16.05.2011ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Οι αστραπιαίες κινήσεις της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης, και η «ωμότητα» με την οποία αντιμετωπίστηκε ο Ντομινίκ Στρος-Καν, άγγιξε τα όρια της δημόσιας διαπόμπευσης. Προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις, σχόλια και διαφορετικές προσεγγίσεις ανά τον πλανήτη, και κυρίως την Ευρώπη, πόσο μάλλον… την Ελλάδα, μιας και είμαστε μαθημένοι διαφορετικά. Στην κουλτούρα της διακριτικής μεταχείρισης όσων η δημόσια θέση τους, μας κάνει να θεωρούμε ότι θα έπρεπε να μπαίνει μπροστά από το πρόσωπό τους ένα… τηλεοπτικό πλέγμα, δίκην προστασίας από τη δημόσια κατακραυγή.
Αυτό που φαίνεται ότι δεν αντιλαμβανόμαστε, είναι ότι η κουλτούρα των Αμερικανών, στους οποίους βέβαια μπορούμε να προσάψουμε μύρια άλλα ελαττώματα και υστερήσεις, επενδύει στη δημόσια διαπόμπευση ενός επώνυμου. Προς… γνώση και συμμόρφωση των επόμενων.
Τα παραδείγματα πολλά, και όχι μόνο στην πολιτική. Αν ο Ρίτσαρντ Νίξον «λιθοβολήθηκε» για ένα αμιγώς πολιτικό σκάνδαλο, ο Μπιλ Κλίντον κάθισε για πολλούς μήνες στο εδώλιο του κατηγορουμένου, για την ανάρμοστη σχέση του με τη Μόνικα Λουίνσκι. Ο Έντουαρντ Κένεντι παλαιότερα, είχε αποτραπεί από το να θέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος, επειδή είχε εμπλακεί σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, στο οποίο η τότε σύντροφός του έχασε τη ζωή της, και ο ίδιος εγκατάλειψε τον χώρο του συμβάντος.
Στον αθλητισμό, ο Ο. Τζέι Σίμπσον, μια εμβληματική μορφή για τους Αμερικανούς, κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου ως κοινός εγκληματίας (δολοφόνος). Οι Ολυμπιονίκες οι οποίοι πιάστηκαν ντοπαρισμένοι, διαπομπεύτηκαν σε σημείο που να δυσκολεύονται να κυκλοφορήσουν στη γειτονιά τους, ως «εχθροί του έθνους».
Αυτή είναι η Αμερική. Η δημόσια διαπόμπευση, με όλες τις μορφές, σε όλες τις πτυχές του δημόσιου βίου και με πλήθος… έντασης ως προς το σοκ που προκαλούν οι εικόνες που τη συνοδεύουν, λειτουργεί ως μέθοδος σωφρονισμού, για επίδοξους παραβάτες της πολιτικής, κοινωνικής και ηθικής ορθότητας.
Προφανώς και η μεθοδολογία είναι συζητήσιμη. Δεν μπορεί όμως κανείς, παρά να τους βγάλει το καπέλο. Όπως στη δικαστίνα που κάθισε σήμερα απέναντι στον Ντομινίκ Στρος-Καν, και του αρνήθηκε την καταβολή εγγύησης, κρίνοντάς τον ένοχο φυγής. Μια διαπίστωση σχεδόν ισοβαρής με τις χειροπέδες…
Statesmen.gr
Οι αστραπιαίες κινήσεις της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης, και η «ωμότητα» με την οποία αντιμετωπίστηκε ο Ντομινίκ Στρος-Καν, άγγιξε τα όρια της δημόσιας διαπόμπευσης. Προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις, σχόλια και διαφορετικές προσεγγίσεις ανά τον πλανήτη, και κυρίως την Ευρώπη, πόσο μάλλον… την Ελλάδα, μιας και είμαστε μαθημένοι διαφορετικά. Στην κουλτούρα της διακριτικής μεταχείρισης όσων η δημόσια θέση τους, μας κάνει να θεωρούμε ότι θα έπρεπε να μπαίνει μπροστά από το πρόσωπό τους ένα… τηλεοπτικό πλέγμα, δίκην προστασίας από τη δημόσια κατακραυγή.Αυτό που φαίνεται ότι δεν αντιλαμβανόμαστε, είναι ότι η κουλτούρα των Αμερικανών, στους οποίους βέβαια μπορούμε να προσάψουμε μύρια άλλα ελαττώματα και υστερήσεις, επενδύει στη δημόσια διαπόμπευση ενός επώνυμου. Προς… γνώση και συμμόρφωση των επόμενων.
Τα παραδείγματα πολλά, και όχι μόνο στην πολιτική. Αν ο Ρίτσαρντ Νίξον «λιθοβολήθηκε» για ένα αμιγώς πολιτικό σκάνδαλο, ο Μπιλ Κλίντον κάθισε για πολλούς μήνες στο εδώλιο του κατηγορουμένου, για την ανάρμοστη σχέση του με τη Μόνικα Λουίνσκι. Ο Έντουαρντ Κένεντι παλαιότερα, είχε αποτραπεί από το να θέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος, επειδή είχε εμπλακεί σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, στο οποίο η τότε σύντροφός του έχασε τη ζωή της, και ο ίδιος εγκατάλειψε τον χώρο του συμβάντος.
Στον αθλητισμό, ο Ο. Τζέι Σίμπσον, μια εμβληματική μορφή για τους Αμερικανούς, κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου ως κοινός εγκληματίας (δολοφόνος). Οι Ολυμπιονίκες οι οποίοι πιάστηκαν ντοπαρισμένοι, διαπομπεύτηκαν σε σημείο που να δυσκολεύονται να κυκλοφορήσουν στη γειτονιά τους, ως «εχθροί του έθνους».
Αυτή είναι η Αμερική. Η δημόσια διαπόμπευση, με όλες τις μορφές, σε όλες τις πτυχές του δημόσιου βίου και με πλήθος… έντασης ως προς το σοκ που προκαλούν οι εικόνες που τη συνοδεύουν, λειτουργεί ως μέθοδος σωφρονισμού, για επίδοξους παραβάτες της πολιτικής, κοινωνικής και ηθικής ορθότητας.
Προφανώς και η μεθοδολογία είναι συζητήσιμη. Δεν μπορεί όμως κανείς, παρά να τους βγάλει το καπέλο. Όπως στη δικαστίνα που κάθισε σήμερα απέναντι στον Ντομινίκ Στρος-Καν, και του αρνήθηκε την καταβολή εγγύησης, κρίνοντάς τον ένοχο φυγής. Μια διαπίστωση σχεδόν ισοβαρής με τις χειροπέδες…
Statesmen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου