην Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τα κράτη της ΕΕ ήταν και παραμένουν κυρίαρχα, και αυτό είναι κάτι στο οποίο επιμένει ιδιαίτερα η Γερμανία. Παρ’ όλα αυτά, έπρεπε η ΕΕ και οι κυβερνήσεις να στείλουν τους καλύτερους ειδικούς στην Αθήνα: διπλωμάτες, περισσότερα στελέχη στις πρεσβείες και στα ιδρύματά τους στη χώρα. Η Μέρκελ έπρεπε να μιλήσει στην Αθήνα για τις αρχές της Σουηβής νοικοκυράς (σ.σ. υπόδειγμα συνετής οικονομικής διαχείρισης) και να εξιστορήσει τη δύσκολη αλλαγή στην Ανατολική Γερμανία.

Οι πιο απλοί κανόνες, όπως το πώς μπορεί κανείς να δώσει κίνητρο στους ανθρώπους, παραβλέφθηκαν. Και άλλοι απλοί οικονομικοί κανόνες δεν ελήφθησαν υπόψη, π.χ. το ότι επιχειρήσεις, οι οποίες κάνουν μόνον οικονομία και δεν παράγουν νέα προϊόντα, δεν επιβιώνουν για πολύ. Σαφώς η Ελλάδα έπρεπε να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της και να μειώσει τους μισθούς, οι οποίοι ήταν και εξακολουθούν να είναι υψηλοί. Έπρεπε όμως κατά πρώτον να ενισχύσει την παραγωγικότητα μέσω της προώθησης των δομικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες μέχρι σήμερα έχουν εφαρμοστεί μόνον εν μέρει, όπως στην περίπτωση του περιορισμού των προνομίων επαγγελματικών κατηγοριών. Οι κυβερνήσεις των χωρών του Ευρώ και το ΔΝΤ δέχτηκαν να γίνει οικονομία εκεί, όπου είναι εύκολο και γρήγορο, δηλαδή στις συντάξεις, στους μισθούς στον δημόσιο τομέα και στις δημόσιες επενδύσεις.

Είναι αλήθεια ότι χωρίς ένα ‘σοκ’ δεν θα είχε αλλάξει τίποτε στην χώρα. Ακόμα και τώρα όλα προχωρούν πολύ αργά, αλλά στο μεταξύ το είδος των περικοπών που επεβλήθησαν μείωσε το ΑΕΠ. Το αποτέλεσμα είναι ότι το χρέος αυξήθηκε σημαντικά, ενώ και το έλλειμμα δεν μειώθηκε.Ήδη από το καλοκαίρι το ΔΝΤ έκρινε ότι η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους δεν είναι πλέον δεδομένη. Η χορήγηση των δύο τελευταίων δόσεων της βοήθειας πραγματοποιήθηκε μόνον κατόπιν άσκησης ισχυρής πίεσης για την ακολουθούμενη πολιτική.

Οι ειδικοί που πρότειναν να πραγματοποιηθεί στην αρχή η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είχαν δίκιο. Η προσπάθεια να πληρώσουν μόνον οι ιδιώτες πιστωτές είναι πολιτικά κατανοητή, συνέτεινε όμως στη διεύρυνση της κρίσης και σε υψηλότερους τόκους για Ιταλία και Γαλλία, ενώ προσέθεσε στο ελληνικό πρόβλημα χρέους και ένα έντονο πρόβλημα ανάπτυξης.

Δυσάρεστη θα ήταν η χρεοκοπία για τις χώρες της Ευρωζώνης, καθώς θα σημειωνόταν σημαντική απώλεια αξίας των ελληνικών ομολόγων που έχει αγοράσει η ΕΚΤ, με τελικό αποτέλεσμα τη μεταφορά της ζημίας στα κράτη. Επιπλέον, θα ήταν αδύνατον να αποφευχθεί η χορήγηση περαιτέρω βοήθειας προς την Ελλάδα. Ακόμα όμως και αν πετύχει η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η όλη κατασκευή παραμένει ασταθής. Το σχέδιο για τη μείωση του ελληνικού χρέους στο 120% του ΑΕΠ το 2020 μάλλον δεν μπορεί να εκπληρωθεί λόγω χαμηλής ανάπτυξης. Επιπλέον, αυτό το ποσοστό χρέους εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά υψηλό για την χώρα. Ο δημόσιος τομέας, δηλαδή σε τελική ανάλυση ο Γερμανός φορολογούμενος, θα κληθεί να συμμετάσχει στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Η φθηνότερη λύση πάλι θα ήταν και πολιτικά ανέφικτη: Η συμφωνία των κρατών της Ευρωζώνης το 2010 να χρηματοδοτήσουν από κοινού το ελληνικό έλλειμμα, φυσικά υπό όρους. Αν γινόταν αυτό, το ελληνικό πρόβλημα δεν θα ήταν μεγαλύτερο από ό,τι είναι σήμερα και οι παράπλευρες απώλειες για την Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία θα ήταν σαφώς μικρότερες. Αυτή η προσπάθεια όμως, η οποία δεν θα ήταν ακριβότερη από τα άλλα λάθη που έγιναν, δεν έγινε - καταλήγει ο αρθρογράφος.



Dexi-Extrem

Financial Times:"Ώρα να πληρωθούν οι γερμανικές αποζημιώσεις"!

Στους τελευταίους 18 μήνες, η Γερμανία έχει δοκιμάσει όλα τα κόλπα για να περιορίσει την συμμετοχή της στις ευρω-διασώσεις. Εχει επιβάλλει εξοντωτικές λιτότητες σε χρεοκοπημένες χώρες. Εχει βάλει στην μέση το ΔΝΤ. Εχει προσπαθήσει να πετάξει το μπαλάκι στην Κίνα. Εχει ανακαλύψει μια απίθανη και μάταιη εμμονή με την μόχλευση του European Financial Stability Facility.

Όλα αυτά τα κόλπα έχουν αποτύχει παταγωδώς και η ήπειρος πλησιάζει την άβυσσο, με την Γερμανία την ίδια να υφίσταται την ταπείνωση μιας αποτυχημένης δημοπρασίας ομολόγων.

Εχει έρθει η στιγμή να αποφασίσει μια και καλή η Γερμανία: πόσα χρειάζεται να πληρώσει για να σώσει την Ευρώπη;

Οι Γερμανοί θα φτάσουν σε μια λογική απάντηση μόνο αν εγκαταλείψουν τον μύθο, που διατρανώνει σχεδόν όλη η βόρεια Ευρώπη, ότι οι περιφερειακές χώρες του Νότου είναι οι ανάξιοι ευεργετημένοι μιας φιλανθρωπικής «ένωσης μεταβιβάσεων πληρωμών».

Είναι εύκολο να δούμε από πού προήλθε ο μύθος: Ελληνες που βγαίνουν στην σύνταξη στα 50, που λένε ψέματα για τους προϋπολογισμούς, που ζητάνε διασώσεις σερί και τσατίζονται κι από πάνω. Οσες αερο-φωτογραφίες με αφορολόγητους Αθηναίους που κολυμπάνε στις πισίνες τους κι αν τυπωθούν όμως, η μνησικακία για τους τεμπέληδες Νότιους είναι υπερβολική.

Η αλήθεια είναι ότι η Γερμανία αποκομίζει μυριάδες πλεονεκτήματα από την «ένωση πληρωμών». Θα πρέπει να πληρώσει παραπάνω για να τα διατηρήσει.

Ας αρχίσουμε από το απλό ζήτημα των συναλλαγματικών ισοτιμιών. Από το 2009, οι σταθερές ανοιχτές οικονομίες από την Βραζιλία μέχρι την Ελβετία έχουν αντιμετωπίσει εισροές «καυτού» χρήματος και ανοδικές πιέσεις στα νομίσματα τους. Αν η Γερμανία δεν είχε το ευρώ, το νόμισμά της θα συμπεριφερόταν όπως το ελβετικό φράγκο, χαλώντας το βιομηχανικό πάρτι που γίνεται στην χώρα.

Μεταξύ Αυγούστου 2009 και Μαΐου 2011, οι γερμανικές εξαγωγές εκτινάχθηκαν 18%. Με μια λογική εκτίμηση, θα είχαν ανέβει μόνο 10% αν η Γερμανία ήταν εκτός ευρώ.

Αντιστρόφως, αν η περιφερειακή Ευρώπη δεν ήταν δεμένη με το ευρώ, τα νομίσματά της θα είχαν πέσει στο αντίστοιχο διάστημα. Αντί να αντιμετωπίζουν ένα χρηματοοικονομικό σοκ και κρίση ανταγωνιστικότητας, θα αντιμετώπιζαν το πρώτο μέσω του δευτέρου.

Η ίδια «ένωση πληρωμών» που καθιστά την περιφέρεια τόσο ανυπόφορο, είναι εκείνη που έδωσε στην Γερμανία την εξαγωγική της άνθιση. Αντί να βρίζουν τους οκνηρούς Νότιους, οι Γερμανοί θα έπρεπε να μοιραστούν τα λύτρα.

Η Γερμανία ευνοείται περισσότερο απ’ όσο παραδέχεται και μέσω του νομισματικού καναλιού. Στην πρώτη 10ετία του ευρώ, τα επιτόκια σε όλη την ευρωζώνη έπεσαν προς την κατεύθυνση των γερμανικών και οι -χαμηλής αποταμίευσης- νότιες χώρες εμφανίζονταν να παίρνουν μια επιδότηση από την πιστωτική αξιολόγηση των χωρών υψηλής αποταμίευσης.

Όμως, αντί να προκαλέσει ευεργετήματα στην περιφέρεια, η κεντροφόρος νομισματική πολιτική αποδείχθηκε κατάλληλη για την ώριμη «καρδιά» της Ε.Ε. αλλά πολύ χαλαρή για τις επιρρεπείς στον πληθωρισμό αναπτυσσόμενες οικονομίες.

Με μια ειρωνεία που αρνούνται να δουν οι πληθωριστικο-φοβικοί Γερμανοί, η Ιρλανδία και η Ισπανία υπέστησαν «φούσκες» σε ακίνητα και τράπεζες εξαιτίας, εν μέρει τουλάχιστον, γιατί η νομισματική πολιτική ήταν πολύ γερμανική. Αντί να καταδικάζει τους χαμένους, η Γερμανία πρέπει να τους αποζημιώσει.

Όταν ξεκίνησε η ευρω-κρίση, η νομισματική δυναμική ανατράπηκε, αλλά συνέχισε να ευνοεί τους Γερμανούς. Ως εκδότρια των όσων αποθεματικών ενεργητικών εναπομένουν, η Γερμανία έχει απολαύσει πλημμύρα κεφαλαιακών εισροών από τα την περιφέρεια, πιέζοντας το 10ετές yield στο περίπου 2% -εξαιρουμένης της δημοπρασίας αυτής της εβδομάδας.

Η συνεπαγόμενη νομισματική τόνωση εκδηλώθηκε ακριβώς την ώρα που η χώρα την χρειαζόταν περισσότερο, λόγω της επιβράδυνσης της παγκόσμιας ανάπτυξης. Είναι η γερμανική εκδοχή της ποιοτικής φυγής κεφαλαίων που απολαμβάνουν και οι ΗΠΑ χάρη στο δολάριο. Οι χώρες που ωφελούνται από τους διεθνείς νομισματικούς διακανονισμούς θα πρέπει να είναι έτοιμες να επενδύσουν στην συντήρησή τους.

Αντιπαραθέστε την γερμανική τύχη με την καταδίκη της περιφέρειας. Πριν το ευρώ, οι οικογένειες της Πορτογαλίας που ήθελαν να βγουν στην σύνταξη σε εσκούδο, αποταμίευαν εσκούδα. Αυτό δημιούργησε μια ημι-αιχμάλωτη πελατειακή βάση για τα ομόλογα σε εσκούδο, οπότε η κυβέρνησης της Λισσαβόνας μπορούσε να χρηματοδοτηθεί.

Όμως η έλευση του ευρώ παγίωσε την ροπή των αποταμιευτών προς την ακίνητη περιουσία και απέκλεισε τους Πορτογάλους από την κεντρική τους τράπεζα. Οι Πορτογάλοι αποταμιευτές που θέλουν ενεργητικά σε ευρώ, πρέπει να τα αγοράσουν τώρα από την Γερμανία. Και χωρίς πιστωτή «έσχατης ανάγκης» να την στηρίξει, η πορτογαλική κυβέρνηση πρέπει να πληρώσει τρομαχτικά ποσά στους τρομαγμένους επενδυτές.

Το αποτέλεσμα είναι το κόστος δανεισμού της Πορτογαλίας να είναι πολύ υψηλότερο απ’ όσο όταν είχε το νόμισμά της. Βεβαίως, οι κεφαλαιακές μετακινήσεις που πνίγουν την Πορτογαλία, είναι οι ίδιες που στηρίζουν την «τυχερή» Γερμανία.

Οπότε, ναι, οι Γερμανοί έχουν δίκιο: Η νομισματική ένωση της Ευρώπης εμπεριέχει πράγματι «πληρωμές». Όμως αυτές οι πληρωμές δεν ρέουν μόνο προς μια μεριά. Η Γερμανία πληρώνει μέσω διασώσεων και ενδοκυβερνητικών μεταβιβάσεων, αλλά επίσης επωφελείται μέσω των εμπορικών και νομισματικών καναλιών. Αν η Γερμανία αποδεχτεί αυτή την αλήθεια, έχει μια ευκαιρία να βρει την θέληση να σώσει το ευρώ –και να σώσει και τις προσπάθειες μιας γενιάς να χτίσουν μια ενοποιημένη Ευρώπη.

OnAlert.gr

''Πολύ αργά για τη διάσωση της Ελλάδας – Τρέχτε για Ιταλία, Ισπανία, Βέλγιο''

Σύμφωνα με τους Financial Times είναι πολύ αργά για μία εθελοντική διάσωη της Ελλάδας από τους ιδιώτες επενδυτές και πλέον ο χρόνος τελειώνει για την Ευρωζώνη για την μετάδοση της κρίσης

Ο χρόνος τελειώνει για την ευρωζώνη είναι ο τίτλος του άρθρου που υποστηρίζει πως 60 δις ευρώ σε ελληνικά ομόλογα λήγουν από σήμερα έως τα μέσα του 2014.

Διαβάστε το άρθρο

Η ευρωζώνη έχει βρεθεί σε πολλά αδιέξοδα κατά την αναζήτηση της οδού που θα οδηγήσει σε επίλυση της κρίσης στην ευρωζώνη.
Το πιο πρόσφατο τείχος είναι η προσπάθεια να περιληφθούν οι ιδιώτες επενδυτές σε έναν δεύτερο κύκλο χρηματοδότησης που προγραμματίζεται για την Ελλάδα και παράλληλα να αποτραπεί το πιστωτικό γεγονός.

Αν η μεταβλητότητα στις αγορές ομολόγων των τελευταίων ημερών δείχνει κάτι, είναι ότι είναι αδύνατον να εφευρεθεί τέτοιο σενάριο.
Οι ρυθμιστές θα πρέπει να αποδεχτούν ότι για την Ελλάδα είναι πολύ αργά για μια εθελοντική διάσωση από τους ιδιώτες επενδυτές.

Περίπου 60 δισ. ευρώ σε ελληνικά ομόλογα που λήγουν από σήμερα έως τα μέσα του 2014 βρίσκονται στα χέρια των ιδιωτών επενδυτών, κυρίως στις ευρωπαϊκές τράπεζες και ασφαλιστικές.
Η πρόταση των γαλλικών τραπεζών να μετακυλιστούν αυτές οι λήξεις και να προσφερθεί στην Ελλάδα νέα χρηματοδότηση 30 δισ. ευρώ μοιάζει πλέον ανέφικτη.
Οι επενδυτές που κατέχουν τα ελληνικά ομόλογα δεν έχουν κανένα κίνητρο να συμμετέχουν εθελοντικά σε καμία μετακύλιση και κινδυνεύουν με κούρεμα 50%. Οποιαδήποτε προσπάθεια να διασωθούν απλώς θα δημιουργήσει καθυστερήσεις που η ευρωζώνη δεν αντέχει.



Αν πρέπει να θυμίσουμε στους ρυθμιστές ότι ο χρόνος τελειώνει, η πρόσφατη μεταβλητότητα στην Ιταλία είναι παράδειγμα. Το yield στα 10ετή ιταλικά ομόλογα έχει αυξηθεί 65 μονάδες βάσης από τις αρχές Ιουνίου και στο 5,27% είναι τα υψηλότερα επίπεδα 9 ετών. Η μετοχή της σπουδαιότερης ιταλικής τράπεζας, της UniCredit, έχει πέσει 20% από τις αρχές Ιουλίου.

Οι ρυθμιστές γνωρίζουν ότι όταν τα επιτόκια στα 10ετή ομόλογα ενισχυθούν αρκετά υψηλότερα από το 7%, γίνονται γρήγορα πολύ ακριβά για τις χώρες που θέλουν να χρηματοδοτηθούν από τις αγορές. Η αποτροπή ενός τέτοιου καταστροφικού σεναρίου θα πρέπει να είναι η πρώτη και μεγαλύτερη προτεραιότητα.

Αντί να αποτρέπουν το αναπόφευκτο για την Ελλάδα, το επείγον ζήτημα είναι τώρα να σταματήσει η μετάδοση της κρίσης στην Ιταλία, στην Ισπανία ή στο Βέλγιο.

http://100greekblogs.blogspot.com

Οι «Financial Times» δικαιώνουν τον Σαμαρά

Κυριακή, 3 Ιουλίου 2011

Μια πρόταση για την έξοδο από την ελληνική κρίση χρέους, που περιλαμβάνει οκτώ βήματα, δημοσίευσε η οικονομική εφημερίδα «Financial Times Deutschland».

Η πρόταση επί της ουσίας αποτελεί δικαίωση των απόψεων του προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά.

Οχι γιατί συμφωνεί με τις θέσεις του σε όλα τα σημεία, αλλά γιατί αποδεικνύει ότι υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές εξόδου και ότι οι διαφορετικές οπτικές μπορούν να ακουστούν τελικά στην Ευρώπη.

Τα οκτώ βήματα, όπως ορίζονται από την εφημερίδα, είναι:

1. Παροχή εγγυήσεων – Καταρχάς να κερδίσουμε χρόνο: Πρέπει να δοθεί ένα τέλος στις υπό όρους εγγυήσεις, που προκαλούν συνεχώς νέο πανικό στις αγορές. Μια σαφής εγγύηση θα σταματούσε τις διαρκείς εικασίες για το αν ή το πότε η Ελλάδα θα χρειαστεί «κούρεμα» χρέους.

2. Τέλος στα τιμωρητικά επιτόκια – Φθηνότερο χρέος: Τα τιμωρητικά επιτόκια δυσκολεύουν τη μείωση χρέους. Θα ήταν καλύτερα να απαιτηθούν από την Ελλάδα το πολύ τα επιτόκια που πληρώνει η Γερμανία για την αναχρηματοδότησή της, συν τα λειτουργικά έξοδα.

3. Επίτευξη δυναμικής – Εξυπνότερες μεταρρυθμίσεις: Το σημαντικό είναι να εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις στοχευμένα, εκεί που θα φέρουν το ταχύτερο δυνατόν ανάπτυξη και θα επιβαρύνουν λιγότερο την πραγματική οικονομία. Θα ήταν, επίσης, καλύτερο να μην πραγματοποιηθούν ιδιωτικοποιήσεις βεβιασμένα, αλλά να περιμένει κανείς έως ότου οι επιχειρήσεις γίνουν ανταγωνιστικές, βάσει της συμφωνίας μεταρρυθμίσεων.

4. Φρένο στις πιέσεις για λιτότητα – Το λιγότερο είναι περισσότερο: Για να σπάσει ο κύκλος της καταρρέουσας πραγματικής οικονομίας, των μειωμένων κρατικών εσόδων και των νέων περικοπών πρέπει να ισχύσει το σύνθημα «προτεραιότητα στην ανάπτυξη αντί για βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα λιτότητας».

5. Εξυπνη λιτότητα – Δημοσιονομική προσαρμογή με διορατικότητα: Η Ελλάδα πρέπει να μειώσει τις κρατικές δαπάνες, κυρίως εκεί όπου η πραγματική οικονομία επιβαρύνεται λιγότερο. Η βιομηχανία μεσοπρόθεσμα αναπτύσσεται καλύτερα και αποδίδει περισσότερα έσοδα στο υπουργείο Οικονομικών. Οι φορολογικές αυξήσεις είναι πιο επιβλαβείς για την ανάπτυξη από ό,τι οι περικοπές δαπανών.

6. Περισσότερες επενδύσεις – Ντόπινγκ για την οικονομία: Πυρήνα μιας νέας στρατηγικής για την Ελλάδα πρέπει να αποτελέσει ένα πακέτο επενδύσεων, το οποίο μεριμνά για μια μακροπρόθεσμη προοπτική ανάπτυξης. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες στην ελληνική οικονομία, αλλά θα πρέπει να τις εκμεταλλευτούν οι Ελληνες.

7. Η παύση του νεποτισμού – Αγώνας κατά της διαφθοράς: Σε τι ωφελεί το καλύτερο πρόγραμμα επενδύσεων όταν τα χρήματα καταλήγουν σε λάθος τσέπες; Η διαφθορά και η φοροδιαφυγή πρέπει να εκλείψουν από την ελληνική καθημερινότητα. Ενας Ευρωπαίος επίτροπος κατά της διαφθοράς θα μπορούσε να αναλάβει την επιτήρηση.

8. Εντολή διαχείρισης της κρίσης από την Ε.Ε. – Ταχύτερη επέμβαση: Για να αποτραπεί μια επανάληψη του δράματος πρέπει να βελτιωθεί η διαχείριση της κρίσης εκ μέρους της Ε.Ε. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να δημιουργηθεί μια ομάδα ταχείας επέμβασης σε επίπεδο ευρωζώνης.

Οι “FT” θα κάνουν τον ανασχηματισμό;

07.06.2011ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ

Όταν την προηγούμενη εβδομάδα τα ελληνικά ΜΜΕ προσέγγισαν τα όσα είπαν ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ μετά τη συνάντησή τους στο Λουξεμβούργο, ως περαιτέρω εκχώρηση της κυριαρχίας αυτής της δύσμοιρης χώρας, ο Γιώργος Πεταλωτής εξέδωσε ανακοίνωση καταγγελίας.

Πριν προλάβουν να… ξεχαστούν οι εντυπώσεις, οι «Financial Times» ήρθαν σήμερα να μας επιβεβαιώσουν ότι πιθανότατα ο Γιώργος Πεταλωτής και τα υπόλοιπα μέλη της Κυβέρνησης βρίσκονται σε ηχηρή απόσταση από την πραγματικότητα.

Από τους «FT» λοιπόν μάθαμε σήμερα, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου σκέφτεται να πάει σε εκλογές, αλλά ότι πιο πιθανό είναι να προχωρήσει σε ανασχηματισμό, στον οποίο μάλιστα θα αξιοποιηθεί σε προβεβλημένη θέση ο Λουκάς Παπαδήμος. Προσθέτουν μάλιστα ότι στο νέο κυβερνητικό σχήμα, εκτός του πρώην αντιπροέδρου της ΕΚΤ, και πρώην «αντ’ αυτού» επί των οικονομικών του Κώστα Σημίτη, ο σημερινός Πρωθυπουργός θα αξιοποιήσει πληθώρα τεχνοκρατών, παραμερίζοντας το πολιτικό δυναμικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.

Να υποθέσουμε ότι στην καλύτερη για την Κυβέρνηση περίπτωση, οι «FT» δεν έχουν αποκτήσει ήδη… γραφείο επιτρόπου μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου. Αν και η πληροφόρησή τους μάλλον για το αντίθετο συνηγορεί.

STATESMEN

Financial Times: Πρωτοφανής παρέμβαση Ευρωπαίων στην ελληνική οικονομία

Δευτέρα, 30 Μαΐου 2011

 

Μία άνευ προηγουμένου εξωτερική επέμβαση στην ελληνική οικονομία, διαπραγματεύονται οι Ευρωπαίοι ηγέτες σύμφωνα με σημερινό άρθρο της εφημερίδας «Financial Times». Η επέμβαση αυτή θα περιλαμβάνει διεθνή εμπλοκή στην συγκομιδή των φόρων και μεγάλης κλίμακας ιδιωτικοποιήσεις της δημοσίας περιουσίας, με αντάλλαγμα νέα δάνεια για την Ελλάδα.
Οι αξιωματούχοι που εμπλέκονται στις συνομιλίες φέρονται να δήλωσαν στη εφημερίδα ότι το πακέτο θα περιλαμβάνει επίσης κίνητρα για τους ιδιώτες δανειστές της Ελλάδας, ώστε να παρατείνουν εθελοντικά στην αποπληρωμή του ελληνικού χρέους, αλλά και νέα αυστηρά μέτρα λιτότητας.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι αξιωματούχοι ελπίζουν ότι έτσι τουλάχιστον τα μισά από τα 60-70 δισεκατομμύρια ευρώ της χρηματοδότησης που χρειάζεται η ελληνική κυβέρνηση ως το 2013 δεν θα προκύψουν από νέα δάνεια. Συνεπώς οι χώρες της ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα πρέπει να δανείσουν στην Ελλάδα 30-35 δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον των ήδη 110 δισεκατομμυρίων ευρώ που συμφωνήθηκαν ήδη στο πλαίσιο του προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας πέρυσι.
Παρόλα αυτά, οι αξιωματούχοι φέρονται να προειδοποίησαν ότι σχεδόν κάθε στοιχείο του νέου πακέτου αντιμετωπίζει σημαντική αντίσταση από τουλάχιστον μία από τις κυβερνήσεις και τους θεσμούς που εμπλέκονται στην επίμαχη διαπραγμάτευση και η συμφωνία δεν έχει ακόμη αποκρυσταλλωθεί.
Τελευταίο «εμπόδιο» στην επίτευξη μιας τέτοιας συμφωνίας, όπως αναφέρει η «Financial Times» αποτελεί το γεγονός ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την συναίνεση των κομμάτων για την επιβολή νέων μέτρων λιτότητας, ενώ επιπροσθέτως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παραμένει αντίθετη σε οποιαδήποτε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Παρά τους σκοπέλους, η αγγλική εφημερίδα τονίζει την ανάγκη επίτευξης μιας συμφωνίας εντός μόλις τριών εβδομάδων εξαιτίας απειλής του ΔΝΤ να παρακρατήσει την δόση ύψους 12 δισεκατομμυρίων ευρώ αν η Αθήνα δεν δείξει ότι μπορεί να συμμορφωθεί με όλες τις χρηματοοικονομικές της απαιτήσεις για τους επόμενους 12 μήνες.
Οι αξιωματούχοι φαίνονται να πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα είναι αδύνατον να επιστρέψει στις χρηματοπιστωτικές αγορές για να βρει μόνη της χρήματα τον Μάρτιο – όπως είχε σχεδιαστεί αρχικά στο πακέτο των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ – πράγμα που σημαίνει ότι απαγορεύεται στο ΔΝΤ να παράσχει στην Ελλάδα περισσότερα χρήματα. Χωρίς τα κεφάλαια του ΔΝΤ, είτε οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα αναγκαστούν να καλύψουν το κενό είτε η Ελλάδα να αθετήσει τη συμφωνία της.

Για να επανέλθει στο «παιχνίδι» το ΔΝΤ, η νέα συμφωνία θα πρέπει να έχει επιτευχθεί ως την προγραμματισμένη σύνοδο των ευρωπαίων υπουργών Οικονομίας στις 20 Ιουνίου.
Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δημήτρης Δρούτσας αναφερόμενος στο εν λόγω δημοσίευμα διευκρίνισε: «Εμείς ζητήσαμε μόνο τεχνική βοήθεια».