Σε μέγα κι αναπάντεχο πονοκέφαλο για το Βερολίνο έχει αναδειχθεί ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι, ο οποίος, πριν καλά καλά κλείσει δύο μήνες στη θέση του, βρέθηκε δίπλα στον Αγγλο πρωθυπουργό Ντέιβιτ Κάμερον, που η στάση του αποτελεί «κόκκινο πανί» για τους Γερμανούς… Τι συνέβη εκεί; Ο Μόντι έσπασε την άποψη των Γερμανών ότι η Αγγλία έχει περιορισμένο λόγο επειδή δεν ανήκει στο ευρώ, έφερε ξανά την έννοια της ΕΕ στο πρώτο κάδρο, στην
ουσία, νομιμοποίησε μια νέα ισορροπία στη βάση της κοινής θέσης Ρώμης Λονδίνου ότι η Ευρώπη χρειάζεται πρώτα απ’ όλα αλληλεγγύη και ανάπτυξη… Ο Μόντι άλλαξε τα δεδομένα, ειδικά εν όψει της διαπραγμάτευσης για την αλλαγή των Συνθηκών, την οποία «τρέμει» το Βερολίνο, υπενθυμίζοντάς του με τον πιο απτό τρόπο ότι η κοινή Ευρώπη δεν είναι, ούτε θα γίνει, μια γερμανική υπόθεση…
Οι δύο ηγέτες συμφώνησαν ότι όλα καλά με τα δημοσιονομικά και πρέπει ασφαλώς να γίνουν διορθώσεις και να υπάρξει πειθαρχεία, αλλά, αυτή «δεν είναι μια επαρκής συνθήκη για την Ευρώπη». Απαιτείται ανάπτυξη, τώρα. Ζήτησε να γίνει πράξη η οικονομική ενότητα, ενώ έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι το ευρώ, που, όπως είπε δεν φταίει εκείνο για την κρίση, δεν πρέπει τελικά να αφεθεί να αποτελέσει παράγοντα διάλυσης της Ε.Ε, μετά από τις τρομερές προσπάθειες που καταβλήθηκαν εδώ και δεκαετίες για την ένωση της Ευρώπης. Υπάρχει ανάγκη, είπε ο Μάριο Μόντι, να υψώσουμε τη «σημαία των ευρωπαικών ηθικών αξιών» και κάλεσε τις πλούσιες χώρες να στηρίξουν τις φτωχότερες σε αυτή την προσπάθεια…
Στη συνάντησή του με τον Κάμερον, ο Μόντι, για τρίτη φορά μέσα σε λίγες ημέρες, προειδοποίησε δημόσια και ξεκάθαρα το Βερολίνο – και μάλιστα έχοντας στο πλευρό του έναν μεγάλο «παίκτη» που προκαλεί αλλεργικό σοκ στους Γερμανούς -, ότι η επιβολή σκληρών μέτρων χωρίς αντισταθμίσματα δεν οδηγεί πουθενά.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός έκανε, σε ελάχιστο χρόνο, κάτι που δεν έκαναν εδώ και δύο χρόνια όλοι οι άλλοι πρωθυπουργοί των υπό κίνδυνο χωρών: σχημάτισε μια πραγματικά «ειδική» κυβέρνηση και προχώρησε μεν γρήγορα σε μέτρα, και ορθώς, αλλά, την ίδια στιγμή, έθεσε σαφή όρια στην επέλαση της πολιτικής ισοπέδωσης που επιβάλλει το Βερολίνο. Υπερασπίστηκε τους πολίτες του, τη χώρα του, την ανάγκη της να επιβιώσει, ακόμα και την εθνική τους αξιοπρέπεια. Εκανε όλα αυτά, που, μέχρι τώρα, ουδείς άλλος είχε τολμήσει όχι να κάνει, αλλά ίσως ούτε καν να σκεφτεί.
Η Ιταλία προκαλεί τρόμο με το μέγεθός της. Και η νέα ιταλική κυβέρνηση έχει πλέον καταστήσει σαφές ότι δεν θα καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια να αφήσει τη χώρα της να οδηγηθεί στο ικρίωμα.
Η στάση Μόντι, αποτελεί μια θετική έκπληξη του αυτονόητου που όμως δεν εκφράστηκε από πουθενά τόσο καιρό. Ετσι, θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και ακόμα πιο χρήσιμο, αν ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος πραγματοποιούσε τώρα ένα επίσημο διμερές, ταξίδι στη Ρώμη…
ουσία, νομιμοποίησε μια νέα ισορροπία στη βάση της κοινής θέσης Ρώμης Λονδίνου ότι η Ευρώπη χρειάζεται πρώτα απ’ όλα αλληλεγγύη και ανάπτυξη… Ο Μόντι άλλαξε τα δεδομένα, ειδικά εν όψει της διαπραγμάτευσης για την αλλαγή των Συνθηκών, την οποία «τρέμει» το Βερολίνο, υπενθυμίζοντάς του με τον πιο απτό τρόπο ότι η κοινή Ευρώπη δεν είναι, ούτε θα γίνει, μια γερμανική υπόθεση…
Οι δύο ηγέτες συμφώνησαν ότι όλα καλά με τα δημοσιονομικά και πρέπει ασφαλώς να γίνουν διορθώσεις και να υπάρξει πειθαρχεία, αλλά, αυτή «δεν είναι μια επαρκής συνθήκη για την Ευρώπη». Απαιτείται ανάπτυξη, τώρα. Ζήτησε να γίνει πράξη η οικονομική ενότητα, ενώ έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι το ευρώ, που, όπως είπε δεν φταίει εκείνο για την κρίση, δεν πρέπει τελικά να αφεθεί να αποτελέσει παράγοντα διάλυσης της Ε.Ε, μετά από τις τρομερές προσπάθειες που καταβλήθηκαν εδώ και δεκαετίες για την ένωση της Ευρώπης. Υπάρχει ανάγκη, είπε ο Μάριο Μόντι, να υψώσουμε τη «σημαία των ευρωπαικών ηθικών αξιών» και κάλεσε τις πλούσιες χώρες να στηρίξουν τις φτωχότερες σε αυτή την προσπάθεια…
Στη συνάντησή του με τον Κάμερον, ο Μόντι, για τρίτη φορά μέσα σε λίγες ημέρες, προειδοποίησε δημόσια και ξεκάθαρα το Βερολίνο – και μάλιστα έχοντας στο πλευρό του έναν μεγάλο «παίκτη» που προκαλεί αλλεργικό σοκ στους Γερμανούς -, ότι η επιβολή σκληρών μέτρων χωρίς αντισταθμίσματα δεν οδηγεί πουθενά.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός έκανε, σε ελάχιστο χρόνο, κάτι που δεν έκαναν εδώ και δύο χρόνια όλοι οι άλλοι πρωθυπουργοί των υπό κίνδυνο χωρών: σχημάτισε μια πραγματικά «ειδική» κυβέρνηση και προχώρησε μεν γρήγορα σε μέτρα, και ορθώς, αλλά, την ίδια στιγμή, έθεσε σαφή όρια στην επέλαση της πολιτικής ισοπέδωσης που επιβάλλει το Βερολίνο. Υπερασπίστηκε τους πολίτες του, τη χώρα του, την ανάγκη της να επιβιώσει, ακόμα και την εθνική τους αξιοπρέπεια. Εκανε όλα αυτά, που, μέχρι τώρα, ουδείς άλλος είχε τολμήσει όχι να κάνει, αλλά ίσως ούτε καν να σκεφτεί.
Η Ιταλία προκαλεί τρόμο με το μέγεθός της. Και η νέα ιταλική κυβέρνηση έχει πλέον καταστήσει σαφές ότι δεν θα καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια να αφήσει τη χώρα της να οδηγηθεί στο ικρίωμα.
Η στάση Μόντι, αποτελεί μια θετική έκπληξη του αυτονόητου που όμως δεν εκφράστηκε από πουθενά τόσο καιρό. Ετσι, θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και ακόμα πιο χρήσιμο, αν ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος πραγματοποιούσε τώρα ένα επίσημο διμερές, ταξίδι στη Ρώμη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου