ΠΈΜΠΤΗ, 16 ΙΟΥΝΊΟΥ 2011
Από τον Κριτικό...
Πριν γράψω ο,τιδήποτε για τα χθεσινά γεγονότα, θέλω να μοιραστώ μαζί σας έναν προβληματισμό: το 1821 και το 1941, το έθνος μας έδωσε τους δύο μεγαλύτερους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες της σύγχρονης ιστορίας του. Και στις δύο περιπτώσεις, παρόλο που οι αγώνες ήταν νικηφόροι η διχόνοια τους στιγμάτισε με δύο εμφύλιους. Έτσι, απλά, μια διαπίστωση και χωρίς άλλο σχόλιο.
Πάμε τώρα στα χθεσινά.
Τα χθεσινά γεγονότα δεν μπορεί κάποιος να τα δει ξέμακρα από αυτό που συμβαίνει φυσικά...
... τα δύο τελευταία χρόνια. Ο κίνδυνος η χώρα μας να αντιμετωπίσει μία χωρίς προηγούμενο κρίση, είναι κάτι που φαινόταν ότι μοιραία έρχεται εδώ και χρόνια, να μην πούμε δεκαετίες. Η παγκόσμια οικονομική κρίση επέσπευσε το μοιραίο ή απλά ανέδειξε το πρόβλημα μία ώρα νωρίτερα. Πριν από δύο χρόνια, ο Καραμανλής επεδίωξε για πρώτη φορά την κρίση αυτή να την αντιμετωπίσουν από κοινού εκείνοι που τη δημιούργησαν: αυτοί δηλαδή που κυβέρνησαν τη χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά. Η απάντηση που πήρε, ήταν ένα μεγαλοπρεπές όχι. Και ίσως όχι τόσο άδικα: Εσύ έλεγες ότι θα επανιδρύσεις το κράτος, δεν το έκανες, τώρα κάτσε και πιες το ποτήρι μόνος σου...Ο ΓΑΠ δεν συναίνεσε, ο Καραμανλής έφυγε και το ποτήρι έμεινε μισό, να το πιεί ο επόμενος...
Ο επόμενος, επειδή διψούσε τόσο για εξουσία, δεν κατάλαβε ότι το ποτήρι είχε κώνιο. Με το σύνθημα "λεφτά υπάρχουν", εξαπάτησε το λαό και πήρε στα χέρια του την τύχη του τόπου. Πήρε μέτρα, ψήφισε μνημόνιο... Απέτυχε στο τέλος. Έπρεπε να συγκρουστεί με το DNA του και με το DNA του κόμματός του για το καλό του τόπου. Δεν το έκανε.
Τις τελευταίες ημέρες η πίεση των δανειστών ήταν αφόρητη. Έπρεπε το αποτυχημένο μνημόνιο να αντικατασταθεί με ένα νέο, επαχθέστερο του πρώτου. Το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε. Η πτώση έμοιαζε -και μοιάζει- μοιραίο αποτέλεσμα, μίας αδιέξοδης προσπάθειας. Κατάλαβε ότι μόνος του δεν μπορεί. Ότι έτσι δεν μπορεί. Ότι κάτι πρέπει να κάνει. Και αποφάσισε αυτό που ήταν η χειρότερη λύση: να διασυρθεί!
Ναι. Η χώρα δεν έχει πλέον -μόνο- οικονομικό πρόβλημα. Έχει ένα σημαντικότερο: μία ηγεσία αφερέγγυα και γελοιοποιημένη.
Ορισμένα πράγματα, όταν τα αποφασίζεις, δεν έχει ο δρόμος γυρισμό. Όταν αποφάσισε να αναζητήσει συναίνεση, ή έπρεπε αν δεν την πάρει να πάει σε εκλογές αφού εξασφαλίσει την 5η δόση η έπρεπε να την πάρει πάσει θυσία. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι εντελώς αστείο.
Εχθές κάλεσε τον Σαμαρά για συννενόηση. Ο Σαμαράς ανταποκρίθηκε με έναν όρο, απόλυτα φυσιολογικό: Αν με έχεις ανάγκη, πάει να πει ότι δεν μπορείς μόνος σου. Αν δεν μπορείς μόνος σου, πάει να πει ότι απέτυχες. Αν απέτυχες κάηκες και πρέπει να φύγεις. Αν φύγεις ή κάνε εκλογές ή πάμε να βάλουμε έναν κοινής αποδοχής πρωθυπουργό ώστε προσωρινά να χειριστεί την κρίση, επαναδιαπραγματευόμενος το μνημόνιο. Η εξέλιξη αυτή δεν έθιγε τον ΓΑΠ περισσότερο από ότι έσωζε τον τόπο. Άρα ήταν μονόδρομος η επιλογή...
Εκεί όμως, για μια ακόμη φορά, μίλησε το DNA του ΠΑΣΟΚ... Το DNA του ίδιου του Παπανδρέου. Παρέμβαση στελεχών και υπουργών, δεν ξέρω ποιου άλλου και τελικά υπαναχώρηση με πρόσχημα που γελοιοποιεί περισσότερο ακόμη το θεσμό που ο ίδιος, αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που πριν από λίγο είχε δει, εκπροσωπεί.
Το DNA που λέμε παραπάνω, πλέον γελοιοποιεί τη χώρα. Δεν εξαθλιώνει μόνο τον λαό. Δεν του αφαιρεί πλέον την αξιοπρέπειά του. Κάνει πλάκα μαζί του και τον εξοργίζει! Πραγματικά δεν μπορώ να δω πώς ο Παπανδρέου θα μαζέψει τα ασυμάζευτα. Δεν μπορώ να δω πώς η Ευρώπη και οι ηγέτες εταίροι του θα τον δουν σοβαρά. Δεν μπορώ να δω πώς ο Όλι Ρεν θα συνεχίσει να ζητάει συναίνεση. Επίσης, δεν μπορώ να δω πώς οι δανειστές μας, θα μας εμπιστευτούν άλλο και δεν θα μας αφήσουν στη μοίρα μας, με τέτοια ηγεσία στη χώρα μας...
Για τον Σαμαρά δεν μπορώ να πω κάτι τώρα. Πραγματικά, ακόμη και αν έκανε την γκάφα της διαρροής, δεν μπορώ να τον κατηγορήσω για έναν απλό λόγο. Γιατί, όπως είπε ο Χυτήρης εχθές στην ΝΕΤ και την Στάη, αυτές οι συζητήσεις δεν γίνονται από το τηλέφωνο. Θα προσθέσω ότι τέτοιες συζητήσεις γίνονται από κοντά, οι αποφάσεις παίρνονται και ανακοινώνονται πάραυτα!!!
Τον Σαμαρά τον περιμένω να τον κρίνω για την πολιτική του, όταν έρθει η ώρα της δικής του ευθύνης. Και έχει με τα λεγόμενά του σηκώσει πολύ ψηλά τον πήχυ. Ελπίζω να μην είναι ένα δεύτερο "λεφτά υπάρχουν" ή μια δεύτερη "επανίδρυση" αυτό που ευαγγελίζεται...
Για την Ελλάδα έχω να πω μόνο κάτι, τελειώνοντας όπως άρχισα: Φοβάμαι ότι με τέτοιες ηγεσίες, έχει υποστεί τέτοια ζημιά που, παρά τις δυνάμεις του λαού της, έχει πάρει τον δρόμο μίας κακής μοίρας. Με τέτοια ηγεσία, αισθάνομαι πραγματικά σαν να έχω μπει στο τρένο μαζί με όλους εσάς και στο τέλος υπάρχει ένα στρατόπεδο με μία επιγραφή που γράφει: "Arbeit macht frei". Ο καλός μας Θεός να μας φυλάει...
Με εκτίμηση,ο Κριτικός
logia-starata@blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου