Ο γερμανός καθηγητής Dr. Manfred J. M. Neumann
- Πληθαίνουν οι ισχυρές φωνές στην Ευρώπη
που ζητούν αποχώρηση
του Βερολίνου από την ευρωζώνη.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΗΣ DEUTSCHE WELLE
Όλοι ήξεραν. Όλοι, σιωπούσαν…
Ότι το 12χρονο ευρώ – ο «μπάσταρδος» αδελφός του Μάρκου- ήταν και είναι ΥΠΕΡΟΠΛΟ πλούτου μόνο για το Βερολίνο.
Ήταν και είναι ΑΝΙΣΗ – ανάρμοστη – σχέση για εταίρους κατ όνομα ισότιμους. . .
Ήταν και είναι ο ευρωπαίος «ταραξίας» ανατροπής των δημοκρατικών κεκτημένων που οικοδομήθηκαν πάνω στις αρχές : Ομοφωνίας, Αλληλεγγύης, Συμβιβασμού, Συλλογικής Κοινής Απόφασης.
Έτσι, γεννήθηκε και η Ευρωζώνη.
Και κάπως έτσι κατέληξε τζόγος για ένα ρόλο. Γερμανικό αποπαίδι ! . .
Σήμερα οι γνωρίζοντες άρχισαν να μιλούν. Να παίρνουν θέση,. Να δείχνουν δημόσια, τον εν δυνάμει υπαίτιο της οξύτατης Ευρωπαϊκής κρίσης.
Πληθαίνουν τώρα οι φωνές που ζητούν την αποχώρηση της Γερμανίας από την ευρωζώνη. Το επιχείρημά τους είναι ότι για την κρίση ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ η υπερχρέωση των χωρών του Νότου, αλλά η γερμανική επιθετική ανταγωνιστικότητα. Η οικονομική της κυριαρχία !
«Εάν καταρρεύσει το ευρώ, θα καταρρεύσει και η γερμανική οικονομία», υποστηρίζουν πολλοί οικονομολόγοι και μαζί τους συμφωνούν οι περισσότεροι Γερμανοί πολιτικοί. Όμως, στο μεταξύ ο αντίλογος κερδίζει έδαφος, υπογραμμίζει σε σχετικό θέμα η Deutsche Welle.
Το τεράστιο κόστος της κρίσης σε συνάρτηση με τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει η Γερμανία έναντι των εταίρων της έχει πείσει πλέον μια μεγάλη μερίδα οικονομολόγων ότι η έξοδος του Βερολίνου από την ευρωζώνη δεν θα πρέπει πλέον να θεωρείται ταμπού. Ένας από αυτούς είναι ο καθηγητής Μάνφρεντ Νόιμαν, που τολμά να διατυπώσει δημόσια την αιρετική του πρόταση: «Θα πρέπει να σκεφτούμε σε αυτήν την κατεύθυνση, δηλαδή ότι δεν χωράμε στην ευρωζώνη».
Το τεράστιο κόστος της κρίσης σε συνάρτηση με τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει η Γερμανία έναντι των εταίρων της έχει πείσει πλέον μια μεγάλη μερίδα οικονομολόγων ότι η έξοδος του Βερολίνου από την ευρωζώνη δεν θα πρέπει πλέον να θεωρείται ταμπού. Ένας από αυτούς είναι ο καθηγητής Μάνφρεντ Νόιμαν, που τολμά να διατυπώσει δημόσια την αιρετική του πρόταση: «Θα πρέπει να σκεφτούμε σε αυτήν την κατεύθυνση, δηλαδή ότι δεν χωράμε στην ευρωζώνη».
ΑΝΙΣΗ ΣΧΕΣΗ ! . .
Την καθοριστική διαφορά ως προς τις άλλες χώρες της ευρωζώνης ο Γερμανός οικονομολόγος την εντοπίζει στην ισχυρή γερμανική βιομηχανία. Το μερίδιο της βιομηχανίας στο σύνολο της γερμανικής οικονομίας έχει διατηρηθεί εδώ και χρόνια στο 20%, τη στιγμή όπου στη Γαλλία δεν υπερβαίνει το 12%. Και ενώ η γερμανική παραγωγικότητα αυξάνεται διαρκώς, μειώνεται με γοργούς ρυθμούς η ανταγωνιστικότητα της ιταλικής βιομηχανίας εξαιτίας κυρίως της αύξησης του κόστους εργασίας.
Την καθοριστική διαφορά ως προς τις άλλες χώρες της ευρωζώνης ο Γερμανός οικονομολόγος την εντοπίζει στην ισχυρή γερμανική βιομηχανία. Το μερίδιο της βιομηχανίας στο σύνολο της γερμανικής οικονομίας έχει διατηρηθεί εδώ και χρόνια στο 20%, τη στιγμή όπου στη Γαλλία δεν υπερβαίνει το 12%. Και ενώ η γερμανική παραγωγικότητα αυξάνεται διαρκώς, μειώνεται με γοργούς ρυθμούς η ανταγωνιστικότητα της ιταλικής βιομηχανίας εξαιτίας κυρίως της αύξησης του κόστους εργασίας.
Και όπως υπογραμμίζει ο Μάνφρεντ Νόιμαν, που δίδαξε νομισματική πολιτική στο πανεπιστήμιο της Βόννης: «Εάν συνεχίσουμε έτσι, το δικό μας νόμισμα θα χρειάζεται ανατίμηση και τα άλλα νομίσματα θα είναι εκτεθειμένα στις πιέσεις της υποτίμησης
Τις απόψεις του Γερμανού οικονομολόγου συμμερίζονται και πολλοί Αμερικανοί συνάδελφοί του, όπως ο Κλάιντ Πρέστοβιτς, ο οποίος υποστηρίζει ότι το πρόβλημα της ευρωζώνης δεν είναι το χρέος και οι οικονομικές αδυναμίες των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αλλά η αυξανόμενη ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας. Το γεγονός ότι η πολιτική διάσωσης των υπερχρεωμένων χωρών έχει αποτύχει οφείλεται στην πλάνη πως οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης θα μπορούσαν μέσω των προγραμμάτων λιτότητας να γίνουν «πιο γερμανικές», εκτιμά ο Αμερικανός καθηγητής.
ΕΡΧΕΤΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΗ
Πάντως, παρόμοιες σκέψεις για το ενδεχόμενο εξόδου της Γερμανίας από μια νομισματική κοινότητα είχαν διατυπωθεί και πριν από 20 χρόνια. Τον Αύγουστο του 1993, το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (ΕΝΣ), ο προπομπός της ΟΝΕ, βρέθηκε αντιμέτωπο με μια σκληρή δοκιμασία. Η γαλλική κεντρική τράπεζα είχε αναγκαστεί να διαθέσει το 50% των συναλλαγματικών της αποθεμάτων για να στηρίξει το γαλλικό φράγκο. Άλλες 11 χώρες-μέλη του ΕΝΣ υποχρεώθηκαν τότε να επιτρέψουν διακυμάνσεις των νομισμάτων τους.
Πάντως, παρόμοιες σκέψεις για το ενδεχόμενο εξόδου της Γερμανίας από μια νομισματική κοινότητα είχαν διατυπωθεί και πριν από 20 χρόνια. Τον Αύγουστο του 1993, το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (ΕΝΣ), ο προπομπός της ΟΝΕ, βρέθηκε αντιμέτωπο με μια σκληρή δοκιμασία. Η γαλλική κεντρική τράπεζα είχε αναγκαστεί να διαθέσει το 50% των συναλλαγματικών της αποθεμάτων για να στηρίξει το γαλλικό φράγκο. Άλλες 11 χώρες-μέλη του ΕΝΣ υποχρεώθηκαν τότε να επιτρέψουν διακυμάνσεις των νομισμάτων τους.
Τότε το γερμανικό μάρκο έγινε το νομισματικό αγκυροβόλιο της Ευρώπης, ενώ τα άλλα νομίσματα υπέστησαν ισχυρές πιέσεις. Στην κρίσιμη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών και κεντρικών τραπεζιτών που ακολούθησε έγινε κάτι απροσδόκητο, θυμάται ο καθηγητής Νόιμαν: «Η Γαλλία πρότεινε να εγκαταλείψει η Γερμανία το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα, αφήνοντας άφωνους τους κεντρικούς τραπεζίτες». Την παρτίδα έσωσε ο Ολλανδός κεντρικός τραπεζίτης λέγοντας ότι «εάν φύγει η Γερμανία θα φύγουμε και εμείς». Το ίδιο είπε και ο Βέλγος ομόλογός του. «Όλα έδειχναν ότι οδηγούμασταν στη διάσπαση», λέει ο Μάνφρεντ Νόιμαν.
«ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ» . . .
Τελικά, τα πράγματα εξελίχθηκαν αλλιώς. Το πλαίσιο διακυμάνσεων των συναλλαγματικών ισοτιμιών διευρύνθηκε στο επταπλάσιο, γεγονός που ισοδυναμούσε με τη χρεοκοπία του ENΣ.
Τελικά, τα πράγματα εξελίχθηκαν αλλιώς. Το πλαίσιο διακυμάνσεων των συναλλαγματικών ισοτιμιών διευρύνθηκε στο επταπλάσιο, γεγονός που ισοδυναμούσε με τη χρεοκοπία του ENΣ.
«Το ίδιο θα συμβεί και με το ευρώ», υποστηρίζει ο Γενς Έρχαρτ, από την ομώνυμη εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων. Σε σχετικό άρθρο του στην Handelsblatt προτείνει η Γερμανία να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Στην περίπτωση αυτήν το ευρώ θα μπει σε διαδικασία υποτίμησης, η οποία με τη σειρά της θα καταστήσει πιο ανταγωνιστικές τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Στην αρχή αυτό θα προκαλέσει προβλήματα στη Γερμανία, που θα πρέπει να επαναφέρει ένα ανατιμημένο μάρκο.
Όμως, η συνέχεια θα είναι καλύτερη. Και όπως υποστηρίζει ο Κλάιντ Πρέστοβιτς, οι γερμανικές εξαγωγές θα μειωθούν και η ανεργία θα αυξηθεί για κάποιο διάστημα, όμως οι επιπτώσεις αυτές δεν θα είναι τόσο δραματικές όσο η συνέχιση της βοήθειας προς την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου