Αν οι κάλπες δεν δώσουν “καθαρή” εντολή…

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ

Οι εκλογές αποτελούν τη θεμελιώδη συνιστώσα μιας λειτουργούσας Δημοκρατίας. Δεν είναι… βάρος ή περιττή διαδικασία, όπως επιχειρούν να μας τις εμφανίσουν διεθνείς παράγοντες, σε συνδυασμό με πρόθυμους ιθαγενείς εκπροσώπους ενός παραδοσιακού κατεστημένου, το οποίο ωστόσο φθίνει επικίνδυνα για τη μελλοντική υφή και την παρεμβατική δυνατότητά του στην εθνική διαδρομή και τις εξελίξεις.

Οι εκλογές δεν θα έπρεπε να προσεγγίζονται ως μια ακόμη… αγγαρεία, που θα περάσει. Αλλά ως η βασική μεθοδολογία ουσιαστικής αλλαγής στην καθημερινότητά μας. Στη διαμόρφωση της πορείας του τόπου προς το μέλλον.

Κάτι που συνεπάγεται συμμετοχή, ιεράρχηση προτεραιοτήτων, αξιολογική προσέγγιση των πολιτικών επιλογών που προβάλλουν στις κάλπες της 6^ης Μαϊου. Και φυσικά, ισχυρή και διαυγής μνήμη. Για όσα προηγήθηκαν, ώστε να οδηγηθεί η Ελλάδα στο σημερινό χάλι. Και φυσικά, για το ποιοι και σε ποιον βαθμό φέρουν ακέραια την ευθύνη.

Οι εκλογές της 6^ης Μαϊου οφείλουν να είναι οι εκλογές της μεγάλης οργής. Οι εκλογές στις οποίες η ελληνική κοινωνία θα πει το «ως εδώ». Απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, και το σύστημα που το εξέθρεψε, για να εξελιχτούν ιστορικά σε μοιραίους για τη χώρα συνοδοιπόρους.

Στις εκλογές της 6^ης Μαϊου, η Ελλάδα θα κληθεί να επιλέξει ανάμεσα στην αυτοδύναμη εντολή προς τη Νέα Δημοκρατία, δηλαδή το μοναδικό εναπομείναν κόμμα εξουσίας, που κομίζει την προσδοκία διόρθωσης των στρεβλώσεων του Μνημονίου, και την ακυβερνησία που θα προκύψει εφόσον η επόμενη Βουλή αναζητήσει συγκλίσεις και συνεργασίες.

Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορείτε άφοβα να ποντάρετε… περιουσίες, ότι το όποιο σχήμα προκύψει θα είναι θνησιγενές. Θα διακόψει τη διαδικασία προόδου του τόπου. Θα εγκλωβιστεί στην επιδίωξη τήρησης πολιτικών ισορροπιών, που εκ των πραγμάτων θα αποβούν μοιραίες για την αναγκαιότητα να υπάρξουν ρήξεις και ιστορικές ανατροπές.

Αν η εντολή της 6^ης Μαϊου δεν είναι «καθαρή», το μέλλον της Ελλάδας θα χλωμιάσει υπερβολικά. Και η χώρα θα εξελιχτεί σε διαρκές πειραματόζωο, για την εξυπηρέτηση προσωπικών φιλοδοξιών, τη διευθέτηση συντεχνιακών εκκρεμοτήτων, την υπεράσπιση ενός «συστήματος» που οδήγησε την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού.

Πιο απλά, η Δημοκρατία θα ηττηθεί από τα πάσης φύσεως συμφέροντα. Μια εξέλιξη που θα διαιωνίσει την κρίση και θα υπονομεύσει το μέλλον των γενιών που έρχονται.