Αν χρειαστεί, η Γερμανία μπορεί (και θα το κάνει), να αποχωρήσει από την ευρωζώνη. Αυτό είναι το φαινόμενο του «μαύρου κύκνου», που όλοι αγνοούν.
Σίγουρα δεν θέλει να το κάνει, αφού αλλιώς θα την κατηγορούσαν για την αποτυχία του ευρώ. Έτσι, προς το παρόν, περιορίζεται στο σχέδιο Α, που αφορά σε προσφορές βοήθειας προς την Ελλάδα (και προς τις υπόλοιπες PIIGs) με όρους τόσο δυσμενείς, που αυτές θα προτιμούσαν να φύγουν, παρά να τους αποδεχτούν.
Για παράδειγμα, η πρόταση του Wolfgang Schäuble, πριν την τελευταία διάσωση της Ελλάδας, να αναβληθούν οι εθνικές της εκλογές, αν είναι να της δοθεί η βοήθεια.
Με απλά λόγια, αυτό που φοβάται ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, είναι μη τυχόν και η δυσαρέσκεια του ελληνικού λαού με την σκληρή λιτότητα, οδηγήσει την χώρα σε λάθος επιλογές μέσα από την κάλπη.
Αυτό το σκεπτικό είναι τόσο «φευγάτο» που μοιάζει ακατανόητο. Φανταστείτε τους Κινέζους αξιωματούχους να ζητούν από τις ΗΠΑ να αναβάλλουν τις εκλογές τους, αλλιώς θα ξεφορτώνονταν όλα τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα που διακατέχουν, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Ο Wolfgang Schäuble, σίγουρα δεν είναι ηλίθιος. Γνωρίζει πολύ καλά πως η Ελλάδα αποκλείεται να είχε δεχτεί την πρότασή του. Για αυτό, την έκανε με μοναδικό σκοπό να κερδίσει πόντους στο εσωτερικό της Γερμανίας, και να προκαλέσει την ελληνική αντίδραση.
Όλοι όσοι Γερμανοί το παίζουν σκληροπυρηνικοί με την Ελλάδα, κερδίζουν δημοσκοπικά. Το βλέπουμε τελευταία με την Merkel. Παράλληλα, η Γερμανίδα καγκελάριος υποστηρίζει τελευταία τον Nicolas Sarkozy στην μάχη του εναντίον του σοσιαλιστή François Hollande, που έχει βάλει στόχο να μειώσει το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης, να ακυρώσει τις περικοπές φόρων στους πλούσιους και να καταργήσει τις νέες δημοσιονομικές συμφωνίες στην ευρωζώνη, που κατάφερε να περάσει το Βερολίνο.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις θέλουν τον Hollande να κερδίζει, αν υπάρξει δεύτερος γύρος. Αυτό το αντιλαμβάνονται οι Merkel και Schäuble. Βλέπουν ότι τόσο η Γαλλία όσο και η Ελλάδα, μπορεί να βρεθούν με μια νέα ηγεσία, πιο σοσιαλιστική, πιο αντίθετη στα μέτρα λιτότητας, και σίγουρα αρνούμενη να δέχεται διαταγές από το Βερολίνο.
Για αυτό, η Γερμανία, όπως και η ΕΕ, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ, ξέρουν πολύ καλά ότι δίνουν μια μάχη που είναι προδιαγεγραμμένη να χαθεί, συμμετέχοντας στις αλλεπάλληλες διασώσεις.
Ας μη ξεχνάμε ότι ο Schäuble έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει την Ελλάδα ως «πηγάδι χωρίς πάτο», στο οποίο χαραμίζονται τα χρήματα της βοήθειας (ίσως και να έχει δίκιο).
Οι Έλληνες πειράχτηκαν με αυτά τα σχόλια. Οι πολιτικοί της Αθήνας συνεχώς επαναφέρουν το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων, ενώ τα ελληνικά ΜΜΕ συνεχώς απεικονίζουν τους Schäuble και Angela Merkel ως Ναζί.
Έτσι, μπορεί να πέτυχε η επίσημη συμφωνία διάσωσης της Ελλάδας, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν πολλές κρυφές τριβές, που απειλούν το οικοδόμημα της ΕΕ με κατάρρευση.
Σε γενικές γραμμές, θα πρέπει να θυμόμαστε πως η Ελλάδα αποτελεί το πρελούδιο για το τι μέλλει γενέσθαι στην Ευρώπη. Μόλις ολοκληρωθεί το ελληνικό σκηνικό, θα ανέβουν στην κεντρική σκηνή οι Ιταλία και Ισπανία (αν προλάβουν).
Είναι πλέον καταφανές πως η παραχώρηση δημοσιονομικής αυτονομίας, για χάρη οικονομικής βοήθειας, δεν είναι μια αποτελεσματική μέθοδος. Η Ισπανία ήδη αντιδρά. Αυτού του είδους οι εντάσεις θα αυξάνονται συνεχώς το προσεχές διάστημα, με την Ισπανία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, και την Πορτογαλία, να παίζουν τα τελευταία τους χαρτιά στο ευρωπαϊκό τραπέζι του πόκερ.
Η Γερμανία ξέρει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν κι άλλες διασώσεις χωρών, διότι ακόμη και αν υπήρχαν χρήματα, οι ψηφοφόροι δεν θα το δέχονταν. Εξ ου και αποφάσισε να το παίξει σκληρή με την Αθήνα. Για αυτό και διαθέτει ένα σχέδιο Β, αποχώρησης της από το ευρώ, αν χρειαστεί. Το σχέδιο αυτό θέλει την Γερμανία να φεύγει από την ευρωζώνη, αλλά να παραμένει στην ΕΕ.
Αυτό αποδεικνύεται από το ότι τους τελευταίους 6 μήνες, η Γερμανία ψήφισε νόμους που θα της επέτρεπαν να αποχωρήσει από την ευρωζώνη, αλλά να παραμείνει στην ΕΕ. Επανέφερε επίσης το SoFFin, που είναι τα ειδικά ταμεία σταθεροποίησης των χρηματοπιστωτικών αγορών. Αυτό το δεύτερο, είναι κάτι που δεν πρόσεξε το 99% των διεθνών επενδυτών και των διεθνών ΜΜΕ.
Η Γερμανία έδωσε στο SoFFin €400 δισ που θα χρησιμοποιηθούν ως εγγύηση για τις γερμανικές τράπεζες και €80 δισ που θα χρησιμεύσουν για την επανακεφαλαιοποίηση τους. Παράλληλα, ψήφισε νόμους που θα επιτρέπουν στις γερμανικές τράπεζες να ξεφορτωθούν τα κρατικά ομόλογα χωρών της ευρωζώνης που έχουν, αν παραστεί ανάγκη.
Έτσι ακριβώς. Αν κάποια γερμανική τράπεζα το αποφασίσει, θα μπορεί να ξεφορτώνει τα ομόλογα που διαθέτει στο SoFFin, στη διάρκεια μιας κρίσης.
Με απλά λόγια, η Γερμανία έχτισε έναν τοίχο προστασίας γύρω από τις δικές της τράπεζες. Έτσι, ότι ώρα το θελήσει, μπορεί να φύγει από το ευρώ. Αν αρχίσουν κάποιες χώρες της ΕΕ (όπως η Ισπανία) να αντιδρούν στην λιτότητα και στην δημοσιονομική σύγκλιση, η Γερμανία μπορεί κάλλιστα να αποχωρήσει.
Αυτός είναι ο μαύρος κύκνος για τον οποίο κανείς δεν μιλάει. Αν φύγει η Γερμανία από την νομισματική ένωση, θα καταρρεύσει η ΕΕ. Θα είναι κάτι σαν την περίπτωση της Lehman Brothers, επί δέκα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου