15 Απριλίου 2011
Γράφει ο Marketing Week EditorΔημοσιεύθηκε πριν λίγες μέρες ότι η Διοίκηση της ΕΡΤ εκτιμά πως η ελληνική δημόσια τηλεόραση θα έχει πλεόνασμα το 2011 και μάλιστα, αυτό θα φτάσει σε ύψος τα 25 εκατ. ευρώ. Τώρα που τα ανέκδοτα της δεκαετίας του ‘80 για την Αλβανία του Χότζα («αλβανός τουρίστας», για τους νεότερους), δεν κατέχουν πλέον τον επίζηλο τίτλο του συντομότερου ανέκδοτου, φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να τον διεκδικήσει η ΕΡΤ.
Στην πραγματικότητα η δημόσια τηλεόραση χρηματοδοτείται κατά 84% από το «τέλος της ΔΕΗ», το οποίο πληρώνουν οι καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος, είτε βλέπουν τηλεόραση, είτε όχι, είτε ακούν τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς της ΕΡΤ, είτε όχι. Για την ακρίβεια με δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών παρακολουθεί κατά βάση τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, είναι βέβαιο ότι οι πολίτες πληρώνουν ένα τεράστιο ανταποδοτικό τέλος, το οποίο αν είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν δεν επρόκειτο ποτέ να δεχθούν ως αντίτιμο για να παρακολουθούν τα κανάλια της ΕΡΤ. Ταυτόχρονα η ΕΡΤ, επωφελείται και από έναν ακόμα «πόρο υπέρ τρίτων», το αγγελιόσημο, από το οποίο επωφελούνται οι δικοί της εργαζόμενοι, με αποτέλεσμα να μην πληρώνουν αντίστοιχες με τις συντάξεις τους ασφαλιστικές εισφορές, ενώ τα σχετικά έσοδα προέρχονται -στη συντριπτική τους πλειοψηφία- από τα ιδιωτικά κανάλια τα οποία πληρώνουν και μεγάλο μέρος των εισφορών που θα έπρεπε να πληρώνει η ΕΡΤ και εισφορές στο ΙΚΑ, για τη συντριπτική πλειοψηφία των δικών τους εργαζομένων.
Όσο για τη δικαιολογητική βάση όλων αυτών, τη θεωρία ότι η ΕΡΤ προσφέρει δημόσιο αγαθό, ενώ τα ιδιωτικά κανάλια ιδιωτικό, αυτή -λόγω της συμπεριφοράς της ΕΡΤ- έχει επίσης καταλήξει ανέκδοτο. Πώς είναι για παράδειγμα δημόσιο αγαθό οι αγώνες των ΠΑΕ, που είναι καθαρά ιδιωτικές εταιρείες και παίρνουν από την ΕΡΤ δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, σε ανταγωνισμό με τα ιδιωτικά κανάλια (με τα δικά μας λεφτά); Γιατί είναι δημόσιο αγαθό για παράδειγμα τα «ντοκιμαντέρ» της ΕΡΤ, τύπου «Κουτί της Πανδώρας», τα οποία παρουσίαζαν την ίδια ακριβώς θεματολογία, σε ιδιωτικά κανάλια, με μόνη διαφορά ένα δοξαστικό για τον πρωθυπουργό στο τέλος της εκπομπής, ή οι ειδήσεις της κας Στάη, σε σχέση -ας πούμε- με τις ειδήσεις στον Σκάι;
Το ωραιότερο δε είναι ότι όλα αυτά γίνονται όταν η ΕΡΤ καταγράφεται στους οργανισμούς που δεν στέλνουν στοιχεία για τη διαχείρισή τους στο υπουργείο Οικονομικών και όταν ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός δηλώνει δημοσίως ότι δεν καταλαβαίνει «γιατί η δημόσια τηλεόραση θα έπρεπε με τα χρήματα του κόσμου να πληρώνει ομάδες-εταιρίες για να προβάλλει παιχνίδια» (δεν καταλαβαίνουμε και εμείς γιατί το δηλώνει δημοσίως, αντί να κάνει τη δουλειά του και να σταματήσει απλώς αυτήν την ιστορία, αυτός δεν διορίζει τη διοίκηση της ΕΡΤ;).
Η πραγματικότητα είναι ότι η ΕΡΤ αποτελεί μια ακόμα ΔΕΚΟ, με όλες τις παθογένειες των ελληνικών ΔΕΚΟ, που λειτουργεί υπέρ του εαυτού της (όσων δηλαδή δουλεύουν εκεί), του πολιτικού συστήματος και των πάσης φύσεως πολιτικά ισχυρών (δημοσιογράφοι, ΠΑΕ κ.λπ.), εις βάρος του απλού πολίτη που μειώνει σήμερα υποχρεωτικά το επίπεδο της ζωής του, του ανέργου που δεν βρίσκει δουλειά διότι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων επιβαρύνεται μέσω της υψηλής τιμής του ρεύματος από άχρηστες δαπάνες και των επιχειρηματιών, που συρρικνώνουν ή κλείνουν για τους ίδιους λόγους τις επιχειρήσεις τους. Ως πότε;
Όσο για τη δικαιολογητική βάση όλων αυτών, τη θεωρία ότι η ΕΡΤ προσφέρει δημόσιο αγαθό, ενώ τα ιδιωτικά κανάλια ιδιωτικό, αυτή -λόγω της συμπεριφοράς της ΕΡΤ- έχει επίσης καταλήξει ανέκδοτο. Πώς είναι για παράδειγμα δημόσιο αγαθό οι αγώνες των ΠΑΕ, που είναι καθαρά ιδιωτικές εταιρείες και παίρνουν από την ΕΡΤ δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, σε ανταγωνισμό με τα ιδιωτικά κανάλια (με τα δικά μας λεφτά); Γιατί είναι δημόσιο αγαθό για παράδειγμα τα «ντοκιμαντέρ» της ΕΡΤ, τύπου «Κουτί της Πανδώρας», τα οποία παρουσίαζαν την ίδια ακριβώς θεματολογία, σε ιδιωτικά κανάλια, με μόνη διαφορά ένα δοξαστικό για τον πρωθυπουργό στο τέλος της εκπομπής, ή οι ειδήσεις της κας Στάη, σε σχέση -ας πούμε- με τις ειδήσεις στον Σκάι;
Το ωραιότερο δε είναι ότι όλα αυτά γίνονται όταν η ΕΡΤ καταγράφεται στους οργανισμούς που δεν στέλνουν στοιχεία για τη διαχείρισή τους στο υπουργείο Οικονομικών και όταν ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός δηλώνει δημοσίως ότι δεν καταλαβαίνει «γιατί η δημόσια τηλεόραση θα έπρεπε με τα χρήματα του κόσμου να πληρώνει ομάδες-εταιρίες για να προβάλλει παιχνίδια» (δεν καταλαβαίνουμε και εμείς γιατί το δηλώνει δημοσίως, αντί να κάνει τη δουλειά του και να σταματήσει απλώς αυτήν την ιστορία, αυτός δεν διορίζει τη διοίκηση της ΕΡΤ;).
Η πραγματικότητα είναι ότι η ΕΡΤ αποτελεί μια ακόμα ΔΕΚΟ, με όλες τις παθογένειες των ελληνικών ΔΕΚΟ, που λειτουργεί υπέρ του εαυτού της (όσων δηλαδή δουλεύουν εκεί), του πολιτικού συστήματος και των πάσης φύσεως πολιτικά ισχυρών (δημοσιογράφοι, ΠΑΕ κ.λπ.), εις βάρος του απλού πολίτη που μειώνει σήμερα υποχρεωτικά το επίπεδο της ζωής του, του ανέργου που δεν βρίσκει δουλειά διότι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων επιβαρύνεται μέσω της υψηλής τιμής του ρεύματος από άχρηστες δαπάνες και των επιχειρηματιών, που συρρικνώνουν ή κλείνουν για τους ίδιους λόγους τις επιχειρήσεις τους. Ως πότε;
Marketing Week (T. 1335)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου