Τις τελευταίες εβδομάδες, όλα δείχνουν ότι το πολιτικό κλίμα στην Ευρώπη αλλάζει. Η Γερμανία δέχεται όλο και εντονότερες πιέσεις από τη διεθνή κοινότητα και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, να αναθεωρήσει τη σκληρή στάση της. Όλοι αναγνωρίζουν πλέον το προφανές: ότι η στείρα λιτότητα, χωρίς περιθώριο για ανάπτυξη, οδηγεί τις οικονομίες σε μαρασμό και τους λαούς σε δυστυχία.
Όλοι οι Έλληνες βιώνουμε τις συνέπειες αυτής της μονόπλευρης πολιτικής εδώ και δύο χρόνια. Σήμερα, που δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την αλλαγή της, τι θα επιλέξουμε να κάνουμε;
Οι επιλογές μας είναι δύο. Η μία είναι να διασφαλίσουμε τη θέση της χώρας μας στο ευρώ και να διορθώσουμε όσα από τα μέτρα του μνημονίου έχουν αποδειχθεί λάθος. Να διεκδικήσουμε ρεαλιστικότερους δημοσιονομικούς στόχους και χρόνους προσαρμογής. Να ζητήσουμε περισσότερους πόρους για ανάπτυξη, για τη στήριξη της απασχόλησης, για την ανακούφιση των πιο αδύναμων οικονομικά πολιτών. Να δώσουμε περισσότερη έμφαση στις αποκρατικοποιήσεις, την αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, στην κατάργηση και συγχώνευση δημοσίων οργανισμών και φορέων, στις μεταρρυθμίσεις, ώστε να είναι εφικτή η εγκατάλειψη της άδικης πολιτικής των οριζόντιων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις και της υπέρμετρης φορολόγησης.
Η άλλη επιλογή είναι να καταγγείλουμε μονομερώς το μνημόνιο, κάτι που θα σημάνει αυτόματα τη διακοπή του δανεισμού από τους εταίρους μας. Χωρίς δανειακή στήριξη σε ευρώ, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να εκδώσει νέο νόμισμα, προκειμένου να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και να στηρίξει το τραπεζικό σύστημα. Το νέο νόμισμα θα φέρει πληθωρισμό και αύξηση των επιτοκίων, με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσουν χιλιάδες επιχειρήσεις και ιδιώτες, λόγω αδυναμίας πληρωμής δανείων. Η ανεργία θα εκτοξευθεί, οι μισθοί θα χάσουν την αξία τους, το ίδιο και τα ακίνητα, την ώρα που οι τιμές βασικών εισαγόμενων προϊόντων, όπως πετρέλαιο, φάρμακα, τρόφιμα κ.ά. θα αυξάνονται δραματικά ή θα δημιουργηθούν ελλείψεις.
Το ενδεχόμενο αυτό δεν είναι θεωρητικό. Μας έχουν προειδοποιήσει γι' αυτό όλοι ανεξαιρέτως οι ηγέτες της Δύσης και οι διεθνείς οργανισμοί. Την ώρα που η Ευρώπη θα υιοθετεί αναπτυξιακές πολιτικές, η Ελλάδα κινδυνεύει να βρίσκεται εκτός ευρώ, χρεοκοπημένη, απομονωμένη και χωρίς καμία ελπίδα ανάκαμψης. Και αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη όσοι θεωρούν ότι, επειδή μειώθηκε ο μισθός τους ή έχουν χάσει τη δουλειά τους δεν έχουν να χάσουν τίποτε παραπάνω από την επιστροφή στη δραχμή.
Η Αριστερά σε καμία χώρα του πλανήτη δεν μπόρεσε να κερδίσει το στοίχημα της ανάπτυξης. Κατάφερε να διώξει επιχειρήσεις και να βυθίσει τις οικονομίες σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και ανεργία.
Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Το μέλλον της πατρίδας μας είναι εντός και όχι εκτός της ενωμένης Ευρώπης. Κι έχουμε ευθύνη απέναντι στις επόμενες γενιές να το διασφαλίσουμε.
Σας καλώ να δώσουμε αυτή τη μάχη όλοι μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου