Της Felicity Arbuthnot
για το καναδικό ειδησεογραφικό ιστολόγιο Global Research
"Θυμάμαι ένα εδάφιο από το Bhagavad-Gita, το ινδουιστικό κείμενο: "Τώρα έχω γίνει ο Θάνατος, ο Καταστροφέας των Κόσμων"...". Τα λόγια αυτά ανήκουν στον J. Robert Oppenheimer (22/04/1904 - 18/02/1967), πυρηνικό φυσικό, διευθυντή του Προγράμματος "Μανχάτταν", που έγινε γνωστός ως "ο πατέρας της ατομικής βόμβας" που κατέστρεψε τις πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι.
Οι μεγάλες τραγικές ειρωνείες της Ιστορίας δεν συμβαίνουν κάθε μέρα. Σίγουρα μια από αυτές είναι το γεγονός ότι το Νόμπελ Ειρήνης απονεμήθηκε στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, σε ένα έτος εκλογών, έναν πρόεδρο που συνέβαλε στην παγκόσμια αστάθεια και στη πιθανότητα της πυρηνικής σύγκρουσης, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που το "Ρολόι της Συντέλειας του Κόσμου", που διαχειρίζεται η περιοδική έκδοση των Πυρηνικών Επστημόνων του Πανεπιστημίου του Σικάγου, έχει αυτή την εβδομάδα προχωρήσει επικίνδυνα και δείχνει 5 λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα.
Οι δείκτες του συμβολικού αυτού ρολογιού, που διατηρούν οι επιστήμονες από το 1947, δύο χρόνια μετά τη ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, δείχνουν ότι η ανθρωπότητα δεν ήταν ποτέ, εδώ και 26 χρόνια, πιο κοντά στην καταστροφή, με εξαίρεση το 2007, όταν οι δείκτες άρχισαν να κινούνται με παρόμοιο τρόπο, μετά από τις "νταηλίδικες" δηλώσεις του προέδρου George Bush.
Πόσο πολύ απείχαν, αλήθεια, από την ομιλία του Obama, τον Ιούνιο του 2009, στο Πανεπιστήμιο Al Azhar της Αιγύπτου, όπου δήλωσε ότι ο λόγος για τον οποίο είχε πάει στο Κάιρο ήταν "... για να αναζητήσει ένα νέο ξεκίνημα στις σχέσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των μουσουλμάνων ανά τον κόσμο, αλλά και για να μοιραστεί μαζί τους ... την ανοχή και την αξιοπρέπεια..."
Υποστήριξε τότε ο πρόεδρος:
"Είναι ανάγκη να υπάρξει μια συνεχής προσπάθεια να ακούμε ο ένας τον άλλο, να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο, να σεβαστούμε ο ένας τον άλλο και να αναζητήσουμε κοινό έδαφος. (...) Τα συμφέροντα που μοιραζόμαστε ως ανθρώπινα όντα είναι πολύ πιο ισχυρά από τις δυνάμεις που μας διαφοροποιούν και μας απομακρύνουν τον ένα από τον άλλο".
Δοκιμάστε να τα πείτε αυτά στους χαροκαμένους, τους ακρωτηριασμένους, τους άστεγους Λίβυους, Ιρακινούς, Αφγανούς, τους κατατρεγμένους από την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ πολίτες της Συρίας, της οποίας πάνω από το 1/3 του πληθυσμού είναι κάτω από 14 χρόνων. Πέστε τα αυτά στον λαό του Ιράν, που απειλείται με αφανισμό, όπου και εκεί το 1/4 του πληθυσμού είναι παιδιά από 14 χρόνων και κάτω. Στον λαό του Ιράν, μιας χώρας που έχει δαιμονοποιηθεί όσο λίγες, μιας χώρας που φιλοξενεί απλόχερα έναν από τους μεγαλύτερους προσφυγικούς πληθυσμούς στον κόσμο. (Τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για το 1999 δείχνουν ότι οι πρόσφυγες εκείνοι κόστιζαν στο Ιράν, μια χώρα που υπέφερε τότε από τις επιπτώσεις του εμπάργκο, 10 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα.)Δοκιμάστε να τα πείτε αυτά και στους λαούς του Πακιστάν, της Υεμένης, της Σομαλίας, που σκοτώνονται καθημερινά από αμερικάνικα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και αλλεπάλληλες εκρήξεις βομβών.
Αυτή η "συνεχής προσπάθεια να ακούμε ο ένας τον άλλο", που υποσχέθηκε ο Οbama, προδόθηκε περίτρανα, επίσης, μέσω όλων αυτών των περιπτώσεων ανθρώπων που δεν δικάστηκαν, που φυλακίστηκαν, που κακοποιήθηκαν, που βασανίστηκαν στα σύγχρονα Γκούλαγκ στο Μπαγκράμ και στο Γουαντάναμο, στα χρόνια της προεδρίας Οbama, όπως και στα προηγούμενα χρόνια.
Όσο για το "Ρολόι της Συντέλειας", που δεν έπαψε να χτυπά, θα πρέπει να ανησυχεί όλους μας το γεγονός ότι μόνο για 17 λεπτά έδειξαν οι δείκτες του να είναι αρκετά πριν από τα μεσάνυχτα. Ήταν στις 31 Ιουλίου του 1991, όταν οι ΗΠΑ και η τότε Σοβιετική Ένωση, υπό τους George HW Bush και Michael Gorbachev, αντίστοιχα, υπέγραψαν τη συνθήκη για τη Μείωση των Στρατηγικών Όπλων. Ένα άλμα, μια ανάσα λίγων λεπτών, αφού το ρολόι έδειξε δέκα λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα, το 1990. Αμέσως μετά έγινε η εισβολή στο Κουβέιτ και η μαζική επίθεση 32 χωρών εναντίον του Ιράκ. Κατά τα άλλα, το τείχος του Βερολίνου είχε ήδη πέσει, και ο ψυχρός πόλεμος έμοιαζε να τελειώνει. Έμοιαζε...
Το 1963 και το 1972, τα δύο χρόνια των φαινομενικά "πρωτοποριακών" συνθηκών μεταξύ των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης για τον περιορισμό των εξοπλισμών, το ρολόι έμεινε στάσιμο στα 10 λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα.
Ακόμα και όταν η Ινδία έκανε την πρώτη της πυρηνική δοκιμή, και οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση εκσγχρόνισαν και οι δύο το καταστροφικό πυρηνικό δυναμικό τους, το 1974, ο λεπτοδείκτης ήταν 4 λεπτά πριν από την ώρα που έδειχνε το ρολόι όταν ο Obama "συνέβαλε" με τα μέτρα του στην παγκόσμια ειρήνη.
Τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα, Carl Vinson και John C. Stennis, φορτωμένα με πυρηνικά και άλλα όπλα μαζικού αφανισμού, όπως και οι χιλιάδες στρατιώτες που, με ανεβασμένο τον δείκτη τεστοστερόνης τους, κατευθύνονται προς το Ιράν. Εκεί ή θα βομβαρδίσουν πυρηνικές εγκαταστάσεις, φέρνοντας έτσι τον κόσμο πιο κοντά στον κίνδυνο ενός ενδεχόμενου "πυρηνικού χειμώνα", ή θα ρίξουν βόμβες για να κρατήσουν τα Στενά του Ορμούζ ανοικτά, ώστε να μην παρεμποδιστεί η διέλευση του ενός πέμπτου των αποθεμάτων πετρελαίου στον κόσμο. Τότε ο λεπτοδείκτης θα είναι μόλις 2 λεπτά πίσω από την ώρα που η Σοβιετική Ένωση δοκίμαζε την πρώτη ατομική βόμβα της, το 1947, σηματοδοτώντας έτσι την επίσημη έναρξη της κούρσας των πυρηνικών εξοπλισμών.
Με κομμένη την ανάσα, ο κόσμος παρακολουθούσε το ρολόι καθώς κινούνταν από τα 3 στα 2 λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα, εκείνη τη στιγμή που η ανθρωπότητα πλησίασε περισσότερο την Αποκάλυψη, το 1953, όταν και οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση έκαναν δοκιμές θερμοπυρηνικών συστημάτων, σε διάστημα εννέα μηνών η μία από την άλλη.
Υπάρχουν περίπου 19.000 πυρηνικά όπλα στον κόσμο, σύμφωνα με το Science and Security Board (Συμβούλιο Επιστήμης και Ασφάλειας).
"Επαρκούν για να ανατινάξουν τη Γη ξανά και ξανά. Βρισκόμαστε πραγματικά σε άμεσο κίνδυνο", μου είπε η Kennette Benedict, γενική διευθύντρια τής περιοδικής έκδοσης των Πυρηνικών Επστημόνων του Πανεπιστημίου του Σικάγου, όταν τη ρώτησα τι έδειχνε πρόσφατα το ρολόι τους.
"Η συνειδητοποίηση της κοινής μας κατάστασης και μοίρας ως ανθρώπων είναι μόνο η αρχή του έργου μας", δήλωνε ο πρόεδρος Obama στο Κάιρο, όταν υπήρχαν ακόμοι κάποιοι που πίστευαν αυτό το "Ναι, μπορούμε", που επαναλάμβανε. Πίστευαν πραγματικά ότι θα ήταν προάγγελος της ειρήνης, και μιας νέας "αυγής" για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα.
Μας είπε και άλλα ο πρόεδρος Οbama...
"Κανένα σύστημα διακυβέρνησης δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιβάλλεται από ένα έθνος σε κάποιο άλλο. Είναι πιο εύκολο να κηρύσσεις πολέμους από το να τους τελειώνεις. (...) Είναι ευκολότερο να προσέξει κανείς τις διαφορές που μας χωρίζουν από όλα εκείνα που έχουμε κοινά και μας ενώνουν. Αλλά θα πρέπει να επιλέξουμε τον σωστό, και όχι τον εύκολο δρόμο".
"Υπάρχει ένας κανόνας που βρίσκεται στον πυρήνα κάθε θρησκείας. "Οφείλουμε να κάνουμε στους άλλους μόνο αυτά που θα τους αφήναμε να κάνουν σε εμάς".
"Αυτή η αλήθεια είναι πάνω και πέρα από τα έθνη και τους λαούς. Η πεποίθηση αυτή δεν είναι κάτι καινούργιο. Δεν είναι μαύρη, λευκή ή μελαμψή. Δεν είναι χριστιανική, μουσουλμανική ή εβραϊκή. Είναι μια πεποίθηση που με τον παλμό της γεννήθηκε ο πολιτισμός, και που χτυπάει ακόμα στις καρδιές δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Είναι η πίστη στους συνανθρώπους μας, και είναι ακριβώς αυτό που με έφερε εδώ σήμερα", κατέληξε ο πρόεδρος.
Μάλιστα. Ένα πράγμα μόνο έχω να προσθέσω. Προσοχή στους προέδρους εκείνους, που πλάι στο όνομά τους θα δείτε τη λέξη "νομπελίστας"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου