Η Γαλλία απέφυγε οριακά την ύφεση. Η Γερμανία συνεχίζει να πέφτει, και θα πρέπει να θεωρείται περίπου βέβαιο ότι, το αργότερο στις αρχές του 2013, η οικονομία της θα έχει «γυρίσει» σε υφεσιακούς ρυθμούς. Να… χαιρόμαστε τα Μνημόνια και τη λιτότητα, θα μπορούσε να σχολιάσει κανείς, απευθυνόμενος φυσικά στο κατεξοχήν πρόσωπο της κρίσης, την Άνγκελα Μέρκελ.
Οι αριθμοί είναι πλέον αμείλικτοι με την οικονομία του Βερολίνου. Και ακόμη πιο αμείλικτες θα γίνουν οι αγορές που… λατρεύουν να κερδοσκοπούν, και μέχρι σήμερα το έκαναν με την ανοχή, αν όχι με την παρότρυνση της Γερμανίας. Ο ρυθμός ανάπτυξης 0,3% της γερμανικής οικονομίας οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στις εξαγωγές και την κατανάλωση. Δεν στηρίχτηκε στις εγχώριες επενδύσεις, και αυτό συνέβη για πρώτη φορά.
Σε… πιο απλά ελληνικά, οι πανίσχυροι Γερμανοί βιομήχανοι, άρχισαν να χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην Άνγκελα Μέρκελ, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, και το όραμά τους για μια Ευρώπη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, καθώς φαίνεται ότι η λιτότητα σεργιανίζει «αγκαζέ» με το ξερίζωμα της ανάπτυξης.
Οι Γερμανοί βιομήχανοι διστάζουν να αγοράσουν νέα προϊόντα, επειδή ανησυχούν για την τύχη της ευρωζώνης. Και σε αντίθεση με τις φαιδρές θέσεις Γερμανών πολιτικών περί εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ανησυχούν ότι ένα τέτοιο ενδεχομένο θα μπορούσε να προκαλέσει ανεξέλεγκτες, αλυσιδωτές αντιδράσεις. Πολύ χειρότερες από την «επόμενη μέρα» της κατάρρευσης της Lehman Brothers, τον Σεπτέμβριο του 2008.
Η γερμανική οικονομία ωστόσο, επηρεάζεται και από μια ακόμη παράμετρο, την οποία είχε υποτιμήσει το Βερολίνο: Η αναποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης, έχει διαβρωτικές επιπτώσεις συνολικά στην παγκόσμια οικονομία. Δηλαδή, σε οικονομίες με λιγότερες εσωτερικές αντιστάσεις. Δηλαδή, στις οικονομίες στις οποίες προσβλέπει η Γερμανία για να εξάγει τα προϊόντα της. Και αν οι γερμανικές εξαγωγές συνεχίσουν να συρρικνώνονται, η ύφεση θα βουλιάξει (και) το Βερολίνο.
Όσο κι αν το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε επιμένει να αρνείται να την παραδεχτεί, η αυταπόδεικτη αλήθεια είναι ότι όσο πιο αδύναμη είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Ισπανία, δηλαδή συνολικά η υπόλοιπη ευρωζώνη, τόσο πιο επιβλαβείς θα είναι οι συνέπειες για τη Γερμανία.
Μια ζοφερή πραγματικότητα, το πολιτικό κόστος της οποίας δεν μπορεί να αντέξει η Μέρκελ, η οποία έχει μπροστά της εκλογές προσωπικής επιβίωσης, το φθινόπωρο του 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου