Ο Ντε Μαρτέλ, η Δέλτα και εμείς

Έχετε ακουστά το όνομα Τιερί ντε Μαρτέλ; Ήταν Γάλλος γιατρός, χειρουργός, ονομαστός στην εποχή του, με διεθνή πελατεία. Αυτοκτόνησε τη μέρα που μπήκαν οι Γερμανοί στο Παρίσι. Όταν ήρθε η είδηση ότι το Παρίσι θα παραδινόταν, εκείνος χειρουργούσε στο αμερικανικό νοσοκομείο του Νεϊγί. «Ό,τι και να γίνει δεν θα αφήσω το Παρίσι», είπε. Στο σημείωμα που έστειλε αργότερα στον Αμερικανό πρέσβη διευκρίνιζε: «Σας υποσχέθηκα να μην αφήσω το Παρίσι. Δεν σας είπα αν θα έμενα ζωντανός ή νεκρός»…

Στις 14 Ιουνίου τα χαράματα, με τους Γερμανούς έτοιμους να παρελάσουν στη Λεωφόρο των Ηλυσίων, σηκώθηκε από το κρεβάτι, έκανε την τουαλέτα του -όπως μας τα έχουν περιγράψει δύο κορυφαίοι λόγιοι, ο συμπατριώτης τού Ντε Μαρτέλ, Αντρέ Μορουά, και ο συμπατριώτης μας, Ηλίας Βενέζης-, ξάπλωσε σε έναν καναπέ και έκανε τη θανατηφόρα ένεση με το δηλητήριο.

Το πιο συγκλονιστικό; Μία από τις ασθενείς που κούραρε ο Ντε Μαρτέλ ήταν η μεγάλη Ελληνίδα Πηνελόπη Δέλτα. Ένα χρόνο μετά από το γιατρό αποφάσισε να «φύγει» με τον ίδιο τρόπο και η Ελληνίδα ασθενής του. Την ημέρα που οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα. Αποφάσισε να πάρει και αυτή δηλητήριο, στο σπίτι της στην Κηφισιά, έπειτα από την αποφράδα 27^η Απριλίου 1941. Στον τάφο της γράφτηκε η λέξη «Σιωπή».

Και οι δύο αυτοί άνθρωποι έγιναν σύμβολα επειδή αρνήθηκαν να δεχτούν ότι οι πατρίδες τους καταπατούνται, κατακτιούνται και κάποιος -διάβολε!- πρέπει να ορθώσει ανάστημα και να δείξει τι σημαίνει αξιοπρέπεια. Στη Γαλλία ο Πετέν κάλεσε τους Γάλλους σε υποταγή και σε συνεργασία με τον κατακτητή, στην Ελλάδα ο Τσολάκογλου ανέλαβε τα ηνία της πρώτης δωσιλογικής κυβέρνησης και μάλιστα είπε πως μέχρι τότε η Ελλάδα ήταν με τη λάθος πλευρά, εννοώντας τους Συμμάχους. Είπε, δηλαδή, κάτι σαν «ευτυχώς που έχουμε τους Γερμανούς».

Το παραπάνω κείμενο σκεφτόμουν αρχικά να το αφιερώσω σε αρκετούς τού σήμερα. Αντ’ αυτού προτιμώ να διαβεβαιώσω τους αναγνώστες ότι η οποιαδήποτε ομοιότητα, πλην Ντε Μαρτέλ και Δέλτα, με πρόσωπα και πράγματα της εποχής μας δεν είναι διόλου, μα διόλου, συμπτωματική. Και, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν προέρχεται από τον υπογράφοντα.

Θα κλείσω με τους στίχους του Βίκτωρος Ουγκώ από τον «Ερνάνη», που βρήκαν σημειωμένους από τον ίδιο τον Ντε Μαρτέλ δίπλα στο νεκροκρέβατό του: «Αφού πρέπει να είσαι μεγάλος για να μπορείς να πεθάνεις, σηκώνομαι όρθιος».

Του Παναγιώτη Τιμογιαννάκη (μέλους της European Film Academy) στον ‘Τύπο της Κυριακής”

Antinews